Da Vinci Leonardo, (1452-1519) High Renaissance
Βιογραφικό
Μεγάλος Ιταλός ζωγράφος, καλλιτέχνης, επιστήμων, αρχιτέκτων, γλύπτης, μαθηματικός, μηχανικός, μουσικός, εφευρέτης, θεωρητικός τέχνης κι ένα σωρό άλλα... Υπήρξε καθολικό πνεύμα. Μελέτησε περιέγραψε και ζωγράφισε, κάθε εκδήλωση της ανθρώπινης ζωής, από την ανάπτυξη του εμβρύου στους κόλπους της μητέρας του, μέχρι τους νόμους των κυμάτων, ρευμάτων, μέχρι το ηλιακό σύστημα, τα όπλα και τις οχυρώσεις. Για ν' αποδώσει τη μορφή, την εξωτερικήν όψη, μελετούσε κι αναζητούσε την εσωτερική ουσία και τις κρυμμένες αρχές. Όταν όμως τ' ανακάλυπτε, έσβηνε η ορμή του κι έτσι πολλά έργα του μείναν ημιτελή. Ήταν ο δημιουργός του σφουμάτο.
Γεννήθηκε στην πόλη Αντσιάνο, κοντά στο Βίντσι, της Ιταλίας. Ήταν νόθος γιος του Πιέρο ντα Βίντσι, νεαρού δικηγόρου και της χωρικής Κατερίνα. Το πλήρες όνομα του ήταν Leonardo di ser Piero da Vinci αν κι υπέγραφε τα έργα του ως "Leonardo" ή "Io, Leonardo" ("Εγώ, ο Λεονάρντο"). Μεγάλωσε με τον πατέρα του στη πόλη της Φλωρεντίας, όπου από πολύ μικρή ηλικία έδειξε δείγματα της ευφυΐας και του καλλιτεχνικού του ταλέντου. Αυτός ήταν κι ο λόγος που στάλθηκε, σ' ηλικία 14 ετών, ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο του φλωρεντινού ζωγράφου κι αρχιτέκτονα Αντρέα Ντελ Βερόκιο (1433-1485).
Σ' ηλικία 18 ετών μαθήτευσε στον Περουτζίνο και στον Λορέντζο Γκρίντι, στο ατελιέ του Βερόκιο στη Φλωρεντία και το 1472 γίνεται μέλος της συντεχνίας ζωγράφων, στη πόλη αυτή. Το 1482, ο Λορέντζο Μεντίτσι, τονε στέλνει στο Μιλάνο, στο Λουδοβίκο Σφόρτσα, ως ζωγράφο, αγαλματοποιό, μηχανικό και ...πυροβολητή. Αμέσως ξεκινά το μεγάλο έφιππο άγαλμα του και λένε πως εργάστηκε γι' αυτό πολύ. Μόνο για το άλογο έκανε 16 χρόνια. Το άγαλμα τούτο, καταστράφηκε είτε από Γάλλους στρατιώτες, είτε αστόχησε κατά τη μεταφορά. Εν τω μεταξύ, στο Μιλάνο, έκαμε πολλά πορτραίτα και δυό από τ' αριστουργήματά του: π.χ. "Παρθένος Των Βράχων". Διέθετε δικό του εργαστήριο με βοηθούς. Την ίδια περίπου περίοδο εργάστηκε ως σύμβουλος αρχιτέκτονας στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου, ενώ στα 1495-1498 μετά από παραγγελία του Λουδοβίκου Σφόρτσα ζωγραφίζει τον "Μυστικό Δείπνο", στο μοναστήρι της Σάντα Μαρία Ντέλε Γκράτσιε. Ως καλλιτέχνης της αυλής δέχθηκε αρκετές παραγγελίες για έργα που τις περισσότερες φορές ωστόσο άφηνε ημιτελή.
