ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÊëáóóéêÜ 

Saavedra Miguel de Cervantes: Iððüôçò ÏðëéóìÝíïò ¸öéððïò ÐÝííá

                    ΚÜθε Üνθρωπος εßναι,
                          üπως τον Ýκανε ο ΠαρÜδεισος

και μερικÝς φορÝς, πολý χειρüτερος...


 Βιογραφικü

     Ο ΜιγκÝλ ντε ΘερβÜντες ΣααβÝδρα (Miguel de Cervantes Saavedra -Το επþνυμο ΣααβÝδρα δεν σχετßζεται με την οικογÝνειÜ του, αλλÜ υιοθετÞθηκε επισÞμως απü τον ΘερβÜντες το 1586-87 κι εμφανßζεται στα Ýγγραφα που σχετßζονται με το γÜμο του με τη Καταλßνα ντε ΣαλαθÜρ. Το ßδιο επþνυμο Ýδωσε σε Ýναν απü τους χαρακτÞρες του Ýργου El trato de Alger.), Þταν Ισπανüς συγγραφÝας, που θεωρεßται ευρÝως ως ο μεγαλýτερος συγγραφÝας στην ισπανικÞ γλþσσα κι ο κατ' εξοχÞν μυθιστοριογρÜφος παγκοσμßως. Το Ýργο του ανÞκει χρονικÜ στη χρυσÞ ισπανικÞ εποχÞ (περ. 1492-1648), στην οποßα παρατηρÞθηκε εξαιρετικÞ Üνθηση στις τÝχνες. Το διασημüτερο μυθιστüρημÜ του, ο Δον Κιχþτης, συγκαταλÝγεται στα κλασσικÜ Ýργα της παγκüσμιας λογοτεχνßας, μεταφρασμÝνο σε περισσüτερες απü 60 γλþσσες κι Ýχοντας υποβληθεß σε συστηματικÞ ανÜλυση και κριτικü σχολιασμü απü τον 18ο αι.. Εßναι χωρßς καμμßα αμφιβολßα Ýνας απü τους μεγαλýτερους λογοτÝχνες üλων των εποχþν. Η περιπετειþδης και γεμÜτη οδýνες ζωÞ του κýλησε ανÜμεσα στη περßοδο του μεγαλεßου της Ισπανßας και στην αρχÞ της παρακμÞς της, πρÜγμα που αποτυπþνεται στο αριστοýργημÜ του. Το Ýργο αυτü επηρÝασε γενιÝς πεζογρÜφων, üχι μüνο στον ισπανüφωνο, αλλÜ και σ' ολüκληρο τον κüσμο. Εßναι το πιο πολυμεταφρασμÝνο βιβλßο, μετÜ τη Βßβλο.



     ΓεννÞθηκε στο ΑλκαλÜ ντε ΕνÜρες, περßπου 30 χλμ ΒΑ της Μαδρßτης, 4ο απü τα συνολικÜ 7 παιδιÜ της οικογÝνειÜς του. Για τα νεανικÜ του χρüνια διαθÝτουμε ελÜχιστες πληροφορßες, μα χαρακτηρßστηκαν απü τις πολυÜριθμες μετακινÞσεις της οικογÝνειας σε διαφορετικÝς ισπανικÝς πüλεις. Τα παλαιüτερα λογοτεχνικÜ Ýργα του χρονολογοýνται το 1568, ενþ το 1ο μυθιστüρημα του, ΓαλÜτεια, εκδüθηκε το 1585. Απü το 1570 και για αρκετÜ χρüνια, πρüσφερε τις υπηρεσßες του σαν επαγγελματßας στρατιþτης, λαμβÜνοντας μÝρος στη Ναυμαχßα της ΝαυπÜκτου ως υπαξιωματικüς του πολεμικοý πλοßου ΜαρκÝσα (Marquesa-Μαρκησßα), στη πολιορκßα της ΚÝρκυρας (1571), καθþς και στην εκστρατεßα της Τýνιδας. ΚατÜ την επιστροφÞ του στην Ισπανßα, εργÜστηκε στην ΑυλÞ του Φιλßππου Β' ως φοροεισπρÜκτορας, ενþ λßγα χρüνια μετÜ εκδüθηκε ο Α' τüμος του Δον Κιχþτη (1605), Ýργο που τον καθιÝρωσε στο λογοτεχνικü κüσμο. Το 1607 εγκαταστÜθηκε στη Μαδρßτη, üπου ολοκλÞρωσε το μεγαλýτερο μÝρος του λογοτεχνικοý Ýργου του κι Ýζησε μÝχρι το τÝλος της ζωÞς του.



     ΓεννÞθηκε πιθανþς στις 29 ΣεπτÝμβρη 1547, ενþ η βÜπτισÞ του, üπως γνωρßζουμε απü αρχειακÜ Ýγγραφα, πραγματοποιÞθηκε στις 9 Οκτþβρη. ΛαμβÜνοντας υπüψη τη πρακτικÞ της εποχÞς εκεßνης να βαπτßζονται τα νεογνÜ λßγες μüνο ημÝρες μετÜ τη γÝννησÞ τους, καθßσταται πιθανü και το ενδεχüμενο να γεννÞθηκε μßα εβδομÜδα νωρßτερα, μÞνα Οκτþβρη. Σýμφωνα με το πιστοποιητικü της βÜπτισης, ως τüπος γÝννησÞς του θεωρεßται σÞμερα με βεβαιüτητα η ισπανικÞ πüλη ΑλκαλÜ ντε ΕνÜρες, αν και για αρκετÜ χρüνια πολυÜριθμα χωριÜ Þ πüλεις της Ισπανßας διεκδßκησαν τον τßτλο της γενÝτειρÜς του. Καταγüταν απü οικογÝνεια πρþην ευγενþν, γιος του χειρουργοý και πρακτικοý ιατροý, με Üστατο βßο, Ροδρßγο ντε ΘερβÜντες και της Λεονüρ ντε Κορτßνας, πιθανþς εβραúκÞς καταγωγÞς που αργüτερα μεταστρÜφηκαν στον καθολικισμü. ΕπιφανÞ μÝλη της οικογÝνειας ΘερβÜντες υπÞρξαν ο προπÜππους του, Ροδρßγο Ντßαθ ντε ΘερβÜντες, ασχολοýμενος με το εμπüριο υφασμÜτων κι ο παπποýς του ΧουÜν ντε ΘερβÜντες, νομικüς και κατþτερος δικαστικüς υπÜλληλος.



    Απü πολý μικρüς αγαποýσε να διαβÜζει ü,τι Ýβρισκε μπροστÜ του και να γρÜφει στßχους. Το 1569 δημοσßευσε το πρþτο γνωστü του Ýργο σ' Ýναν τüμο με ελεγεßες για τη Γ' σýζυγο του βασιλιÜ Φιλßππου Β', ΕλισσÜβετ, που ο πρüωρος θÜνατüς της εßχε βυθßσει στο πÝνθος ολüκληρη την Ισπανßα. Τα νεανικÜ του χρüνια, που χαρακτηρßστηκαν απü συχνÝς μετακινÞσεις της οικογÝνειÜς του σε πολυÜριθμες ισπανικÝς πüλεις üπου εξασκοýσε το επÜγγελμÜ του ο πατÝρας του, διαθÝτουμε λßγες πληροφορßες, üπως και για την εκπαßδευσÞ του. Σýμφωνα με μßα διαδεδομÝνη αντßληψη, εκπαιδεýτηκε για Ýνα διÜστημα στο περιβÜλλον Ιησουιτþν, πιθανþς στη Κüρδοβα, στη Σεβßλλη Þ στη ΣαλαμÜνκα, ενδεχüμενο που ωστüσο παραμÝνει υπü αμφισβÞτηση. Σε αντßθεση με την πλειοψηφßα των Ισπανþν λογοτεχνþν της εποχÞς του, ο ΘερβÜντες δεν φοßτησε στο πανεπιστÞμιο, αν κι απü νεαρÞ ηλικßα εκδÞλωσε ιδιαßτερο ενδιαφÝρον για τη λογοτεχνßα κι εξελßχθηκε σε δεινü αναγνþστη λογοτεχνικþν Ýργων. Τη περßοδο κατÜ την οποßα η οικογÝνειÜ του εγκαταστÜθηκε στη Μαδρßτη, φοßτησε κοντÜ στον ουμανιστÞ ΧουÜν Λüπεθ ντε ¼γιος (Juan López de Hoyos), που ξεχþρισε τον ΘερβÜντες για τη κλßση του στα γρÜμματα. Σε μια ποιητικÞ συλλογÞ που εξÝδωσε ο ¼γιος το 1569, με κεντρικü θÝμα το θÜνατο της βασßλισσας ΕλισÜβετ του ΒαλουÜ, τον χαρακτÞρισε ως αγαπημÝνο μαθητÞ του. Στην ßδια συλλογÞ συναντþνται τα 4 πρþτα δημοσιευμÝνα ποßηματÜ του, συνολικÜ 4 συνθÝσεις, μεταξý των οποßων μßα ελεγεßα κι Ýνας επιτÜφιος στη μορφÞ σοννÝττου.


                         Η σýζυγüς του, Καταλßνα Ντε ΣαλαθÜρ

     To 1569, εγκαταστÜθηκε στην Ιταλßα, για λüγους που μÝχρι σÞμερα παραμÝνουν Üγνωστοι. Σýμφωνα με Ýνα διαδεδομÝνο ισχυρισμü, η φυγÞ του συνδεüταν με Ýνα επισÞμως καταγεγραμμÝνο περιστατικü, κατÜ το οποßο τραυματßστηκε Ýνας πολßτης ονüματι Αντüνιο ντι Σιγκοýρα. ¼πως βεβαιþνεται απü επßσημο Ýγγραφο της 15ης ΣεπτÝμβρη 1569, για τη πρÜξη αυτÞ καταδικÜστηκε Ýνας Ισπανüς με το üνομα ΜιγκÝλ ντε ΘερβÜντες, ωστüσο δεν θεωρεßται βÝβαιο πως επρüκειτο πρÜγματι για το γιο του Ροδρßγο ντε ΘερβÜντες απü το ΑλκαλÜ ντε ΕναρÝς. Η μετÜβασÞ του στην Ιταλßα ερμηνεýεται απü ορισμÝνους βιογρÜφους του ως προσπÜθεια φυγÞς του καταζητοýμενου ΘερβÜντες, ωστüσο, πιθανþς αποτÝλεσε απλþς κοινÞ πρακτικÞ με αυτÞν που ακολουθοýσαν αρκετοß συμπατριþτες του, προκειμÝνου να προωθÞσουν την επαγγελματικÞ τους σταδιοδρομßα.



