ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÅíäéáöÝñïíôåò 

ÊïôóéñÝá ¼ëãá: Ï Ìõñåøüò

    Βιογραφικü

     Η ¼λγα ΚοτσιρÝα γεννÞθηκε στην ΑθÞνα και Ýζησε τα πρþτα παιδικÜ της χρüνια στο Brisbane  της Αυστραλßας μÝχρι την επιστροφÞ της οικογÝνειÜς της στην Ευρþπη. Σποýδασε στο Καποδιστριακü ΠανεπιστÞμιο Αθηνþν. ΕργÜστηκε επß σειρÜ ετþν ως καθηγÞτρια στα ΑρσÜκεια σχολεßα,  αλλÜ Ýχοντας  καλλιτεχνικÝς και λογοτεχνικÝς  αναζητÞσεις, Ýχει πλÝον αφιερωθεß στο χþρο της συγγραφÞς και της ζωγραφικÞς.  ¸χουν εκδοθεß δýο βιβλßα της: το παραμýθι  «Τα Δþρα Και Τα ΔÜκρυα» απü τις εκδüσεις ΠατÜκη, και το ιστορικü μυθιστüρημα της  για ενÞλικες «Ο Μυρεψüς»  απü τις εκδüσεις ΤσουκÜτος-ΛÝμβος. Τον τελευταßο χρüνο συγγρÜφει το καινοýργιο της βιβλßο για ενÞλικες.



      Στον εικαστικü χþρο Ýχει εικονογραφÞσει 3 βιβλßα για παιδιÜ προεφηβικÞς ηλικßας, Ýνα εξþφυλλο βιβλßου με φιλοσοφικü περιεχüμενο  με τη προσωπογραφßα του Fyodor Dostoyevsky,  ενþ Ýργο της με τον Αßσωπο εßχε εγκριθεß απü την ΠανελλÞνια επιτροπÞ  και Ýχει ενταχτεß  στο  βιβλßο των αρχαßων ελληνικþν της Α Γυμνασßου. ¸χει συμμετÜσχει σε ομαδικÝς εκθÝσεις στην ΑθÞνα και στην επαρχßα, και Ýχει εκθÝσει Ýργα της στην γκαλερß Chili Art Gallery στην ΑθÞνα.



     Με ιδιαßτερη αγÜπη για τη φýση,  ζωγραφßζει πολý συχνÜ πÜνω σε  φυσικÜ υλικÜ.


               ¼λγα ΚοτσιρÝα: "Τα Δþρα Και Τα ΔÜκρυα  Παιδικü

=====================================================


    Η εισαγωγÞ της παρουσßασης του βιβλßου, «Ο Μυρεψüς» εκδüσεις ΤσουκÜτος- ΛÝμβος, απü τον κ. Βλαδßμηρο Κυριακßδη.