Τον Οκτώβρη του 1499 και μετά την ήττα του προστάτη του, Λουδοβίκου Σφόρτσα από τα γαλλικά στρατεύματα, ξεκινά κατά πάσα πιθανότητα ένα φιλόδοξο έργο για λογαριασμό του Λουδοβίκου ΙΒ', βασιλιά της Γαλλίας. Τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, εγκαταλείπει το Μιλάνο και περνά ένα διάστημα στη Βενετία, για να επιστρέψει το 1500 στην Φλωρεντία όπου ξεκινά ίσως η παραγωγικότερη περίοδος του ως ζωγράφος. Τον Ιούνιο του 1502, ταξιδεύει με τον Καίσαρα Βοργία στη Κεντρική & 'Ανω Ιταλία με την ιδιότητα του αρχιτέκτονα και μηχανικού. Μεταξύ άλλων σχεδιάζει χάρτες για τις εκστρατείες του Καίσαρα. Τον Μάρτη του επόμενου χρόνου βρίσκεται πάλι στη Φλωρεντία όπου ξεκινά να εργάζεται πάνω στο περίφημο έργο του, τη "Μόνα Λίζα", κατόπιν παραγγελίας του συζύγου της, Φραντσέσκο ντελ Τζιοκόντο, που το χαμόγελο κι η τεχνική της βρήκε πολλούς επαίνους και μιμητές, αλλά κανέναν αντάξιο του. Λίγο αργότερα αρχίζει τη τοιχογραφία "Η Μάχη Του Ανγκιάρι" για την αίθουσα συνεδριάσεων του Παλάτσο Βέκιο, έργο που θα μείνει ημιτελές. Φτιάχνει και 2 ακόμα αριστουργήματα: "Αγία 'Αννα", "Παρθένος & Βρέφος"
Τη περίοδο 1508-1512 ζει σχεδόν αποκλειστικά στο Μιλάνο, παρέχοντας τις υπηρεσίες του στον Charles d' Amboise, κυβερνήτη της πόλης. Είναι πλέον διάσημος καλλιτέχνης και το διάστημα αυτό υποβάλλει σχέδια για το μνημείο του Trivulzio, συνεχίζει τις ανατομικές του μελέτες κι αναλαμβάνει αρκετές παραγγελίες. Μετά τον θάνατο του Charles d' Amboise το 1511 και την εκδίωξη των Γάλλων από το Μιλάνο τον επόμενο χρόνο, επισκέπτεται την Ρώμη υπό την προστασία του αδελφού του πάπα Λεόντα Ι', Τζουλιάνο Μεντίτσι. Στο περιβάλλον της παπικής αυλής καταπιάνεται με διάφορα επιστημονικά πειράματα και μελέτες. Πέρα από διάφορες εφερεύσεις του, σχεδιάζει το έργο της αποξήρανσης των ελών της περιοχής Ποντίνι, νότια της Ρώμης.
Μετά το θάνατο του Τζουλιάνο Μεντίτσι, το 1516, δέχεται πρόσκληση του βασιλιά της Γαλλίας, Φραγκίσκου Α' κι εργάζεται ως ζωγράφος της βασιλικής αυλής. Παράλληλα συνεχίζει τα πειράματα του κι ασχολείται μ' αρχιτεκτονικά κι αρδευτικά σχέδια. Ασχολήθηκεν επίσης με τις μεγάλες γιορτές που 'δινε ο βασιλιάς και με τη συγγραφή της "Πραγματείας Περί Αισθητικής". Τα κείμενά του, που για χρόνια μείναν ανέκδοτα, δείχνουνε πως και στην αντιμετώπιση των αισθητικών προβλημάτων, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές, του καιρού του.
Στις 23 Απρίλη 1519 συντάσσει διαθήκη και τελικά πεθαίνει στις 2 Μάη, στο Cloux της Γαλλίας, κοντά στον βασιλικό πύργο του Amboise. Σύμφωνα με προσωπική του επιθυμία, τάφηκε στην εκκλησία Sainte Florentine, στο Amboise. Ο τάφος του συλλήθηκε τη περίοδο των θρησκευτικών πολέμων αλλά έχει διατηρηθεί η επιγραφή της εκκλησίας, που αναφέρει:
"Στην αυλή αυτής της εκκλησίας ετάφη ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ευγενής από το Μιλάνο, μηχανικός κι αρχιτέκτονας του βασιλιά, ειδήμων της μηχανικής και κατά το παρελθόν επίσημος ζωγράφος του δούκα του Μιλάνου".
----------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτοπροσωπογραφία
Η Λήδα Κι Ο Κύκνος Μόνα-Λίζα
Εκδίωξη Εμπόρων Από Το Ναό
Κυρία Με Ερμίνα
Κεφάλι Γυναικός
Ανθρώπινο Σώμα (Βιτρούβιος 'Αντρας)
Ιωάννης Βαφτιστής
Μαντόνα & Βρέφος Ι
Διακοσμητικό
Πορτραίτο Μπένικ
Πορτραίτο Μουσικού
Το Προσκύνημα Των Μάγων
'Αγιος Ιερώνυμος
Αγία 'Αννα
'Αγιος Ιωάννης
Αγία ’ννα
Μαντόνα & Βρέφος ΙΙ
Μαντόνα Με Ιησού κι Ιωάννη Μόνα Λίζα
Μυστικός Δείπνος
Σαλβατόρε Ντέι
>---> συνέχεια... >---> 