     Για σýντομο χρονικü διÜστημα προσÝφερε τις υπηρεσßες του ως αυλÜρχης στον οßκο του Τζοýλιο Ακουαβßβα, μετÝπειτα καρδινÜλιου, στη Ρþμη, üπου εßχε τη δυνατüτητα να Ýρθει σε επαφÞ με τη πλοýσια πολιτιστικÞ παρÜδοση της πüλης, την αναγεννησιακÞ τÝχνη, αλλÜ και με την ιταλικÞ λογοτεχνßα. ΕκτιμÜται üτι η θÝση του θα μποροýσε να τοý εξασφαλßσει την ανÝλιξÞ του στην παπικÞ ΑυλÞ, ωστüσο την εγκατÝλειψε Ýπειτα απü περßπου 15 μÞνες και το 1570 ξεκßνησε να υπηρετεß στο πεζικü σþμα του ισπανικοý στρατοý στη ΝÜπολι, Ýδαφος που τüτε βρισκüταν υπü ισπανικÞ κατοχÞ. Τον ΣεπτÝμβρη του 1571 υπηρÝτησε ως υπαξιωματικüς με το πολεμικü πλοßο ΜαρκÝσα που αποτελοýσε τμÞμα του μεγÜλου στüλου υπü τις διαταγÝς του Δον ΧουÜν της Αυστρßας και πολÝμησε νικηφüρα στη ναυμαχßα της ΝαυπÜκτου (Þ ΛεπÜντο) στις 7 Οκτþβρη, εναντßον του οθωμανικοý στüλου, αμφισβητþντας για πρþτη φορÜ τη κυριαρχßα του στη Μεσüγειο. Σýμφωνα με ανεξÜρτητες μαρτυρßες που διασþζονται, η στÜση του υπÞρξε γενναßα, αρνοýμενος να περιοριστεß στα μετüπισθεν, παρÜ το γεγονüς πως Þταν προσβεβλημÝνος απü πυρετü. ΚατÜ την διÜρκεια της μÜχης τραυματßστηκε 2 φορÝς στο στÝρνο, ενþ Ýνας τρßτος τραυματισμüς προκÜλεσε μüνιμη βλÜβη, αχρηστεýοντας το αριστερü του χÝρι. Ο ßδιος, στον πρüλογο του Β' μÝρους του Δον Κιχþτη (1615) περιγρÜφει με περηφÜνεια τη συμμετοχÞ του στη μÜχη, που τη χαρακτÞρισε ως τη πλÝον Ýνδοξη των üσων εßδαν Þ θα δουν οι αιþνες. Στο δε Ταξßδι στον Παρνασσü (1614) υπαινισσüμενος τη κατοπινÞ επιτυχßα του Α' μÝρους του Δον Κιχþτη (1605), αναφÝρει üτι στη Ναýπακτο αχρηστεýτηκε το αριστερü του χÝρι προς δüξαν του δεξιοý. H σοβαρüτητα των τραυμÜτων του φαßνεται απü το γεγονüς πως, μετÜ το τÝλος της μÜχης, παρÝμεινε στο νοσοκομεßο για περßπου 6 μÞνες, μÝχρι να επουλωθοýν οι πληγÝς του.


                                        Η γενÝτειρÜ του

      Το 1572 επανÞλθε στην υπηρεσßα του ισπανικοý στρατοý στη ΝÜπολη και τα επüμενα 3 χρüνια συμμετεßχε στις εκστρατεßες της ΚÝρκυρας, του Ναυαρßνου και της Τýνιδας. ¸πειτα απü μßα περßοδο ανÜρρωσης στη Μεσßνα της Σικελßας, ο ΘερβÜντες επÝστρεψε στην Ισπανßα και τον Απρßλη του 1572 πÞρε μÝρος στην αποτυχημÝνη εκστρατεßα για την κατÜληψη της Τýνιδας. Το 1575, υπηρετþντας στη ΝÜπολη, ζÞτησε ακρüαση απü τον βασιλιÜ, με αßτημα να προαχθεß στο βαθμü του λοχαγοý, παρüτι εßχε μüλις 5 Ýτη υπηρεσßας στο στρÜτευμα. Στις 20 ΣεπτÝμβρη αναχþρησε με πλοßο για τη Μαδρßτη, προκειμÝνου να υποστηρßξει το αßτημÜ του. ¸ξι ημÝρες αργüτερα, το πλοßο του αποκüπηκε απü τα υπüλοιπα και δÝχθηκε επßθεση κουρσÜρικων καραβιþν. Η γαλÝρα με την οποßα Ýπλεε δÝχθηκε επßθεση απü πειρατÝς και συνελÞφθη μαζß με τον αδελφü του Ροδρßγο και μεταφÝρθηκε αιχμÜλωτος στο ΑλγÝρι, üπου παρÝμεινε για 5 Ýτη ως δοýλος. Η αλληλογραφßα που Ýφερε πÜνω του πιθανüτατα μεγÝθυνε την αξßα του στα μÜτια των κυρßων του, γεγονüς που ßσως συνÝβαλε στην αýξηση του τιμÞματος που Ýπρεπε να καταβληθεß για την απελευθÝρωσÞ του και στη παρÜταση της παραμονÞς του στο ΑλγÝρι.



     Στη διÜρκεια των 5 ετþν της αιχμαλωσßας του, επιχεßρησε ανεπιτυχþς να δραπετεýσει 4 φορÝς, ως το 1580, οπüτε απελευθερþθηκε με την καταβολÞ λýτρων, προσπÜθησε πολλÝς φορÝς να δραπετεýσει, χωρßς üμως επιτυχßα. Το 1576 οργÜνωσε μßα τÝτοια απüπειρα, αλλÜ Ýνας ντüπιος που εßχε πληρωθεß για να απελευθερþσει τον ΘερβÜντες, τον αδελφü του κι Üλλους Ισπανοýς αιχμαλþτους, τους εγκατÝλειψε με αποτÝλεσμα να συλληφθοýν και να αντιμετωπιστοýν με μεγαλýτερη αυστηρüτητα. Στις αρχÝς του 1577, κληρικοß απü το ΤÜγμα του ΕλÝους Ýφθασαν στο ΑλγÝρι με 300 κορüνες, που εßχαν συγκεντρþσει οι συγγενεßς του ΘερβÜντες. Τα χρÞματα αυτÜ απÝφεραν μüνο την απελευθÝρωση του αδελφοý του Ροδρßγο, ο οποßος μηχανεýτηκε Ýνα τολμηρü σχÝδιο για την απελευθÝρωση και του αδελφοý του ΜιγÝλ. Στα περßχωρα του Αλγερßου, Ýνας Üρχοντας της πüλης εßχε Ýνα παραλιακü εξοχικü σπßτι και μÝσα στον κÞπο υπÞρχε μια σπηλιÜ. Με τη συνδρομÞ του Ισπανοý κηπουροý, που Þταν κι αυτüς αιχμÜλωτος, ο ΘερβÜντες κρýφτηκε στη σπηλιÜ μαζß με Üλλους 13 συγκρατοýμενοýς του, περιμÝνοντας την Üφιξη μιας φρεγÜτας που θα τους μετÝφερε πßσω στη πατρßδα. Το πλοßο Ýφθασε üπως Þταν προγραμματισμÝνο στη διÜρκεια της νýχτας, αλλÜ Ýγινε αντιληπτü κι οι 14 φυγÜδες συνελÞφθησαν κι οδηγÞθηκαν ενþπιον του κυβερνÞτη ΧασÜν ΠασÜ, ενüς Οθωμανοý αξιωματοýχου, διαβüητου για τη σκληρüτητÜ του. Ο ΜιγκÝλ στÜθηκε θαρραλÝα απÝναντß του κι ανÝλαβε üλη την ευθýνη για την απüδραση των 14. Ο ΧασÜν εντυπωσιÜστηκε απü την ηρωικÞ του στÜση και τον εξαγüρασε για τη προσωπικÞ του υπηρεσßα. Επιχεßρησε κι Üλλες φορÝς να αποδρÜσει, παρüτι για μεγÜλο χρονικü διÜστημα παρÝμενε αλυσοδεμÝνος. Σε μßα απü τις απüπειρÝς του καταδικÜστηκε σε 2.000 μαστιγþσεις, σýμφωνα με τον ισλαμικü νüμο, αλλÜ η ποινÞ δεν εκτελÝστηκε. Η οικογÝνειÜ του συνÝχισε τις προσπÜθειες για την απελευθÝρωσÞ του. Ο πατÝρας του απηýθυνε Ýκκληση στον βασιλιÜ, υπενθυμßζοντÜς του τις υπηρεσßες που εßχε προσφÝρει ο γιος του, ενþ η μητÝρα του συγκÝντρωνε χρÞματα, τα οποßα εμπιστεýθηκε σε δýο μοναχοýς του ΤÜγματος της Αγßας ΤριÜδας. 
     ΑνÝκτησε τελικÜ την ελευθερßα του, τον ΣεπτÝμβρη του 1580, χÜρη στη συνδρομÞ Τριαδιστþν καλüγερων και της οικογÝνειÜς του που κατÜφεραν να συγκεντρþσουν το οικονομικü ποσü που απαιτεßτο. Οι δýο μοναχοß Ýφθασαν στο ΑλγÝρι στις 29 ΜÜη 1580, ακριβþς τη περßοδο που Ýληγε η θητεßα του ΧασÜν ΠασÜ. Τα χρÞματα Þταν λιγüτερα απü τα 500 χρυσÜ δουκÜτα που ζητοýσε ο Οθωμανüς αξιωματοýχος, αλλÜ χριστιανοß Ýμποροι της πüλης προθυμοποιÞθηκαν να καλýψουν τη διαφορÜ. ¸τσι, στις 19 ΣεπτÝμβρη του ßδιου χρüνου, ο ΘερβÜντες, που επρüκειτο να ακολουθÞσει τον ΧασÜν στη Πüλη ως δοýλος του, κηρýχθηκε ελεýθερος και του επετρÜπη να αναχωρÞσει απü το ΑλγÝρι. Στις 24 Οκτþβρη 1580, πÜτησε επß ισπανικοý εδÜφους ýστερα απü χρüνια κι αμÝσως κατευθýνθηκε προς την Μαδρßτη. ΑυτÞ η περιπετειþδης περßοδος της ζωÞς του αποτυπþθηκε μεταγενÝστερα στο λογοτεχνικü Ýργο του, ειδικüτερα στα θεατρικÜ Ýργα Τα κÜτεργα του Αλγερßου (Los baños de Argel) και H ζωÞ στο ΑλγÝρι (El trato de Argel).