     ΣÞμερα εßμαστε δþ να ευχηθοýμε καλÞ επιτυχßα στον «Μυρεψü» και στη συγγραφÝα του, κ. ¼λγα ΚοτσιρÝα, που με το μυθιστüρημÜ της ταξιδεýει τους αναγνþστες 1400 χρüνια πßσω, στην Κωνσταντινοýπολη του 612 μ.Χ. στα πρþτα χρüνια της βασιλεßας του ΗρÜκλειου. Ενüς απü του σημαντικüτερους αυτοκρÜτορες του Βυζαντßου που ανÝλαβε την διακυβÝρνηση του κρÜτους στο χεßλος της καταστροφÞς μετÜ την οκτÜχρονη τυραννßα του ΦωκÜ. Εßναι χαρακτηριστικü, üτι πÝρα απü τη μεγÜλη οικονομικÞ ýφεση αλλÜ κι Üλλα σοβαρÜ εσωτερικÜ προβλÞματα, η αυτοκρατορßα βρισκüταν τüτε αντιμÝτωπη και με ισχυροýς εχθροýς. Η κατÜρρευση της αυτοκρατορßας Þταν προ των πυλþν, μια απειλÞ που βασÜνιζε τους βυζαντινοýς πολßτες με διÜφορους τρüπους, και βÝβαια τον ΗρÜκλειο που ως αυτοκρÜτορας ανÝλαβε τη μÝγιστη ευθýνη να αναστυλþσει το κρÜτος.
     Με τη γραφÞ της η συγγραφÝας ξεδιπλþνει ανÜγλυφα την ιστορικÞ εκεßνη περßοδο, καθþς και τον τρüπο ζωÞς κι αντßληψης των βυζαντινþν μεσοαστþν του 7ου αιþνα. ¼πως χαρακτηριστικÜ Ýχει πει και η ßδια, μαζß με τους ÞρωÝς της μýρισε την αλμýρα του Βüσπορου, περπÜτησε στα στενÜ, στις οδοýς και στις πλατεßες της Βασιλεýουσας, βρÝθηκε στον ιππüδρομο, στο θÝατρο, στους κÞπους των ανακτüρων και στα καταγþγια της εποχÞς τους, μßλησε με τον τρüπο που μιλοýσαν, σκÝφτηκε με τον τρüπο που σκÝφτονταν, εν τÝλει εßδε τον κüσμο μÝσα απü τα δικÜ τους μÜτια.
     ¸ναν κüσμο και μια κοινωνßα διαφορετικÞ, αλλÜ και τüσο üμοια με τη δικÞ μας, αφοý εßναι περισσüτερα τα κοινÜ στοιχεßα που μας συνδÝουν με τους ανθρþπους εκεßνων των χρüνων απü τις διαφορÝς που μας χωρßζουν. Γιατß πÝρα απü τα Ýθιμα και τη γλþσσα, που αρκετÜ Ýχουν επιβιþσει ως τις μÝρες μας με την ßδια Ýννοια και σημασßα, αυτü που κατεξοχÞν ενþνει το βυζαντινü Üνθρωπο με το σýγχρονο Üνθρωπο εßναι η ßδια η ανθρþπινη φýση. Ο αναγνþστης στους Þρωες του βιβλßου, θα αναγνωρßσει τα ßδια πÜθη και τους πüθους, τις ßδιες εμπÜθειες Þ τις αγωνßες, την ευτυχßα Þ τη δυστυχßα, την αγÜπη και το μßσος, τον  Ýρωτα Þ την προδοσßα, που σημαδεýουν και χαρακτηρßζουν και τους σημερινοýς ανθρþπους.
     ¼σοι βρÞκατε την ευκαιρßα να μελετÞσετε το βιβλßο, ακüμα κι αν Ýχετε διαβÜσει μüνο το οπισθüφυλλο, θα ξÝρετε Þδη, üτι κεντρικüς Þρωας εßναι ο ΖÞνωνας, Ýνας απü τους καλýτερους Ýμπορους- μυρεψοýς της εποχÞς του, του οποßου η ζωÞ θα ανατραπεß μετÜ τη γÝννηση του πολυπüθητου γιου του και την δολοφονßα του αδελφοý του. ΑποφασισμÝνος να βρει την αλÞθεια που κρýβεται πßσω απü το Ýγκλημα, οι Ýρευνες του ΖÞνωνα θα ξετυλßξουν σταδιακÜ το μßτο των γεγονüτων που κρυφÜ διαπλÝκονταν, αποκαλýπτοντας Ýρωτες και προδοσßες, πÜθη και ραδιουργßες, αξßες κι απαξßες αγαπημÝνων του ανθρþπων κι ανθρþπων που τον περιβÜλλουν.
     Δßπλα στον ΖÞνωνα, που στιγματßζει το μυθιστüρημα με τη δυναμικÞ και χαρισματικÞ του προσωπικüτητα, υπÜρχει και Ýνα πλÞθος Üλλων  ηρþων που δßνουν και αυτοß το στßγμα τους, με δυνατÜ, παρÜφορα, κÜποιες φορÝς και με αντιφατικÜ συναισθÞματα, τα οποßα καθορßζουν τελικÜ και την πορεßα των γεγονüτων. Με αυτüν τον τρüπο η συγγραφÝας Ýχει ιδιαßτερα ζωντανÞ αφÞγηση και διατηρþντας μια ατμüσφαιρα Ýντασης κρατÜει αμεßωτο το ενδιαφÝρον του αναγνþστη μÝχρι την τελευταßα σελßδα. Εκτüς αυτþν, θα διαπιστþσετε üτι Ýχει εντÜξει στο λüγο της λÝξεις που χρησιμοποιοýσαν στην γλþσσα τους οι βυζαντινοß που δÝνει απüλυτα με την απλÞ αλλÜ συναρπαστικÞ γραφÞ της.
     ΠÝρα απü τους πλοýσιους διαλüγους των ηρþων, τις δυνατÝς περιγραφÝς της ιστορικÞς εποχÞς, της Βασιλεýουσας και του τρüπου ζωÞς των ανθρþπων,  αναλýει σε βÜθος και το χαρακτÞρα των ηρþων της, ξεγυμνþνοντας ουσιαστικÜ την ψυχÞ τους με τις σκÝψεις, τα λüγια,  τις αντιδρÜσεις και τις πρÜξεις τους. ¼λα αυτÜ Ýχουν τη δýναμη να παρασýρουν τον αναγνþστη κÜνοντÜς τον να αισθÜνεται, πως Ýχει βρεθεß στην Κωνσταντινοýπολη του 7ου αιþνα και βλÝποντας τον κüσμο μÝσα απü τα μÜτια των ηρþων να μετÝχει πλÝον στη ζωÞ τους, με Ýνα τρüπο τüσο Üμεσο και δυνατü που πολλοß  θα νοιþσουν üταν ολοκληρþσουν το βιβλßο, üτι ο Μυρεψüς Üφησε  τα χνÜρια του στην καρδιÜ τους.


Μαζß με τη Χρυσοýλα Κατσαμακßδου που προλογßζει το "Μυρεψü" (ΚαβÜλα)

 ¼λγα ΚοτσιρÝα «Ο Μυρεψüς»,  Εκδüσεις ΤσουκÜτου ΑθÞνα, 2015



ΚΡΙΤΙΚΗ

     Η ¼λγα ΚοτσιρÝα, που με τον χρωστÞρα της με Ýχει καταπλÞξει, διαθÝτοντας σπÜνια ευαισθησßα στα Ýργα που φιλοτεχνεß, μας κατÝπληξε εκ νÝου με Ýνα Üλλο της ταλÝντο, με τη συγγραφÞ του πρþτου της μυθιστορÞματος,  που  φÝρει τον τßτλο «Ο Μυρεψüς» και  το οποßο κοσμεß Ýνα ιδιαßτερα ατμοσφαιρικü εξþφυλλο.
     Η συγγραφÝας  μας ταξιδεýει με το Ýργο της στη Βασιλεýουσα την εποχÞ του σπουδαßου αυτοκρÜτορα του Βυζαντßου ΗρÜκλειου, τον 7ο μ.Χ. αιþνα. Με το βιβλßο αυτü, κÜνει αναδρομÞ στο παρελθüν με πνεýμα εξερευνητικü, αποδßδοντας  με παραστατικüτητα, ευαισθησßα και ρεαλισμü τη ΒυζαντινÞ πρωτεýουσα,  Þθη κι Ýθιμα, αλλÜ  και τα ιστορικÜ δρþμενα. Εκτüς απü την εμπεριστατωμÝνη καταγραφÞ της ιστορικÞς εποχÞς,  το μυθιστüρημÜ της εßναι μια σπουδÞ των ανθρþπων που εντÜσσονται απüλυτα στο χþρο και το χρüνο εκεßνης της περιüδου.
     Οι ÞρωÝς της ζουν, εργÜζονται, αγαποýν, ερωτεýονται, παραφÝρονται, μισοýν, υποφÝρουν,  εχθρεýονται, φτÜνοντας εξαιτßας των παθþν  μÝχρι και το φονικü.
     Ο αναγνþστης του βιβλßου δελεÜζεται, γοητεýεται, ταυτßζεται με τη ρεαλιστικÞ και μεστÞ αφÞγησÞ της, κι üπως η συγγραφÝας ξεδιπλþνει με μαεστρßα τα μýχια της ψυχÞς των ηρþων της, αισθÜνεται  üτι γßνεται κοινωνüς  της  ζωÞς τους. 
     Ο üγκος του βιβλßου, üχι μüνο δε λειτουργεß σε βÜρος της εξÝλιξης των γεγονüτων, της δομÞς και της πλοκÞς, αλλÜ επßσης  απογειþνει το συναισθηματικü κüσμο κÜθε απαιτητικοý αναγνþστη.

