 |
 |
|||
|
|||
 |
|||
 |
ÁñéóôïöÜíçò: ÂÜôñá÷ïé |
|
Ξανθßας ΞΑΝΘΙΑΣ Να πω κανÜ γνωστü αστεßο, κýριε, απ' αυτÜ που κÜνουνε τους θεατÝς να γελÜσουν üταν τ' ακοýνε; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πες ü,τι θÝλεις εκτüς απü το "πιÝζομαι", αχ! Πρüσεξε. Γιατß αυτü θα σου βγει ξινü. ΞΑΝΘΙΑΣ Οýτε κÜποιο Üλλο; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πες. Εκτüς απ' το "στενοχωριÝμαι". ΞΑΝΘΙΑΣ Γιατß; Ποιü Üλλο να βρω πιο αστεßο; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πες, μη φοβÜσαι. Μüνο αυτÜ τα δυο μη πεις. ΞΑΝΘΙΑΣ ΠοιÜ; ¼τι σου 'ρχεται να τα κÜνεις καθþς αλλÜζεις þμο. Οýτε το "με τüση πßεση απü πÜνω θα μου φýγουν απü κÜτω. αν κÜποιος δεν με ξαλαφρþσει"; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¼χι σε παρακαλþ πολý. Μüνο αν θÝς να με ανακατÝψεις. ΞΑΝΘΙΑΣ Τüτε γιατß κουβαλÜω αυτÜ τα βÜρη, αν δεν μπορþ να κÜνω τßποτα απü αυτÜ που κÜνουν κι ο Φρýνιχος κι ο Λýκης κι ο Αμειψßας; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μην το κÜνεις αυτÞ τη στιγμÞ. Γιατß εγþ αν δω κÜποια απ' αυτÝς τις κουταμÜρες τþρα νιþθω üτι γÝρασα περισσüτερο κι απü Ýνα χρüνο. ΞΑΝΘΙΑΣ Αχ ο κακομοßρης ο σβÝρκος μου. Πüσο κουρασμÝνος εßμαι κι οýτε Ýνα καλαμποýρι δε μπορþ να κÜνω. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸πειτα, δεν εßναι ασÝβεια εγþ ο Διüνυσος, ο γιος του Δßα να περπατÜω και να κουρÜζομαι και τοýτον να τον Ýχω πÜνω στο γÜιδαρο για να μη ταλαιπωρεßται οýτε να παιδεýεται; ΞΑΝΘΙΑΣ Μα εγþ δεν κουβαλÜω; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πως κουβαλÜς αφοý σε κουβαλÜει ο γÜιδαρος; ΞΑΝΘΙΑΣ Μ' αφοý σηκþνω αυτü; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πþς το σηκþνεις; ΞΑΝΘΙΑΣ Με πολý κüπο. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δεν το σηκþνει ο γÜιδαρος αυτü που κρατÜς; ΞΑΝΘΙΑΣ ¼χι, μα το Δßα, εγþ το κρατÜω και το κουβαλÜω. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πως κουβαλÜς αφοý σε κουβαλÜνε; ΞΑΝΘΙΑΣ Δεν ξÝρω. Ο þμος μου üμως αυτüς Ýχει πιαστεß. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αφοý λες πως ο γÜιδαρος δεν κÜνει τßποτα Üσε τον και κουβÜλησÝ το μüνος σου τüτε. Αχ, ο δýστυχος! Γιατß να μην εßχα πÜει στις Αργινοýσες; Θα σε Ýκανα να ουρλιÜξεις. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚατÝβα αχαÀρευτε. ΦτÜσαμε κιüλας μπροστÜ στην πüρτα που ψÜχναμε. Ε, μικρÝ! ΜικρÝ! ΗΡΑΚΛΗΣ Ποιüς μου χτýπησε τüσο δυνατÜ την πüρτα; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ο μικρüς Þταν. ΞΑΝΘΙΑΣ Τι εßναι; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δεν το κατÜλαβες ε; ΞΑΝΘΙΑΣ Το ποιü; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Το πüσο με φοβÞθηκε. ΞΑΝΘΙΑΣ Μα το Δßα, θα σε πÞρε για τρελü. ΗΡΑΚΛΗΣ Μα τη ΔÞμητρα! Δεν μπορþ να μη γελÜσω! Δαγκþνομαι αλλÜ πÜλι γελÜω! ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸λα ευλογημÝνε σοβαρÝψου. ΚÜτι σε θÝλω. ΗΡΑΚΛΗΣ Δεν μπορþ να σταματÞσω το γÝλιο! ΒλÝπω τη λεοντÞ που φορÜς πÜνω απü τα μεταξωτÜ. Τι ιδÝα! Τσüκαρο και ρüπαλο πþς ταιριÜζουν; Απü που Ýρχεσαι; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Κωπηλατοýσα με τον ΚλεισθÝνη. ΗΡΑΚΛΗΣ Και ναυμÜχησες; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Και βουλιÜξαμε μÜλιστα, δþδεκα Þ δεκατρßα εχθρικÜ καρÜβια! ΗΡΑΚΛΗΣ Εσεßς οι δýο; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μα τον Απüλλωνα! ΞΑΝΘΙΑΣ Κι εκεß πÜνω... ξýπνησα! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Και πÜνω στο καρÜβι, üπως διÜβαζα την ΑνδρομÝδα, ξαφνικÜ μια λαχτÜρα τÜραξε την καρδιÜ μου! ΗΡΑΚΛΗΣ ΛαχτÜρα; Πüσο μεγÜλη; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΜικρÞ σαν τον Μüλωνα, το λωποδýτη. ΗΡΑΚΛΗΣ ΛαχτÜρα για γυναßκα; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¼χι βÝβαια. ΗΡΑΚΛΗΣ Για παιδß τüτε; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Οýτε καν! ΗΡΑΚΛΗΣ Για Üντρα; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α, πα πα! ΗΡΑΚΛΗΣ ΠÞγαινες με τον ΚλεισθÝνη; ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Ασε τη πλÜκα αδελφÝ μου. Δεν εßμαι καλÜ. Αυτüς ο πüθος με κατατρþει! ΗΡΑΚΛΗΣ Τι πüθος αδελφοýλη μου; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πþς να το πω, δεν ξÝρω. Θα στο πω με Ýνα αßνιγμα. ΦÜβα λαχτÜρησες, ποτÝ; ΗΡΑΚΛΗΣ ΦÜβα; Χßλιες φορÝς τη λιγουρεýτηκα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚατÜλαβες λοιπüν Þ να πω κι Üλλα; ΗΡΑΚΛΗΣ ¼χι για φÜβα. ΑρκετÜ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΤÝτοια μεγÜλη λαχτÜρα μ' Ýπιασε για τον Ευριπßδη. ΗΡΑΚΛΗΣ Κανεßς δε μπορεß να με σταματÞσει να μην τον βρω. ¼χι. ΗΡΑΚΛΗΣ Ποý; Στον 'Αδη κÜτω; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Και πιο κÜτω, μα το Δßα, αν χρειαστεß. ΗΡΑΚΛΗΣ Τι τον θÝλεις; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΧρειÜζομαι Ýναν Üξιο ποιητÞ. ¼σοι Þταν πÝθαναν κι αυτοß που ζουν δεν εßναι καλοß. ΗΡΑΚΛΗΣ Δε ζει ο Ιοφþντας; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αυτüς απüμεινε καλüς, αν εßναι κι αυτüς. Δεν ξÝρω αν θα παραμεßνει Ýτσι üμως. ΗΡΑΚΛΗΣ Κι αντß τον Ευριπßδη, γιατß δε θες τον ΣοφοκλÞ; Αυτüν να βγÜλεις απ' τον 'Αδη. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¼χι. Πρþτα να δω τον Ιοφþντα, πως θα τα καταφÝρει μüνος του, χωρßς τον ΣοφοκλÞ. Κι εξÜλλου ο Ευριπßδης, σαν πανοýργος που εßναι, θα βρει Ýναν τρüπο να το σκÜσει. Ο ΣοφοκλÞς εßναι πιο εýκολος κι εδþ κι εκεß βολεýεται. ΗΡΑΚΛΗΣ Ο ΑγÜθωνας που εßναι; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Καλüς σαν ποιητÞς κι αγαπητüς φßλος, αλλÜ μας παρÜτησε κι Ýφυγε. ΗΡΑΚΛΗΣ Ποý πÞγε ο δýστυχος; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Στο συμπüσιο των μακÜρων... ΗΡΑΚΛΗΣ Κι ο ΞενοκλÞς; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α να χαθεß, μα το Δßα! ΗΡΑΚΛΗΣ Κι ο ΠυθÜγγελος; ΞΑΝΘΙΑΣ Για μÝνα τßποτα δε λÝτε που με πÝθανε ο þμος μου! ΗΡΑΚΛΗΣ Μα καλÜ, παιδαρÝλια Üλλα δεν υπÜρχουν να φτιÜχνουν τραγωδßες πιο πολλÝς απ' τον Ευριπßδη και πιο φλýαρες. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΑπομεινÜρια και στριγγλßσματα υπÜρχουν, ωδεßα χελιδονιþν, συμφορÝς της τÝχνης, που με τη πρþτη ευκαιρßα την τραγωδßα την καταστρÝφουν. ¼σο κι αν ψÜξεις δεν θα βρεις ποιητÞ δημιουργü με λüγο αξιüπιστο και δυνατü. ΗΡΑΚΛΗΣ Πþς δυνατü; ΔΙΟΝΥΣΟΣ "Η καρδιÜ μου δεν αντÝχει να ορκιστεß στα ιερÜ ξÝχωρα üμως απü την καρδιÜ η γλþσσα ορκßζεται στο ψÝμα". ΗΡΑΚΛΗΣ Σου αρÝσουν τÝτοια λüγια; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Με ξετρελαßνουν! ΗΡΑΚΛΗΣ ¼μως εßναι μεγαλοστομßες κι αρλοýμπες, üπως λες κι εσý. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μη μπαßνεις στο σπßτι μου, Ýχεις δικü σου. ΗΡΑΚΛΗΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ Για φαγιÜ να δßνεις συμβουλÝς, üχι για στßχους. ΞΑΝΘΙΑΣ Για μÝνα üμως καθüλου δε γßνεται λüγος. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Γι' αυτü Ýβαλα τη λεοντÞ, πÞρα το ρüπαλο üπως κÜνεις εσý που πÞγες στον 'Αδη να πÜρεις τον ΚÝρβερο. Πες μου, τι εßδες που πÞγες, που βρßσκονται τα λιμÜνια, οι φοýρνοι, τα λουτρÜ, οι βρýσες οι ταβÝρνες, τα εστιατüρια, τα ξενοδοχεßα με τους λιγüτερους κοριοýς... ΞΑΝΘΙΑΣ Για μÝνα πÜλι τßποτα δε λÝτε. ΗΡΑΚΛΗΣ Θα τολμÞσεις να πας κι εσý εκεß; ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Ασε το τολμÞσω, πες μου ποιü δρüμο να πÜρουμε Να μην εßναι üμως οýτε πολý ζεστüς οýτε πολý κρýος. ΗΡΑΚΛΗΣ 'Αντε να σου πω, ποιüν üμως να σου πω; ΥπÜρχει Ýνας, απ' το σκοινß και το σκαμνß να κρεμαστεßς. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΣταμÜτα, κοντεýω να πνιγþ! ΗΡΑΚΛΗΣ Εßναι κι Ýνας Üλλος γρÞγορος και πολυσýχναστος. Το φαρμÜκωμα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Θες να πεις το κþνειο; ΗΡΑΚΛΗΣ Ακριβþς. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Κακüς, ψυχρüς κι ανÜποδος εßναι, παγþνει και τα πüδια. ΗΡΑΚΛΗΣ ΘÝλεις να σου πω Ýναν σýντομο και κατηφορικü; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εýκολο, μα το Δßα, γιατß δεν εßμαι μαθημÝνος να περπατÜω πολý. ΗΡΑΚΛΗΣ ΠÞγαινε στον Κεραμεικü. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Και μετÜ; ΗΡΑΚΛΗΣ Στον πýργο ψηλÜ ανÝβα πÜνω. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Και τß να κÜνω; ΗΡΑΚΛΗΣ Να κοιτÜς της λαμπαδηδρομßας το ξεκßνημα και μüλις πουν "εμπρüς" ξεκßνα κι εσý. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Για ποý; ΗΡΑΚΛΗΣ Για κÜτω. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μα, κÜτω απü κει; Θα χαθþ. Θα σπÜσω το κεφÜλι μου. Δεν τον μπορþ αυτüν το δρüμο. ΗΡΑΚΛΗΣ Τüτε ποιüν; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αυτüν που πÞρες τüτε συ. ΗΡΑΚΛΗΣ Α! Εßναι μεγÜλο ταξßδι. Θα φτÜσεις πριν απ' üλα σε μεγÜλη λßμνη, σαν Üβυσσο βαθιÜ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πþς θα την περÜσω; ΗΡΑΚΛΗΣ Με μια βαρκοýλα μικρÞ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αλßμονο! Πþς μποροýν να σε πÜνε παντοý οι δυο οβολοß! Πþς Ýφτασαν κι εκεß; ΗΡΑΚΛΗΣ Ο ΘησÝας πρωτοπλÞρωσε. Κι αφοý πληρþσεις θα δεις φßδια και θηρßα, πολλÜ και τρομερüτατα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Ασε τα τρομÜγματα, δεν θα με καταφÝρεις. ΗΡΑΚΛΗΣ ¸πειτα θα δεις Ýναν μεγÜλο βοýρκο και μÝσα εßναι üσοι αδßκησαν Þ γÝλασαν παιδιÜ Þ δεßρανε τη μÜνα τους Þ σπÜσανε το στüμα του πατÝρα τους Þ ορκιστÞκανε ψÝματα, Þ üποιος αντÝγραψε ρητü του Μüρσιμου! ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸πρεπε να 'ναι στο βοýρκο κι üποιος Ýμαθε το χορü του Κινησßα. ΗΡΑΚΛΗΣ Απü κει και κÜτω Þχος αυλþν θα σε τυλßξει και φως θα λÜμψει -üπως εδþ- και θα δεις μυρσßνης κÞπους, Üντρες και γυναßκες σε συντροφιÝς μακÜριες να χτυποýν παλαμÜκια... ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ Οι μυημÝνοι, üπως τους λÝνε, στα ΜυστÞρια... ΞΑΝΘΙΑΣ Μα το Δßα, τüτε εγþ εßμαι το γαúδοýρι που κουβαλÜ τα Üγια τους. Δεν θα τα κουβαλÞσω üμως για πολý. ΗΡΑΚΛΗΣ Αυτοß οι μυημÝνοι ü,τι ρωτÞσεις θα σ' το ποýνε. ΜÝνουνε στο δρüμο που οδηγεß στου Πλοýτωνα το σπßτι. Γεια σου τþρα αδερφÝ μου. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Γεια σου και σÝνα κι ο Δßας μαζß σου. Να 'σαι πÜντα καλÜ. Και συ τα φορτßα σου πÜρε τα πÜλι. Μα δεν πρüλαβα να τ' αφÞσω. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Και κÜνε γρÞγορα. ΞΑΝΘΙΑΣ Μη, σε παρακαλþ. ΑλλÜ πλÞρωσε κÜποιον μεταφορÝα, να κÜνει αυτÞ τη δουλειÜ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Κι αν δεν βρω; ΞΑΝΘΙΑΣ Τüτε θα τα πÜρω εγþ. ΝΕΚΡΟΣ Πüσα εßναι; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Να! αυτÜ. ΝΕΚΡΟΣ Θα με πληρþσεις δυο δραχμÝς; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δε γßνεται λιγüτερα; ΝΕΚΡΟΣ 'Αντε σεις. ΠÜμε το δρüμο μας. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΣτÜσου βρε Üνθρωπε, μπορεß να τα βροýμε. ΝΕΚΡΟΣ Αν δεν μου δþσεις τις δυο δραχμÝς σταμÜτα να μου μιλÜς. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠÜρε εννιÜ οβολοýς. ΝΕΚΡΟΣ Καλýτερα ο θÜνατος παρÜ τÝτοια ζωÞ. ΞΑΝΘΙΑΣ Πω πω περÞφανος! Δεν τον παρατÜς αφεντικü; Θα τα πÜω εγþ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸τσι μπρÜβο! Και καλüς και παλικÜρι. ΠÜμε για το καρÜβι. (ΦτÜνουν στη λßμνη. ΠλησιÜζει μια βÜρκα που την οδηγεß ο ΧÜροντας) ΧΑΡΩΝ Ωοοοπ. ΦτÜσαμε. ΞΑΝΘΙΑΣ Τß εßναι αυτü; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αυτü; Λßμνη μα το Δßα! ΑυτÞ που μας Ýλεγε ο ΗρακλÞς. ΒλÝπω και μια βÜρκα. ΞΑΝΘΙΑΣ Μα τον Ποσειδþνα! Κι αυτüς εßναι ο ΧÜρων! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Χαßρε ΧÜρων, Χαßρε ΧÜρων, Χαßρε! ΧΑΡΩΝ Ποιüς θÝλει ν' αφÞσει τα βÜσανα και να κÜνει διακοπÝς; Ποιüς θÝλει να πÜει στον τüπο της ΛÞθης, Þ Κερβερεßο, Þ Γαúδουροκουρεßο, Þ Κüρακες Þ Ταßναρο; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εγþ. ΧΑΡΩΝ Μπες μÝσα και γρÞγορα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ποý θα πÜμε; ΑλÞθεια στους Κüρακες; ΧΑΡΩΝ Για χÜρη σου, μα το Δßα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸λα δω και συ παιδß. ΧΑΡΩΝ Δοýλο που δε ναυμÜχησε για να σωθεß δεν τονε παßρνω. ΞΑΝΘΙΑΣ Δεν φταßω, μα το Δßα, Ýτυχα με πονüματο. ΧΑΡΩΝ ΦÝρε τüτε τη λßμνη γýρω-γýρω. ΞΑΝΘΙΑΣ ΧΑΡΩΝ Στην Ξηρüπορτα κοντÜ. Στα σκαλιÜ μπροστÜ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚατÜλαβες; ΞΑΝΘΙΑΣ ΠαρακατÜλαβα ο δüλιος! Βρε τι κακü συναπÜντημα εßχα σÞμερα! (Ο Διüνυσος μπαßνει στη βÜρκα) ΧΑΡΩΝ Κι αν εßναι κι Üλλος για βαρκÜδα, ας βιαστεß. Εσý τι κÜνεις εκεß; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τι Üλλο να κÜνω; Να κÜτσω πÜνω στο κουπß δε πρüσταξες; ΧΑΡΩΝ Βρε κοιλαρÜ, κÜτσε εδþ! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Να, κÜθομαι. ΧΑΡΩΝ ΠιÜσε το, τÝντωσε τα χÝρια. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τα τεντþνω. ΧΑΡΩΝ 'Ασε τα πολλÜ τα λüγια, πÜτα γερÜ, τρÜβα το κουπß πßσω δυνατÜ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πως να μπορÝσω; 'Απειρος εßμαι, αθÜλασσος κι ασαλαμßνωτος. ΧΑΡΩΝ Το παραμπορεßς. ΠιÜσε τα κουπιÜ και φÝρνε τα πßσω-μπρος με ρυθμü. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ποιανþν ρυθμü; ΧΑΡΩΝ Τα βατραχοτρÜγουδα θ' ακοýς, του αφτιοý μαγεßα! ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚουμÜνταρε λοιπüν. ΧΑΡΩΝ ¸λα Ýλα! Ωπ Ωωπ! (Ξανοßγεται η βÜρκα. Αρχßζει το τραγοýδι των βατρÜχων) ΒΑΤΡΑΧΟΙ ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ Ε, παιδιÜ της βρυσολßμνης στης φλογÝρας το ρυθμü ας τραγουδÞσουμε, με γλυκüλαλη φωνÞ βρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ üπως στο ΒατραχονÞσι για του Διüνυσου τη χÜρη κÜθε φορÜ το τραγουδοýμε στην κανατογιορτÞ üπου ο κüσμος üλος φÝσι και στην αγκαλιÜ τις ιερÝς Χýτρες μπαßνει στο ναü μαγεμÝνος βρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚοÜξ κοÜξ και μÝνα κι ο πισινüς μου με πüνεσε μα δε σας μÝλλει εσÜς. ΒΑΤΡΑΧΟΙ ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΒρεκεκÝξ και σκασμüς! Τßποτ' Üλλο δε ξÝρετε απ' το κοÜξ σας. ΒΑΤΡΑΧΟΙ Και βÝβαια ω πολýξερε! Οι Μοýσες οι γλυκüλαλες εμÝνα μ' αγαποýν κι ο ΠÜνας ο τραγüποδος ο που παßζει την καλαμοφλογÝρα κι ο Φοßβος ο λυρÜρης εμÝνα μ' αγαπÜει, που εγþ του τρÝφω τα καλÜμια για τη λýρα, μες στη λßμνη. ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΦουσκÜλιασαν τα χÝρια μου, ο πισινüς μου Ýχει ιδρþσει κι απü το σκýψιμο πιÜστηκα. ΒΑΤΡΑΧΟΙ ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠÜψε βρε τραγουδοφÜρα! ΒΑΤΡΑΧΟΙ Πιο δυνατÜ θ' αρχßσουμε κι απü τüτε που με Þλιο απ' τα νεροκÜλαμα πεταγüμασταν πιο Ýξω κι αρχινοýσαμε τραγοýδι ανεβοκατεβαßνοντας üλες τις οκτÜβες τραγουδοýσαμε πλας-πλους με μεγÜλους παφλασμοýς. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ ΚÜνω ü,τι ακοýω. ΒΑΤΡΑΧΟΙ 'Ασχημα τη πÜθαμε. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Θα τη πÜθαινα χειρüτερα αν σφιγγüμουν πιο πολý. ΒΑΤΡΑΧΟΙ ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δεν με μÝλλει. Σκοýζετε. ΒΑΤΡΑΧΟΙ Θα σκοýζουμε θα σκοýζουμε üσο αντÝχει ο λÜρυγγας üλη τη μÝρα! ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ Στους βρüντους σας ξεπÝρασα. ΒΑΤΡΑΧΟΙ Αμ δε μας ξεπερνÜς! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Οýτε σεις με ξεπερνÜτε. Θα φωνÜζω üσο θÝλω, αν πρÝπει κι üλη την ημÝρα ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ μÝχρι να σας ξεπερÜσω üλους ΒρεκεκÝξ κοÜξ κοÜξ ΣταμÜτα πια, σταμÜτα ΒÜστα κουπß ν' αρÜξεις και πλÞρωσε και βγες. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠÜρε τον οβολü Ο Ξανθßας, που εßναι ο Ξανθßας; Ξανθßααα! ΞΑΝΘΙΑΣ Εδþ. Εδþ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸λα δω. ΞΑΝΘΙΑΣ Χαßρε αφÝντη! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τι γßνεται εδþ; ΞΑΝΘΙΑΣ ΣκοτÜδι και λÜσπη. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εßδες πουθενÜ εδþ τους πατροκτüνους και τους επßορκους που μας Ýλεγε κεßνος; ΞΑΝΘΙΑΣ Εσý δεν τους εßδες; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μα τον Ποσειδþνα! Τους εßδα και τους βλÝπω! Τι θα κÜνουμε τþρα; ΞΑΝΘΙΑΣ Καλýτερα εßναι να προχωρÞσουμε Εδþ ο τüπος εßναι τα θηρßα, üπως μας Ýλεγε. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αχ να το πληρþσει. Να με φοβßσει Þθελε για να καμαρþνει ο ζηλιÜρης επειδÞ ξÝρει την παλικαριÜ μου. Δεν υπÜρχει Üλλος τüσο φαντασμÝνος σαν τον ΗρακλÞ. ΚÜνω üμως την ευχÞ να τýχω κÜτι δýσκολο αντÜξια του ταξιδιοý μου να ανδραγαθÞσω. ΞΑΝΘΙΑΣ Μα το Δßα! Αχ! 'Ακουσα κÜτι σαν τρßξιμο. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Που; Που εßναι; ΞΑΝΘΙΑΣ Πßσω σου. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Για Ýλα πßσω μου. ΞΑΝΘΙΑΣ Τþρα ακοýγεται απü μπροστÜ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸λα μπροστÜ μου τþρα... ΞΑΝΘΙΑΣ Α! μα το Δßα, βλÝπω θεριü μεγÜλο! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τß θεριü; ΞΑΝΘΙΑΣ Τρομερü! Χßλιες μορφÝς αλλÜζει! Βüδι γßνεται, μουλÜρι, κοπÝλα πανÝμορφη!. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ποý 'ναι; Πες να πÜω προς αυτÞν. ΞΑΝΘΙΑΣ Δεν εßναι γυναßκα πια! Τþρα εßναι σκýλα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Αρα λÜμια εßναι. ΞΑΝΘΙΑΣ Το πρüσωπü της εßναι üλο μια φωτιÜ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Και μπροýτζινο το πüδι; ΞΑΝΘΙΑΣ Το 'να, μα τον Ποσειδþνα! Τ' Üλλο εßναι ßδιο με γαúδουριοý. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α πα πα! Απü ποý να φýγω; ΞΑΝΘΙΑΣ Κι εγþ; (Ο Διüνυσος απευθýνεται σ' Ýναν ιερÝα που κÜθεται στη πρþτη σειρÜ) ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠαπÜ μου, παπÜ μου! Πες πως εßμαστε και τα πßνουμε μαζß. ΞΑΝΘΙΑΣ Μεγαλοδýναμε ΗρακλÞ, χανüμαστε! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μη φωνÜζεις Ýτσι ÜνθρωπÝ μου! ΜÞτε και ψιθυριστÜ μη λες αυτü το üνομα! ΞΑΝΘΙΑΣ Διüνυσε λοιπüν. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αυτü εßναι χειρüτερο απ' το πρþτο! ¸λα τρÜβα ßσια. ΞΑΝΘΙΑΣ Εδþ, εδþ αφÝντη. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τι εßναι εδþ; ΞΑΝΘΙΑΣ ΚουρÜγιο. ¼λα καλÜ. Και μποροýμε να ποýμε σαν τον ΗγÝλοχο "στα κýματα επÜνω βλÝπω πÜλι γαλÞν" ¸φυγε ο κßνδυνος". ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ορκßσου. ΞΑΝΘΙΑΣ Μα το Δßα! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ξαναορκßσου. ΞΑΝΘΙΑΣ Μα το Δßα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ορκßσου. ΞΑΝΘΙΑΣ Μα το Δßα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αλßμονο, ο δýστυχος... Μου πÜγωσε το αßμα που την εßδα. ΞΑΝΘΙΑΣ Κι απ' το φüβο του για σÝνα κατακοκκßνησε το ροýχο σου. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αχ! Απü ποý Þρθανε και ξεσπÜσανε πÜνω μου τα δεινÜ; Ποιüς θεüς να πω θÝλει το χαμü μου; ΞΑΝΘΙΑΣ "Ο ΑιθÝρας, του Δßα η καμαροýλα" Þ "το πüδι του Χρüνου". (Ακοýγεται Þχος αυλþν) ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΞΑΝΘΙΑΣ Τß εßναι; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δεν Üκουσες; ΞΑΝΘΙΑΣ Τι; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¹χος αυλþν! ΞΑΝΘΙΑΣ ΒÝβαια! Και κÜπνα μυστηριακÞ δαδιþν! Ο Üνεμος τη φÝρνει. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΣιωπÞ τþρα ν' ακοýσουμε. (Ακοýγεται κι Ýρχεται ο Χορüς των ΜυημÝνων) ΧΟΡΟΣ ºακχε ω ºακχε! ΞΑΝΘΙΑΣ Να αφÝντη! Να ο Þχος! Παßζουν οι μυημÝνοι! Αυτοß που Ýλεγε αυτüς! Δοξολογοýν τον ºακχο. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Κι εγþ Ýτσι θαρρþ ! ¹συχα τþρα. ¹συχα λοιπüν να καταλÜβουμε. ΧΟΡΟΣ ºακχε, ω Πολυτßμητε του ναοý σου εδþ, ºακχε ºακχε. ¸λα να χορÝψεις σ' αυτü το λιβÜδι μ' üσιους φßλους καλοýς τα πολυκÜρπια τινÜζοντας στο κεφÜλι πυκνÜ, με στÝφανα μýρτων και χτυπþντας γερÜ τα οργιÜζοντα πüδια και χÜρη ολüγιομα, σÝρνε τον αγνü κι ιερü σου χορü για τους Ýνθεους μýστες. ΞΑΝΘΙΑΣ Ω σεβαστÞ πολυτßμητη κüρη της ΔÞμητρας Με λßγωσε τσßκνα γουρουνßσια στη σοýβλα! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Λοιπüν δεν πας να αρπÜξεις κανÝνα αντερÜκι; (Μπαßνει σιγÜ-σιγÜ ο Χορüς στη σκηνÞ) ΧΟΡΟΣ Φλüγες στα χÝρια τινÜζοντας Ýρχεται ºακχε ºακχε Τ' ολüλαμπρο Üστρο της νυχτερινÞς γιορτÞς! ΛÜμπουνε τα λιβÜδια στο φως Πηδοýν οι γÝροντες σαν νιοι ΑποτινÜζουνε τα γερÜματα τις λýπες τους τις μακρινÝς και χρüνιες με της γιορτÞς τη χÜρη. Κι εσý με τη λαμπÜδα φÝγγοντας πρüβαλε κι οδÞγα τη νιüτη τη χορευταροý να πιÜσει-σýρει το χορü στα ανθηρÜ λιβÜδια. Να σκÜσει, να φýγει απ' το Χορü μας ο Üσχετος κι üποιος δεν Ýχει το νου καθαρü Þ üποιος τα üργια των Μουσþν δεν τα ξÝρει και στη γιορτÞ τους δε χüρεψε μηδÝ στου Κρατßνου μπÞκε τον μεθυσμÝνο λüγο Þ τα αθυρüστομα τα Üκαιρα χαßρεται η στÜση εχθρþν δεν καταστÝλλει και δυστροπεß, συδαυλßζει τα μßση για κÝρδος Þ στης πατρßδας τα δεινÜ χρηματßζεται και παραδßνει τα φροýρια Þ τα καρÜβια Þ κομπιναδüρος εξαφανßζει φορτþματα Þ κρυφοδßνει στους εχθροýς ευκαιρßες και τους στÝλνει κρυφÜ ροýχα και τρüφιμα Þ τους βωμοýς της ΕκÜτης, στο δρüμο βρωμßζει, Þ τις αμοιβÝς των ποιητþν ροκανßζει επειδÞ του τα ψÜλλανε. Τοýτους και μια και ξανÜ και τρεις το κηρýττω απ' τους χοροýς των Μυστηρßων μακριÜ. Και σεις το τραγοýδι αρχßστε, μην παýετε και τους χοροýς τους ολονýκτιους στη γιορτÞ μας που πρÝπουν. Τþρα εμπρüς, üλοι με κÝφι στις Üπλες τις λουλουδιαστÝς των λιβαδιþν χορεýοντας, γελþντας να παßζουμε και να αστειευüμαστε και να φÜμε καλÜ. ¸λα τþρα στο χορü με γλυκüηχο τραγοýδι και δüξασε την ΑθηνÜ που τη χþρα μας σþζει κÜθε δýσκολη στιγμÞ και σε πεßσμα κυβερνþντων. ¸λα τþρα μ' Üλλο τραγοýδι τη ΔÞμητρα, με δυνατÝς φωνÝς. Των ιερþν Μυστηρßων ΔÞμητρα ΔÝσποινα Ýλα και βοÞθα και τους Μýστες σου σþζε γιορτÞ και τραγοýδι. Κι αστεßα να πω κι ωραßα και πολλÜ και σπουδαßα και της γιορτÞς σου αντÜξια- κι αφοý παßξω και κÜνω διÜφορα να κερδßσω βραβεßα. ¸λα... ¸λα... Τον ωραßο θεü με τραγοýδια καλÝστε να 'ρθει, το Διüνυσο, συντροφιÜ των οργßων. ºακχε πολυτßμητε, το γλυκü της Βακχεßας που βρÞκες αλÜλαγμα, Ýλα ακολοýθα για τιμÞ της θεÜς και δεßξε πως μÝνεις σ' üλα ακοýραστος πÜντα. ºακχε χορευταρÜ, συμπρüπεμπÝ με, Ýλα. Συ με κÜνεις να ξεσκßζω γελþντας τα σανδÜλια μου -κι αυτÜ τα παλιοκοýρελα και χωρßς ζημιÜ μεγÜλη βρÞκες τρüπο να χορεýω, να παßζω και να γελþ. ºακχε χορευταρÜ, συμπρüπεμπÝ με, Ýλα. Και λοξοκοßταξα τþρα Κι üμορφη αντßκρυσα παιδοýλα χοροπηδηχτοýλα σκßστηκε ο χιτþνας της κι εφÜνη το κορμÜκι της. ºακχε χορευταρÜ, συμπρüπεμπÝ με, Ýλα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Και μÝνανε μ' αρÝσει μαζß σου ν' ακολουθþ ΞΑΝΘΙΑΣ Κι εγþ ακριβþς το ßδιο. ΧΟΡΟΣ Εßσαστε τþρα üλοι Ýτοιμοι για πλÜκα στον ΑρχÝδημο! Χρüνια πολιτεýεται κι ακüμα δεν τα κατÜφερε. Τþρα μπλα-μπλα και σπιουνιÝς στου πÜνω κüσμου τους νεκροýς κι εßναι πρþτος στη βρωμιÜ και στο κακü τους. Και του ΚλεισθÝνη ο γιος, ακοýω, στου φßλου του τον τÜφο σπαρÜζει και κλαßει και διπλþνεται χτυπÜ το στÞθος του και καλεß τον εραστÞ που κεßτεται στο χþμα! Και λεν για τοýτον τον Καλλßα του Ιπποβßνου φορþντας λεοντÞ ναυμαχοýσε. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μπορεßτε να μας πεßτε ποý μÝνει εδþ ο Πλοýτωνας; Τþρα μüλις φτÜσαμε. Δε ξÝρουμε τα μÝρη. ΧΟΡΟΣ Οýτε δυο βÞματα μη πας και μη ξαναρωτÜς. ºσια στην πüρτα του μπροστÜ εßσαι σταματημÝνος. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸λα παιδß, ξαναφορτþσου. ΞΑΝΘΙΑΣ Αχ θεÝ μου τι' ναι τοýτο; ΠÝρα-δþθε, πÝρα-δþθε, üπως στον Ισθμü! ΧΟΡΟΣ Τþρα προχωρεßτε στο περιβüλι της θεÜς, στων λουλουδιþν το Üλσος παßξτε και χορÝψτε τη θεοφßλητη γιορτÞ. Εγþ με τα κορßτσια θα 'μαι και τις γυναßκες. και θα βαστÜω το ιερü κερß καθþς θα οργιÜζουν. ΠÜμε στα λιβÜδια με τα εýοσμα λουλοýδια γλυκÜ ομορφοπαßζοντας χορεýοντας με χÜρη το χορü μας που τον σÝρνουν οι τρισμακÜριες οι Μοßρες. Μüνο για μας χαροýμενα Þλιος και φεγγÜρι λÜμπουν, για μας τους μυημÝνους που μ' ευσÝβεια φερüμαστε και στους φßλους και στους ξÝνους. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Την πüρτα πþς να τη χτυπÞσω; Πþς τη χτυποýν εδþ τÜχα οι ντüπιοι; ΞΑΝΘΙΑΣ Μη χÜνεις χρüνο. ¼ρμα της. Δεßξε πως εßσαι ο ΗρακλÞς! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αγüρι, ε αγüρι! 'Ανοιξε. (Ο Διüνυσος χτυπÜει τη πüρτα. Βγαßνει ο Αιακüς) ΑΙΑΚΟΣ Ποιος εßναι; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ο ΗρακλÞς ο δυνατüς! ΑΙΑΚΟΣ Βρε σιχαμÝνε κι αδιÜντροπε κι αδßσταχτε βρε! Βρε μιαρÝ, τρισμßαρε, τρισμιαρüτατε! Που τον ΚÝρβερο, το σκýλο μας, το φýλακα που φýλαγα τον Ýπιασες απ' το λαιμü, τον πÞρες και μαζß του το 'σκασες! Τþρα üμως πιÜστηκες! Της Στýγας σε κρατÜ η πÝτρα η μαυρüκαρδη του ΑχÝροντα ο βρÜχος ο αιμοσταγÞς και τα σκυλιÜ του Κωκυτοý που γυροφÝρνουν κι η ¸χιδνα το τÝρας με τα εκατü κεφÜλια, αχ τα συκþτια να σου φÜει τα πνευμüνια σου η ΣμÝρνα κι οι Γοργüνες να σου σκßσουν τα νεφρÜ και τ' Üντερα. ΤροχÜδην πÜω πÜνω να τις φÝρω. (Ο Διüνυσος μαζεýεται, σκýβει και κÜθεται) ΞΑΝΘΙΑΣ Τι Ýκανες βρε; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τρüμαξα πολý. ΕπικαλÝσου το θεü! ΞΑΝΘΙΑΣ ΣÞκω βρε ξεδιÜντροπε. ΓρÞγορα σÞκω. ΣÞκω πριν μας δει και ξÝνος. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αχ λιποθυμþ! ¸λα. ΒÜλε μου πετσÝτα βρεγμÝνη στην καρδιÜ! ΞΑΝΘΙΑΣ Να. Παρ' την και βÜλ' την πÜνω σου. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Που εßναι; Φερ' την. (Ο Διüνυσος τη παßρνει και με τρüπο σιγÜ-σιγÜ σκουπßζεται απü πßσω) ΞΑΝΘΙΑΣ Θεοß μου! Εκεß εßναι η καρδιÜ σου βρε; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Γλßστρησε απ' το φüβο της κι Ýφτασε δω! ΞΑΝΘΙΑΣ Α δειλÝ πιο πολý απ' üλους! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εγþ; Πως δειλüς, αφοý σου ζÞτησα πετσÝτα; ΞΑΝΘΙΑΣ ΑλλÜ πως κÜνει; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Θα βρþμιζε. ΞΑΝΘΙΑΣ Πω πω ανδρεßα, μα τον Ποσειδþνα! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Και βÝβαια ανδρεßα! Εσý δεν τα φοβÞθηκες το βρüντο και τις απειλÝς; ΞΑΝΘΙΑΣ Οýτε που με νοιÜξανε! ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Αντε τüτε συ που 'σαι κι αντρεßος Üντε γßνε συ εγþ -και φüρα και τη λεοντÞ και βÜστα και το ρüπαλο που 'σαι Üφοβος κι εγþ θα γßνω συ και θα σου κουβαλþ το βÜρος. ΞΑΝΘΙΑΣ ¸λα φερ' τα γρÞγορα. Ας σου κÜνω τη χÜρη. Πω πω! Κοßτα τον Ηρακλοξανθßα δειλüς αν θα 'ναι κι üμοιüς σου. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μα το Δßα, ολüιδιος ΜελÞτης μαστιγßας! Φερ' το φüρτωμÜ σου τþρα να το φορτωθþ. (ΑλλÜζουν αμοιβαßα τα ροýχα τους. Ανοßγει η πüρτα βγαßνει μια θερÜπαινα, βλÝπει τον "ΗρακλÞ") ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ Φßλτατε ΗρακλÞ μου Þρθες; ¸λα μÝσα. ¸λα. Η Περσεφüνη μüλις Ýμαθε αμÝσως Ýψησε ψωμß κι Ýβαλε αμÝσως στη φωτιÜ τρßα καζÜνια φÜβα κι Ýνα βüδι ολÜκερο σου το 'ψησε στη θρÜκα και πßτες και γλυκßσματα. ΠÝρασε μÝσα. ΞΑΝΘΙΑΣ Ωραßα, ωραßα! ΜπρÜβο της. ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ Μα τον Απüλλωνα, δε θα δεχτþ να φýγεις αφοý για σÝνα τα χηνüπουλα βρÜζουνε στη χýτρα κι ετοßμασε κρασß μαýρο γλυκü, γλυκýτατο ΠÝρασε μÝσα. ¸λα. ΞΑΝΘΙΑΣ ΕντÜξει τþρα Üσε με. ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ Τι Üσε με και τÝτοια λες! Πþς να σ' αφÞσω που για σÝνα περιμÝνει μÝσα Ýτοιμη πανÝμορφη αυλητρßδα και δυο Þ τρεις χορεýτριες; ΞΑΝΘΙΑΣ Τι; Αυλητρßδες και χορεýτριες; ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ ΖουμερÝς και τρυφερÝς. ¸λα üμως μπες. Ο μÜγειρας τα 'βγαλε τα ψÜρια απ' τη σχÜρα ΞΑΝΘΙΑΣ ΠÞγαινε τüτε κι Ýρχομαι. Και πρþτα στις χορεýτριες πες üτι μπαßνω Ε, συ αγüρι. ΣÞκωσε το μπογαλÜκι κι ακολοýθα με. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΣτÜσου βρε συ. 'Ασε τα λüγια τα πολλÜ και πιÜσε το μπογαλÜκι. ΞΑΝΘΙΑΣ Τι; Θα μου πÜρεις ü,τι μου 'δωσες; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Σου το πÞρα κιüλας. ΒγÜλε και το δερμÜτινο. ΞΑΝΘΙΑΣ Θεοß! Σας παßρνω μÜρτυρες! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ποιους θεοýς βρε σκλÜβε κι ανüητε! ΞΑΝΘΙΑΣ ΕντÜξει εντÜξει κρÜτα τα. ΧΟΡΟΣ Αυτü εßναι για Üντρα με γνþση και με σýνεση και πολυταξιδεμÝνο, να τα γυρνÜει πÜντοτε στη μεριÜ τη καλÞ κι üχι σα ζωγραφιÜς μορφÞ üλο στην ßδια στÜση. Το ν' αλλÜζεις στÜση πÜντοτε κι üλο προς το εýκολο αυτü εßναι ρεαλισμüς ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ε, μα, γελοßος θα 'μουνα αν ο Ξανθßας, ο δοýλος επÜνω σε φλοκÜτη ξÜπλωνε με τη χορεýτρια κι εγþ να χαζολüγαγα κι αυτüς βλÝποντÜς με να μου Ýριχνε σφαλιÜρα στο πρüσωπο. (Βγαßνει μια ταβερνιÜρισσα , βλÝπει τον "ΗρακλÞ" και βÜζει τις φωνÝς) ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ ΠλαθÜνη! ΠλαθÜνη! ¸λα Ýξω, βγες! ΝÜτος ο πανοýργος που χþθηκε στο μαγερειü τüτε και μας Ýφαγε μια φουρνιÜ ψωμιÜ! ΠΛΑΘΑΝΗ Ναι, μα το Δßα! ºδιος! Ναι. ΞΑΝΘΙΑΣ Ωχ πλησιÜζει το κακü. ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ Και εßκοσι μερßδες κρÝας κατσαρüλας ΞΑΝΘΙΑΣ ΚÜποιος θα τις πληρþσει. ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ Και μια πλεξοýδα σκüρδα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Φλυαρεßς κυρÜ μου, φλυαρεßς... ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ Φüρεσες τα τσüκαρα και δεν θα σ' αναγνþριζα; Και δεν εßπα κουβÝντα για τα παστÜ που Ýφαγες. ΠΛΑΘΑΝΗ Οýτε και για τ' ανθοτýρι. ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ Κι Ýπειτα που εßπα "πλÞρωσÝ με" τüτε αγρßεψες. ΞΑΝΘΙΑΣ ΣυνÞθειÜ του αυτÞ. Τα ßδια üλο κÜνει παντοý! ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ Και τρÜβηξε σπαθß ολüιδιος τρελüς! ΠΛΑΘΑΝΗ Μα το Δßα, το 'κανε! ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ Κι üταν απ' το φüβο μας πηδÞξαμε στο πατÜρι αυτüς τις ψÜθες Üρπαξε... κι εξαφανßστηκε. ΞΑΝΘΙΑΣ Κι αυτü παλιÜ συνÞθειÜ του. ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ Μα κÜτι Ýπρεπε να κÜνουμε. ΠΛΑΘΑΝΗ Και στον ΥπÝρβολο αν τον βρεις. ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ Α, βρωμιÜρη αχüρταγε! Α να σου'ριχνα κοτρþνα ΠΛΑΘΑΝΗ Κι εγþ αχ να σε κρÝμαγα στο βÜραθρο κακοýργε! ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΙΣΣΑ Kι εγþ με το σουγιÜ να σου κüψω το λαρýγγι. ¼λον τον πατσÜ μου περιδρüμιασες. ΠΛΑΘΑΝΗ Στον ΚλÝωνα üμως τþρα. (Η ΤαβερνιÜρισσα κι η ΠλαθÜνη μπαßνουν μÝσα) ΔΙΟΝΥΣΟΣ Κακü χαμü να Ýχω αν δεν αγαπþ τον Ξανθßα. ΞΑΝΘΙΑΣ ΞÝρω... ξÝρω που το πας. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μη μου μιλÜς Ýτσι ΞανθουδÜκι μου! ΞΑΝΘΙΑΣ Δοýλος και θνητüς... πþς να γßνω γιος της ΑλκμÞνης; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΞÝρω üτι θýμωσες και δßκιος ο θυμüς σου Και να με δεßρεις δεν θ' αντÝλεγα. Αν üμως στο εξÞς το ξανακÜνω να ξεριζωθþ κακÞν κακþς κι εγþ και τα παιδιÜ μου επßσης κι η γυναßκα μου κι ο τσιμπλιÜρης ο ΑρχÝδημος. ΞΑΝΘΙΑΣ Τον δÝχομαι τον üρκο σου, γι' αυτü αλλÜζω. (ΑλλÜζουν πÜλι τα ροýχα τους, για τρßτη φορÜ) ΧΟΡΟΣ ΔουλειÜ σου τþρα, τρÜβα, αφοý τα ξαναπÞρες τα πρωτινÜ τα εξαρτÞματα, τρομÝρεψε και την καρδιÜ κι αγρßεψε το βλÝμμα σου να μοιÜζεις το θεü καλÜ - αυτüν που παριστÜνεις. Κι αν σε πιÜνουν να χαζεýεις Þ να δεßχνεις αδýναμος, Üντε πÜλι, πρÝπει να βÜζεις τα πρÜγματÜ σου στον þμο και να φεýγεις. ΞΑΝΘΙΑΣ Δεν τα λÝτε Üδικα κι εγþ σκεφτüμουν τα ßδια ακριβþς. Αυτüς, λοιπüν, το ξÝρω, üμως εγþ θα δεßξω την καρδιÜ μου δυνατÞ Και þρα, εßναι, üπως φαßνεται. Ακοýγονται φωνÝς. (Βγαßνει ο Αιακüς. Και πßσω του τρεις ακüλουθοι) ΑΙΑΚΟΣ ΠιÜσε τον αυτüν το σκυλοκλÝφτη, γρÞγορα! Να κριθεß να το πληρþσει. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΝÜτο Þρθε το κακü!! ΞΑΝΘΙΑΣ 'Αντε παραπÝρα. 'ΑφησÝ με. ΑΙΑΚΟΣ Μπα; ΠροβÜλλουμε κι αντßσταση; Δßτυλα και Σκεβλýα και Παρδüκα ΕλÜτε. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α πα πα! Τι Üνθρωπος! ΑΙΑΚΟΣ ΤÝρας μεγÜλο! Α πα πα! ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΜεγÜλο κι αχþνευτο. ΞΑΝΘΙΑΣ Αν Þρθα κι Üλλοτε εδþ Þ σου Ýκλεψα και μια τρßχα Και να δεις την αρχοντιÜ μου κι αν σου πει πως Ýκλεψα πÜρε με και σκüτωσÝ με. ΑΙΑΚΟΣ Πþς να τον ανακρßνω; ΞΑΝΘΙΑΣ Με üποιον τρüπο θÝλεις. Βαλ' τον στον τροχü, κρÝμασÝ τον, δÝσ' τον καν' του φÜλαγγο στα πüδια βαλ' του ξßδι στα ρουθοýνια, καν' του üλα üσα θÝλεις. Μüνο με πρασüφυλλο üμως μη βαρÜς. ΑΙΑΚΟΣ ΣωστÜ τα λες και δßκαια. ΞΑΝΘΙΑΣ ¼χι, δεν χρειÜζεται. Παρ' τον πÝρα ελεýθερα. ΑΙΑΚΟΣ Εδþ μπροστÜ σου να τα πει. ΚÜτω τα συμπρÜγκαλα κι αλßμονο στους ψεýτες. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ειδοποιþ. ¼χι βασÜνισμα. Εßμαι θεüς. ΑΙΑΚΟΣ Θεüς; Τι θεüς; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Θεüς εßμαι. Του Δßα ο γιος ο Διüνυσος. Αυτüς εßναι ο δοýλος μου. ΑΙΑΚΟΣ Τ' ακοýς; ΞΑΝΘΙΑΣ ΒÝβαια τ' ακοýω. ΔιπλÜ να του τα κÜνετε. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Κι εσý που λες üτι εßσαι θεüς να μην τις φας κι εσý το ßδιο; ΞΑΝΘΙΑΣ ΣωστÜ λοιπüν. ΒÜρα μας. Κι üποιος κλÜψει πρþτος Þ παραπονεθεß αυτüς δεν εßναι θεüς. ΑΙΑΚΟΣ Α! Σωστüς Üντρας εßσαι! Προχωρεßς ολüισια προς το δßκαιο. ΞΑΝΘΙΑΣ Πως θα μας ανακρßνεις δßκαια; ΑΙΑΚΟΣ Εýκολο εßναι. Θα βαρÜω μια και μια. ΞΑΝΘΙΑΣ Σωστü. ΑΙΑΚΟΣ Ναι. ΞΑΝΘΙΑΣ ΕντÜξει. Χτýπα με και κοßτα αν μορφÜσω. (Ο Αιακüς χτυπÜει διαδοχικÜ τον Ξανθßα και το Διüνυσο) ΑΙΑΚΟΣ ΕντÜξει. Να. Σε βÜρεσα. ΞΑΝΘΙΑΣ Ε, üχι. Δεν κατÜλαβα. ΑΙΑΚΟΣ ¸τσι μου φαßνεται. Τþρα και τοýτον. Να. ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Αντε ντε! Πüτε; ΑΙΑΚΟΣ Σε βÜρεσα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Οýτε γαργÜλισμα δε κατÜλαβα. Γιατß; ΑΙΑΚΟΣ Δε ξÝρω. ΠÜλι ξανÜ στον πρþτο. Να. ΞΑΝΘΙΑΣ Δεν θα χτυπÞσεις; 'Αντε. Α πα πα πα! ΑΙΑΚΟΣ Τι πα πα πα; Σε πüνεσε; ΞΑΝΘΙΑΣ ¼χι, μα το Δßα. ΣκÝφτηκα πüτε εßναι το πανηγýρι του ΗρακλÞ. ΑΙΑΚΟΣ ΕυσεβÞς αυτüς ο Üνθρωπος! Στον Üλλο πÜλι. 'Αντε. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ωι ωι! ΑΙΑΚΟΣ Τι γßνεται; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΒλÝπω θολÜ! ΑΙΑΚΟΣ ΔÜκρυσες; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μου μýρισαν κρεμμýδια. ΑΙΑΚΟΣ Το ξýλο δεν σε Ýνοιαξε; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ποιο ξýλο; ΑΙΑΚΟΣ Α! Στον πρþτο πÜλι πρÝπει! Να! Να! ΞΑΝΘΙΑΣ Αχ ωχ! ΑΙΑΚΟΣ Σε Ýτσουξε; ΞΑΝΘΙΑΣ ΑγκÜθι πÜτησα. Το βγÜζεις; ΑΙΑΚΟΣ Βρε θεÝ μου, τι 'ναι τοýτο; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Απüλλωνα θεÝ της ΔÞλου και των Δελφþν! ΞΑΝΘΙΑΣ Πüνεσε. Τον Üκουσες; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τι να πονÝσω; Γιατß; Στßχο του Ιππþνακτα θυμÞθηκα. ΞΑΝΘΙΑΣ Δεν γßνεται Ýτσι... Στα πλευρÜ κοπÜνα τον... ΑΙΑΚΟΣ ¸τσι πρÝπει μα τον Δßα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ποσειδþνα μου... ΞΑΝΘΙΑΣ ΚÜποιος παραπüνεσε! ΔΙΟΝΥΣΟΣ ...βασιλιÜ στης θÜλασσας τα βÜθη ΑΙΑΚΟΣ Α, μα τη ΔÞμητρα... ΕλÜτε üμως, ελÜτε μÝσα, αφοý εßναι θεοß οι δυο τους. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Σωστü αυτü. ¸πρεπε να το σκεφτεßς πριν μας ξυλοφορτþσεις. (Ο Αιακüς παßρνει μÝσα το Διüνυσο και τον Ξανθßα) ΧΟΡΟΣ Μοýσα ευλüγα το Χορü, το τραγοýδι μας κÜνε να τÝρψει και να δεις μπροστÜ σου πλÞθος και ανÜμεσα σοφοýς πιο ζηλωτÝς κι απ' τον ΚλÝωνα, στο βÜρβαρο διπρüσωπü του στüμα καθισμÝνο κι αηδονßσιο μοιρολüι κατÜπικρο θρηνεß αφοý στο μÝτρημα των ψÞφων θα βρεθεß χαμÝνος. Δßκαιο εßναι ο ιερüς μας Χορüς στα χρηστÜ να προπÝμπει και πÜντα να λÝει τα Ýντιμα. Πρþτα λοιπüν στους πολßτες κι üποιους ξεγÝλασαν τα κüλπα του Φρýνιχου να τους δþσουμε τþρα ευκαιρßες να πουν τα στραβÜ που Ýχουν κÜνει και Üφεση να Ýχουν. Και δεýτερο, λÝω, δßχως δικαßωμα κανÝνας πολßτης. ΝτροπÞ να γßνουν απü σκλÜβοι αφÝντες σαν τους Πλαταιεßς üσοι ναυμÜχησαν μια μÝρα, το ξÝρετε, -και δεν κατακρßνω, ßσα-ßσα σας παινεýω- -το μüνο Ýργο προκοπÞς που κÜνατε- μα πρÝπει κι αυτοýς, που μαζß κι οι πατÝρες τους μαζß σας πολÝμησαν κι αßμα σας Ýχουν, να παραδεßτε το λÜθος τους αφοý το ζητοýνε. Μια φορÜ Ýφταιξαν. ΑφÞστε λοιπüν την οργÞ σας, ω σοφüτατοι, ας τους κÜνουμε üλους συγγενεßς μας με θÝληση και πολßτη ισüνομο τον πολßτη που πÜει μαζß μας στον πüλεμο. ΦουσκωμÝνοι αν δεßξουμε σ' αυτü κι ακατÜδεχτοι τþρα που η πüλη μας στα κýματα Ýρμαιη, ýστερα, σßγουρα, θα μας κρßνουν για Üμυαλους. Αν μπορþ απ' τη ζωÞ κι απ' τον τρüπο να κρßνω ποιος θα την πÜθει, τüτε, σε λßγο, τοýτη η ενοχλητικÞ μαúμοý, ο μικρüς ΚλειγÝνης, ο λοýστρος ο παμπüνηρος, απ' üλους πιο πÜνω, που το σαποýνι νοθεýει με αλισßβα και λÜσπη, θα συρθεß στον αγýριστο και το ξÝρει, γι' αυτü τον πüλεμο θÝλει και μαγκοýρα βαστÜ μη ριχτεß μεθυσμÝνος κανεßς και του πÜρει τα ροýχα. ΠολλÝς φορÝς η πüλη μας Ýπαθε τα ßδια ü,τι Ýχει πÜθει και με τα παλιÜ νομßσματα σε σχÝση με τα νÝα. Τα παλιÜ και γνÞσια και γνωστÜ και τιμημÝνα και ολοκÜθαρα κομμÝνα ηχοýν κουδουνιστÜ και σ' üλους Ýχουν πÝραση, ¸λληνες και ξÝνους, μα μεις τα αποφεýγουμε, ζητÜμε τα μπροýτζινα τα κομμÝνα προχτÝς, πεταχτÜ και πρüχειρα. ¸τσι με τους πολßτες üσους απü γενιÜ, μεγαλωμÝνους στ' αθλÞματα και στα καλÜ βιβλßα, αυτοýς αποφεýγουμε και τιμοýμε τους κßβδηλους τους ξÝνους και φτωχοýς και νεοφερμÝνους κι Üθλιους απ' Üθλιους, που οýτε καν χαμÜληδες τους θÝλαμε πιο πριν. Και τþρα, πÜλι, ανüητοι, αλλÜξτε τα φορÝματα βÜλτε μπροστÜ σας τους χρηστοýς που αν τυχει και πετýχουν θα εßναι αναμενüμενο κι αν πÜθετε κακü θα λεν για σας οι γνωστικοß "με το γερü σκοινß το κρÝμασμα". (Βγαßνουν ο Αιακüς με τον Ξανθßα και συζητοýν σαν φßλοι) ΑΙΑΚΟΣ Μα το Δßα το ΣωτÞρα, τ' αφεντικü σου εßναι απü τζÜκι. ΞΑΝΘΙΑΣ ΒÝβαια απü τζÜκι. Μüνο κρασß και πÞδημα. ΑΙΑΚΟΣ ¸λεγες εßσαι αφÝντης, δοýλος üμως φÜνηκες, και δεν σε Ýδιωξε. ΞΑΝΘΙΑΣ Θα μετÜνιωνε αν με Ýδιωχνε. ΑΙΑΚΟΣ Αυτü που λες "μετÜνιωνε" κÜμωμα δοýλου εßναι. ΞΑΝΘΙΑΣ Ποιü; Πες μου να χαρεßς. ΑΙΑΚΟΣ ¼ταν καταριÝμαι τον αφÝντη μου στα κρυφÜ ΞΑΝΘΙΑΣ Κι üταν σ' τις βρÝχουν και το σκας βρßζοντας; ΑΙΑΚΟΣ Κι αυτü το χαßρομαι πολý. ΞΑΝΘΙΑΣ Κι üταν βÜζεις σπιουνιÝς; ΑΙΑΚΟΣ Α, μα το Δßα, δεν ξÝρω τÝτοια! ΞΑΝΘΙΑΣ ΘεÝ μου! Πως! Και üταν τεντþνεις το αφτß ΑΙΑΚΟΣ Α! Αυτü με τρελαßνει και βÜλε! ΞΑΝΘΙΑΣ Κι üταν τα λες στη φüρα και τα καταγγÝλλεις; ΑΙΑΚΟΣ Α, μα το Δßα! ¼ταν το κÜνω αυτü ζω Ýνα ωραßο üνειρο! ΞΑΝΘΙΑΣ Φοßβε Απüλλωνα! Κüλλα το. ¸λα να σε φιλÞσω και φßλα με κι εσý και πες, μα το Δßα τον προστÜτη μας... (Ακοýγονται απü μÝσα φωνÝς) Α! Τι θüρυβοι και κρüτοι μÝσα και βρισιÝς; ΑΙΑΚΟΣ Εßναι του Αισχýλου και του Ευριπßδη. ΞΑΝΘΙΑΣ Πως; ΑΙΑΚΟΣ ΚαβγÜς! ΜεγÜλος καβγÜς γßνεται ανÜμεσα στους νεκροýς. ΞΑΝΘΙΑΣ Γιατß; Για ποιο λüγο; ΑΙΑΚΟΣ Γιατß υπÜρχει νüμος εδþ üτι ο καλýτερος -οι ομüτεχνοß του τον εκλÝγουν- σιτßζεται στο Πρυτανεßο δωρεÜν ΞΑΝΘΙΑΣ Καταλαβαßνω. ΑΙΑΚΟΣ ΜÝχρι να φτÜσει Üλλος πιο Üξιος ΞΑΝΘΙΑΣ Και τον Αισχýλο τι τον τÜραξε; ΑΙΑΚΟΣ Εßχε το θρüνο της Τραγωδßας, ως ο καλýτερος ποιητÞς. ΞΑΝΘΙΑΣ Και τþρα ποιος εßναι; ΑΙΑΚΟΣ ¼ταν πια κατÝβηκε ο Ευριπßδης κι Üρχισε τις επιδεßξεις στους πορτοφολÜδες, στους διαρρÞκτες, λωποδýτες, πατροκτüνους -κι Þταν γεμÜτος ο 'Αδης απü τÝτοιους- κι Üκουγαν αυτοß τους στßχους του ξετρελÜθηκαν και τον νüμισαν σοφþτατο. Κι αυτüς περÞφανος, ΞΑΝΘΙΑΣ Και δεν τον πετροβüλησαν; ΑΙΑΚΟΣ ¼χι, μα το Δßα! Απαιτοýσαν να γßνουν εκλογÝς. Με εκλογÝς να κρßνει ο κüσμος τον καλýτερο! ΞΑΝΘΙΑΣ Ο κüσμος των πανοýργων; ΑΙΑΚΟΣ Με φωνÝς ως τα ουρÜνια! ΞΑΝΘΙΑΣ Και του Αισχýλου οι θαυμαστÝς; ΑΙΑΚΟΣ Οι καλοß εßναι παντοý λßγοι. ΞΑΝΘΙΑΣ Κι ο Πλοýτωνας τι σχεδιÜζει; ΑΙΑΚΟΣ Αγþνα ορßζει να δεßξουν την τÝχνη τους. ΞΑΝΘΙΑΣ Κι ο ΣοφοκλÞς; ΑΙΑΚΟΣ ¼χι, μα το Δßα! του προσυπÝγραψε την κατοχÞ του θρüνου -üπως εßπε ο Κλειδημßδης. Κι αν νικÞσει ο Αισχýλος δεν αλλÜζει τßποτα, αν üμως νικηθεß τüτε θα αντιβγεß αυτüς στον Ευριπßδη. ΞΑΝΘΙΑΣ Τþρα θα γßνει ο αγþνας; ΑΙΑΚΟΣ Σε λßγο, μα το Δßα! Εδþ θα γßνει η μÜχη. ΞΑΝΘΙΑΣ Μπα; Σαν τους μπακÜληδες; ΑΙΑΚΟΣ Θα φÝρουν κι αλφÜδια κι υποδεκÜμετρα και στερεÜ καλοýπια... ΞΑΝΘΙΑΣ Γιατß; Τοýβλα θα κÜνουν; ΑΙΑΚΟΣ Και διαβÞτες και μοιρογνωμüνια... Ο Ευριπßδης λÝει üτι üλες τις τραγωδßες θα τις ελÝγξει λÝξη-λÝξη! ΞΑΝΘΙΑΣ ΦαντÜζομαι τη στενοχþρια του Αισχýλου! ΑΙΑΚΟΣ Μισüσκυψε και λοξοκοßταξε ολüιδιος ταýρος! ΞΑΝΘΙΑΣ Ποιος θα εßναι ο κριτÞς; ΑΙΑΚΟΣ Αυτü εßναι το δýσκολο. Δεν βρßσκονται σωστοß κριτÝς Ýλεγαν κι οι δυο. Οýτε και τους Αθηναßους τους συμπαθοýσε ο Αισχýλος. ΞΑΝΘΙΑΣ ºσως Ýβλεπε ανÜμεσÜ τους πολλοýς λωποδýτες. ΑΙΑΚΟΣ Και τους Üλλους τους εßχε ανßδεους απü ποßηση. Και Ýπειτα τ' ανÜθεσαν το θÝμα στον αφÝντη σου Ας μποýμε üμως μÝσα. (Ο Αιακüς με τον Ξανθßα μπαßνουν μÝσα) ΧΟΡΟΣ Βαρýς θυμüς στα σωθικÜ του προφητüβροντου θα βρÜσει, σαν δει τον αντßτεχνο Üγρια ν' ακονßζει τα δüντια. Τüτε μανßα φοβερÞ θα του στραβþσει τα μÜτια. Περικεφαλαßες οργÝς και χαßτες αλüγων θα σμßγουν και κομψοß αστεúσμοß κομψüτεχνης γλþσσας θ' αντιβγαßνουν στους πηγÜσους στßχους ποιητÞ εμπνευσμÝνου. Η πλοýσια χαßτη στο σβÝρκο θα φρßξει περÞφανη θα αγριÝψουν τα φρýδια, θα ριχτοýν βρυχηθμοß παχýγομφα λüγια και αποφθÝγματα θ' ανασαßνει το στüμα. Κι απ' την Üλλη, γλþσσα ξεψειρßστρα σχολαστικÞ γυαλισμÝνη λεξολüγα, ξεχαλßνωτη του φθüνου, τις λÝξεις μια μια θα λιανßζει, θα γδÝρνει. Θα πονÝσουν τα πνευμüνια μας. ¼χι. ¼χι δεν παραιτοýμαι, μη με πιÝζεις. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αισχýλε, τι λες; Ακοýς τι σου λÝει; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Πρþτα θα πÜρει πüζα να πει. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μην εßσαι τüσο απüλυτος ευλογημÝνε. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Τον ξÝρω καλÜ εγþ. 'Aνθρωπος αγριωπüς, μεγÜλος καυχησιÜρης, πομποκομπολεξÜρης ασυμμÜζευτος. ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΑλÞθεια αγüρι της λαχανοκηποθεÜς; ¸τσι λες για μÝνα φτηνοσαχλοσυλλÝκτη, Θα τις πληρþσεις τις ανοησßες σου. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠÜψε Αισχýλε. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Πρþτα θα τον ξεσκεπÜσω θα τον δεßξω. Στραβοýς και κουτσοýς παριστÜνει και καμαρþνει. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τον αμνü! Τον αμνü παιδιÜ τον μαýρο. Θα ξεσπÜσει τυφþνας! ΑΙΣΧΥΛΟΣ Βρε συ που üλο μονüτονο τραγοýδι λες ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚρÜτα πολυτßμητε Αισχýλε! ΚρατÞσου. Κι εσý καταφερτζÞ Ευριπßδη μη σε χτυπÞσει λÝξη σαν κοτρþνα και στο σπÜσει, και σου χýσει τον "ΤÞλεφο" Ýξω. Κι εσý Αισχýλε, üχι θυμοýς. Μη καβγαδßζετε üπως φουρνÜρισσες, Κι εσý Ευριπßδη σαν πουρνÜρι αναμμÝνο τσιρßζεις. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ¸τοιμος εßμαι, δεν κÜνω πßσω. Θα του δαγκþσω το διÜλογο και μετÜ τα λυρικÜ μÝρη Þ να πρωτοδαγκþσει αυτüς αν το θÝλει. Ας δοκιμÜσει, μα το Δßα, με τον "ΠηλÝα" και τον "Αßολο" ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τι σκÝφτεσαι Αισχýλε; ΑΙΣΧΥΛΟΣ Δε λÝει να παραβγþ εδþ, Üνισο εßναι. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Γιατß; ΑΙΣΧΥΛΟΣ Τα Ýργα μου δεν πÝθαναν μαζß μου. Τα δικÜ σου πÝθαναν, üπως συνÞθιζε να λÝει Αφοý üμως Ýτσι σου φαßνεται σωστü, πρÝπει ν' αντιβγþ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εμπρüς, λιβÜνι φÝρτε, ανÜψτε το, μ' Ýμπνευση και γνþση. ΧΟΡΟΣ Κüρες του Δßα Μοýσες αγνÝς γνωμολüγων ανδρþν, ελÜτε να δεßτε και ν' ακοýσετε να βγÜζουν λüγια και λογÜκια. Ο αγþνας της σοφßας ο μεγÜλος αρχßζει. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Να ευχηθεßτε τþρα και σεις πριν αρχßσετε. ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΔÞμητρα ΘεÜ του Νου μου τροφοδüτρα, ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠÜρε κι εσý Ευριπßδη λιβÜνι και πρüσφερε. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Να λεßπει. Αλλιþς εßναι οι δικοß μου θεοß ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δικοß σου εßναι, καινοýργιοι; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Βεβαιüτατα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Αντε λοιπüν, ευχÞσου στους δικοýς σου. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΑιθÝρα τροφÞ μου και της Γλþσσας μου βÜνα και ΣκÝψη και Ρουθοýνια της οσμÞς ιχνευτÝς! ΚÜντε να ελÝγξω γερÜ ΧΟΡΟΣ Και μεις λαχταροýμε τß λüγια μαχαßρια στους αιθÝρες Η γλþσσα τους αγρßεψε πεισματÜρικα μυαλÜ! Τþρα üλοι μας περιμÝνουμε κι Üλλος με σκληρÜ λüγια τ' Üσχημα στιχÜκια ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εμπρüς τþρα αρχßστε τα και να πεßτε üμορφα χωρßς χυδαßες λÝξεις οýτε ν' ακοýσω πρÜματα που θα λÝγανε κι Üλλοι. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Για μÝνα και για το πþς η ποßησÞ μου εßναι, τß κατεργÜρης Þτανε και πλÜνος και τß και πþς ξεγελοýσε τους θεατÝς, που πριν τους αποβλÜκωσε με τα δικÜ του ο Φρýνιχος. Πρþτα-πρþτα τοýτος, σου 'δειχνε στην αρχÞ Ýναν ΑχιλλÝα Þ μια Νιüβη σκεπασμÝνους σαν νεκρÝς προμετωπßδες και τους Üφηνε βωβοýς. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¼χι κι Ýτσι Ευριπßδη. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Κι ο Χορüς του ýστερα... ΤÝσσερις αρμαθιÝς τραγοýδια σου αρÜδιαζε κι οι σκεπασμÝνοι τσιμουδιÜ! ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΕμÝνα αυτü μου Üρεσε. Η βουβαμÜρα τους μ' Ýτερπε πιο πολý απ' üσο οι φλυαρßες σÞμερα. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ¹σουν χαζüς γι' αυτü. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εγþ γι' αυτü. Αυτüς üμως γιατß; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Αγυρτεßα σκÝτη. πüτε η Νιüβη θα πει τη συλλαβοýλα της και τÝλειωνε το Ýργο! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Βρε βρε τον πονηρü! ¸τσι με κορüúδευε; Τß αναστατþνεσαι και ξεφυσÜς Αισχýλε; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΕπειδÞ τον ξεμπροστιÜζω. Με του Χοροý τις φλυαρßες, Και σου πÝταγε μετÜ δþδεκα λεξÜρες βοδινÝς παχιÝς, γερÝς και σκοτεινÝς, σαν σκιÜχτρα τρομερÜ, ΑΙΣΧΥΛΟΣ Ω! τι λÝει ο Üσχετος! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Σþπα Αισχýλε! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Κι üλα ακαταλαβßστικα! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μη τρßζεις τα δüντια σου Αισχýλε. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ¼λο ποτÜμια ανÝφερε Þ τÜφρους Þ σε ασπßδες πÜνω γρυπαετοýς χαλκüχυτους και φρÜσεις σπαζοκεφαλιÝς, δýσκολα μονοπÜτια. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μα τους θεοýς, μια νýχτα ολüκληρη, ΑΙΣΧΥΛΟΣ Το ξυλüγλυπτο ακρüπρωρο των καραβιþν βρε αγρÜμματε! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α! Κι εγþ θαρροýσα εßναι του Φιλüξενου ο ¸ρυξις. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Και μετÜ Ýπρεπε να βÜζει κüκορες στις τραγωδßες; ΑΙΣΧΥΛΟΣ Εσý βρε Üθεε, σαν τι τÜχα τους Ýβαζες; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Οýτε αλογοκüκορες üπως εσý, που ζωγραφßζουν οι ΠÝρσες στις κουρτßνες τους. Εγþ καθþς τη πÞρα την τÝχνη απü σÝνα πρησμÝνη και ξιπασμÝνη, με παχιÝς φρÜσεις, τη λßγνεψα πρþτα, την αλÜφρωσα, με λüγια απλÜ της Ýβγαλα το πολý βÜρος, και την τÜισα χυλü μ' Ýξυπνα λüγια στραγγισμÝνο απü βιβλßα κι Ýπειτα τη μεγÜλωσα με μονολüγους. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ανακατεýοντας Κηφισοφþντα. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Κι οýτε φλυαροýσα στα χαζÜ αλλÜ στον πρüλογο, με τÜξη, Ýλεγε τη γενιÜ του. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Καλýτερα που Ýλεγε τη δικÞ του, παρÜ τη δικÞ σου. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Και μετÜ τους πρþτους στßχους 'Ολοι μιλοýσανε και λÝγανε κÜτι, κι ο αφÝντης κι η κοπÝλα κι η γριÜ. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Και μ' αυτÜ που 'φτιαχνες, ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Γιατß; Κρατοýσα δημοκρατικÝς αναλογßες. ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Αστο φßλε. Μη. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Τους δßδαξα εξÜλλου πþς να μιλοýν. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Κι εγþ σου λÝω Þταν καλýτερα να 'σπαγες στα δυο πριν προφτÜσεις να διδÜξεις. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Με λεπτοýς κανüνες. Και τα λüγια τους να τα μετροýν με πüντους και να σκÝφτονται, να βλÝπουν, να αγαποýν τους ελιγμοýς και τα τεχνÜσματα και να υποψιÜζονται κι üλα να τα ψÜχνουν. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Κι εγþ αυτü λÝω. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΑπλÜ πρÜγματα βÜζοντας στα Ýργα μου Κι οýτε το ýφος φοýσκωνα να τους θαμπþσω οýτε τους κανÜκευα με Κýκνους και ΜÝμνονες σαν Üλογα με κρεμαστÜ κουδοýνια. ΕξÜλλου και τους μαθητÝς μας δες να καταλÜβεις. Αυτουνοý οι μαθητÝς σαλπιγγολογχογενειοφüροι και κουκουναρολυγιστÝς, δικοß μου ο Κλειτοφþντας κι ο ΘηραμÝνης ο καλüς. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ο ΘηραμÝνης; Πολý σοφüς κι ανßκητος. Σε üλα. ¼σο και να στριμωχτεß θα βγει Üθικτος. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΠÜντως εγþ Ýτσι τους Ýμαθα και τþρα üλοι σκÝπτονται κι üλα τα προβλÝπουν και το σπßτι τους ορßζουν πιο καλÜ απ' üσο πριν. Τþρα εξετÜζουν üλοι "πþς εßναι αυτü;" "ποý εßναι εκεßνο;" "ποιüς το πÞρε τοýτο;". ΧΟΡΟΣ "Τα βλÝπεις αυτÜ Ýνδοξε ΑχιλλÝα;" ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Για το μυαλü και τη συμβουλευτικÞ μας. ¼τι τον κÜνουμε καλýτερο τον κüσμο. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Κι αν αυτü δεν το Ýκανες... Κι αν απü καλοýς τους μεταμüρφωνες σε Üθλιους, τι πληρωμÞ οφεßλεις βρε; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΘÜνατος του αξßζει, μην τον ρωτÜς. ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΝÜτο, πλακþνει το κακü! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Τι Ýκανες και γßνανε τüσο, που λες, γενναßοι; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αισχýλε μη φουσκþνεις με θυμοýς και περηφÜνειες. ΑΙΣΧΥΛΟΣ ¸κανα δρÜμα üλο πüλεμο γεμÜτο! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ποιο; ΑΙΣΧΥΛΟΣ Τους "ΕπτÜ Επß ΘÞβας"! ¼ποιος το εßδε, πολÝμαρχος λαχτÜρησε να γßνει! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αυτü Þταν το κακü σου. 'Αρπα τη λοιπüν! ¸δειξες τους Θηβαßους γενναιüτερους στον πüλεμο! ΑΙΣΧΥΛΟΣ Στο χÝρι σας Þταν να ασκηθεßτε. Κι εξÜλλου με τους "ΠÝρσες" Το μεγαλýτερο κατüρθωμÜ μας δüξασα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΧÜρηκα üταν Ýβαλες κλÜμα για το Δαρεßο κι ο Χορüς αμÝσως χτýπαγε τα χÝρια του ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΤÝτοια Ýργα χρεωστοýν οι ποιητÝς. Και σκÝψου τι ωφÝλειες Ýδωσαν οι καλýτεροι. Ο ΟρφÝας τα ΜυστÞρια ο Μουσαßος τους Χρησμοýς Ο Ησßοδος το λÜτρεμα της γης κι ο ¼μηρος ο μÝγας τιμÞ και δüξα κÝρδισε Κι üλα αυτÜ εßναι σωστÜ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τον ΠαντακλÞ üμως τον Üπραγο, ΠροχτÝς για την παρÝλαση κι ýστερα απü πÜνω ζητοýσε και φτερÜ! ΑΙΣΧΥΛΟΣ ¸μαθε üμως Üλλους πολλοýς και παλικÜρια. Απü τον ¼μηρο η τÝχνη μου μÜζεψε κι Ýκανε ΠÜτροκλους και Τεýκρους λεοντüκαρδους, να ξεσηκþνεται ο καθÝνας και πüλεμο να θÝλει και πρωτιÜ. οýτε παρÜστησα ποτÝ γυναßκα ερωτευμÝνη. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Ε βÝβαια, Ýτσι Üχαρος που 'σουνα ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α, Ευριπßδη, αυτü εßναι σωστü. ¼λα üσα κορüιδευες, Ýπεσαν στο κεφÜλι σου. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Βρε Üθλιε Üντρα, ΑΙΣΧΥΛΟΣ για τους Βελλεροφüντες, τα ομορφüπαιδα. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΔηλαδÞ απü το νου μου την Ýβγαλα τη Φαßδρα; ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΥπÞρξε Φαßδρα βÝβαια... Δεν το παρασταßνει, οýτε το προβÜλλει. Στα παιδιÜ διδÜσκουν οι δÜσκαλοι, στους ενÞλικους οι ποιητÝς. Τα διδακτικÜ πρÝπει να λÝμε. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Διδακτικü εßναι να ξεστομßζεις λÝξεις σα Λυκαβηττοýς και σαν τους Παρνασσοýς; Δεν Ýπρεπε να μιλÜς σαν Üνθρωπος; ΑΙΣΧΥΛΟΣ Βρε κακομοßρη μου, Τα λüγια των ημßθεων πρÝπει να 'ναι μεγαλüπρεπα. Εγþ σου Ýδειξα το σωστü, εσý το χÜλασες. Αφοý και τα ροýχα τους ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Τι Ýκανα δηλαδÞ; ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΚουρÝλια φüρεσες στους βασιλιÜδες ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Ε, και; Κακü Ýκανα μ' αυτü; ΑΙΣΧΥΛΟΣ ¸μαθαν οι πλοýσιοι να μη θÝλουν αλλÜ ντýνονται κουρÝλια και κÜνουν το φτωχü. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ναι μα τη ΔÞμητρα! ΦορÜνε τα μÜλλινα απü πÜνω και πÜνε για ψαρÜκι! ΑΙΣΧΥΛΟΣ Τους Ýμαθες εξÜλλου, ΑδειÜσανε τα γυμναστÞρια. Ακüμα κι οι κωπηλÜτες αντιλÝνε στους Üρχοντες. ¼σο ζοýσα üμως αυτÜ δεν τα Þξερα, δεν απιστοýσαν, αλλÜ κÜνανε τη δουλειÜ τους. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ναι μα τον Απüλλωνα! ΚÜνανε τη δουλειÜ τους και τη κÜνανε καλÜ. Τþρα μüνον αντιλογßα εßναι και τσαλßμια στο κουπß και το καρÜβι πÜει πÝρα δþθε. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Και ποιας κατρακýλας δεν εßναι αßτιος; Μαυλßστρες μεσßτρες ανÜδειξε και νÝες ιÝρειες να γεννοýν στους ναοýς και με τους αδερφοýς τους να σμßγουν και να λεν "η ζωÞ δεν εßναι ζωÞ". ¸τσι γι' αυτü η πüλη μας δημοπιθÞκους και βρωμüλογους, και λαμπÜδα να κρατÞσουν στη γιορτÞ με την αγυμνασιÜ τους. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μα το Δßα, αγυμνασιÜ... ξερÜθηκα στα γÝλια που κÜποιος αργοκßνητος και με παραπÜνω κιλÜ, ξÝμεινε τελευταßος και τρεκλßζοντας κι εκεß στις πýλες του Κεραμεικοý οι Κεραμειþτες Üρχισαν να τον τσιμποýνε κοιλιÜ, πλευρÜ, παχÜκια, Κι αυτüς που μες στο δρüμο τüσο ζορßστηκε... λÜκισε κι Ýφυγε σβÞνοντας τη λαμπÜδα. ΧΟΡΟΣ ΜεγÜλη υπüθεση, ο καβγÜς δυνατüς και γερüς ο πüλεμος Ýρχεται. Δýσκολο Ýργο η κρßση κι ο Üλλος μπορεß δυνατÜ να πατÞσει Μη κολλÜτε üμως üλο στα ßδια αφοý και πολλÜ ¼,τι Ýχει ο καθÝνας να βρßσει ας βρßσει, ορμÞσει, χτυπÞσει, ας πει για παλιÜ και για νÝα και να μη διστÜσει μπρος στα λεπτÜ και σοφÜ. Κι αν φοβÜστε πως ο κüσμος δεν το πιÜνει το σωστü μη κουμπþνεστε γι' αυτü. ¼λοι τους εßναι γυμνασμÝνοι κι üλοι τους βιβλßα Ýχουνε 'Αλλωστε ο χαρακτÞρας τους πÜντα Þταν Üριστος και τþρα τον ακüνισαν περισσüτερο. Μη διστÜζετε λοιπüν και πÝστε τη σοφßα σας να καταλÜβει ο κüσμος. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Πρþτα για τους προλüγους σου λοιπüν μ' αυτοýς αρχßζει η τραγωδßα μ' αυτοýς θ' αρχßσω το ξετßναγμα κι εγþ. ΕπειδÞ απ' αυτοýς αρχßζει και του λüγου η ασÜφεια! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ποιας τραγωδßας τον πρüλογο θα... αναλýσεις; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ¼λους σχεδüν. ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Αντε λοιπüν, ησυχßα να κÜνει ο κüσμος. "Χθüνιε ΕρμÞ, του θρüνου μου του πατρικοý προστÜτη, σωτÞρας μου γßνε και σýμμαχος. Στο ζητþ. ¹ρθα στη γη μου κι επÝστρεψα". ΔΙΟΝΥΣΟΣ Λοιπüν; Βρßσκεις εδþ λÜθος; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΠÜνω απü δþδεκα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μα τρεις στßχοι εßναι üλοι κι üλοι! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Με εßκοσι λÜθη ο καθÝνας! ΔΙΟΝΥΣΟΣ αλλιþς θα πεις κι Üλλους απ' αυτοýς τους τρεις. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Να σωπÜσω εγþ γι' αυτüν; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αν με υπολογßζεις. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Απ' την αρχÞ λοιπüν το λÜθος το τερÜστιο. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Καταλαβαßνεις πως λες βλακεßες; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δεν εßναι αυτü το θÝμα. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Τß λÜθος Ýκανα, μου λες; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΑΙΣΧΥΛΟΣ "Χθüνιε ΕρμÞ, του θρüνου μου του πατρικοý, προστÜτη" ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣτÜσου! ΑΙΣΧΥΛΟΣ Δε λÝω üχι. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ πρüσφερε προστασßα ο ΕρμÞς; ΑΙΣΧΥΛΟΣ Δεν εννοοýσα τον ΕρμÞ τον ψυχοπομπü Αυτüν εßπε Χθüνιο δεßχνοντας üτι την ιδιüτητα αυτÞ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Α πα πα! Πιο τρομερü το σφÜλμα σου την Ýχει απ' τον πατÝρα του. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸τσι θα Þταν κληροδüτημα η τυμβωρυχßα! ΑΙΣΧΥΛΟΣ Διüνυσε, βαρý κρασß πßνεις! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πες τον Üλλο στßχο Αισχýλε. Κι εσý Ευριπßδη να προσÝχεις τα λÜθη. ΑΙΣΧΥΛΟΣ "Γßνε σωτÞρας μου και σýμμαχος. ΔÝομαι. ¹ρθα στη γη μου κι επÝστρεψα". ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δυο; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Κοßτα το λÝει. Θα σ' το δεßξω. "¹ρθα στη γη μου" λÝει "κι επÝστρεψα"! Το "Þρθα" και το "επÝστρεψα" εßναι το ßδιο. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ναι, μα το Δßα, σαν να λες στο γεßτονÜ σου δως μου τη σκαφßδα για το ζýμωμα Þ αν θες τη ζυμωτÞρα. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Ανοησßες λες το ξÝρεις; Δεν λÝει το ßδιο πρÜγμα. Ο στßχος μου εßναι Ýξοχος. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Πως Ýξοχος δηλαδÞ; Δως μου να καταλÜβω. ΑΙΣΧΥΛΟΣ "¹ρθα στη γη μου" θα το πει Ýνας που απλÜ Ýρχεται στη γη του. Ο εξüριστος üμως λÝει "Ýρχομαι κι επιστρÝφω". ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚαλÜ λÝει, μα τον Απüλλωνα. Εσý Ευριπßδη τι λες; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΛÝω üτι ο ΟρÝστης δεν "επÝστρεψε". ¹ρθε κρυφÜ, χωρßς Üδεια. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ναι, μα τον ΕρμÞ, δεν κατÜλαβα üμως. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Πες Üλλον. ΤÝλειωνε. ΑΙΣΧΥΛΟΣ "ΠÜνω στον τÜφο αυτüν επικαλοýμαι τον πατÝρα ν' αφουγκραστεß, ν' ακοýσει". ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Το ßδιο εßναι και το Ýνα και το Üλλο. "ΑφουγκρÜζομαι" κι "ακοýω" εßναι το ßδιο. ΞεκÜθαρα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Σε πεθαμÝνο μιλοýσε κακοýργε! Που και τρεις φορÝς να πεις, πÜλι δεν ακοýει! ΑΙΣΧΥΛΟΣ Εσý πþς τους Ýφτιαχνες τους προλüγους; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Θα σου πω. Κι αν πω κÜτι δυο φορÝς ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πες. ¼χι να σε φτýσω, να κρßνω την ορθüτητα. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "Ο Οιδßποδας Þταν ευτυχισμÝνος κÜποτε..." ΑΙΣΧΥΛΟΣ Ε, üχι βÝβαια! Κακüτυχος Þταν απü τη φýση του ακüμα, πριν γεννηθεß. Ο Φοßβος εßπε θα σκοτþσει τον πατÝρα του. Πως μπορεß να Þταν ευτυχισμÝνος Ýνας τÝτοιος; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "...κι Ýπειτα Ýγινε των αθλßων ο Üθλιος". ΑΙΣΧΥΛΟΣ Ε, üχι μα το Δßα! Πως "Ýπειτα", αφοý ποτÝ δεν Ýπαψε να εßναι Üθλιος; Που μüλις γεννÞθηκε, χειμþνα καιρü, σε πανÝρι τον Ýβαλαν μÝσα τον Ýριξαν να μη μεγαλþσει φονιÜς του πατÝρα του και στον Πüλυβο βρÝθηκε ýστερα, Κι Ýπειτα νÝος πια παντρεýτηκε μια γριÜ. Που Þταν και μÜνα του! Και ýστερα, ο ßδιος, τυφλþθηκε ...μüνος του! ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΧαρÜ στην ευτυχßα του! Οýτε στρατηγüς στις Αργινοýσες να Þταν. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΧαζÜ λες. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Ε, μα το Δßα, δε θα στους ξýσω λÝξη προς λÝξη. ΑλλÜ üλους μαζß τους βγÜζω σκÜρτους. Με μια λÝξη παιχνιδÜκι. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Τους προλüγους μου; Εσý; Με μια λεξοýλα; ΑΙΣΧΥΛΟΣ Με μßα και μüνη. ¸τσι εßναι οι στßχοι σου, που στο μÝτρο τους ταιριÜζει και πουλÜκι και σταμνÜκι και σακÜκι. Πες να στο αποδεßξω. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Να τα μας! Να τ' αποδεßξεις. ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΒÝβαια θα στ' αποδεßξω! ΔΙΟΝΥΣΟΣ 'Αντε λοιπüν Ευριπßδη, να πεις. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "Ο Αßγυπτος με τους πενÞντα γιους του -üπως λÝει ο μýθος-, Üραξε στο 'Αργος με το δοιÜκι..." ΑΙΣΧΥΛΟΣ ...Ýχασε το σταμνÜκι. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΑυτÞ Þταν η λεξοýλα παιχνιδÜκι; "Ο Διüνυσος θýρσους κρατþντας και ντυμÝνος προβιÜ, ¸σπασε τα σταμνÜκια! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α! ΠÜλι μας σακÜτεψε το σταμνÜκι! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Ε, δεν εßναι τßποτα. Στον προλογο αυτü δεν κολλÜει τßποτα. "'Ανθρωπος να ευτυχεß δεν υπÜρχει. ¹ θα'ναι απü ταπεινÞ γενιÜ Þ δεν θα 'χει βιüς κι ας εßναι απü τζÜκι" ΑΙΣΧΥΛΟΣ ¸χασε το σταμνÜκι. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ευριπßδη! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Τι; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΤÝρμα. ΦτÜνει. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Μα τη ΔÞμητρα, τþρα θα δεις. Τþρα δεν θα 'χει που να το βÜλει. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ¸λα. Πες. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "Ο ΚÜδμος κÜποτε, ο γιος του ΑγÞνορα, την Σιδþνα την Üφησε" ΑΙΣΧΥΛΟΣ ... το σταμνÜκι παρÜτησε! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ε, μα ευλογημÝνε! Αγüρασε το αυτü το λεξÜκι να μην μας τα χαλÜ. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Το ποιο; Εγþ να τ' αγορÜσω; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αν εκτιμÜς τον λüγο μου. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ¼χι. ¼χι. Μπορþ να πω πολλοýς προλüγους που δεν μπορεß αυτüς να προσκολλÞσει το φαρμÜκι του. "Ο ΠÝλοπας, του ΤÜνταλου ο γιος, σαν Ýφτασε στην Πßσα με τα γρÞγορα Üτια του" ΑΙΣΧΥΛΟΣ ¸χασε τα σταμνÜκια του! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εßδες; Στα Üτια κüλλησε τα σταμνÜκια! ¸λα καημÝνε! Δþσε του δßκιο. ΠÜνω απü Ýναν οβολü δεν θα σου στοιχßσει. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ¼χι. ¼χι. ¸χω να πω πολλοýς προλüγους. "Ο ΟινÝας κÜποτε απ' το χωρÜφι του" ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΠÜει το σταμνÜκι του! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Ε, μα, πια! 'Ασε να πω ολüκληρο το στßχο! "Ο ΟινÝας κÜποτε απ' το χωρÜφι του πρωτοπαßρνοντας καρποýς για προσφορÜ!" ΑΙΣΧΥΛΟΣ ...του 'σπασαν τα σταμνιÜ! ΔΙΟΝΥΣΟΣ Στη θυσßα πÜνω; Ποιος τα 'σπασε; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ 'Ασε αγαπητÝ μου, ας δοκιμÜσει και σ' αυτü "Ο Δßας, üπως η ßδια η αλÞθεια κυκλοφüρησε" ΔΙΟΝΥΣΟΣ Θα με πεθÜνεις, αχ, τþρα δα θα πει "το σταμνÜκι του απþλεσε". ¼πως κοκκινßζει το μÜτι με το κριθαρÜκι Ýτσι σου κολλÜει στον πρüλογο το χερÜκι. 'Ασε τους προλüγους, Ýλα στα λυρικÜ. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Α, σ' αυτÜ πια θα τον κολλÞσω στον τοßχο τÝτοιος που εßναι και κÜνει τα ßδια παντοý. ΧΟΡΟΣ Α πα πα και τι θα γßνει; Με καßει η περιÝργεια τι θα βρει να κατηγορÞσει Üντρα ποιητÞ γερü, με τα πιο πολλÜ τραγοýδια και τα πιο καλÜ ως τþρα! Απορþ για ποιο ψεγÜδι θα τον κρßνει πως γιατß τον πρþτο απ' üλους υμνητÞ του Üνακτα του ΒÜκχου! Γι' αυτüν φοβÜμαι. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Πολý ωραßα βÝβαια. ΓρÞγορα θα φανεß. ¼λα, τþρα, αυτουνοý σε Ýνα θα τα σμßξω. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εγþ θα τα μετρþ. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "ΑχιλλÝα της Φθßας, το αντρüφονο Ýργο ακοýς και βοÞθεια αχ δεν φτÜνεις στο μüχθο..." "Τον πρüγονο του γÝνους ΕρμÞ τιμοýμε εδþ και βοÞθεια αχ δεν φτÜνεις στο μüχθο..." ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δýο μüχθοι Αισχýλε. Κι επÜνω σου! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "Των Αχαιþν ενδοξüτατε γιε του ΑτρÝα Üρχοντα αχ το μüχθο μας δεν φτÜνεις βοÞθεια". ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τρßτος μüχθος Αισχýλε μου, δικüς σου! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "ΣιωπÞ! Οι ιÝρειες στο ναü της 'Αρτεμης Ýφτασαν! Αχ δεν φτÜνεις βοÞθεια στο μüχθο μας!" "ΣημÜδια του μισεμοý των ανδρþν φανερþνω Αχ, βοÞθεια δεν φτÜνεις στο μüχθο!" ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δßα ΒασιλιÜ! Τι μüχθοι τι αβÜσταχτα! 'Ανοιξαν τα νεφρÜ μου απ' το μüχθο! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ¼χι. Πρþτα θα ακοýσεις κι Üλλα λυρικÜ του που συνοδεýει κιθÜρα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΤÝλειωνε λοιπüν, αλλÜ μη Üλλο μüχθο! Ουφ! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "Σα δßδυμη Αχαιþν εξουσßα της ΕλλÜδας η νιüτη τοφλαττüθρα τοφλαθρÜτ Σφßγγα κακüχρονη σκýλα στÝλνει κυβερνÞτη τοφλαττüθρα τοφλαθρÜτ ¼ρνεο πολÝμου με δüρυ στο χÝρι εκδßκησης τοφλαττüθρα τοφλαθρÜτ Σκýλες ν' ανταμþσει αεροβÜδιστες μαýρες τοφλαττüθρα τοφλαθρÜτ Σýγκλιση üλη στον Αßαντα ενÜντια τοφλαττüθρα τοφλαθρÜτ..." ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μα τι 'ναι αυτü το τοφλαττüθρα; Οι ΠÝρσες το λÝγαν στο Μαραθþνα που πολÝμησες Þ εßναι τριγμüς μαγκανοπÞγαδου; ΑΙΣΧΥΛΟΣ Σε καλÞ μεριÜ το βρÞκα σε καλÞ το Ýβαλα. Να μη λες πως κορφολογþ τα ßδια με το Φρýνιχο. Τοýτος üμως üλα τα κλÝβει απü παντοý. Απ' τα τραγοýδια των πορνεßων απ' τα χαζÜ του ΜÝλητου απ' της Καρßας τα επιφωνÞματα και απü θρÞνους ταφÞς και τραγοýδια χοροý. ΓρÞγορα θα δεßξω, μια λýρα φÝρτε Ýνας... Λýρα; ¼χι λýρα. Λýρα γι' αυτüν τον Üμουσο; ΑυτÞ που βαρÜει τα κρüταλα να 'ρθει. Που εßναι; (¸ρχεται μια κοπÝλα με κρüταλα)
Σε σÝνα ταιριÜζουν τα τραγοýδια του. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠÜντως αυτÞ η μοýσα ποτÝ της δεν βαριüταν! ΑΙΣΧΥΛΟΣ "Αλκυüνες, στης θÜλασσας στα αÝναα κýματα που κελαηδÜτε δßπλα, βρÝχοντας στις στÜλες της θÜλασσας τα φτερÜ σας δροσßζοντας και σεις αρÜχνες στις γωνιÝς που γυροφÝρνετε με τα λεπτÜ σας δÜχτυλα τα ιστοπαγιδÝματα -σαÀτα κελαηδοýσα- και το δελφßνι με τραγοýδι στις πρþρες δßπλα με πηδιÝς τινÜζεται προμαντεýοντας αμπÝλου βÝργα ολÜνθιστη που κÜνει τσαμπß τýλιξε τα χÝρια σου γýρω μου, ω κüρη". Το μÝτρο αυτü το βλÝπεις; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Το βλÝπω. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Και τους στßχους τους βλÝπεις; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Τους βλÝπω. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Και τÝτοιους στßχους κÜνοντας εσý τολμÜς να βρßζεις τους δικοýς μου μαúμουδßζοντας μοτßβα ποζÜτα; Τα λυρικÜ σου τÝτοια εßναι. ΘÝλω üμως και τις μονωδßες σου να σου τις ξετινÜξω. "Ω της νýχτας μαυρüφεγγο σκüτος, τι Üθλιο üνειρο στÝλνεις απ' τον 'Αδη τον Üφαντο, ψυχÞ ονεßρου Üψυχη παιδß της μαýρης Νýχτας φριχτüμορφη μορφÞ νεκροσαβανωμÝνη μÜτια αßμα στÜζοντας μεγÜλα νýχια Ýχοντας. ΒÜγιες ανÜψτε το λυχνÜρι φÝρτε νερü στις στÜμνες ποταμßσιο να ζεστÜνω να πλýνω τ' üνειρο. Ω θεÝ της θÜλασσας! Να! Ω σýνοικοι, κοιτÜξτε το τÝρας! Τον κüκορα μου Üρπαξε η Γλýκη κι Ýγινε Üφαντη! Νýμφες των βουνþν Ω Μανßα! ΠιÜστε την! Κι εγþ η Üμοιρη Ýτυχα να 'μαι πÜνω στο Ýργο μου τ' αδρÜχτι στα χÝρια να γεμßσω γυροστριφογυρßζοντας στην αγορÜ να προφτÜσω να το πουλÞσω την αυγÞ. Και πετοýσε πετοýσε ο κüκορας με τα φτερÜ στον αÝρα ανÜλαφρα και λýπη μου Üφηνε λýπη και δÜκρυα δÜκρυα Ýχυνα απ' τη λýπη μου Ýχυνα δÜκρυα η δýστυχη! ¼μως ω ΚρÞτες, τÝκνα της ºδης με τα τüξα στα χÝρια ελÜτε κουνÞστε τα πüδια σας κυκλþστε το σπßτι κι η Δßκτυννα κüρη η 'Αρτεμη με τα σκυλιÜ της να Ýρθει στο σπßτι να ψÜξει. Κι εσý του Δßα κüρη ΕκÜτη δßδυμες Ýχοντας στα χÝρια λαμπÜδες ¸λα και φÝξε μου στης Γλýκης Θα μπω να κοιτÜξω..." ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΦτÜνει. ΑφÞστε τα λυρικÜ. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Κι εγþ λεω φτÜνει. Τþρα στη ζυγαριÜ ΑυτÞ θα την κρßνει των δυο μας την ποßηση. Το βÜρος των στßχων μας αυτÞ θα ζυγßσει. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΕλÜτε τüτε ελÜτε κοντÜ, αφοý πρÝπει. Να τη ζυγßσω τη ΤÝχνη σας üπως τυρß. (ΦÝρνουν μια ζυγαριÜ. ΠιÜνουν θÝσεις γýρω) Δεν πιÜνονται οι ικανοß! Τοýτο πÜλι Üλλο θαýμα Üλλο αυτü πρωτüφαντο. Ποιüς Üλλος Üλλο τÝτοιο πονηρεýτηκε; ¼ποιος να μου το 'λεγε Üλλος που θα το Ýβλεπε, δεν θα τον πßστευα θα νüμιζα üτι λÝει ανοησßες. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΕλÜτε εδþ. Δßπλα στα ζýγια. ΑΙΣΧΥΛΟΣ & ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ¹ρθαμε. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠιÜστε Ýνα τÜσι ο καθÝνας, Πριν πω "κοýκου" μη τ' αφÞσετε. ΑΙΣΧΥΛΟΣ & ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Τα πιÜσαμε. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ρßχτε στßχο σας πÜνω στο τÜσι. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "ΠοτÝ να μην πετοýσε το σκÜφος της Αργþς..." ΑΙΣΧΥΛΟΣ "ΠοταμÝ ΣπερχειÝ και βοúδολßβαδα..." ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α! Αυτουνοý βαραßνει περισσüτερο Ευριπßδη! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Κι ο λüγος; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ο λüγος; ¸βαλε ποταμü. üπως οι Ýμποροι μουσκεýουν το μαλλß. Εσý του 'βαλες φτερÜ. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ 'Αλλον στßχο να πει και να τον ρßξει στο τÜσι. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΞαναπιÜστε τα τÜσια. ΑΙΣΧΥΛΟΣ & ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Τα πιÜσαμε. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πες. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "Δεν Ýχει η Πειθþ Üλλο ναü. Μüνο το λüγο..." ΑΙΣΧΥΛΟΣ "Απ' τους Θεοýς μüνον ο θÜνατος δε θÝλει δþρα..." ΔΙΟΝΥΣΟΣ Κοýκου! ΠÜλι το δικü του γÝρνει. απ' τα κακÜ το βαρýτατο. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Εγþ üμως την Πειθþ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Η Πειθþ εßναι κÜτι ελαφρý. Βρες κÜτι Üλλο απ' τα μεγÜλα σταθμÜ ΚÜτι βαρý πες και μεγÜλο. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ¸χω τÝτοιο στßχο; Που; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Θα πω, να δεις, παρÜδειγμα. Ýφερε δυο Üσους και τεσσÜρι ο ΑχιλλÝας..." ΛÝτε λοιπüν η τελευταßα δοκιμÞ σας. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "Ξýλο αρπÜζει το δεξß, βαρý σαν σßδερο..." ΑΙΣΧΥΛΟΣ "'Αρμα στο Üρμα πÜνω και νεκρüς στο νεκρü..." ΔΙΟΝΥΣΟΣ Σε γÝλασε πÜλι Ευριπßδη! ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Πþς; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δυο Üρματα Ýβαλε και δυο νεκροýς! Οýτε εκατü Üνθρωποι δεν τα σηκþνουν. ΑΙΣΧΥΛΟΣ 'Ασε πια το στßχο-στßχο. μαζß και ο Κηφισοφþντας κι üλες οι τραγωδßες του. Εγþ στο Üλλο τÜσι δυο στßχους θα βÜλω μüνο. (Ο Διüνυσος προς τους θεατÝς) ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δεν θα γßνω εχθρüς κανενüς. Τον Ýναν τον θαρρþ σοφü ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ ΔηλαδÞ; Για κρßση Þρθες, ΔΙΟΝΥΣΟΣ Κι αν προκρßνω τον Ýναν; ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ ¼ποιον προκρßνεις παρ' τον και τρÜβα. Να πιÜσει τüπο ο κüπος σου. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Να 'σαι καλÜ. ΕλÜτε τþρα σεις κι ακοýστε με. Εγþ κατÝβηκα να βρω ποιητÞ. Τι θÝλω να τον κÜνω; ΘÝλω να σωθεß η πüλη, να γιορτÜσουμε. ¼ποιος λοιπüν δþσει συμβουλÞ, χρÞσιμη εις τους αιþνες, αυτüν θα πÜρω πÜνω. Λοιπüν: Για τον ΑλκιβιÜδη πρþτα, τß γνþμη Ýχετε; Η πüλη εßναι μπερδεμÝνη μ' αυτüν. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠοιÜ; Τον λαχταρÜ μα τον μισεß Να πεßτε κι εσεßς τη γνþμη σας. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ "Μισþ üποιον αργεß να ωφελÞσει και για βλÜβη βιÜζεται και για τον εαυτü του üλο εφευρßσκει και για την πüλη απραγεß..." ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ωραßο, μα τον Ποσειδþνα. ΑΙΣΧΥΛΟΣ "Μη τρÝφεις στη πüλη λιονταρüπουλο. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Μα το Δßα το σωτÞρα, την πÜτησα! Ο Ýνας το εßπε σοφÜ, ο Üλλος καθαρÜ. Τþρα θα μου πει τη γνþμη του ο καθÝνας σας πþς θα ξελασπþσει η χþρα; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Να 'βαζε Ýνας τον Κλεüκριτο φτερÜ ΔΙΟΝΥΣΟΣ Αστεßο θα Þταν, θα γελοýσαμε. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Αν γινüταν ναυμαχßα και κρατοýσαν ξιδερÜ θα ρÜντιζαν με ξßδι τα μÜτια των εχθρþν και θα νικοýσαμε. ΞÝρω πÜντως Ýναν τρüπο, να τον πω; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Πες. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ κι ü,τι πιστεýουμε το αμφισβητÞσουμε..." ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΔηλαδÞ; Δεν κατÜλαβα. Πες το λιγüτερο σοφÜ αλλÜ πες το καθαρüτερα. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Αν τους Üρχοντες που ψηφßζουμε μαυρßσουμε και τους μαυρισμÝνους αν ψηφßσουμε, τüτε θα σωθοýμε ßσως. Αφοý δυστυχοýμε με τους ψηφισμÝνους δεν θα ευτυχÞσουμε με τους μαυρισμÝνους; ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΜπρÜβο ΠαλαμÞδη μου! Ο ßδιος το σκÝφτηκες Þ ο Κηφισοφþν; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Εγþ. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εσý Αισχýλε τι λες; ΑΙΣΧΥΛΟΣ Πες πρþτα τι ψηφßζει η πüλη τþρα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΑΙΣΧΥΛΟΣ Οι Üλλοι της αρÝσουν; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Δεν της αρÝσουν. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Πþς να σþσεις τÝτοια πüλη, που οýτε τους καλοýς ψηφßζει οýτε τους κακοýς μαυρßζει; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Να το βρεις να σε πÜρω. ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΕπÜνω θα το πω. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α, üχι Ýτσι. Απü 'δω θα τη διακηρýξεις τη διÜσωση. ΑΙΣΧΥΛΟΣ "¼ταν πιστÝψουν τη γη των εχθρþν τους δικÞ τους και τη δικÞ τους των εχθρþν και δýναμη τα καρÜβια κι αδυναμßα τη δýναμη..." ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ωραßα! Ο κριτÞς τα καταπßνει üλα μüνος του. ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ Κρßνε λοιπüν. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Θα κρßνω λοιπüν. Θα διαλÝξω üποιον η ψυχÞ μου θÝλει. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΘυμÞσου τους θεοýς που ορκßστηκες. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Τι λες βρε απαßσιε, üλων απαισιüτατε; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Εγþ; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΤÝτοιο αßσχος κι Ýχεις μÜτια και κοιτÜς; ΔΙΟΝΥΣΟΣ Γιατß αßσχος, αν δεν εßναι αßσχος για τους θεατÝς; ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Βρε Üπονε, τ' αντÝχεις να πεθÜνω; ΔΙΟΝΥΣΟΣ "Ποιüς ξÝρει αν η ζωÞ δεν εßναι θÜνατος... η αναπνοÞ δεßπνο... ο ýπνος δÝρμα..." ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ Διüνυσε, τþρα, ελÜτε μÝσα. ΔΙΟΝΥΣΟΣ Γιατß; ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ Να σας φιλÝψω πριν μισÝψετε... ΔΙΟΝΥΣΟΣ Α! Ωραßα, μα το Δßα. Δε με πειρÜζει η καθυστÝρηση. (Ο Ευριπßδης φεýγει νικημÝνος. ΧΟΡΟΣ ΜακÜριος ο Ýχων εγγυημÝνη φρüνηση. ΠολλÜ μας το αποδεßχνουν αυτü. Ετοýτος μυαλωμÝνος Ýδειξε στο σπßτι του ξαναγυρνÜ για το καλü της πüλης üλης για το καλü του εαυτοý του φßλων του και συγγενþν, διüτι εßναι γνωστικüς. Μη με το ΣωκρÜτη μπλα μπλα και χαζομÜρες κÜθε μÝτρο χÜνοντας και τα καλÜ σημαντικÜ της τραγωδßας παρατþντας. ΠαλαβομÜρα σκÝτη εßναι να χÜνεις τον καιρü σου με μεγαλοστομßες και με σοφιστεßες. (Ξαναβγαßνουν. Γßνεται προπομπÞ του Αισχýλου) ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ Χαßρε Αισχýλε, στο καλü, και σþζε την πüλη μας με σωστÝς συμβουλÝς και τους Üμυαλους μυÜλωσε Και δþσε στον Κλειοφþντα τοýτο το σπαθß και το σχοινß στους φορατζÞδες Νικüμαχο και ΜÝρμηγκα και στα χÝρια του ΑρχÝνομου τοýτο εδþ το κþνειο και πες τους να 'ρθουν γρÞγορα να μην αργοποροýν. μα τον Απüλλωνα, με σßδερο καμμÝνο στÜμπα θα τους βÜλω θα τους δÝσω τα ποδÜρια μαζß με τον Αδεßμαντο το Λευκολοφßδη και θα τους σýρω στα βαθιÜ. ΑΙΣΧΥΛΟΣ Θα τα κÜνω üσα λες. Και το θρüνο μου δþσε τον στον ΣοφοκλÞ, να τον Ýχει να τον βρω αν τυχüν συμβεß να ξανÜρθω. Το ΣοφοκλÞ τον Ýχω δεýτερο μετÜ απü μÝνα. Και να θυμÜσαι καλÜ ο πανοýργος και ψεýταρος κι ο βρωμüστομος εκεßνος... ποτÝ μην καθßσει στο θρüνο μου οýτε κατÜ λÜθος. ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ ΦÝξτε τον τþρα. τραγουδþντας σκοποýς και τραγοýδια δικÜ του. (Καθþς ο Αισχýλος, με το Διüνυσο, φεýγουν) ΧΟΡΟΣ Στον ποιητÞ που φεýγει και στον 'Ανω Κüσμο πÜει και στην πüλη δþστε γνþμες ευτυχßας μεγÜλης. ¸τσι θα σωθοýμε απ' τα δεινÜ τα βαριÜ κι απ' του πολÝμου τη φρßκη κι ο Κλεοφþντας κι ο üποιος Üλλος θÝλει πüλεμο τα χωρÜφια τα δικÜ τους να πανε ν' αφανßζουν. ΤΕΛΟΣ
|
 |