                       Η κατοικßα του στο Βαγιαδολßδ

    Με την επιστροφÞ του στη Μαδρßτη Üρχισε και πÜλι να γρÜφει ποιÞματα και θεατρικÜ Ýργα, που üμως δεν τοý απÝφεραν Ýσοδα. ¸πρεπε να αναζητÞσει εργασßα Ýξω απü τη λογοτεχνßα για τα προς το ζην. Στις 12 ΔεκÝμβρη 1584 νυμφεýτηκε τη κατÜ 18 χρüνια νεþτερÞ του Καταλßνα δε ΣαλαθÜρ υ ΠαλÜθιος, παρÜ τις αντιρρÞσεις των γονÝων της. Του προσφÝρθηκαν ως προßκα μερικοß αμπελþνες κι Ýνας κÞπος με οπωροφüρα δÝντρα, ποικιλßα απü Ýπιπλα, τÝσσερις κυψÝλες και 45 πουλερικÜ. ¸να Þ δýο χρüνια νωρßτερα, εßχε αποκτÞσει μßα κüρη, την ΙσαμπÝλ ντε ΣααβÝδρα, απü μßα πρüσκαιρη σχÝση του με την ¢να ΦρÜνκα δε Ρüχας Þ ¢να ντε ΒιγιαφρÜνκα. Απü τη γυναßκα του δεν απÝκτησε παιδιÜ.   Τον επüμενο χρüνο, εκδüθηκε το 1ο λογοτεχνικü Ýργο του, με τßτλο ΓαλÜτεια (La Galatea), ποιμενικü μυθιστüρημα που αφιÝρωσε στον ΑσκÜνιο Κολüνα, πιστü φßλο του Τζοýλιο Ακουαβßβα, προσδοκþντας πιθανüτατα στην αιγßδα του, χωρßς üμως αποτÝλεσμα. Με την Ýκδοση του βιβλßου του, κατÜφερε να αποκτÞσει περιορισμÝνη φÞμη, υποστηριζüμενος εν μÝρει κι απü Ýνα στενü κýκλο λογοτεχνþν, χωρßς ωστüσο να γνωρßσει τη καταξßωση που θα ερχüταν αρκετÜ χρüνια αργüτερα. Οι μοναδικÝς επανεκδüσεις της ΓαλÜτειας που τυπþθηκαν ενüσω Þταν εν ζωÞ, Þταν αυτÝς του 1590 και 1611, στη Λισαβþνα και το Παρßσι αντßστοιχα. Το 1585, υπÝγραψε συμβüλαιο συνεργασßας με τον θεατρικü επιχειρηματßα ΓκασπÜρ ντε Πüρρας για τη συγγραφÞ 2 δραματικþν Ýργων, Ýνα εκ των οποßων ονομÜστηκε Η σýγχυση (La Confusa) κι αποτελοýσε κατÜ τον ΘερβÜντες το κορυφαßο Ýργο που Ýγραψε για το θÝατρο. ¼πως ο ßδιος ισχυριζüταν, στη περßοδο αυτÞ ολοκλÞρωσε περισσüτερα απü 20 θεατρικÜ Ýργα, απü τα οποßα üμως διασþθηκαν μüλις 2 τραγωδßες, Η πολιορκßα της Νουμαντßας (El cerco de Numancia) και Η ζωÞ στο ΑλγÝρι (Los tratos de Argel), που χρονολογοýνται στη 10ετßα του 1580. Ως δραματικüς συγγραφÝας, δεν διακρßθηκε, οýτε κατÜφερε να αποκομßσει οικονομικÜ οφÝλη, την ßδια περßοδο που δÝσποζε η ισχυρÞ παρουσßα του Λüπε ντε ΒÝγκα, με καθοριστικÞ συμβολÞ στο ισπανικü θÝατρο και θεμελιωτÞς της comedia nueva.

    Ο θÜνατος του πατÝρα του, τον Ιοýνιο του 1585, αýξησε τις ευθýνες του και τα οικονομικÜ του προβλÞματα, αφοý τþρα πια εßχε να φροντßσει μια οικογÝνεια με πολλÝς γυναßκες, στις οποßες περιλαμβÜνονταν οι αδελφÝς του και μßα ανιψιÜ του. Το γρÜψιμο εξακολουθοýσε να μη του προσπορßζει Ýσοδα. Η αδυναμßα του να καταξιωθεß ως λογοτÝχνης, τον οδÞγησε στην αναζÞτηση διαφορετικÞς κατεýθυνσης και το 1587, διορßστηκε ως υπεýθυνος επισιτισμοý κι εφοδιασμοý της ισπανικÞς αρμÜδας, ενþ τον επüμενο χρüνο εγκαταστÜθηκε στη Σεβßλλη, που αποτελοýσε σημαντικü οικονομικü κÝντρο της Ισπανßας και μßα απü τις μεγαλýτερες ΕυρωπαúκÝς πüλεις της εποχÞς. ¼μως, η παρÜνομη κατÜσχεση ενüς φορτßου σιταριοý της Εκκλησßας τοý στοßχισε λßγες μÝρες φυλÜκισης κι Ýνα αφορισμü. ΠαρÜλληλα, συνÝχιζε να γρÜφει και τον ΜÜη του 1595 κÝρδισε το 1ο βραβεßο στον ποιητικü διαγωνισμü της Θαραγüθα, με Ýπαθλο 3 χρυσÜ κουτÜλια. Η οικονομικÞ διαχεßριση που επωμßστηκε, επισκιÜστηκε απü καταχρÞσεις, πιθανþς υπü το βÜρος των οικονομικþν προβλημÜτων που αντιμετþπιζε, για τις οποßες φυλακßστηκε το 1592 για 2 μÝρες στο ΚÜστρο ντελ Ρßο. Απü το 1594 μÝχρι το 1596, εργÜστηκε ως φοροεισπρÜκτορας με Ýδρα την Ανδαλουσßα, αντιμετωπßζοντας εκ νÝου τη κατηγορßα της κατÜχρησης, που τον οδÞγησε σε νÝα φυλÜκιση, αυτÞ τη φορÜ στη Σεβßλλη. Τον ΣεπτÝμβρη του 1597 επειδÞ παρÜκουσε μßα διαταγÞ να παρουσιαστεß στη Μαδρßτη εντüς 20 ημερþν, φυλακßστηκε μÝχρι τον Απρßλη του 1598. Στον πρüλογο που συνüδευσε τον Α' τüμο του Δον Κιχþτη, αφÞνει να εννοηθεß πως πιθανþς συνÝλαβε την ιδÝα του Ýργου κατÜ τη περßοδο της φυλÜκισÞς του.


                Πßνακας που τονε δεßχνει φυλακισμÝνο απü πειρατÝς

     Το ΓενÜρη του 1605 εκδüθηκε το σημαντικüτερο ßσως Ýργο του, 0 ευφÜνταστος ευπατρßδης Δον Κιχþτης της ΜÜντσα, γνωστü περισσüτερο ως Δον Κιχþτης. Το μυθιστüρημα εßχε αξιοσημεßωτη επιτυχßα και μÝχρι το καλοκαßρι του ßδιου Ýτους εßχαν τυπωθεß 2 εκδüσεις του στη Μαδρßτη και τη Λισαβüνα, καθþς και μßα Ýκδοση στη ΒαλÝνθια. O ΘερβÜντες εßχε Þδη παραχωρÞσει τα δικαιþματα εκμετÜλλευσης του μυθιστορÞματος στον Ισπανü εκδüτη Φρανθßσκο ντε Ρüβλες, για Üγνωστο χρηματικü ποσü, με αποτÝλεσμα να μην επωφεληθεß οικονομικÜ απü τη μεταγενÝστερη επιτυχßα και τις πολλαπλÝς εκδüσεις του. ΣημαντικÞ οικονομικÞ ενßσχυση του πρüσφεραν ο προστÜτης του, Κüντε ντε Λεμüς κι ο αρχιεπßσκοπος ΤολÝδο ΜπερνÜρδο ντε ΣαντοβÜλ ι Ρüχας. Ο ΘερβÜντες αφιÝρωσε στον πρþτο ορισμÝνα απü τα Ýργα του, μεταξý αυτþν και το Β' τüμο του Δον Κιχþτη. ΠαρÜ το γεγονüς πως Üρχισε να αναγνωρßζεται στο λογοτεχνικü κüσμο σε αρκετÜ προχωρημÝνη ηλικßα, η τελευταßα περßοδος της ζωÞς του υπÞρξε η πιο δημιουργικÞ.



     Το 1613 εκδüθηκαν οι ΥποδειγματικÝς νουβÝλες (Novelas ejemplares), σειρÜ διηγημÜτων που συνιστοýσαν την απαρχÞ της σýντομης αφÞγησης στη καστιλλιÜνικη λογοτεχνßα. Στον πρüλογο της Ýκδοσης, αποκÜλυψε πως πρüθεσÞ του Þταν η συγγραφÞ διηγημÜτων που να μην αποτελοýν μεταφρÜσεις Þ μεταφορÝς Ýργων ξÝνων δημιουργþν, αναγνωρßζοντας πως Þταν ο πρþτος που Ýγραψε νουβÝλες στη γλþσσα της Καστßλλης, τις οποßες ονüμασε "υποδειγματικÝς" για τον διδακτικü χαρακτÞρα τους. Ο χρüνος της συγγραφÞς τους δεν εßναι γνωστüς με βεβαιüτητα. Τον επüμενο χρüνο εκδüθηκε το Ταξßδι στον Παρνασσü, Ýνα μακροσκελÝς αλληγορικü ποßημα, στον πρüλογο του οποßου ξεχωρßζει η ομολογßα του σχετικÜ με τις δυσκολßες που αντιμετþπιζε στο εßδος της ποßησης. Το 1615 εκδüθηκαν 8 θεατρικÜ Ýργα του, γνωστÜ ως οι Οκτþ κωμωδßες (Ocho comedias, y ocho entremeses nuevos), συνοδευüμενα απü ισÜριθμα κωμικÜ ιντερμÝτζα, σýντομα μÝρη που απαγγÝλλονταν συνÞθως στα διαλεßμματα των θεατρικþν πρÜξεων. Η ÝκδοσÞ τους συνδÝεται πιθανþς με το γεγονüς πως δεν υπÞρξε ενδιαφÝρον þστε να παρουσιαστοýν σε θεατρικÝς σκηνÝς. Απü το 1614 θα πρÝπει να ξεκßνησε κι η συγγραφÞ του Β' τüμου του Δον Κιχþτη. Τον ΣεπτÝμβρη του ßδιου Ýτους εκδüθηκε μια πλαστÞ ÝκδοσÞ του, απü τον Αλüνσο ΦερνÜντεθ ντε ΑβεγιανÝδα (Alonso Fernández de Avellaneda), γεγονüς που προκÜλεσε την αντßδραση του, που μÜλιστα εκδηλþθηκε στον πρüλογο της πραγματικÞς Ýκδοσης του Ýργου (1615). Σε πολý σýντομο χρονικü διÜστημα, ακολοýθησαν ανατυπþσεις του στις ΒρυξÝλλες, στη ΒαλÝνθια και στη Λισαβüνα, ενþ οι πρþτες μεταφρÜσεις του ολοκληρþθηκαν το 1618 και το 1620, στη ΓαλλικÞ κι ΑγγλικÞ γλþσσα αντßστοιχα.

     ¸νας καβγÜς με μαχαιρþματα Ýξω απü το σπßτι του στο Βαγιαδολßδ τον Ιοýνιο του 1605, γεγονüς που οδÞγησε αυτüν και τους δικοýς του στη φυλακÞ ως υπüπτους, του θýμισε üτι εξακολουθοýσε να ζει κÜτω απü δýσκολες συνθÞκες. Για 3 ολüκληρα χρüνια ýστερα απ’ αυτü το περιστατικü ο ΘερβÜντες χÜθηκε απü τον κüσμο, για να ξαναεμφανιστεß το 1608 στη Μαδρßτη. Εκεß τον περßμεναν καινοýργιοι μπελÜδες νομικοý χαρακτÞρα γýρω απü πολλÜ και ποικßλα οικονομικÜ και οικογενειακÜ ζητÞματα. Ο σωτÞρας του Þταν τελικÜ ο Κüμης ΛÝμος, αντιβασιλιÜς της ΝεÜπολης, που τον βοÞθησε να ξεπερÜσει τα οικονομικÜ του προβλÞματα και να αφοσιωθεß απερßσπαστος στο γρÜψιμο τα τελευταßα χρüνια της ζωÞς του.

     Ο ΘερβÜντες πÝθανε 22 Απρßλη 1616. Η 23η Απριλßου Þταν η ημερομηνßα της ταφÞς του, üπως βεβαιþνεται απü το πιστοποιητικü Ýγγραφο της εποχÞς. Το 1617 εκδüθηκαν Τα πÜθη του Περσßλεως και της Σιγισμοýνδης (Los trabajos de Persiles y Sigismunda, historia setentrional), Ýνα απü τα τελευταßα ρομαντικÜ αφηγÞματÜ του, με σημαντικÞ απÞχηση üπως μαρτυροýν οι 8 ισπανικÝς εκδüσεις που τυπþθηκαν σε διÜστημα δýο ετþν, καθþς κι οι μεταφρÜσεις του στην ΑγγλικÞ και ΓαλλικÞ γλþσσα που ολοκληρþθηκαν μÝχρι το 1619. Στις 11 Ιουνßου 2015 ο ΘερβÜντες τÜφηκε με επßσημη τελετÞ σε μοναστÞρι της Μαδρßτης, σε μνημεßο üπου εναποτÝθηκαν τα λεßψανα που ανευρÝθηκαν το 2005 και πιστεýεται üτι ανÞκουν στον ßδιο.
     Ο ΜιγκÝλ ντε ΘερβÜντες Ýζησε σε μßα κρßσιμη ιστορικÞ περßοδο της Ισπανßας, üταν Üρχιζε να καταρρÝει το παλιü καθεστþς της φεουδαρχßας και των ευγενþν. Γι' αυτü σατιρßζει με λεπτÞ ειρωνεßα εκεßνους που πßστευαν στα παλιÜ ιδανικÜ και Þθελαν να νεκραναστÞσουν τις δüξες των ιπποτþν. ¸νας ξεπεσμÝνος ιππüτης της Ισπανßας, ο Αλφüνσο ΚιχÜνο, που μεταβαπτßζεται απü τον συγγραφÝα σε Δον Κιχþτη -κιχüτε ισπανικÜ σημαßνει πανοπλßα- νομßζοντας πως εßναι ο μεγαλοπρεπÝστερος και γενναιüτερος ιππüτης του καιροý του, ντýνεται μßα πανÜρχαια και σκουριασμÝνη πανοπλßα, καβαλικεýει Ýνα ψωραλÝο Üλογο, τον Αχαμνüεντα, κι Ýχοντας για ιπποκüμο του Ýναν πονηρü και φιλοχρÞματο χωριÜτη, τον ΣÜντσο ΠÜντσα, ξεκινÜ για να καταπλÞξει τον κüσμο με τα κατορθþματÜ του. Η ξαναμμÝνη φαντασßα του βλÝπει παντοý εχθροýς, που τους πολεμÜει και γελοιοποιεßται πÜντοτε. Το πρþτο χÜνι που συναντÜ, προβÜλλει στα μÜτια του σαν τερÜστιο φροýριο. Μερικοß ανεμüμυλοι του φαßνονται πελþριοι γßγαντες. ¸να κοπÜδι πρüβατα τα εκλαμβÜνει σαν πολυÜριθμο στρατü. Τα γεμÜτα με κρασß ασκιÜ ενüς πανδοχεßου θεωροýνται πελþριοι γßγαντες.
    Ο Δον Κιχþτης επιτßθεται εναντßον üλων αυτþν και συνεχþς ρεζιλεýεται. Οι ανεμüμυλοι τον παρασýρουν με τα φτερÜ τους, οι βοσκοß των κοπαδιþν τον κυνηγοýν με τις πÝτρες και τα κατατρυπημÝνα ασκιÜ καταβρÝχουν με το περιεχüμενü τους τον ΣÜντσο. ΠÜντοτε γελοιοποιημÝνος, ο Δον Κιχþτης συλλαμβÜνεται απü τους φßλους του και επιστρÝφει στην πüλη κλεισμÝνος σ’ Ýνα κλουβß και φορτωμÝνος σε μßα Üμαξα, που τη σÝρνουν βüδια. ΠÜντα, üμως, αμετανüητος ξαναφεýγει και φιλοξενεßται απü Ýνα ζεýγος ευγενþν, που αφοý διασκεδÜσει μαζß του, τον πεßθει να ξαναγυρßσει πßσω στο σπßτι του. Ο Δον Κιχþτης πεßθεται τελικÜ κι üταν πεθαßνει, αφÞνει παραγγελßα "τα δικÜ του παθÞματα να γßνουν μαθÞματα στους Üλλους". Για τον συγγραφÝα του Δον Κιχþτη, üλος αυτüς ο θρßαμβος εßχε ασÞμαντη οικονομικÞ σημασßα. Λßγο μετÜ την Ýκδοση του βιβλßου, θα δανειστεß 450 ρεÜλια απü τον τυπογρÜφο του για να τα βγÜλει πÝρα.
     


                                          Ο ΤÜφος Του

ΕΡΓΑ:

1582 El cerco de Numancia - Η πολιορκßα της Νουμαντßας (τραγωδßα)
1585 La Galatea - ΓαλÜτεια (ποιμενικü μυθιστüρημα)
1605 (Α'), 1615 (Β'). El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha - Ο μεγαλοφÜνταστος ιδαλγüς Δον Κιχþτης ντε λα ΜÜντσα 
1613 Novelas exemplares (ΥποδειγματικÝς νουβÝλες - διηγÞματα)
1614 Viage del Parnaso - Ταξßδι στον Παρνασσü (ποßηση)
1615 Ocho comedias, y ocho entremeses nuevos - Oκτþ κωμωδßες κι οκτþ φÜρσες
1617 Los trabaios de Persiles y Sigismunda, historia setentrional - Τα ΠÜθη του Περσßλες και της Σιγισμοýντα, Ιστορßα βορεινÞ (μυθιστüρημα)
1615 El laberintο de amor - Ο Λαβýρινθος του Ýρωτα (θεατρικü Ýργο)



     ¼λες οι προσωπογραφßες του ΘερβÜντες εßναι μεταγενÝστερες του θανÜτου του και προúüντα της φαντασßας των δημιουργþν. Η μοναδικÞ γραπτÞ περιγραφÞ των εξωτερικþν χαρακτηριστικþν του που εßναι γνωστÞ ανÞκει στον ßδιο και περιÝχεται στον πρüλογο της Ýκδοσης των Υποδειγματικþν διηγημÜτων (1613):

   ...με ωοειδÝς πρüσωπο, καστανÜ μαλλιÜ, αρυτßδωτο μεγÜλο μÝτωπο, ζωηρÜ μÜτια, γαμψÞ αλλÜ με σωστÝς αναλογßες μýτη, μικρü στüμα, δüντια üχι για να ειπωθοýν πολλÜ αφοý Ýχει μüλις Ýξι σε κακÞ κατÜσταση και σε λÜθος θÝσεις, καθþς οýτε δýο απü αυτÜ δεν εßναι διαδοχικÜ, κορμß μεταξý των δýο Üκρων, οýτε ψηλü οýτε κοντü, με Ýντονες αποχρþσεις, ελαφρÜ σκυφτüς στους þμους και με βÞμα üχι ιδιαßτερα ανÜλαφρο.
_______________________

ΡΗΤΑ:

¢ντρες με μεγÜλα ταλÝντα, ποιητÝς Þ ιστορικοß, σπÜνια αποφεýγουν τις επιθÝσεις αυτþν, που χωρßς να 'χουνε καθüλου προικßσει τον κüσμο με Ýργα δικÞς τους παραγωγÞς, εντρυφοýν στην επßκριση των Ýργων των Üλλων.

Εκεßνος που κυκλοφüρησε Ýνα βιβλßο διÝτρεξε Ýνα πολý μεγÜλο κßνδυνο απü τους αναγνþστες του.

¸να ατομικü αμÜρτημα δεν εßναι τüσο βλαβερü σ' αυτüν τον κüσμο, üσο μια δημüσια ασχÞμια.

Η αγÜπη κι ο πüλεμος εßναι το ßδιο πρÜγμα... Κι η στρατηγικÞ κι η τακτικÞ το ßδιο εφαρμüσιμες και στα δýο.

Η ανÜγκη σπρþχνει σε απονενοημÝνα διαβÞματα.