                                                                                                      Με Εκτßμηση

                                                   Κατερßνα Κουτσουμποý

     Η Κατερßνα Κουτσουμποý Þ αλλιþς  ΤαûγÝτη Γεωργßτση γεννÞθηκε στη Λακωνßα. ΓρÜφει απü το 1980 ποßηση, πεζογραφßα και κριτικÜ σημειþματα για σýγχρονους ποιητÝς και πεζογρÜφους, που Ýχουν δημοσιευτεß σε διÜφορα Ýντυπα και πολλÜ απü αυτÜ στην εφημερßδα «Καθημερινüς ΠαρατηρητÞς» των Σερρþν, στην οποßα διατηροýσε τη στÞλη κριτικÞς βιβλßου επß μßα δεκαετßα (1990-2001). ΠοιÞματÜ της κι Üλλα πεζογραφÞματα δημοσιεýτηκαν σε διÜφορα Ýντυπα. ¸ργα της Ýχουν περιληφθεß σε διÜφορες ανθολογßες και εγκυκλοπαßδειες.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                    Ο Μυρεψüς (αποσπÜσματα)

     Εκεßνο το ανοιξιÜτικο απüγευμα, στις 3 Μαρτßου του 612,  οι βÜρκες Ýμοιαζαν να ταξιδεýουν στον ουρανü και τα κτÞρια της Βασιλεýουσας να εßναι χτισμÝνα στα νερÜ, αφοý ο ΝοτιÜς εßχε τυλßξει ασφυκτικÜ με Ýνα διÜφανο υγρü  μανδýα,  γη,  ουρανü και θÜλασσα. Αν κι Ýγερνε ο Þλιος στη δýση, η απρüσμενη για τÝτοια εποχÞ ζÝστη Þταν ακüμη αφüρητη. Οι οδοß που τις δýο προηγοýμενες μÝρες Ýσφυζαν απü ανθρþπους για τις εορταστικÝς εκδηλþσεις των Καλανδþν, Þταν σÞμερα απελπιστικÜ Ýρημες. Οι πλανüδιοι πωλητÝς ξεφυσοýσαν απü απογοÞτευση, το ßδιο και οι Ýμποροι καθþς  κοιτοýσαν  με δυσφορßα τους Üδειους δρüμους. Δεν Þταν üμως αυτüς ο λüγος που Ýκανε τον ΖÞνωνα να αφÞνει μικροýς αναστεναγμοýς στο μυρεψεßο του- το μεγαλýτερο της Πüλης.
     ¼, τι κι αν ποθοýσε κÜποιος, μποροýσε να το βρει στο κατÜστημÜ του: μπαχαρικÜ κι αρωματικÝς ýλες απü την Ινδßα, σπÜνια αραβικÜ αρþματα, το ευωδιαστü ξýλο της ξυλαλüης, το  εξαιρετικü μýρο της νÜρδου, τα πιο εýοσμα θυμιÜματα. Οι περισσüτερες αρχüντισσες και πλοýσιες δÝσποινες Ýστελναν εκεß τους υπηρÝτες για αγορÝς, ενþ απü τον ΔεκÝμβριο του 611 προμÞθευε με υλικÜ και το μαγειρεßο του Παλατßου. Το εßχε αναλÜβει απü τον πατÝρα του πριν εßκοσι Ýξι χρüνια μα δεν εßχε αρκεστεß σε üτι του δüθηκε. Εκμεταλλευüμενος τις ευκαιρßες δεν εßχε διστÜσει να εγκαταλεßψει τη Βασιλεýουσα προς αναζÞτηση εκλεκτþν αγαθþν σε ασιατικÝς χþρες. Εßχε δουλÝψει σκληρÜ και οι κüποι του εßχαν ανταμειφθεß, το μυρεψεßο του Þταν το στολßδι της οδοý των μυρεψεßων που ξεκινοýσε απü τη ΧαλκÞ πýλη των ανακτüρων κι Ýφθανε μÝχρι το Μßλιον…
................

  …Για την Ουρανßα δεν υπÞρχε τßποτα το εξαßσιο στις ιπποδρομßες. Η μοναδικÞ φορÜ που εßχε βρεθεß στον ιππüδρομο, Þταν πριν πενÞντα χρüνια με τον πατÝρα της üπου παρακολοýθησαν μια Ýκτακτη τελετÞ που εßχε διατÜξει ο αυτοκρÜτορας Ιουστινιανüς προς τιμÞ κÜποιων πρεσβευτþν. Θυμüταν πως εßχε εντυπωσιαστεß απü την αρÝνα του ιπποδρüμου και το πλÞθος του κüσμου, κυρßως με τα  τεχνÜσματα των σχοινοβατþν και των μßμων. ¹ταν, üμως, λογικü να εντυπωσιαστεß Ýνα μικρü κορßτσι που σπÜνια Ýβγαινε απü το σπßτι του! ¸κτοτε, δεν εßχε ξαναβρεθεß στον ιππüδρομο και δεν της εßχε γεννηθεß ποτÝ η επιθυμßα να το κÜνει. Γνþριζε, ωστüσο, τα πÜντα για τις ιπποδρομßες απü τον Üντρα της που φρüντιζε τα πρþτα χρüνια του γÜμου τους να της περιγρÜφει λεπτομερþς τους αγþνες που παρευρισκüταν.
     Εκεßνη την εποχÞ, πιστεýοντας üτι αποτελοýσε συζυγικü της καθÞκον, Üκουγε με υπομονÞ τις ατÝλειωτες περιγραφÝς του. Γνþριζε απü τον Γεþργιο, τα ονüματα των αγωνοθετþν, των ηνßοχων και των αλüγων, τι φορÝματα φοροýσαν οι ηνßοχοι, τι στολßδια και εγκüλπια Ýβαζαν στα Üλογα, αν κÜποιο Üρμα εßχε συντριφτεß καθþς Ýστριβε στη κλειστÞ στροφÞ της αρÝνας, ποιος ηνßοχος εßχε αποχωρÞσει, ποιος εßχε ρßξει με το μαστßγιο την αργυρÞ περικεφαλαßα του αντιπÜλου του, αναγκÜζοντÜς τον Ýτσι να φýγει πρüωρα ηττημÝνος. Και, βÝβαια, ποιος ΔÞμος εßχε κερδßσει τους περισσüτερους αγþνες. Μα Þρθε μια μÝρα που αγανακτισμÝνη του απαγüρεψε να της ξαναπεß οτιδÞποτε σχετικü με τις  ιπποδρομßες, üταν της αφηγÞθηκε με ανατριχιαστικÝς λεπτομÝρειες πþς εßχε χÜσει τη ζωÞ του Ýνας νÝος που προσπÜθησε να διασχßσει την αρÝνα ενþ διεξαγüταν ο τρßτος αγþνας. Δεν εßχε υπολογßσει καλÜ την απüσταση που τον χþριζε απü τα Üρματα και εκεßνα προλαβαßνοντÜς τον, τον συνÝθλιψαν. Αν κι εßχε ακοýσει για ατυχÞματα ηνιüχων που εßχαν ως συνÝπεια το θÜνατü τους, το  φριχτü τÝλος του νÝου που επρüκειτο την Üλλη μÝρα να νυμφευτεß την εßχε συγκλονßσει, εδραιþνοντÜς της την πßστη πως εßχαν δßκιο üσοι ιερεßς κÞρυτταν üτι οι ιπποδρομßες Þταν αμαρτωλÞ υπüθεση.
     ΧιλιÜδες Üνθρωποι συνÝρρεαν σε αυτÝς, και üλοι, απü τον αυτοκρÜτορα ως τον πιο ταπεινü θεατÞ, αδημονοýσαν να δουν τη mappa1 να πÝφτει. Κι Ýπειτα με αλαλαγμοýς, βλαστÞμιες και προστυχιÝς, παρακολουθοýσαν Ýνα ορμαθü αλαφιασμÝνων αλüγων, να περιφÝρονται επτÜ φορÝς την αρÝνα, σα να ßππευε δαßμονας τη ρÜχη τους! Στο βωμü των αγþνων χÜνονταν ανθρþπινες ζωÝς και περιουσßες, γßνονταν συμπλοκÝς στις οδοýς, ακüμα και φüνοι, ψυχÝς μολýνονταν καταφεýγοντας σε μαγγανεßες* με κατÜδεσμους* και καταπιστεýσεις2 για να εξασφαλßσουν την ποθητÞ νßκη, Üτιμα πρüσωπα üπως οι ηνßοχοι ηρωοποιοýνταν και τßμιες γυναßκες  διακινδýνευαν την κοσμιüτητÜ τους, παρευρισκüμενες σε Ýνα τüπο üπου, εκτüς των αντρþν, συνωστßζονταν πüρνες και ηθοποιοß.
     Πεποßθηση της Ουρανßας, üπως και της πλειοψηφßας των γυναικþν, Þταν πως Ýπρεπε οι ιπποδρομßες και οι θηριομαχßες να καταργοýνταν. Δυστυχþς, εκτüς των ιερÝων - και απü αυτοýς üχι üλοι-  οι Üντρες δε συμμερßζονταν την ßδια Üποψη. Η γυναικεßα φýση üντας αποξενωμÝνη απü την πολιτικÞ σκηνÞ κι Üμοιρη κρατικþν σκοπιμοτÞτων, δυσκολευüταν να κατανοÞσει την αναγκαιüτητα των circenses3, αλλÜ το Ýτος 613 Þταν επιτακτικÞ για τους Üρχοντες η εξασφÜλιση των θεαμÜτων σαν αντιστÜθμισμα στην ανησυχßα του λαοý για την, üλο και πιο αβÝβαιη, εξασφÜλιση του καθημερινοý Üρτου.
     Ο ΗρÜκλειος εßχε ενεργÞσει συνετÜ διατÜζοντας την Ýναρξη των αγþνων σýμφωνα με την παρÜδοση. Το χρυσοýν ιπποδρüμιον με την Ýνταση του θεÜματος θα παρεßχε Ýνα αßσθημα ικανοποßησης και μια αßσθηση αισιοδοξßας üτι, σε πεßσμα των πολý δýσκολων καταστÜσεων που αντιμετþπιζαν, κÜποιοι θεσμοß παρÝμεναν σταθεροß. ¸στω και για λßγες μÝρες, οι αγþνες θα Ýκαναν τους πολßτες να ξεχÜσουν üσα αδυνατοýσε ο ßδιος ως βασιλÝας να ξεχÜσει. Αποδεχüμενος το θρüνο εßχε επωμιστεß τη σωτηρßα της αυτοκρατορßας, ευθýνη που εßχε αναδειχτεß σε τρομερü εφιÜλτη μετÜ την απþλεια της Συρßας. Μπορεß, τελικÜ, και να αποδεικνýονταν οιωνüς για τη βασιλεßα του τα χλευαστικÜ λüγια που του εßχε απευθýνει ο  ΦωκÜς, λßγο πριν το θÜνατü του: üταν τον εßχε αποκαλÝσει Üθλιο γιατß εßχε διοικÞσει αισχρÜ το κρÜτος, φÝρνοντÜς το στο χεßλος της καταστροφÞς, εκεßνος χαμογελþντας ειρωνικÜ εßχε ρωτÞσει αν θα το διοικοýσε εκεßνος καλýτερα.  Τρßα χρüνια μετÜ την εκτÝλεση του ΦωκÜ ο ΓολγοθÜς του κρÜτους συνεχιζüταν και κανÝνας δεν μποροýσε να προβλÝψει αν θα οδηγοýσε στην ΑνÜσταση. Οι ιστορικÝς συγκυρßες και οι κÜτοικοι της Βασιλεýουσας τον εßχαν στÝψει αυτοκρÜτορα, κι αυτüς εßχε Þδη χρεωθεß μια τρομερÞ Þττα και η ανθρþπινη αφοσßωση ανÝκαθεν  ακροβατοýσε σε εýθραυστες ισορροπßες.
     Το πρωß της ΑναστÜσιμης ΔευτÝρας, ο ΗρÜκλειος εμφανßστηκε στο ΚÜθισμα4 του ιπποδρüμου συνοδευüμενος απü τους Üρχοντες, χωρßς να γνωρßζει αν ο λαüς θα τον επευφημοýσε ως αυτοκρÜτορα Þ αν θα τον αποδοκßμαζε για την Üλωση της Αντιüχειας και τις κρατικÝς εξαγγελßες. ¼ρθιος στην αυτοκρατορικÞ εξÝδρα περιÝφερε το βλÝμμα στον  ιππüδρομο. Στην εμφÜνισÞ του η οχλαγωγßα καταλÜγιασε και Ýνας υπüκωφος αχüς ακοýστηκε καθþς üλοι σηκþνονταν üρθιοι. Σε λßγο, οι ΔÞμοι των ΒÝνετων και των ΠρÜσινων Ýψαλαν τους αναστÜσιμους χαιρετισμοýς και ο λαüς δια βοÞς ανταποκρßθηκε με ευχÝς. Με Ýνα χαμüγελο ανακοýφισης ο ΗρÜκλειος κÜθισε στο ντυμÝνο με πορφýρα θρüνο και Ýδωσε τη διαταγÞ να ανοßξουν οι θýρες των στοþν. Οι σýρτες τραβÞχτηκαν και üταν τα τÝσσερα Üρματα του πρþτου βαÀου5 εμφανßστηκαν, διÝταξε τον μαππÜριο να ρßξει τη mappa.
     Το πλÞθος του κüσμου σþπασε σαν εßδε τον υπεýθυνο να σηκþνει το χÝρι, με μια αργÞ τελετουργικÞ κßνηση. Η δεξιÜ του γροθιÜ Ýμεινε ακßνητη, να κρατÜ σφιχτÜ το Üσπρο πανß που Ýτρεμε στον αÝρα. Δýο Üλογα χλιμßντρησαν, χτυπþντας ανυπüμονα τις οπλÝς τους, κι ο ηνßοχος  τρÜβηξε βßαια τα ηνßα για να τα συγκρατÞσει. ¾στερα, για δυο στιγμÝς κυριÜρχησε μια παρÜδοξη απραξßα θεατþν και ηνßοχων, που εßχαν στυλωμÝνα τα μÜτια στο Üσπρο πανß. Ο μαππÜριος πÞρε μια ανÜσα κι Ýπειτα Üνοιξε το χÝρι. Την ßδια στιγμÞ οι ηνßοχοι χτýπησαν δυνατÜ τα ηνßα και τα μαστßγια, και τα Üλογα, μες στην οχλοβοÞ του κüσμου, ξεκßνησαν την ξÝφρενη πορεßα τους.
     Δýο þρες αργüτερα, μετÜ την ολοκλÞρωση των τριþν βαÀων με δýο νßκες των ΒÝνετων και μßα των ΠρÜσινων, επικρατοýσε μεγÜλη αναταραχÞ στα εδþλια. Η παρÜσταση των μßμων στο διÜλειμμα που μεσολαβοýσε για τον τελευταßο αγþνα, δεν κατÜφερνε να ηρεμÞσει τους θεατÝς. Οι αντßπαλες ομÜδες αδιαφορþντας  για την απüσταση που τους χþριζε, διαρκþς αντÜλλασαν Üσεμνες χειρονομßες μεταξý τους, χλευασμοý üσοι υποστÞριζαν τους ΒÝνετους, και  αγανÜκτησης οι οπαδοß των Πρασßνων που Ýλπιζαν  πως ο τετρÜδρομος θα Ýληγε με νßκη τους και ο κομπασμüς των ΒενÝτων θα σταματοýσε. Εßχε διαρρεýσει πως ο περßφημος ΙκÜσιος θα αγωνιζüταν ως ηνßοχος των Πρασßνων και πως στο Üρμα του θα Ýτρεχε αριστερüς ο νεοαποκτηθεßς Atro. ¼σο κι αν Þταν αντÜξιο των φημþν, το σικελιανü Üλογο  αγωνιζüταν για πρþτη φορÜ, και μÜλιστα στην πιο δýσκολη θÝση αφοý ζωσμÝνο αριστερÜ θα Ýπρεπε να συγκρατεß τα υπüλοιπα τρßα στις απüτομες στροφÝς του ιππüδρομου. Μια στιγμιαßα ανυπακοÞ του αρκοýσε για να εκτροχιαστεß Þ να συντριφτεß το Üρμα! ¼ταν επιτÝλους Üνοιξαν οι μαγγελÜριοι  τις θýρες των στοþν, τα βλÝμματα χιλιÜδων θεατþν αναζÞτησαν το μαýρο επιβÞτορα. Τον εντüπισαν στη δεýτερη θýρα κι αμÝσως πρüσεξαν πως στη  μÝση Þταν ζεμÝνοι  ο καστανüς ΚÝνταυρος, η λευκÞ luna6 και δεξιüς ο επßσης λευκüς ΕρμÞς. ¢λογα που στο παρελθüν εßχαν αποδεßξει επανειλημμÝνα τις ικανüτητÝς τους.
   «Ο ΗρακλÞς τρÝχει αριστερüς στο Üρμα του ΔονÜτου!» Κραýγασε αναστατωμÝνος ο Θεüφιλος, βλÝποντας το γκρßζο Üλογο που εßχε κληρωθεß στο Ýνα Üρμα των ΒενÝτων. «Οι καταραμÝνοι οι ΒÝνετοι θα κερδßσουν πÜλι!» Φþναξε απογοητευμÝνος.
  «Μην προδικÜζεις τι θα συμβεß! Δεν το ξÝρεις!» ΠαρατÞρησε εκνευρισμÝνος Ýνας στρογγυλοπρüσωπος Üντρας στον Θεüφιλο.
  «Εßσαι τυφλüς, Ανανßα; ΔονÜτος και ΗρακλÞς αγωνßζονται μαζß! ΠρÝπει να εßναι Üχρηστος Ýνας ηνßοχος για να χÜσει τον αγþνα αν Ýχει αριστερü τον ΗρακλÞ κι ο ΔονÜτος εßναι φοβερüς!» Αντιλüγησε ο Θεüφιλος.
  « Το ßδιο κι ο ΙκÜσιος!» Θýμωσε ο Ανανßας.
  « Ναι, üμως ο Atro αγωνßζεται για πρþτη φορÜ! Πιστεýεις üτι θα νικÞσει τον ΗρακλÞ;» ΥποστÞριξε ο Θεüφιλος.
  «Αν τον γλωσσοτρþς, εßναι σßγουρο! Βοýλωσε λοιπüν το στüμα σου να μη στο βουλþσω εγþ!» Τον απεßλησε ο Ανανßας κραδαßνοντας στον αÝρα το λαγοπüδαρο που εßχε για να ξορκßζει το βÜσκαμα των αντßπαλων. ΟργισμÝνος ο Θεüφιλος που τον κατηγοροýσε για κατσικοπüδαρο, ετοιμαζüταν να ανταπαντÞσει αλλÜ ο Ανατüλιος που καθüταν ανÜμεσα τους τον εμπüδισε.
  «Βουλþστε το και οι δυο, να δοýμε τον αγþνα!» Τους εßπε απüτομα. « Το πανß Ýπεσε!»  Φþναξε στη συνÝχεια, αφÞνοντας μια ιαχÞ καθþς τα Üρματα ορμοýσαν στην αρÝνα.
     Το τÝλος του πρþτου γýρου, βρÞκε τα τÝσσερα Üρματα το Ýνα κοντÜ στο Üλλο, το ßδιο και του δεýτερου, στον τρßτο üμως τα Üρματα του ΔονÜτου και του ΙκÜσιου ξεχþρισαν σημαντικÜ, με το Üρμα, ωστüσο, του ΔονÜτου  να προηγεßται σταθερÜ, δýο περßπου πüδες. Οι οπαδοß των ΠρÜσινων αναθÜρρεψαν στον τÝταρτο γýρο, üταν το Üρμα τους Ýφτασε  το Üρμα των ΒÝνετων, μα Ýβγαλαν μια κραυγÞ αγωνßας σαν εßδαν τον ΔονÜτο να τινÜζει το μαστßγιο  στην περικεφαλαßα στου ΙκÜσιου. Εκεßνος, για να αποφýγει Ýνα μοιραßο πλÞγμα, ελßχτηκε προς τα δεξιÜ, με αποτÝλεσμα τα Üλογα να πÜρουν τη στροφÞ πολý ανοιχτÜ και να μεßνουν ακüμη πιο πßσω.
     Στον Ýκτο γýρο κι ενþ κÜλπαζαν προς τη μÝση του ιπποδρüμου, ο ΙκÜσιος κατÜφερε για δεýτερη φορÜ να καλýψει τη διαφορÜ και, κÜτω απü τη βασιλικÞ εξÝδρα, προσπÜθησε με τη σειρÜ του να ρßξει με το μαστßγιο την περικεφαλαßα του αντιπÜλου του. Δυστυχþς για τους ΠρÜσινους αστüχησε και τα λουριÜ του μαστßγιου προσγειþθηκαν  στην πλÜτη του ΔονÜτου βÜφοντας κüκκινο το χρυσüβαφο φüρεμÜ του. Εκεßνος κατÜφερε να διατηρÞσει την ψυχραιμßα του κι ανταπÝδωσε το χτýπημα  μαστιγþνοντας με λýσσα τη ρÜχη του Atro που κÜλπαζε δεξιÜ του. Ο Atro ανασÞκωσε νευρικÜ το κεφÜλι αλλÜ συνÝχισε να καλπÜζει γρÞγορα ανταποκρινüμενος Üμεσα στην οδηγßα του ΙκÜσιου που του ζÞτησε να κινηθεß προς τα αριστερÜ τραβþντας με τη δýναμÞ του και τα Üλλα Üλογα, σε μια προσπÜθεια να εγκλωβßσει τον αντßπαλü του ανÜμεσα στο δικü του Üρμα και στο κρηπßδωμα της  σπßνας7.  Το στρατÞγημÜ του πÝτυχε, κι ο ΔονÜτος μεßωσε την ταχýτητÜ του, αφÞνοντας Ýτσι τον ΙκÜσιο να προπορευτεß, üμως ο κßνδυνος του εκτροχιασμοý Þ της συντριβÞς ßσχυε τþρα και για τους δýο, αφοý Ýπρεπε πολý γρÞγορα  να αντιδρÜσουν για να μην πÜρουν την προτελευταßα στροφÞ πολý κλειστÜ.
     Ενστικτωδþς ο ΔονÜτος ανοßχτηκε προς τα δεξιÜ και Ýπειτα διÝταξε τα Üλογα να καλπÜσουν αριστερÜ αλλÜ ο ΙκÜσιος δεν ακολοýθησε την ßδια φρüνιμη τακτικÞ. Με κοφτÞ την ανÜσα οι θεατÝς εßδαν τον ΙκÜσιο να μην παρεκκλßνει καθüλου προς τα δεξιÜ, ριψοκινδυνεýοντας μια συντριβÞ στο τοßχωμα της στροφÞς. ΑπογοητευμÝνοι οι ΠρÜσινοι εßδαν τον ΙκÜσιο να κÜνει το αυτονüητο. ΔιÝταξε με Ýνα χτýπημα το γρÞγορο ΕρμÞ που Ýτρεχε δεξιüς να μειþσει τον καλπασμü του, αναγκÜζοντας και τα υπüλοιπα τρßα Üλογα να ακολουθÞσουν το ρυθμü του. ΒÝβαιοι οι θεατÝς üτι η επüμενη κßνηση του θα Þταν Ýνα Üνοιγμα στα δεξιÜ, Ýμειναν Üφωνοι üταν τον εßδαν να μαστιγþνει τον Atro, διατÜσσοντÜς τον ταυτüχρονα με Ýνα τρÜβηγμα των ηνßων να στρßψει πολý απüτομα αριστερÜ. ΜπροστÜ στα Ýκπληκτα μÜτια τους το μαýρο Üλογο στÝνεψε τους διασκελισμοýς του και με σταθερÜ πατÞματα πÞρε πολý απüτομα τη στροφÞ, παρασÝρνοντας και τα Üλλα.
  «Τι κÜνει; Θα συντριφτεß!» Κραýγασε Ýνας Üντρας μα η κραυγÞ του χÜθηκε απü το ξεφωνητü που Üφησαν ταυτüχρονα χιλιÜδες στüματα  βλÝποντας τον αριστερü τροχü να χτυπÜ στο κρηπßδωμα και το Üρμα να γÝρνει στον αÝρα στηριγμÝνο μονÜχα στο δεξιü τροχü. ΜπροστÜ στα παγωμÝνα βλÝμματα των θεατþν ο ΙκÜσιος Ýγειρε το βÜρος του αριστερÜ δßνοντας εντολÞ στον Atro να συνεχßσει να οδηγεß δυνατÜ. Η αυθüρμητη αντßδρασÞ του τον Ýσωσε και ο αριστερüς τροχüς προσγειþθηκε με Ýνα κραδασμü στο πÝλμα της αρÝνας. Δßχως να χÜσει στιγμÞ,  διÝταξε τþρα üλα τα Üλογα να επιταχýνουν τον καλπασμü τους. Αντß για τη συντριβÞ, ο ριψοκßνδυνος ελιγμüς τοý χÜρισε το πολýτιμο προβÜδισμα και τη νßκη.  Αδυνατþντας πλÝον ο ηνßοχος των ΒÝνετων να τον φθÜσει, ýστερα απü μερικÝς στιγμÝς ο ΙκÜσιος τερμÜτιζε πρþτος κÜτω απü το θρüνο του ΗρÜκλειου.
     Λßγο αργüτερα στις απονομÝς των βραβεßων üταν Þρθε η σειρÜ του ΙκÜσιου να στεφανωθεß, χιλιÜδες στüματα κραýγαζαν το üνομÜ του. Ακüμα κι üταν ο αυτοκρÜτορας κι οι Üρχοντες αποσýρθηκαν στο ΠαλÜτιο και πολλοß θεατÝς Üρχισαν να αποχωροýν για τη μεσημεριανÞ τους ξεκοýραση, εκατοντÜδες Üλλοι παρÝμειναν στα βÜθρα και εκστασιασμÝνοι σχολßαζαν τον τÝταρτο βÜúο...
................

   ...ΑργÜ τη νýχτα Þταν ακüμα καθισμÝνος μπροστÜ απü το μικρü τραπÝζι του δþματος. Για μια þρα δεν εßχε μετακινηθεß, αλλÜ δεν Ýνοιωθε το μοýδιασμα των χεριþν του που Ýσφιγγαν το κεφÜλι του. ¼λο το απüγευμα, üποτε κι αν εßχε μιλÞσει, οι λÝξεις Ýβγαιναν ασυναßσθητα απü το στüμα του. Μπορεß ορισμÝνες προτÜσεις του να μην εßχαν νüημα, ειδÜλλως γιατß η σýζυγüς του τον εßχε ρωτÞσει αν Þταν καλÜ; Δε θυμüταν τι εßχε απαντÞσει, οι σκÝψεις του δεν εßχαν ειρμü, αφοý ο δαιμονισμÝνος του πüθος πυρπολοýσε συνÝχεια το μυαλü του με ακüλαστες εικüνες. Παραγκωνßζοντας το πÝνθος του, υποτιμοýσε τις αρχÝς του και χλεýαζε τη συζυγικÞ του αγÜπη, υπαγορεýοντας στη θÝση τους την Üμεση ικανοποßηση της επιθυμßας του για την κοπÝλα.
      ΕξαντλημÝνος, κÜποια στιγμÞ τινÜχτηκε και κατÝβηκε γρÞγορα τις στριφογυριστÝς σκÜλες του δþματος. ΠερπÜτησε αθüρυβα το διÜδρομο του γυναικωνßτη και βρÝθηκε σε ελÜχιστες στιγμÝς στο ισüγειο και στο διÜδρομο των υπηρετþν. Το δωμÜτιü της Þταν μακριÜ απü των Üλλων υπηρετþν, μα, σα να εßχε αποποιηθεß τον εαυτü του, δεν τον απασχολοýσε αν γινüταν αντιληπτüς. Πολý σπÜνια Ýνας υπηρÝτης διακινδýνευε να προκαλÝσει την οργÞ του αφÝντη του, κατηγορþντας τον για κατÜχρηση της εξουσßας του σε μßα υπηρÝτρια. Οýτε υπÞρχε το ενδεχüμενο κÜποιος συγγενÞς της να τον καταγγεßλει, αφοý εßχε μüνο τη μÜμμη της κι αυτÞ Þταν υποχρεωμÝνη απÝναντß του για την οικονομικÞ ενßσχυση που σποραδικÜ της παρεßχε. Αν το μÜθαινε, θα αποδεχüταν καρτερικÜ üτι η εγγονÞ της εßχε γßνει η παλλακßδα του αφÝντη της.
     ΦθÜνοντας στο κßτρινο βαμβακερü της βÞλο8, σταμÜτησε απüτομα. Το φως ενüς κεριοý δραπÝτευε απü τη σχισμÞ που Üφηνε αριστερÜ το παραπÝτασμα, φÝγγοντας με μια ψυχρÞ παλλüμενη ακτßνα το πÜτωμα. ¸μεινε ακßνητος, απλþς να κοιτÜ τη θαμπÞ ακτßνα που εßχε τη δýναμη να σκßζει σα ρομφαßα το σκοτÜδι του διαδρüμου. ΣÞκωσε τα μÜτια και διÝκρινε απü το στενü Üνοιγμα που Üφηνε το βÞλο την ξÜγρυπνη κοπÝλα. Καθüταν στο χαμþκουμβο9 με γυρισμÝνη την πλÜτη της σε αυτüν. Φοροýσε μονÜχα το μακρý αμÜνικο εσþρουχο κι εßχε αγκαλιÜσει σφιχτÜ τα πüδια. Το κεφÜλι της αναπαυüταν στα γüνατα κι üπως Ýπεφταν τα  μαλλιÜ της στο πλÜι, Üφηναν γυμνü κι εκτεθειμÝνο το δεξß της λευκü þμο. Δßπλα της, πÜνω στο σκαμνß, εßχε ακουμπÞσει το κερß που σα να Þθελε να διασκεδÜσει τη μοναξιÜ της, σκüρπιζε το φως του με θερμÝς αναλαμπÝς. Την κοßταξε μερικÝς στιγμÝς κι ýστερα επÝστρεψε στον κοιτþνα του δþματος. ΞÜπλωσε και δßχως να σκÝφτεται, Üκουγε για πολý þρα το θυελλþδη Üνεμο που εßχε ξεσπÜσει. Οι ριπÝς του γρονθοκοποýσαν ασταμÜτητα τους τοßχους και üπως κÜποιες απü αυτÝς εισχωροýσαν με βßα στις χαραμÜδες, Ýσκουζαν πüτε  σα μοιρολογÞτρες κι Üλλοτε σα μαινÜδες...

---------------------------------------------------------------------

 1 Το Üσπρο πανß που εßχε καθιερωθεß απü τους ρωμαúκοýς χρüνους να ρßχνει στον αÝρα ο υπεýθυνος  (μαππÜριος), δßνοντας Ýτσι την Ýναρξη των αγþνων.
 2 ¼ταν κÜποιος χρησιμοποιοýσε τη μαγεßα για να κÜνει κακü σε κÜποιον Üλλον, επιζητþντας μερικÝς φορÝς ακüμα και το θÜνατü του.
 3 ΘÝαμα. Το κλασικü ρωμαúκü αßτημα panem et circenses ( Üρτος και θεÜματα) αποτÝλεσε αßτημα του λαοý και στους βυζαντινοýς χρüνους. 
 4 ΕξÝδρα απü üπου ο αυτοκρÜτορας παρακολουθοýσε με την ακολουθßα του τους αγþνες. Συνδεüταν Üμεσα με τα ανÜκτορα.
 5 Στις ιπποδρομßες γßνονται τÝσσερεις αγþνες κÜθε φορÜ με διαφορετικÜ Üρματα και ηνßοχους. Ο κÜθε αγþνας ονομαζüταν ΒÜιος και τα Üρματα διÝσχιζαν το στßβο του ιπποδρüμου 7 φορÝς üπως γινüταν και στις ρωμαúκÝς ιπποδρομßες.
 6 ΣελÞνη.
 7 Το στενüμακρο και λοξÜ κτισμÝνο κρηπßδωμα που υπÞρχε στον κεντρικü χþρο του ιπποδρüμου, του πÝλματος. Ο τοßχος της σπßνας περιÝκλειε νερü σε διÜφορα επßπεδα (δεξαμενÝς με ψÜρια) ενþ στις Üκρες των πλευρþν της σπßνας υπÞρχαν πλÞθος αγαλμÜτων.
 8 Κουρτßνα. Αντß για πüρτα στα χρüνια του βυζαντßου υπÞρχαν κουρτßνες στην εßσοδο των δωματßων, üπως ßσχυε και στους πρωτýτερους αιþνες στην ΕλλÜδα και τη Ρþμη.
 9 Χαλß. Η τιμÞ των χαλιþν εξαρτιüταν απü την  ποιüτητα  των χαλιþν, ανÜλογα με το μαλλß με το οποßο Þταν υφασμÝνο. Σε χαμþκουμβα κοιμüντουσαν κατεξοχÞν  οι φτωχοß και οι υπηρÝτες, αλλÜ  υπÞρχαν  και μεσοαστοß που συνÞθιζαν  να κοιμοýνται σε καλÞς ποιüτητας χαμþκουμβα.

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers