"Cimabue" Cenni Di Pepo (1240-1302) Gothic Style
Βιογραφικό
Ο Τσιμαμπούε (Cimabue, περ. 1240-1302), γνωστός επίσης με το πραγματικό του όνομα Τσέννι ντι Πέπο (Τζοβάννι) Τσιμαμπούε (Cenni di Pepo (Giovanni) Cimabue) ή Μπενβενούτο ντι Τζουζέππε (Benvenuto di Giuseppe), ήταν Ιταλός ζωγράφος με καταγωγή από τη Φλωρεντία. Θεωρείται ο τελευταίος σημαντικός Ιταλός καλλιτέχνης που ακολούθησε τη βυζαντινή τεχνοτροπία, η οποία κυριάρχησε στη πρώιμη μεσαιωνική ιταλική ζωγραφική. Από το σύνολο του έργου του ξεχωρίζουν τα ψηφιδωτά που φιλοτέχνησε, ενώ ο ίδιος θεωρείται ως ο καλλιτέχνης που ανακάλυψε τον Τζιότο του οποίου υπήρξε πιθανά δάσκαλος. Το έργο του έθεσε τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκαν μεταγενέστεροι ζωγράφοι, όπως ο Τζιότο κι ο Ντούτσιο, κατά τη διάρκεια του 14ου αι.. Ο σύγχρονός του Δάντης εκτιμούσε ιδιαίτερα το έργο του και τον είχε κατατάξει ανάμεσα στους μείζονες Ιταλούς ζωγράφους της εποχής, όπως έκανε πολύ μεταγενέστερα κι ο Τζόρτζιο Βαζάρι.
Γεννήθηκε στη Φλωρεντία, περίπου το 1240. Ο πιο διάσημος Ιταλός ζωγράφος της εποχής του και δάσκαλος του Τζιότο, που συνέχισεν επάξια το έργο του. Ήταν ο πρώτος ζωγράφος που απομακρύνθηκεν από το Βυζαντινό στυλ και τις καθιερωμένες φόρμες. Εμφύσησε και στους μετέπειτα μαθητές του τη φυσικότητα στις μορφές, στήνοντας έτσι νέους δρόμους στην Ιταλική τέχνη.
Μας είναι γνωστό, πως βρέθηκε στη Ρώμη το 1272 κι είν' επίσης εξακριβωμένο πως εργάστηκε στη μωσαϊκή φιγούρα του Αγίου Ιωάννη, στο καθεδρικό ναό της Πίζας, το 1302. Σημαντικό μέρος των πληροφοριών που διαθέτουμε για τη ζωή και το έργο του προέρχεται από τους Βίους του Βαζάρι, έργο που ολοκληρώθηκε περίπου 250 χρόνια μετά το θάνατό του. Σύμφωνα με αυττόν, γεννήθηκε το 1240 και πέθανε το 1300, αν κι υπάρχουν ιστορικά αρχεία που βεβαιώνουνε τη παρουσία του στη Πίζα το 1302. Το όνομα Τσιμαμπούε (μεταφράζεται κεφάλι ταύρου) υπήρξε ψευδώνυμο, το οποίο όμως φαίνεται πως διατηρήθηκε στη διάρκεια του χρόνου και αποτέλεσε τελικά οικογενειακό όνομα.
Δεν διαθέτουμε παρά ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με την εκπαίδευσή του. Ο Βαζάρι αναφέρει πως από μικρή ηλικία, έδειξε πως διέθετε κλίση προς τη ζωγραφική καθώς κι ότι μαθήτευσε στο πλευρό Ελλήνων βυζαντινών καλλιτεχνών που εργάζονταν στη Φλωρεντία. Αν κι η αναφορά αυτή ενδεχομένως να μην είναι ακριβής, είναι βέβαιο πως επηρεάστηκε από τους Ιταλούς βυζαντινούς ζωγράφους Τζούντα Πιζάνο (Giunta Pisano) και Κόππο ντι Μαρκοβάλντο (Coppo di Marcovaldo), ίσως πιθανά μαθητή του τελευταίου.
Κρίνοντας από τις παραγγελίες που ανέλαβε, φαίνεται πως ήτανε διακεκριμένος ζωγράφος της εποχής του, ενώ σχετικά μικρός αριθμός έργων του διασώζεται ως σήμερα. Το νεότερο από τα έργα που φιλοτέχνησε είναι ένα ψηφιδωτό του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή, για τον καθεδρικό ναό της Πίζας, που χρονολογείται στα 1301-1302. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του, τοποθετούνται 2 μεγάλες νωπογραφίες που ανέλαβε να φιλοτεχνήσει τη περίοδο 1288-90 για την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, μία Σταύρωση για την εκκλησία της Santa Croce της Φλωρεντίας, καθώς κι η εικόνα της Παναγίας για το ιερό της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας, στη Φλωρεντία. Ο Τσιμαμπούε ακολούθησε αρκετά πιστά τη βυζαντινή παράδοση, ωστόσο θεωρείται πως παράλληλα καινοτόμησε, κυρίως μέσα από τη μεγάλη εκφραστικότητα των προσώπων που απεικόνισε και των συναισθημάτων που μεταφέρουν.
Πέθανε μετά το 1302, μα μας είν' άγνωστο το πότε ακριβώς.
Ο Δάντης που λάτρεψε και τους 2 κι ήτανε σύγχρονος του Τζιόττο, έγραψε:
O ματαιότης των ανθρώπινων δυνάμεων,
πόσο λίγο διαρκεί το στέμμα δόξης,
εκτός κι αν ακλουθήσει σκότους εποχή!
Στη ζωγραφική, ο Cimabue -δάσκαλος-
σκέφτηκε πως φύλαξε καλά το κάστρο
μα τώρα είναι ο Giotto που 'χει τη κραυγή,
έτσι ώστε η φήμη του άλλου να 'ναι αχνή.
=====================
Ενθρόνιση Της Θεοτόκου
Ενθρόνιση Της Θεοτόκου Με Το Βρέφος
Η Παρθένος Με Το Βρέφος, Τον Βαπτιστή & Τον 'Αγιο Πέτρο
Σταύρωση
Ο Μυστικός Δείπνος
Το Μαστίγωμα Του Ιησού
Η Παρθένος Με Το Βρέφος & Αγγέλους
Η Τελευταία Κρίση
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής
Η Θεραπεία Του Αρρώστου