Η ανÜμνηση μιας προηγοýμενης δυστυχßας, φÝρνει μια καινοýρια.

Η αρετÞ εßναι η πραγματικÞ ευγÝνεια.

Η ενÜρετη γυναßκα εßναι σαν τον καθρÝφτη, που το καθαρü και λαμπερü του κρýσταλλο λερþνεται και σκοτεινιÜζει με τη παραμικρüτερη πνοÞ που τ' αγγßζει.

Η ιστορßα εßναι θεματοφýλακας μεγÜλων πρÜξεων, μÜρτυρας του παρελθüντος, παρÜδειγμα και δÜσκαλος για το παρüν και μεγÜλος σýμβουλος για το μÝλλον.

Η καλλονÞ μονÜχη δεν εμπνÝει τον Ýρωτα, πολλÝς φορÝς ευχαριστεß, αλλÜ δεν προκαλεß στοργÞ.

ΚÜθε Üνθρωπος εßναι üπως τον Ýκανε ο ΠαρÜδεισος και μερικÝς φορÝς πολý χειρüτερος.

Οι εκδηλþσεις αγÜπης που δεν δυσαρεστοýν τις γυναßκες -κι αν ακüμη εßναι κι οι πιο απρεπεßς-, Ýστω κι αν αυτοß που τις κÜνουν εßναι τελεßως αδÝκαροι, αφÞνουν κÜποια μικρÞ ικανοποßηση στις καρδιÝς τους.

Οι ζηλüτυποι τα βλÝπουν üλα με μεγεθυντικü φακü, που κÜνει τα μικρÜ να φαßνονται μεγÜλα, τους νÝους γÝροντες και τις υποψßες πραγματικüτητες.

¼ταν αφÞνουμε τον κüσμο τοýτο και μας θÜβουν κÜτω απ' τη γη, ο πρßγκηπας κατÝχει τüσο στενü χþρο üσο κι ο εργÜτης.

Ποιος Üντρας μπορεß με σιγουριÜ να υποστηρßξει πως ξÝρει, σ' üλη της την Ýνταση, την τüσο αινιγματικÞ γυναικεßα ψυχÞ και ποιος μπορεß ποτÝ να ελπßζει üτι θα σταθεροποιÞσει τη τüσο ρευστÞ της φýση;

Πολý σπÜνια συμβαßνει η ευτυχßα να 'ναι τüσο ολοκληρωμÝνη και να μη φÝρνει μαζß της Ýστω κι ελÜχιστη θλßψη.

Το κÜλλος της σεμνÞς γυναßκας εßναι σαν απομακρυσμÝνη φωτιÜ Þ σαν κοφτερü σπαθß. Οýτε κεßνη καßει, οýτ' αυτü πληγþνει αυτοýς που δεν πλησιÜζουν.

ΠοτÝ μη παρακαλÜς για κÜτι που 'χεις τη δýναμη να το κερδßσεις.

Να σωπαßνει κεßνος που 'δωσε, να μιλÜ κεßνος που πÞρε.

ΠÜντα μου λÝγανε, ΣÜντσο, ü,τι να κÜνεις καλü σε χαμερπεßς ανθρþπους εßναι σα να χýνεις νερü στη θÜλασσα.

Τα γεγονüτα, καλÝ μου ΣÜντσο, εßναι οι εχθροß της αλÞθειας.

Μην αγαπÜς αυτü που εßσαι, αλλÜ αυτü που μπορεßς να γßνεις.

Τα μÜτια, αυτÝς οι σιωπηλÝς γλþσσες της αγÜπης...

Η απουσßα, αυτÞ η κοινÞ θεραπεßα για την αγÜπη…

Η καθυστÝρηση πÜντα φÝρνει κßνδυνο. Και το ν' αναβÜλλεις Ýνα μεγÜλο σχÝδιο σημαßνει -συχνÜ- να το καταστρÝφεις.

Δεν υπÜρχει μεγαλýτερη τρÝλλα που μπορεß να κÜνει Ýνας Üνθρωπος απü το ν' απελπιστεß.

Το να 'σαι Ýτοιμος εßναι μισÞ νßκη.

ΥπÜρχουν Üνθρωποι που η γνþση των λατινικþν δεν τους εμποδßζει να εßναι ζþα.

Εκεßνες οι δýο θανατηφüρες φρÜσεις: "δικü μου" και "δικü σου".

Τß προτιμÜς: σοφÞ τρÝλα Þ ανüητη λογικÞ;

Εßμαστε οι γιοι των πρÜξεþν μας.

ΑυτÞ εßναι η γυναικεßα φýση: να μην αγαποýν üταν τις αγαπÜμε και να αγαποýν üταν δεν τις αγαπÜμε.

¸νας Üνθρωπος ατιμασμÝνος εßναι χειρüτερα απü νεκρüς.

Εßναι Üλλο πρÜγμα να εκθειÜζεις τη πειθαρχßα κι Üλλο να υποκýπτεις σ' αυτÞν.

Μια παροιμßα εßναι μια μικρÞ πρüταση βασισμÝνη σε μια μακρÜ εμπειρßα.

Η πεßνα εßναι η καλλßτερη σÜλτσα του κüσμου.

Δεν γεννιοýνται üλοι μ' Ýν ασημÝνιο κουτÜλι στο στüμα.

Ο καθÝνας εßναι üπως τον Ýφτιαξε ο Θεüς και συχνÜ πολý χειρüτερος.

ΥπÜρχουνε δυο δρüμοι που οι Üνθρωποι μποροýν ν' αποκτÞσουνε πλοýτη και τιμÝς: ο Ýνας με τα γρÜμματα, ο Üλλος με τα üπλα.

Δεν εßναι υπÜρχει τßποτε πιο διεγερτικü απü το να διατÜζεις και να σε υπακοýν.

Δεν υπÜρχει ανθρþπινη ιστορßα χωρßς γυρßσματα της τýχης.

¼λοι εßναι πÜντα πολý πρüθυμοι να δανεßσουν λεφτÜ στους ανθρþπους της εξουσßας.

Ο Ýρωτας üπως κι η ιπποσýνη, ανεβÜζει üλα τα πρÜγματα σ' Üλλο επßπεδο.

Σ' üλες τις δυστυχßες, η μεγαλýτερη παρηγοριÜ εßναι Ýνας φßλος που μας συμπονÜ.

¼ταν η καλÞ τýχη χτυπÜ τη πüρτα, βιÜσου να τη προûπαντÞσεις.



==========================



                Tα ΠÜθη Του ΠερσιλÝως Και Της Σιγισμοýνδης

                                            (ΑφιÝρωση & Πρüλογος)

                                    Πριν Απ' Το Στερνü Ταξßδι


ΑφιÝρωση:
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΟΝ ΠΕΔΡΟ ΦΕΡΝΑΝΤΕΘ ΔΕ ΚΑΣΤΡΟ, ΚOΜΗTΑ TOY ΛΕΜΟΣ, TOY ΑΝTΡΑΔΕ, T¹Σ ΒΙΛΙAΛΜΠΑΣ, ΜΑΡΚΗΣΙΟ ΤΟΥ ΣΑΡΡΙΑ, ΕΥΓΕΝ¹ ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΚΟΙΤΩΝΑ Τ¹Σ ΑΥΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΟΣ, ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΥΠΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Τ¹Σ lΤΑΛΙΑΣ, ΕΞΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΕΝΤΟΥ Τ¹Σ ΘΑΡΘΑΣ, ΙΠΠΟΤ¹ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ Τ¹Σ ΑΛΚΑΝΤΑΡΑΣ*

     Εκεßνοι οι παμπÜλαιοι στßχοι, οι τüσο φημισμÝνοι Ýνα καιρü, που αρχινοýσαν:

Με το 'να πüδι στον αναβολÝα του αλüγου,
πριν το ταξßδι το στερνü στο στον τÜφο,
κυρÜ μου αυτü το γρÜμμα τþρα γρÜφω,
γιατß νεκρüς κÜλλιο να φýγω απü δω
αν πρüκειται να μη σε ξαναδþ.

     ¢μποτε να μη βγαßνανε τüσο ταιριαστοß με την επιστολÞ μου αυτÞ, αφοý σχεδüν με τα ßδια λüγια θα μποροýσα κι εγþ να την αρχßσω...
     Μου δþσανε χτες τη στερνÞ ΜετÜληψη1 και γρÜφω σÞμερα τοýτα δω. Ο καιρüς λιγοστεýει, η αγωνßα πληθαßνει, οι ελπßδες σβÞνουνε κι ωστüσο εγþ εßμαι ακüμα ζωντανüς, μüνο και μüνο απü λαχτÜρα να ζÞσω κι ας Þταν Ýστω þσπου να φιλÞσω τα πüδια της ΑφεντιÜς σας, üπου με τüση χαρÜ, αν Ýβλεπα την ΑφεντιÜ σας να επιστρÝφει με το καλü στν Ισπανßα, θα Þταν ßσως αρκετÞ για να μου ξαναδþσει τη ζωÞ.
     Αν πÜλι εßναι γραφτü να τη χÜσω ας γßνει το θÝλημα των ουρανþν κι ας ξÝρει Ýστω η ΑφεντιÜ σας αυτÞ μου την επιθυμßα κι ας ξÝρει ακüμα πως στο πρüσωπü μου εßχε Ýνα δοýλο αφοσιωμÝνο τüσο, που θα 'φτανε και πÝρα απü το θÜνατο για να δεßξει την αγαθÞ του προαßρεση.
     Παρ' üλ' αυτÜ θÝλω. προφητικÜ σχεδüν, να χαιρετßσω την επÜνοδο της ΑφεντιÜς σας και χαßρομαι ως τα βÜθη της καρδιÜς μου κÜθε που βλÝπω να σας δεßχνουνε με το δÜχτυλο κι εßναι διπλÞ η χαρÜ που επαληθεýονται οι ελπßδες μου καθþς απλþνεται παντοý η φÞμη των αγαθοεργιþν της ΑφεντιÜς σας2.
     ¸χω στο νου μου κÜτι λßγα που απομÝνουν απü τα 7Þμερα του κÞπου και τον ξακουστü ΒερνÜρδο κι αν εßναι και σταθþ τυχερüς -που πια δε θÜ 'ναι τýχη, αλλÜ θαýμα- και μου δþσουν οι ουρανοß ζωÞ, θα τα δεßτε κι αυτÜ και μαζß το τÝλος της ΓαλÜτειας, που ξÝρω πüσο σας Üρεσε.
     Και με τα Ýργα τοýτα, εýχομαι και πÜλι να φυλÜει ο Θεüς την ΑφεντιÜ σας üπως μπορεß.

              Απü τη Μαδρßτη στις 19 Απρßλη του Ýτους χßλια εξακüσια δεκÜξι.

                                          Δοýλος της ΑφεντιÜς σας


 * Στον ßσχυρο προστÜτη του, τον κüμητα του ΛÝμος, ü ΘερβÜντες εßχε αφιερþσει το 2ο μÝρος του Δον Κιχþτη (1615), τα ΥποδειγματικÜ ΑφηγÞματα (Novelas ejemplares, 1613) και τις ¼χτþ Κωμωδßες Κι Οχτþ ΙντερμÝδια ( Ocho comedias y ocho entremeses, 1615). Στlς 19 Απρßλη του 1616, 4 μÝρες πριν απü το θÜνατü του, γραφει αυτÞ τη τελευταßα αφιερωση, που συνοδεýει το Los trabajos de Persiles y Sigismunda (Tα πÜθη τοû ΠερσιλÝως και της Σιγισμοýνδης) . Αν, üπως λÝνε, ü Persiles εßναι μισüς ΠερσÝας και μισüς ΑχιλλÝας, ο Δον ΠÝδρο βρßσκεται ακüμα στην Ιταλßα þς ¢ντιβασιλεuς ΝÜπολης (1610-1616), γι' αýτο του εýχεται εμμÝσως, να τονε ξαναδεß "με το καλü στην Ισπανßα".
 1 Η αλÞθεια εßναι πως ο ΘερβÜντες μυρþθηκε με ευχÝλαιο. το Ýσχατο εφüδιο για τους βαριÜ Üρρωστους κι ετοιμοθÜνατους καθολικοýς κι ανÞκει στο τυπικü της Εκκλησßας.
 2 Στους προλüγους και στις αφιερþσεις του ο ΘερβÜντες ανακοßνωνε πÜντα τα μελλοντικÜ του σχÝδια -καθþς δοýλευε διÜφορα βιβλßα ταυτüχρον, προπÜντων στα τελευταßα χρüνια της ζωÞς του- κι οι πληροφορßες που Ýδινε κÜθε φορÜ αποδεικνýονταν ακριβεßς. τßποτα δεν σþθηκε απü τα Ýργα που αναγγÝλονται εδþ, σχεδüν τελειωμÝνα: οýτε τα 7Þμερα Του ΚÞπου, (semanas del jardin, κατÜ μßμησιν του ΔεκαημÝρου του ΒοκκÜκιου, οýτε ο ξακουστüς ΒερνÜρδος (μÜλλον ο επικüς Þρωας Bernardo del Carpio), οýτε το Β' μÝρος της αγαπημÝνης του ΓαλÜτειας.
______________________

                                                       Πρüλογος

     ¸τυχε λοιπüν φßλτατε αναγνþστη και καθþς επιστρÝφαμε μαζß με Üλλους δυο φßλους, απ' τα ξακουσμÝνα μÝρη της Εσκιβßας1 -ξακουσμÝνα για χßλιους δυο λüγους, που Ýνας εßναι τα μεγÜλα τζÜκια τους κι ακüμη Ýνας τα τρισμÝγιστα κρασιÜ τους- Üκουσα να 'ρχεται πßσω μου, σπηρουνßζοντας το ζωντανü του με μεγÜλη φοýρια, Ýνας που καταπþς φαινüτανε, εßχε βαλθεß να μας προλÜβει και μÜλιστα το Ýδειχνε, γιατß μας φþναζε να μη τρÝχουμε τüσο πολý.
     ΚοντοσταθÞκαμε κι εßδαμε να 'ρχεται, καβÜλλα σε μια γαúδουρßτσα, Ýνας σπουδαστÞς ολüιδιος σταχτοποýλι, γιατß Þτανε ντυμÝνος απü πÜνω ως κÜτω στα γκρßζα, με γκÝττες, στρογγυλÜ παποýτσια, ξßφος, θηκÜρι σιδεροντυμÝνο κι αστραφτερÞ τραχηλιÜ με ομοιüμορφες φουντßτσες. Η αλÞθεια εßναι πως απ' τις φουντßτσες του εßχαν απομεßνει üλες κι üλες δυο, γιατß κÜθε τüσο η τραχηλιÜ του γλυστροýσε στο πλÜι κι Þτανε μεγÜλη φασαεßα και μπελÜς να τη ξαναφÝρει στα ßσια της. Και καθþς Ýφτανε κοντÜ μας εßπε:
 -"Το δßχως Üλλο, οι εξοχüτητÝς σας θα 'χουνε κÜποια σπουδαßα κρατικÞ Þ εκκλησιαστικÞ υπüθεση κÜτω στη πüλη2 που βρßσκεται κι ο ΘεοφιλÝστατος του ΤολÝδο κι ο Μεγαλειüτατος -και πþς αλλιþς να εξηγÞσω τη βιασýνη σας, γιατß εμÝνα να ξÝρετε, της γαúδουρßτσας μου δεν της παραβγαßνει κανεßς εýκολα".
 -"Το παλιÜλογο του κýριου ΜιχαÞλ ΘερβÜντες τα φταßει, γιατß Ýχει κομμÜτι μεγαλοýτσικο βηματισμü", απÜντησε στα λüγια του Ýνας απü τους δυο συντρüφους μου.
     Με το που Üκουσε το üνομα ο σπουδαστÞς, ξεπÝζεψε απü το ζωντανü του, γκρεμßζοντας το σελÜχι του απü τη μια και και το μπαουλÜκι του με τα ροýχα απü την Üλλη, γιατß ταξßδευε μ' üλ' αυτÜ τα μεγαλεßα κι ορμþντας κατÜ πÜνω μου Ýκανε να μου πιÜσει το αριστερü χÝρι3 και εßπε:
 -"Α, ναι! αυτüς εßναι ο σακατεμÝνος κι ο ακÝραιος, ο περιλÜλητος, ο πνευματþδης συγγραφÝας και τÝλος το ΑγλÜισμα Των Μουσþν".
     ¼σο για μÝνα, ακοýγοντÜς τον να με λοýζει μονομιÜς με τÝτοιους ýμνους και φιλοφρονÞσεις, σκÝφτηκα πως θα 'ταν αγÝνεια να μη του το ανταποδþσω. ΠÝρασα λοιπüν το χÝρι μου στο λαιμü του, üπου λßγο Ýλειψε να χÜσει τη τραχηλιÜ του Üπαξ και δια παντüς και του εßπα:
 -"Εßναι Ýνα λÜθος που κÜνουνε πολλοß αδαεßς θαυμαστÝς μου. Ο ΘερβÜντες εßμαι, κýριÝ μου, αλλÜ οýτε αγλÜισμα των μουσþν, οýτε τßποτ' Üλλο απ' τις κουταμÜρες που λÝει η ΧÜρη σου. ΜαζÝψτε τη γαúδουρßτσα σας και καβαλικÝψτε τη και θα τα ποýμε ωραßα-ωραßα στο λßγο δρüμο που μας απομÝνει".
     ¸τσι κι Ýκανε ο φιλüτιμος σπουδαστÞς και πÜλι πιÜσαμε τα γκÝμια και με σταθερü βÞμα ξαναπÞραμε το δρüμο και στο αναμεταξý Þρθε η κουβÝντα στην αρρþστια μου κι ο καλüς σπουδαστÞς μου 'κοψε επιτüπου και τη τελευταßα ελπßδα:
 -"ΑυτÞ η αρρþστια" εßπε, "λÝγεται υδρωπικßα4 και δεν μπορεß νας σας γιατρÝψει οýτ' üλο το νερü του ΩκεÜνιου ΠελÜγους5, üσο γλυκÜ και να το πιεßτε. Η ΧÜρη σας κýριε ΘερβÜντες, πρÝπει να βÜλει μÝτρο στο πιοτü, αλλÜ και να μη λησμονεß το φαγητü και θα γιατρευτεß δßχως Üλλο φÜρμακο".
 -"Πολλοß μου το 'χουνε πει αυτü" του αποκρßθηκα, "και θα 'κανα πολý ευχαρßστως και χωρßς να πßνω απολýτως τßποτα, σα να 'μουν Ýτσι απü γεννησιμιοý μου. ¼μως εμÝνα η ζωÞ μου τελειþνει κι απ' ü,τι δεßχνει μÝρα τη μÝρα ο σφυγμüς μου, θα τερματßσει τη διαδρομÞ του το πολý ως τη ΚυριακÞ6 και μαζß θα τελειþσει κι εμÝνα η ζωÞ μου. Σε δýσκολη þρα Ýτυχε να με γνωρßσει η ΧÜρη σας και πια δεν Ýχω περιθþριο να εκφρÜσω στη ΧÜρη σας την ευγνωμοσýνη μου για τη καλωσýνη που μου 'δειξε".
     ΠÜνω στην þρα φτÜναμε στη γÝφυρα του ΤολÝδο κι εγþ θα Ýμπινα στη πüλη απü κει ενþ εκεßνος θα συνÝχιζε ως τη γÝφυρα της Σεγκüβια. Κι ü,τι εßναι να ειπωθεß γι' αυτü το περιστατικü θα φροντßσει η φÞμη κι οι φßλοι μου δε θα χορταßνουν να το διηγοýνται και πιο πολý δεν θα χορταßνω να το ακοýω εγþ.
     Τον αγκÜλιασα μια φορÜ ακüμα, μ' αποχαιρÝτησε και κεßνος, σπηροýνισε τη γαúδουρßτσα του κι Ýφυγε, καβαλλÜρης της συμφορÜς, αφÞνοντÜς με σε παρüμοια συφοριασμÝνη διÜθεση  εßχε δþσει στη πÝννα μου μιαν ωραßα ευκαιρßα να γρÜψει κÜτι Ýξυπνο, αλλÜ το κÜθε πρÜγμα στο καιρü του, θα 'ρθει ο καιρüς, ποιüς ξÝρει πüτε, που θα ξαναδÝσω τοýτο το κομμÝνο νÞμα και θα πω αυτü που λεßπει εδþ κι αυτü που πρÝπει.
     ¸χετε γεια χωρατÜ, Ýχετε γεια εξυπνÜδες, Ýχετε γειÜ φßλοι μου που διασκεδÜσατε μαζß μου, εγþ üπου να 'ναι πεθαßνω κι Üμποτε να ξανανταμþσουμε üλοι μας με το καλü, στην Üλλη ζωÞ.
___________________

 1 Εσκιβßα εßναι η περιοχÞ του χωριοý της γυναßκας του κι üντως μÝχρι σÞμερα εßναι ξακουστÞ για τα υπüροχα κρασιÜ της.
 2 Η πüλη που αναφÝρει εδþ εßναι η Μαδρßτη (El Corte).
 3 To αριστερü του χÝρι üντως Þτανε σακατεμÝνο απü τον τραυματισμü του στη Ναυμαχßα της ΝαυπÜκτου (1571).
 4 Η υδρωπικßα (απü καρδιακÞ ανεπÜρκεια Þ κßρρωση του Þπατος) Þτανε πολý συνηθισμÝνη αιτßα θανÜτου εκεßνες τις εποχÝς. ΑνÜμεσα στους μýθους που τη τυλßγαν Þτανε και η Üσβεστη δßψα του αρρþστου αλλÜ κι οι θεραπεßες με αυστηρÞ αποχÞ απü κÜθε τι πüσιμο, ακüμα και νερü. 
 5 Εl Mar Oceano: Ο Ατλαντικüς ωκεανüς, με τ' üνομα που 'χε απ' τα χρüνια του Κολüμβου.
 6 Ο ΘερβÜντες Þτανε συγκινητικÜ ακριβÞς: ξεψýχησε ΣÜββατο 22 Απρßλη 1616.
____________________


                                                  ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

ΚΕΦ 1 Που γßνεται λüγος για το χαρακτÞρα και τις ασχολßες του περßφημου Üρχοντα Δον Κιχþτη της ΜÜντσας

     Σ' Ýνα χωριü της ΜÜντσας, που τ' üνομÜ του δεν θÝλω να θυμηθþ, εδþ κι üχι πολý καιρü ζοýσε Ýνας ευγενÞς απü κεßνους που 'χουνε κοντÜρι στην οπλοθÞκη, μια παλιÜ ασπßδα, Ýνα ξελιγωμÝνο Üλογο κι Ýνα λαγωνικü σκυλß. Ξüδευε τα τρßα τÝταρτα απü το εισüδημÜ του σε σοýπες με κρÝας βραστü που Þταν τις πιο πολλÝς φορÝς αρνßσιο παρÜ γελαδινü, Ýτρωγε απü το ßδιο κρÝας το βρÜδυ, ομελÝττα με λαρδß το ΣÜββατο, φακÝς τη ΠαρασκευÞ και κανÝνα επß πλÝον περιστερÜκι τις ΚυριακÝς. Το υπüλοιπο εισüδημα πÞγαινε για το ντýσιμο. ¸να γιλÝκο απü ýφασμα λεπτü, παντελüνι εφαρμοστü απü βελοýδο και παποýτσια απü το ßδιο ýφασμα για τις γιορτινÝς μÝρες, μια γκρßζα τσüχινη στολÞ για τις καθημερινÝς.
     Εßχε στο σπßτι του μια οικονüμο πÜνω απü 40 ετþν και μια aνηψοýλα περßπου 20 καθþς κι Ýναν υπηρÝτη κατÜλληλο για üλες τις δουλειÝς που Þξερε: να σελþνει το Üλογο και να δουλεýει το κλαδευτÞρι. Ο ευγενÞς μας ζýγωνε τα πενÞντα, εßχε γεροδεμÝνη κορμοστασιÜ, αν κι αδýνατος με ξερακιανü πρüσωπο, πρωινüς στο ξýπνημα και μερακλÞς στο κυνÞγι. ΛÝνε μερικοß πως το επþνυμο του Þταν ΚιχÜδας Þ ΚεσÜδας, δεν συμφωνοýνε πÜνω σ’ αυτü οι βιογρÜφοι του. Ωστüσο το πιθανüτερο εßναι να τονε λÝγανε ΚεχÜνα, κατÜ τους καλλßτερους υπολογισμοýς. Δεν Ýχει üμως σημασßα για την ιστορßα μας αυτü, φτÜνει μüνο να μην απομακρυνθοýμε σε κανÝνα σημεßο απü την αλÞθεια.
     ΠρÝπει να ξÝρουμε λοιπüν üτι ο Üρχοντας μας, τις þρες που δεν εßχε τι να κÜνει -κι αυτÝς Þταν οι περισσüτερες μÝσα στο χρüνο, τις περνοýσε διαβÜζοντας βιβλßα για ιππüτες με τüση αφοσßωση κι ευχαρßστηση, που ξεχνοýσε και το κυνÞγι, αλλÜ και τις υποθÝσεις του σπιτιοý του. ¸φτασε μÜλιστα σε τÝτοια υπερβολÞ þστε ποýλησε πολλÜ στρÝμματα χωρÜφια για ν' αγορÜσει ιπποτικÜ μυθιστορÞματα και γÝμισε μ' αυτÜ üλο του το σπßτι. Πιο πολý του Üρεσαν εκεßνα που 'χε γρÜψει ο ΦελισιÜνο ντε Σýλβα. ¹τανε καταμαγεμÝνος με το ýφος του και θαýμαζε τις ακαταλαβßστικες εκφρÜσεις του, -στις ερωτικÝς εξομολογÞσεις κυρßως και σε κεßνα τα σπαραξικÜρδια γρÜμματα, üπου αφθονοýσανε κÜτι φρÜσεις τÝτοιου γοýστου: "Ο λογισμüς του παραλογισμοý ων προξενεßτε ει το λογικüν μου, εξασθενεß τοσοýτον το εν λüγω λογικüν μου, þστε ουχß Üνευ λüγου, παραπονοýμαι δια την ωραιüτητÜ σας". ¹ ακüμη σαν κι αυτÞν: "Οι αχανεßς ουρανοß, οßτινες εκ της θεüτητας σας θεúκþς σας κοσμοýν δια των αστÝρων, Üτινα σας κÜμνουν ν' αξßζετε την αξßα Þν αξßζει το μεγαλεßον σας".
     Ο φουκαρÜς ο ÜρχοντÜς μας εßχε χÜσει το τσερβÝλο του με αυτÝς τις φρÜσεις. ¸στιβε το μυαλü του για να βρει τι Þθελαν να πουν, αλλÜ κι ο ßδιος ο ΑριστοτÝλης αν ανασταινüτανε, θα 'χανε üλη του τη σοφßα μπροστÜ τους. Ωστüσο δεν μποροýσε να πιστÝψει πως ο δον ΜπελιÜνης πληγþνει και πληγþνεται τüσες φορÝς γιατß, λÝει, üσο σπουδαßοι κι αν Þταν οι γιατροß που τον γιατρεýανε, Þταν üλο του το κορμß γεμÜτο σημÜδια. Δεν Ýπαυε ωστüσο να εκτιμÜ τον συγγραφÝα αυτοý του μυθιστορÞματος, που τελεßωνε το Ýργο του με την υπüσχεση üτι θα συνεχιστοýν οι ατελεßωτες περιπÝτειες του ÞρωÜ του. ΠολλÝς φορÝς μÜλιστα μπÞκε στον πειρασμü να κÜτσει και να τις αποτελειþσει ο ßδιος. Και σßγουρα, θα το εßχε κÜνει, με επιτυχßα κιüλας, αν δεν τον απασχολοýσαν επßμονα κÜτι Üλλες σκÝψεις, πιο σημαντικÝς. Λογομαχοýσε πολλÝς φορÝς με τον παπÜ του χωριοý, Üνθρωπο λüγιο, που εßχε κÜνει τις σπουδÝς του στη ΣιγκουÝνσα, σχετικÜ με το ζÞτημα ποιος Þταν ο καλλßτερος ιππüτης: ο ντε Παλμερßνος της Αγγλßας Þ ο Αμαντß της Γαλλßας; Ο μαστρο-Νικüλας ωστüσο, κουρÝας του χωριοý τους, υποστÞριζε πως κανεßς δεν Ýφτανε τον ιππüτη Φοßβο και πως αν υπÞρχε κÜποιος να συγκριθεß μαζß του, αυτüς Þταν μüνο ο αδερφüς του Αμαντß, ο δον ΓκαλÜορ, που 'κανε τα πÜντα δßχως νÜζια και κλαψοýρες σαν τον αδερφü του, απü τον οποßον Üλλωστε δεν υστεροýσε καθüλου σε παλληκαριÜ.
     Μ' Ýνα λüγο, ο Üρχοντας μας εßχε τÝτοια μανßα με το διÜβασμα þστε Ýμενε νýχτες ξÜγρυπνος και περνοýσε ολüκληρες ημÝρες διαβÜζοντας αυτÜ τα πρÜγματα. ¸τσι, καθþς διÜβαζε δßχως να κοιμÜται σχεδüν καθüλου, αποκοýτιανε κι Ýχασε την ορθÞ του κρßση. Η φαντασßα του γÝμισε μ' üλ' αυτÜ που 'χε διαβÜσει και στο μυαλο του στριφογýριζαν πια üλο μαγεßες, τσακωμοß, προκλÞσεις, μÜχες, πληγÝς, Ýρωτες, λÜθη και απßστευτες παλαβομÜρες. Και σε λßγο, üλες αυτÝς οι φαντασιþσεις του. φαßνοντας σαν ιστορßες απü τις πιο αληθινÝς που μποροýν να συμβοýν. ¸λεγε πως ο Σιντ Ρουß ΝτιÜζ υπÞρξε αναμφισβÞτητα Ýνας καλüς ιππüτης αλλÜ δεν μποροýσε να συγκριθεß με τον ιππüτη της Πýρινης Ρομφαßας που με μια μüνο σπαθιÜ του κομμÜτιαζε δυο πανýψηλους γßγαντες. Εκτιμοýσε ακüμη πιο πολý τον ΒερνÜρδο ντε ΚÜπριο γιατß εξüντωσε στη κοιλÜδα του Ρονσεβþ το ΡολÜνδο, παρüλο που κεßνος Þταν μαγεμÝνος, χρησιμοποιωντας το τεχνασμα που 'χε μεταχειριστει κι ο ΗρακλÞς üταν Ýπνιξε στην αγκαλιÜ του τον Ανταßο, τον θαυμαστü γιο της Γης. Μßλαγε επßσης με πολý καλÜ λüγια για τον γßγαντα Μüργκαν που, αν και καταγüταν απü την εγωιστικÞ και αγενÝστατη ρÜτσα των γιγÜντων, Þτανε τüσο γλυκομßλητος και καλοαναθρεμÝνος. Περισσüτερο απ' üλους üμως του Üρεσε ο Ρενþ ντε ΜποντομπÜν, προ πÜντων üταν τον Ýβλεπε να βγαßνει απü τον πýργο του και να ρßχνεται κατÜ πÜνω στον καθÝνα που 'βρισκε στο δρüμο του, Þ üταν πÞγαινε στη ΜπαρμπαριÜ κι Üρπαζε το εßδωλο του ΜωÜμεθ, που 'ταν ολüχρυσο, κατÜ πως λÝει Þ ιστορßα. ¼σο για τον προδüτη Γκανελüν, θα 'δινε την οικονüμα του και την ßδια του την ανηψιÜ, φτÜνει να μποροýσε να του κοπανÞσει μερικÝς δυνατÝς κλωτσιÝς.
     ΤελικÜ, με το μυαλü ολüτελα σαλεμÝνο, του σφηνþθηκε η πιο παρÜξενη σκÝψη που μπορεß να κÜνει Ýνας τρελλüς. Πßστεψε üτι το καλλßτερο που μποροýσε να κÜνει για το καλü του κρÜτους και για τη προσωπικÞ του δüξα, Þταν να γßνει περιπλανþμενος ιππüτης και να πÜρει σβÜρνα üλο τον κüσμο, με τα üπλα και τ' Üλογü του, γυρεýοντας περιπÝτειες, üπως κÜνανε κι οι ιπποτες, που 'χε σαν παρÜδειγμα, επανορθþνοντας κÜθε εßδους αδικßα κι εκθÝτοντας τη ζωÞ του σε μεγÜλους κινδýνους για ν' αποχτÞσει δüξα αθÜνατη. Φανταζüτανε κιüλας ο ταλαßπωρος, τον εαυτü του να στÝφεται το λιγüτερο αυτοκρÜτορας της Τραπεζοýντας, χÜρη στη μεγÜλη του αξßα. ΠλημμυρισμÝνος απü τις ευχÜριστες αυτÝς σκÝψεις, ενθουσιασμÝνος με την αλλüκοτη χαρÜ που 'νιωθε üταν τις Ýκανε, δεν εßχε στο νου του τßποτ' Üλλο πια παρÜ πþς να πραγματοποιÞσει τις επιθυμßες του το γρηγορüτερο δυνατü.
     Το πρþτο πρÜγμα που 'κανε Þταν να καθαρßσει μια πανοπλßα, παμπÜλαια και σκουριασμÝνη απü την εποχÞ των προπÜππων του που, για αιþνες, Þτανε πεταμÝνη σε κÜποια γωνιÜ. ΓυÜλισε τα διÜφορα κομμÜτια της και τα ßσιωσε üσο γινüτανε καλλßτερα. ΠαρατÞρησε üμως πως απü τη περικεφαλαßα εßχε σωθεß μüνον η κÜστα. Με την εφευρετικüτητα του συμπλÞρωσε αυτÞ την Ýλλειψη. ΠÞρε Ýνα χοντρü χαρτüνι και συγκολλþντας üλ' αυτÜ κατασκεýασε Ýνα εßδος κρÜνους Þ κÜτι που 'μοιαζε τουλÜχιστον με κρÜνος. Αλλ' üταν θÝλησε να δοκιμÜσει αν το κρÜνος του Þταν αρκετÜ γερü για ν' αντÝχει τις σπαθιÝς, του κοπÜνησε μια δυνατÞ με το ξßφος και το 'κανε κομμÜτια με τη πρþτη. ¸τσι πÞγε τζÜμπα μια βδομÜδα δουλειÜς. Δεν του Üρεσε καθüλου η λιγοστÞ αντοχÞ που 'δειξε η περικεφαλαßα του. Για να διορθþσει το κακü τη ξανÜφτιαξε απ' την αρχÞ στερεþνοντÜς την απü μÝσα με σιδερÝνια ελÜσματα. ¸μεινε λοιπüν ευχαριστημÝνος και χωρßς να ξανακÜνει το πεßραμα για να δει αν αντÝχει, το πÞρε απüφαση πως διαθÝτει πια μßα τÝλεια περικεφαλαßα.
     ¾στερα πÞγε να δει το Üλογο του. Παρüλο που το δýστυχο τοýτο ζþο εßχε στα πüδια του τüσους ρüζους üσες Þταν κι οι κηλßδες του και πιο πολλÜ κουσοýρια κι απü το Üλογο του ΓκονÝλα, που Þταν πετσß και κüκκαλο, του φÜνηκε κεßνου πως δεν θα μποροýσε να συγκριθοýν μαζß του οýτε ο ΒουκεφÜλας του ΜεγÜλου ΑλεξÜνδρου οýτε ο ΜπαμπιεσÜ του Ελ Σßντ. ¸χασε τÝσσερις μÝρες να του βρει üνομα γιατß δεν Þταν σωστü, κατÜ τη γνþμη του, το Üλογο ενüς τüσο σπουδαßου ιππüτη και μÜλιστα τüσο τÝλειο Üλογο, να μην Ýχει Ýνα üνομα που να το ξÝρει üλος ο κüσμος. ΠροσπÜθησε λοιπüν να βρει κÜτι που να εκφρÜζει τι Þτανε προτοý το πÜρει ο περιπλανþμενος ιππüτης και τι εßχε γßνει τþρα. ¸λεγε πως αφοý Üλλαξε πια κι ο ßδιος, Ýπρεπε ν' αλλÜξει üνομα και τ' Üλογü του και να πÜρει üνομα σπουδαßο κι εντυπωσιακü, που να ταιριÜζει στη νÝα του κατÜσταση και την αποστολÞ που θ' αναλÜμβανε. Αφοý 'φερε στο νου χßλια δυο ονüματα που τα συνταßριαζε, τα Ýκοβε, τα 'φτιαχνε και τα χÜλαγε κÜθε τüσο, του 'δωσε τελικÜ τ' üνομα ΡοσινÜντης, που του φÜνηκε πολý ευγενικü, εýηχο και που 'δειχνε πως απü 'να κοινüτατο πολεμικü Üλογο που 'ταν Üλλοτε, εßχε γßνει τþρα το πρþτο Üλογο του κüσμου.
     Αφοý ικανοποιÞθηκε με το üνομα που Ýδωσε στο Üλογü του, θÝλησε να βρει Ýνα και για κεßνον τον ßδιο. Οκτþ μÝρες σκεφτüτανε και στο τÝλος αποφÜσισε να ονομÜσει τον εαυτü του Δον Κιχþτη, πρÜγμα που δεßχνει πως εßχανε δßκιο οι χρονικογρÜφοι της αληθινÞς αυτÞς ιστορßας που υποστηρßζουν üτι το πραγματικü του üνομα Þτανε ΚιχÜδας κι üχι ΚεσÜδας, üπως ισχυρßζονται κÜποιοι Üλλοι. Ο Þρωας μας ωστüσο θυμÞθηκε πως ο Αμαντß δεν περιορßστηκε σ' Ýνα σκÝτο üνομα αλλÜ πρüσθεσε σ' αυτü και τ' üνομα της πατρßδας του για να το κÜνει πιο σπουδαßο κι Ýγινε ο ΑμÜντι της Γαλατßας. ΘÝλησε λοιπüν κι αυτüς, σαν καλüς ιππüτης, να προσθÝσει στ’ üνομÜ του και τ' üνομα της πατρßδας του κι Ýτσι Ýγινε ο Δον Κιχþτης της ΜÜντσας πιστεýοντας üτι τιμÜ κατ’ αυτü τον τρüπο και την οικογενεια του και τη γενετειρÜ του.
Αφοý λοιπον καλογυÜλισε τα üπλα του και βρÞκε üνομα ταιριαστü για τον ßδιο και τ' Üλογü του, το μüνο που του 'λειπε Þτανε μια κυρßα, ευγενÞς στη καταγωγη για να την ερωτευτει, γιατß περιπλανþμενος ιππüτης χωρßς Ýρωτα, θα Þταν σα δÝντρο δßχως φýλλα και καρποýς, σαν κορμß χωρßς ψυχÞ.
 -"Αν" Ýλεγε απü μÝσα του, "για τις αμαρτßες μου Þ μÜλλον για καλÞ μου τýχη συναντÞσω πουθενÜ κανÝνα γßγαντα, üπως συμβαßνει πολý συχνÜ στους περιπλανþμενους ιππüτες και με τη πρþτη κιüλας σπαθιÜ τονε ρßξω κÜτω Þ τονε σκßσω στα δυο, αν τÝλος πÜντων τον νικÞσω και μου ζητÜ Ýλεος, δεν θα 'τανε καλü να 'χω μιαν αγαπημÝνη για να της τονε στεßλω δþρο; Να πÜει να τη βρει και γονατßζοντας μπροστÜ της να της πει με φωνÞ ταπεινωμενη κι υποταχτικη: «Κυρßα εßμαι ο γßγαντας ΚαρακιουλιÜμπρο κι Üρχοντας του νησιοý της ΜαλιντρÜνια, που με νßκησε σε αγþνα τρομερü ο πολυθρýλητος ιππüτης Δον Κιχþτης της ΜÜντσας. ¸ρχομαι τþρα κατÜ διαταγÞ του, να παρουσιαστþ μπροστÜ στη ΧÜρη σου και να με κÜνει η ΜεγαλειüτητÜ σου ü,τι θÝλει»".
     Ω πüσο χÜρηκε ο καημÝνος ο ιππüτης μας üταν Ýκανε αυτÞ την üμορφη σκÝψη κι ακüμη περισσüτερο üταν βρÞκε κεßνη που θα γινüταν η αγαπημÝνη του. ¹τανε καθþς λÝνε μια χωριατοποýλα, καλοκαμωμÝνη που εδþ και καιρü την εßχε ερωτευτεß χωρßς αυτÞ να το ξÝρει και χωρßς να νοιÜζεται καθüλου. Την Ýλεγαν Αλντüτσα ΛορÝντσο κι Ýκρινε καλü να της δþσει τον τßτλο της ΔÝσποινας των λογισμþν του. ¸ψαξε να της βρει Ýνα üνομα που να μην εßναι λιγüτερο ευγενικü απü το δικü του και να ταιριÜζει σε μßα πριγκÞπισσα Þ μεγÜλη κυρßα. Την ονüμασε λοιπüν ΔουλτσινÝα του Τομπüζο, γιατß εßχε γεννηθεß σ' αυτü το μÝρος. ¹τανε κατÜ τη γνþμη του Ýνα üνομα το ßδιο αρμονικü, παρÜξενο κι εκφραστικü, üσο κι αυτÜ που 'χε βρει για τον εαυτü του και για τ' Üλογü του....
                                                                                                          (τÝλος αποσπ.)


 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers