Tissot Jacques Joseph (1836-1902) Victorian Art 
* To πορτραίτο αυτό φιλοτέχνησε ο Ντεγκά.
Βιογραφικό
Ο Jacques Joseph Τissot, ήτανε Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης κι εικονογράφος. Ήταν επιτυχημένος ζωγράφος της κοινωνίας του Παρισιού προτού μετακομίσει στο Λονδίνο το 1871. Έγινε διάσημος ως ζωγράφος της μόδας των μοντέρνα ντυμένων γυναικών που παρουσιάστηκε σε διάφορες σκηνές της καθημερινής ζωής. Έγραψε επίσης σκηνές και χαρακτήρες από τη Βίβλο.
Γεννήθηκε στη Ναντ, στη Γαλλία, 15 Οκτώβρη 1836, και πέρασε τα παιδικά χρόνια του εκεί. Ο πατέρας του, Μarcel Théodore Tissot, ήταν επιτυχημένος έμπορος. Η μητέρα του, Marie Durand, βοηθούσε το σύζυγό της στην οικογενειακή επιχείρηση και σχεδίαζε καπέλα. Αφοσιωμένη καθολική, η μητέρα του, επέδειξε τρομερήν αφοσίωση κι εμπιστοσύνη στον μελλοντικό καλλιτέχνη από πολύ νεαρή ηλικία. Η νιότη που πέρασε στη Νάντ συνέβαλε πιθανότατα στη συχνή απεικόνισή ναυτικών σκαφών και πλοίων στις μεταγενέστερες εργασίες του. Η συμμετοχή των γονιών του στη βιομηχανία της μόδας πιστεύεται ότι επηρέασε το ζωγραφικό του στυλ, καθώς απεικόνιζε τα γυναικεία ρούχα με λεπτομέρειες.
Μέχρι τα 17 του ήξερε ότι ήθελε να ακολουθήσει τη ζωγραφική ως σταδιοδρομία. Ο πατέρας αντιτάχθηκε σ’ αυτό, προτιμώντας τον γιο του να ακολουθήσει το οικογενειακό επάγγελμα, αλλά ο νεαρός είχε την υποστήριξη της μητέρας για την επιλογή του. Εκεί περίπου, άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα James. Μέχρι το 1854 ήτανε κοινώς γνωστός ως James Tissot, -ίσως το υιοθέτησε λόγω του αυξανόμενου ενδιαφέροντός του για κάθε τι βρεττανικό.
Το 1856-7, ο Tissot ταξίδεψε στο Παρίσι για να ασχοληθεί με τη τέχνη. Κατά τη διαμονή με το φίλο της μητέρας του, ζωγράφο Elie Delaunay, εγγράφηκε στην Ecole des Beaux Arts για να σπουδάσει στα στούντιο του Hippolyte Flandrin και του Louis Lamothe. Κι οι δύο ήταν επιτυχημένοι ζωγράφοι της Λυών που μετακομίσανε στο Παρίσι για να σπουδάσουνε κάτω από τον Jean-Auguste-Dominique Ingres. Ο Lamothe παρείχε τη πλειοψηφία των μαθημάτων στο στούντιο κι ο νεαρός καλλιτέχνης σπούδασε μόνος του αντιγράφοντας έργα στο Λούβρο, όπως κι οι περισσότεροι άλλοι καλλιτέχνες της εποχής στα πρώτα τους χρόνια. Την εποχή εκείνη γνωρίζει επίσης τον Αμερικανό James McNeill Whistler και τους Γάλλους ζωγράφους Edgar Degas (που ήταν επίσης φοιτητής του Lamothe και φίλος του Delaunay) κι Édouard Manet.
Το 1859, εξέθεσε 1η φορά στο Salon του Παρισιού. Έδειξε 5 ζωγραφιές σκηνών από τον Μεσαίωνα, πολλές από τις οποίες απεικονίζουνε σκηνές από τον Faust του Goethe. Αυτά τα έργα δείχνουνε την επιρροή στο έργο του του Βέλγου ζωγράφου Henri Leys (Jan August Hendrik Leys), τον οποίο είχε συναντήσει στην Αμβέρσα νωρίτερα κείνο το έτος. ’λλες επιρροές εμφανίζει από τα έργα των Γερμανών ζωγράφων Peter von Cornelius και Moritz Retzsch. Μετά το Salon και πριν από την απονομή ενός μεταλλίου, η γαλλική κυβέρνηση κατέβαλε 5.000 φράγκα για τον πίνακα Ο Μαιτρ Κι Η Μαργαρίτα 1860, και να τονε παρουσιάζει στο Salon το επόμενο έτος μαζί μ’ ένα πορτραιτο κι άλλα έργα ζωγραφικής. Ο Émile Péreire αγόρασε τον πίνακα Walk in the Snow για τη διεθνή έκθεση του 1862 στο Λονδίνο. Το επόμενο έτος παρουσιάστηκαν 3 πίνακές του στη γκαλερί του Λονδίνου του Ernest Gambart.
Το 1863, άλλαξε ξαφνικά τη γραφή του από το μεσαιωνικό ύφος στην απεικόνιση της σύγχρονης ζωής μέσα από πορτραίτα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κέρδισε καλές κριτικές και γρήγορα έγινε πετυχημένος καλλιτέχνης. Όπως κι οι σύγχρονοι, Alfred Stevens και Claude Monet, ο Tissot διερεύνησε επίσης το ιαπωνικό στοιχείο, συμπεριλαμβανομένων των ιαπωνικών αντικειμένων και κοστουμιών στις εικόνες του κι εκφράζοντας την επιρροή του στυλ. Ο Degas ζωγράφισε ένα πορτραίτο του Tissot από αυτά τα χρόνια (Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη), στο οποίο κάθεται κάτω από ιαπωνική οθόνη που κρέμεται στον τοίχο (βλ. κάτω).
Ο Tissot πολέμησε στον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο κι αργότερα ως μέλος της Κομμούνας των Παρισίων. Είτε εξαιτίας των ριζοσπαστικών πολιτικών οργανώσεων που σχετίζονταν με τις τελευταίες (που πίστευε ότι εντάχθηκαν κυρίως για να προστατεύσουν τα δικά τους αντικείμενα παρά για κοινή ιδεολογία), ή λόγω των καλύτερων ευκαιριών, έφυγε από το Παρίσι για το Λονδίνο το 1871. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Seymour Haden τον βοήθησε να μάθει τεχνικές χάραξης. Έχοντας ήδη εργαστεί ως καρικιατούρ για τον Thomas Gibson Bowles, τον ιδιοκτήτη του περιοδικού Vanity Fair, καθώς και με την έκθεση της Βασιλικής Ακαδημίας, ο Tissot έφτασε με δυνατές κοινωνικές και καλλιτεχνικές διασυνδέσεις στο Λονδίνο. Κι εκεί γρήγορα απέκτησε φήμη ως ζωγράφος από τις κομψά ντυμένες γυναίκες του που εμφανίζονται στους πίνακές του σε σκηνές της μοντέρνας ζωής. Το 1872, αγόρασε ένα σπίτι στο Wood St John's, περιοχή του Λονδίνου πολύ δημοφιλής για τους καλλιτέχνες εκείνη την εποχή. Σύμφωνα με το Λεξικό της Τέχνης και των Καλλιτεχνών της Οξφόρδης, "το 1874 ο Edmond de Goncourt έγραψε σαρκαστικά ότι είχε ένα στούντιο με αίθουσα αναμονής όπου, ανά πάσα στιγμή, υπάρχει παγωμένη σαμπάνια στη διάθεση των επισκεπτών". Οι πίνακές του κάνανε μεγάλην αίσθηση σε πλούσιους βρετανούς βιομήχανους κατά το 2ο μισό του 19ου αι. Κατά τη διάρκεια του 1872 κέρδισε 94.515 φράγκα, εισόδημα που απολαμβάνουνε κανονικά όσοι ανήκουνε στην ανωτέρα τάξη. Την επόμενη χρονιά έγινε μέλος της Λέσχης Καλλιτεχνών.
Το 1874, ο Degas του ζήτησε να συμμετάσχει στη 1η έκθεση που διοργάνωσαν οι καλλιτέχνες που έγιναν γνωστοί ως ιμπρεσιονιστές, αλλ’ αρνήθηκε. Συνέχισε όμως να είναι κοντά σε αυτούς τους καλλιτέχνες. Ο Berthe Morisot τον επισκέφθηκε στο Λονδίνο το 1874 και ταξίδεψε στη Βενετία με τον Manet περίπου την ίδια εποχή. Τακτικά συναντιότανε με τον Whistler, ο οποίος επηρέασε τις σκηνές του ποταμού Τάμεση, στους πίνακές του. Το 1875, δέχεται μαζική κριτική επίθεση μεταξύ άλλων κι από τους, Όσκαρ Ουάϊλντ, Χένρι Τζέημς και Τζόε Ράσκιν, ότι ζωγραφίζει χρωματιστές φωτογραφίες χωρίς τίποτε το σπουδαίο. Αυτό όμως δε σταμάτησε τους αγοραστές του.Το 1875-6, ο Tissot γνωρίστηκε με τη Kathleen Newton, διαζευγμένη μα νεαρή κι όμορφη κοπέλα, που τη κάνει ερωμένη και μοντέλο του, απαθανατίζοντάς τη σε πάρα πολλούς πίνακές του.. Συνεθεσε μια χάραξη της το 1876 με τίτλο Πορτραίτο της κυρίας Ν., -πιο συχνά ονομάζεται La frileuse. Γέννησε έναν γιο, Cecil George Newton το 1876, ο οποίος πιστεύεται ότι είναι γιος του. Μετακόμισε στο νοικοκυριό του Tissot στο δάσος του Αγίου Ιωάννη το 1876 κι έζησε μαζί του μέχρι το θάνατό της από φυματίωση, στα τελευταία στάδια της εξάντλησής της το 1882. Ο Tissot αναφερόταν συχνά σε αυτά τα χρόνια με τη Newton ως τα πιο ευτυχισμένα της ζωής του, καθώς ζωντάνευαν το όνειρό του για μιαν οικογενειακή ζωή.
Μετά το θάνατό της επέστρεψε στο Παρίσι. Είχε μείνει στο Λονδίνο 12 συνεχόμενα χρόνια μέχρι το 1882. Δεν έχει πια κέφι για ζωγραφική και στρέφεται προς τη θρησκεία. Έλαβε και σχετική εκπαίδευση κι ασχολήθηκε με υδατογραφίες, με θέματα της Βίβλου, οι οποίες φυλάσσονται στο Μουσείο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Μια μεγάλη έκθεση του έργου του πραγματοποιήθηκε το 1885 στη Gallery Sedelmeyer, όπου έδειξε 15 μεγάλους πίνακες σε μια σειρά που ονομάζεται La Femme à Paris. Σε αντίθεση με τις σκηνές των γυναικών της μόδας που ζωγράφισε στο Λονδίνο, αυτοί οι πίνακες αντιπροσωπεύουν διαφορετικούς τύπους και τάξεις γυναικών, που εμφανίζονται σε επαγγελματικές και κοινωνικές σκηνές. Τα έργα δείχνουν επίσης τη διαδεδομένη επίδραση των ιαπωνικών τυπωμένων υλών, καθώς χρησιμοποίησε απροσδόκητες γωνίες και διασταύρωση από την παράδοση αυτή. Δημιούργησε ένα μνημειώδες πλαίσιο στο μέγεθος των καμβάδων. Ο Tissot ήταν μεταξύ πολλών δυτικών καλλιτεχνών και σχεδιαστών που επηρεάστηκαν εκείνη την εποχή από την ιαπωνική τέχνη, μόδα κι αισθητική.
Το 1885, κάνει μια θρησκευτική στροφή στη πίστη του με αποτέλεσμα να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του κάνοντας πίνακες ζωγραφικής για τα βιβλικά γεγονότα. Πολλοί από τους φίλους του καλλιτέχνη ήταν σκεπτικοί σχετικά με τη μεταστροφή του, καθώς συνέπεσε με τη γαλλική καθολική αναγέννηση, μια αντίδραση κατά της κοσμικής στάσης της Γαλλικής Τρίτης Δημοκρατίας. Σε μια εποχή που οι Γάλλοι καλλιτέχνες δούλευαν στον ιμπρεσιονισμό, και την ποίηση, ο Tissot κινούνταν προς το ρεαλισμό στις ακουαρέλες του. Για να βοηθήσει στην ολοκλήρωση των βιβλικών απεικονίσεων, ταξίδεψε στη Μέση Ανατολή το 1886, 1889 και 1896 για να κάνει μελέτες για το τοπίο και τους ανθρώπους. Η σειρά 365 γκουάς (αδιαφανής ακουαρέλα) που απεικονίζει τη ζωή του Χριστού είχε καλές κριτικές, καλήν υποδοχή κι ενθουσιασμό στο Παρίσι (1894-5), στο Λονδίνο (1896) και στη Νέα Υόρκη (1898-9), προτού αγοραστεί από το Μουσείο Μπρούκλιν το 1900. Δημοσιεύθηκαν σε μια γαλλική έκδοση το 1896-7 και σε ένα αγγλικό το 1897-8, φέροντας στον Tissot τεράστιο πλούτο και φήμη. Τον Ιούλιο του 1894, του απονεμήθηκε το Légion d'honneur, το πιο διακεκριμένο μετάλλιο της Γαλλίας.
Πεθαίνει στο Μπουϊγιόν της Γαλλίας, στις 3 Αυγούστου 1902, σ' ηλικία 66 ετών. Ο Tissot πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του εργαζόμενος πάνω σε πίνακες με θέματα από τη Παλαιά Διαθήκη. Αν και ποτέ δεν ολοκλήρωσε τη σειρά, εξέθεσε 80 από αυτούς τους πίνακες στο Παρίσι το 1901 και τα χαρακτικά εκτεθήκανε μετά το θάνατό του, το 1904.
==============================
'Ανοιξη
Στο Χορό
Κάθλην Νιούτον
Δυο Νοσοκόμες
Δυο Γυναίκες Κοιτάζουνε Γιαπωνέζικα Είδη
Μυστικό Το Λιλλάκ
Επισκέπτες Του Λονδίνου
Επιστροφή Του Ασώτου
Επιστροφή Στο Φέρι Με Βροχή
Γυναίκα Με Κόκκινο Γιλέκο
Η Κόρη Του Καπετάνιου
Η Μαργαρίτα Στον Ναό
Ηρεμία
Ησυχία Νεαρή Χήρα
Ο Καπετάνιος & Η Κόρη
Μάνα & Παιδί Στον Κήπο
Νεαρή Γυναίκα Στη Βάρκα
Βαρκάδα & Πτήση
Ονειρευομένη
Περιμένοντας Το Πλοίο
Πολύ Νωρίς Ακόμα
Ταβέρνα Στο Τραφφάλγκαρ
Η Τελευταία Βραδιά
Χρυσανθεμένια
Υπνάκος
Οκτώβριος
