Βιογραφικό
Ο Τζων Χένρι Κόλιερ υπήρξε Βρεττανός καλλιτέχνης που γεννήθηκε στο Λονδίνο, 3 Μάη 1901 κι έλαβε ιδιωτικήν εκπαίδευση, μέχρι τα 19 του, όπου άρχισε να γράφει ποιήματα και σύντομες ιστορίες. Πρωτοδημοσιεύσε μάλιστα τότε, στα 1920. Στις αρχές του '30 αφοσιώθηκεν αποκλειστικά στις νουβέλες και τα σύντομα διηγήματα. Έμεινε γνωστός κυρίως για τις ιστορίες Φανταστικού κι όχι τόσο στη πατρίδα του, αλλά στις ΗΠΑ.
Το 1935 μεταβαίνει στις ΗΠΑ, στο Χόλυγουντ κι αρχίζει να γράφει σενάρια για ταινίες, πράγμα που τον απορρόφησε για τα επόμενα 30 χρόνια. Διακρίθηκε για τη λεπτότητα και την ειρωνεία του και σ' αυτό θυμίζει τον γνωστό Σάκι (Ε .Χ. Μάνρο). Βραβεύτηκε με το ΈΝΤΓΚΑΡ ’ΛΛΑΝ ΠΟΕ (1951) και το INTERNATIONAL FANTASY AWARD (1952).
Παρακάτω ένας κατάλογος των ιστοριών του με τη χρονιά τους:
Green Thoughts 1931
After the Ball 1933
The Devil George and Rosie 1934
Rope Enough 1939
A Word to the Wise 1940
The Chaser (το παρόν διήγημα) 1940
Thus I Refute Beelzy 1940
Bird of Prey 1941
Evening Primrose 1941
Incident on a Lake 1941
Special Delivery 1941
The Invisible Dove Dancer of Strathpheen Island 1941
The Touch of Nutmeg Makes It 1941
Meeting of Relations 1942
Are You Too Late Or Was I Too Early 1951
Interpretation of a Dream 1951
The Tender Age 1956
Man Overboard 1960
Asking for It 1975
Πέθανε από συγκοπή, στο Pasific Palisades, της Καλιφόρνια, στις 6 Απρίλη 1980, σ' ηλικία 79 ετών.
_________________________________________________________
Ο ’λαν Ώστεν, νευρικός σα γατάκι, ανέβηκε μερικά σκοτεινά και τριζάτα σκαλιά, στην οδό Πέλ κι έψαξε για πολλήν ώρα τριγύρω, στο μισοάδειο κεφαλόσκαλο πριν βρει τ' όνομα που 'θελε, γραμμένο αμυδρά σε μιαν από τις πόρτες. ’νοιξε αυτή τη πόρτα, όπως τον είχαν ορμηνέψει να κάνει και βρέθηκε σ' ένα μικροσκοπικό δωμάτιο που δεν είχεν άλλα έπιπλα πέρα από έν' απλό τραπέζι κουζίνας, μια κουνιστή πολυθρόνα και μια συνηθισμένη καρέκλα. Σ' έναν από τους βρώμικους κίτρινους τοίχους υπήρχανε δυο ράφια που 'χανε συνολικά καμιά ντουζίνα μπουκάλια και βάζα.
Ένας γέρος άντρας καθότανε στη κουνιστή πολυθρόνα διαβάζοντας μιαν εφημερίδα. Ο ’λαν, αμίλητος, του 'βαλε στο χέρι τη κάρτα που του 'χανε δώσει.
-"Καθίστε κύριε Ώστεν", είπεν ο γέρος με περισσήν ευγένεια. "Χαίρομαι για τη γνωριμία".
-"Είναι αλήθεια", ρώτησεν ο ’λαν, "πως έχετε ένα ορισμένο μίγμα που έχει -χμμ- εντελώς ασυνήθιστα ...αποτελέσματα";
-"Αγαπητέ μου κύριε" απάντησεν ο γέροντας, "το επαγγελματικό μου στοκ, δεν είναι δα και πολύ μεγάλο, -δεν ασχολούμαι με καθαρτικά και παυσίπονα για τα δόντια- αλλά κι αυτό που υπάρχει έχει ποικιλία. Νομίζω πως τίποτε απ' όσα πουλώ, δεν έχει αποτελέσματα που θα μπορούσαν να περιγραφούν ως συνηθισμένα".
-"Λοιπόν, η αλήθεια είναι-" άρχισε να λέει ο ’λαν...
-"Ορίστε, για παράδειγμα", διέκοψεν ο γέρος, απλώνοντας το χέρι να πιάσει ένα μπουκάλι από το ράφι, "να ένα υγρό άχρωμο σα το νερό, σχεδόν άγευστο, εντελώς ανεπαίσθητο στον καφέ, το γάλα, το κρασί ή σε οποιοδήποτε άλλο ποτό. Είναι επίσης εντελώς μη ανιχνεύσιμο σ' οποιαδήποτε γνωστή μέθοδο νεκροψίας".
-"Θέλετε να πείτε πως είναι δηλητήριο;" φώναξε με μεγάλην απέχθεια ο ’λαν.
-"Πέστε το κι υγρό καθαρισμού αν θέλετε", είπεν ο γέρος αδιάφορα. "Οι ζωές χρειάζονται καθάρισμα. Πέστε πως είναι υγρό που βγάζει λεκέδες. Ξουτ Παλιολεκέ! Ε; Σβήσε Μικρό Κερί!"
-"Δε θέλω τίποτα τέτοιο".
-"Αυτό είναι ίσως καλό για σας. Ξέρετε πόσο κάνει; Για ένα κουταλάκι τσαγιού, που είναι αρκετό, ζητώ πέντε χιλιάδες δολάρια. Ποτέ λιγότερο. Ούτε δεκάρα λιγότερο".
-"Ελπίζω να μην είναι όλα σας τα μίγματα τόσον ακριβά", είπε φοβισμένα ο ’λαν.
-"Ω όχι αγαπητέ μου. δε θα 'λεγε να χρέωνα τέτοια τιμή για ερωτικό φίλτρο, λόγου χάρη. Οι νεαροί που ζητάν ερωτικά φίλτρα, σπάνια διαθέτουνε τέτοια ποσά. Διαφορετικά δε θα τα χρειάζονταν".
-"Χαίρομαι που σας ακούω να το λέτε".
-"Να πως το βλέπω 'γω. Ικανοποιώ τον πελάτη μ' ένα εμπόρευμα κι αυτός θα ξανάρθει όταν χρειαστεί κάτι άλλο. Έστω κι αν αυτό είναι πιο ακριβό. Θα κάνει οικονομίες να το αγοράσει, αν είναι ανάγκη".
-"Ώστε πραγματικά πουλάτε ερωτικά φίλτρα";
-"Αν δε πουλούσα ερωτικά φίλτρα, δε θα σας έκαμα λόγο για το προηγούμενο καταπότι. Μόνον όταν είναι κανείς σε θέση να υποχρεώσει κάποιον, μπορεί να μιλά ελεύθερα".
-"Και τα φίλτρα αυτά δεν είναι απλώς ...-απλώς... δηλαδή..."
-"Ω όχι! Τ' αποτελέσματά τους είναι εγγυημένα και μόνιμα, πέρα από τη συνηθισμένη παρόρμηση. Αλλά τη συμπεριλαμβάνουνε κι αυτή. Ω ναι! τη συμπεριλαμβάνουνε. Πλούσια! Επίμονα! Αιώνια".
-"Αλήθεια! Πολύ ενδιαφέρον!" απάντησεν ο ’λαν, προσπαθώντας να φανεί επιστημονικά ουδέτερος.
-"Αλλά σκεφτείτε και τη πνευματική πλευρά".
-"Τη σκέφτομαι αλήθεια".
-"Την αδιαφορία την αντικαθιστούν μ' αφοσίωση. Τη περιφρόνηση με λατρεία. Δώστε μιαν ελάχιστη δόση απ' αυτό σε μια νεαρή κοπέλα, -η γεύση του είναι ανεπαίσθητη σε πορτοκαλάδα, σούπα ή κοκτέιλ- κι όσο κοσμική κι αλαφρόμυαλη κι αν είναι θ' αλλάξει ολότελα. Δε θ' αποζητά τίποτε άλλο από την απομόνωση μαζί σας".
-"Δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Της αρέσουνε τα πάρτυ".
-"Δε θα της αρέσουνε πια. Θα φοβάται τα όμορφα κορίτσια που μπορεί να συναντήσετε".
-Θα με ζηλεύει στ' αλήθεια;" φώναξε μέσα σ' έκσταση ό ’λαν. "Εμένα";
-"Ναι! Θα θέλει να 'ναι το παν για σας".
-"Είναι ήδη. Μόνο που δε την ενδιαφέρει διόλου"!
-"Θα την ενδιαφέρει όταν πάρει αυτό το καταπότι. Θα την ενδιαφέρει τρομερά. Θα 'στε το μοναδικό ενδιαφέρον στη ζωή της".
-"Θαυμάσια!" φώναξεν ενθουσιασμένος ο ’λαν.
-"Θα θέλει να μαθαίνει το κάθε τι που κάνετε. Όλα όσα σας συνέβησαν στη διάρκεια της μέρας. Κάθε λέξη. Θα θέλει να ξέρει γιατί είστε λυπημένος, τι σκέφτεστε, γιατί χαμογελάτε ξαφνικά".
-"Αυτό είναι Έρωτας!" αναφώνησεν ο ’λαν.
-"Ναι! Με πόση προσοχή θα σας φροντίζει! Ποτέ δε θα σας αφήσει να κουραστείτε, να καθίσετε σε ρεύμα, να παραμελήσετε το φαγητό σας. Αν αργήσετε μιαν ώρα θα τη πιάσει τρόμος. Θα νομίζει πως σκοτωθήκατε ή πως κάποια ...σειρήνα σας τύλιξε στα δίχτυα της".
-"Δύσκολα μπορώ να φανταστώ έτσι τη Νταϊάνα!"
-"Δε θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε τη φαντασία σας. Και μια και το 'φερεν η κουβέντα, εφόσον πάντα υπάρχουνε σειρήνες, αν για οιονδήποτε λόγο θα θέλατε αργότερα, να μπερμπαντέψετε λιγουλάκι, μη στεναχωριέστε. Τελικά θα σας το συγχωρήσει. Θα πονέσει φοβερά βέβαια, αλλά θα σας συγχωρέσει τελικά".
-"Αυτό δε πρόκειται να συμβεί", υποστήριξεν ο ’λαν με ζέση.
-"Και βέβαια δε θα συμβεί. Αλλά ...λέμε αν ...συμβεί, μη στεναχωριέστε. Ποτέ δε θα σας δώσει διαζύγιο. Ω όχι! Κι η ίδια ασφαλώς ποτέ δε πρόκειται να σας δώσει τη παραμικρήν αφορμή, για -όχι για διαζύγιο βέβαια, αλλά μήτε καν υποψίες".
-"Και ...πόσο κάνει, αυτό το ...θαυμαστό καταπότι;" ρώτησεν ο ’λαν φανερά αποκαρδιωμένος.
-"Δεν είναι τόσον ακριβό, όσο κείνο που βγάζει τους ...λεκέδες, -όπως συμφωνήσαμε να το λέμε. Όχι! Εκείνο είπαμε, κάνει πέντε χιλιάδες δολάρια, ούτε δεκάρα λιγότερο. Θα πρέπει να 'ναι κανείς μεγαλύτερος στα χρόνια από σας για να μπορεί να διαθέτει για τέτοιες πολυτέλειες. Θα πρέπει να κάνει οικονομίες κανείς για να το αγοράσει".
-"Το ερωτικό φίλτρον όμως"; επέμεινεν ανυπόμονος ο ’λαν.
-"Α! αυτό;" ρώτησεν ο γέροντας, ανοίγοντας ένα συρτάρι στο τραπέζι της κουζίνας και βγάζοντας ένα μάλλον βρώμικο μπουκαλάκι. "Αυτό ... κοστίζει... ένα δολάριο"!
-"Δε βρίσκω λόγια να σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου", είπεν ο ’λαν, παρακολουθώντας τον να το γεμίζει.
-"Χαίρομαι να υποχρεώνω", είπεν ο γέρος. "Έτσι οι πελάτες μου ξαναρχόνται σε μεγαλύτερην ηλικία, όταν είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση και θέλουνε πιο ακριβά πράματα. Ορίστε! Είναι έτοιμο. Θα το βρείτε πολύ αποτελεσματικό".
-"Σας ευχαριστώ και πάλι" είπεν ο ’λαν ανοίγοντας τη πόρτα να βγει. "Αντίο".
-"Εις το επανιδείν" απάντησεν ο γέρος κλείνοντας πίσω του τη πόρτα.
_____________________________
John Henry Collier
"The Chaser" (1940)
Mετάφραση: Γιώργος Μπαλάνος
