ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÐéíáêïèÞêç 

Carracci

Carracci Annibale, (1560-1609) Baroque   

     ΥπÞρξεν ο πιο σημαντικüς εκπρüσωπος μιας διακεκριμÝνης οικογÝνειας καλλιτεχνþν, που Üλλαξε το ρου της ΙταλικÞς τÝχνης στα τÝλη του 16ου αι. Με τον αδερφü του Αγκοστßνο και τον ξÜδερφο Λουντοβßκο, αντιτÜχτηκε στην επιφανειακüτητα του Μανιερισμοý, που επικρατοýσε κεßνη την εποχÞ και προτßμησε ν' ασχοληθεß με το σχÝδιο εκ του φυσικοý, εμπνεüμενος απü τη μεγαλüπρεπεια των ΔασκÜλων της ΑναγÝννησης. Το αριστοýργημÜ του εßν' αναμφισβÞτητα η διακüσμηση της ΓκαλÝρια ΦαρνÝζε, ακρογωνιαßος λßθος του ιδιþματüς του που 'δινεν Ýμφαση στο συναισθηματισμü κι αργüτερα θεμελßωσε το Μπαρüκ.
     Ο ΑνιμπÜλε ΚαρÜτσι (Annibale Carracci, Þταν Ιταλüς ζωγρÜφος, ο πλÝον εκτιμþμενος ζωγρÜφος στην εποχÞ του κι Þταν η κινητÞρια δýναμη για τη δημιουργßα του στυλ μπαρüκ. Μαζß με τον εξÜδελφü του Λουντοβßκο και τον μεγαλýτερο αδελφü του Αγκοστßνο -Ýκαστος υπÞρξε σημαντικüς καλλιτÝχνης- εκκßνησε τον μετασχηματισμü της ιταλικÞς ζωγραφικÞς: ΑπÝρριψαν το προσποιητü στη μανιεριστικÞ ζωγραφικÞ, προτÜσσοντας την επιστροφÞ στη φýση συζευγμÝνη με τη μελÝτη μεγÜλων Ιταλþν δημιουργþν της ΑναγÝννησης κι ειδικüτερα του ΤιτσιÜνο, του ΒερονÝζε και του ΚορÝτζιο.
     ΓεννÞθηκε 3 ΝοÝμβρη 1560, στη Μπολþνια και κατÜ πÜσα πιθανüτητα μαθÞτευσε μες στην οικογÝνειÜ του. Το 1582 αυτüς, ο αδελφüς του Αγκοστßνο κι ο εξÜδελφüς τους Λουντοβßκο, δημιοýργησαν Ýνα εργαστÞριο ζωγραφικÞς, που αρχικÜ ονüμασαν Accademia degli Desiderosi (Ακαδημßα üσων επιθυμοýν -μÜθηση και δüξα-) κι εν τÝλει μετονüμασαν σε Accademia degli Incamminati (Ακαδημßα των Πρωτοπüρων). Παρ' üτι δßναν Ýμφαση στη τυπικÜ φλωρεντινÞ γραμμικÞ τεχνικÞ σχεδιογραφßα, üπως παραδειγματικÜ χρησιμοποßησαν ο ΡαφαÞλ κι ο ΑντρÝα ντελ ΣÜρτο, το ενδιαφÝρον τους για τα φωτεινÜ χρþματα και τα κÜπως ομιχλþδη περιγρÜμματα των αντικειμÝνων προÝρχεται απü τη ΒενετικÞ ΣχολÞ ζωγρÜφων, κατÜ κýριο λüγο απü τα Ýργα του ΤιτσιÜνο, τον οποßο ο ΑννιμπÜλε κι ο Αγκοστßνο μελÝτησαν στα ταξßδια τους ανÜ την Ιταλßα τη περßοδο 1580-81 κατ' εντολÞ του μεγαλýτερου ΚαρÜτσι, του Λουντοβßκο. Αυτüς ο εκλεκτισμüς επρüκειτο να γßνει το καθοριστικü χαρακτηριστικü της ΣχολÞς ζωγραφικÞς της Μπολüνια. ΜÝσω της επüμενης γενεÜς ζωγρÜφων, üπως οι ΦραντσÝσκο ΑλμπÜνι (Francesco Albani), Ντομενικßνο (Domenichino), Γκουßντο ΡÝνι (Guido Reni), ΤζοβÜννι ΛανφρÜνκο (Giovanni Lanfranco) και Γκουερτσßνο (Guercino) η ΣχολÞ της Μπολþνια (ορισμÝνες φορÝς αποκαλεßται και ΣχολÞ του ΚαρÜτσι) Ýγινε η ηγÝτιδα δýναμη στη τÝχνη του 17ου αιþνα.
     Σε αρκετÜ πρþιμα Ýργα που δημιουργÞσανε στη Μπολüνια εßναι δýσκολο να ξεχωρßσει κανεßς τη συμβολÞ του καθενüς. Π.χ., οι νωπογραφßες στην ιστορßα του ΙÜσονα για το ανÜκτορο ΦÜβα (Palazzo Fava) περßπου το 1583-84) φÝρουνε την υπογραφÞ Carracci, κÜτι που υποδεικνýει üτι στη δημιουργßα τους συνÝβαλαν üλοι. Το 1585 ο ΑννιμπÜλε ολοκλÞρωσε το 3πτυχο της ΒÜπτισης του Χριστοý για την εκκλησßα των Αγßων Γρηγορßου και Σßρο (Santi Gregorio e Siro) στη Μπολþνια. Το 1587 ζωγρÜφισε τη Κοßμηση της Θεοτüκου για την εκκλησßα του Σαν Ρüκκο στο ΡÝτζιο Εμßλια.
     Τη περßοδο 1587–88 εßναι γνωστü üτι ταξßδεψε στη ΠÜρμα και στη συνÝχεια στη Βενετßα üπου συνÜντησε τον αδελφü του Αγκοστßνο. Απü το 1589 ως το 1592 οι τρεις ολοκλÞρωσαν τις τοιχογραφßες Η ßδρυση της Ρþμης στο ανÜκτορο ΜανιÜνι (Palazzo Magnani) της Μπολþνια. Το 1593, τελεßωσε το τρßπτυχο Η ΠαρθÝνος στον Θρüνο με τον ¢γιο ΙωÜννη και την Αγßα Αικατερßνη, σε συνεργασßα με το Λοýτσιο ΜασσÜρι (Lucio Massari). Η ΑνÜσταση του Χριστοý επßσης ολοκληρþθηκε την ßδια χρονιÜ. Το 1592 ζωγρÜφισε τη Κοßμηση της Θεοτüκου για το παρεκκλÞσι Μποναζüνι του Αγßου Φραγκßσκου. Τη περßοδο 1593-94 οι τρεις εργÜστηκαν στις νωπογραφßες του ανακτüρου ΣαμπιÝρι (Palazzo Sampieri) στη Μπολþνια.
     Με βÜση τις αριστουργηματικÝς νωπογραφßες τους εκεß, ο ΑννιμπÜλε συστÞθηκε απü το Δοýκα της ΠÜρμα, Ρανοýτσιο Α' ΦαρνÝζε (Ranuccio I Farnese) στον αδελφü του, ΚαρδινÜλιο ΟντοÜρντο ΦαρνÝζε (Odoardo Farnese), που Þθελε να διακοσμÞσει το ισüγειο στο ΑνÜκτορο ΦαρνÝζε στη Ρþμη. ΝοÝμβρη-ΔεκÝμβρη του 1595 μετÝβησαν στη Ρþμη για να ξεκινÞσουνε τη διακüσμηση του Camerino του ανακτüρου με ιστορßες του ΗρακλÞ, θεματολογßα ιδιαßτερα κατÜλληλη, καθþς στην αßθουσα αυτÞ στεγαζüτανε το διÜσημο ελληνορωμαúκü γλυπτü ΗρακλÞς των ΦαρνÝζε.
     Ο ΑννιμπÜλε, εν τω μεταξý, ετοßμασε 100Üδες προπαρασκευαστικÜ σκαριφÞματα για τη κυρßως εργασßα, ενþ βρισκüταν επικεφαλÞς μιας ομÜδας που 'φτιαχνε νωπογραφßες στο μεγÜλο σαλüνι με το κοσμικü θÝμα quadri riportati των ερþτων των θεþν Þ, üπως ο βιογρÜφος ΤζοβÜννι Μπελλüρι (Giovanni Bellori) το περιÝγραψε "Η ανθρþπινη ΑγÜπη κυριαρχοýμενη απü την ΟυρÜνια ΑγÜπη". Αν κι η οροφÞ εßναι ιδιαßτερα πλοýσια σε στοιχεßα ψευδαßσθησης, οι αφηγÞσεις Ýχουνε δημιουργηθεß με διακοσμÞσεις συγκρατημÝνου κλασσικισμοý της üψιμης ΑναγÝννησης αντλþντας Ýμπνευση, αν και πιο οικεßες και Üμεσες, απü την οροφÞ της ΚαπÝλα Σιστßνα του ΜιχαÞλ ΑγγÝλου καθþς και την οροφÞ του Βατικανοý του ΡαφαÞλ και τις νωπογραφßες του στη βßλα Φαρνεζßνα. Η εργασßα του αργüτερα θα εμπνεýσει τις σημαντικÝς νωπογραφßες του μπαρüκ ιλουζιονισμοý των ΠιÝτρο ντα Κορτüνα,ΤζοβÜννι ΛανφρÜνκο (Giovanni Lanfranco) κι αργüτερα, των ΑντρÝα Πüτσο (Andrea Pozzo) και ΤζοβÜννι Μπαττßστα ΓκÜουλι (Giovanni Battista Gaulli).
     Στη διÜρκεια των 17ου και 18ου αι., η οροφÞ των ΦαρνÝζε θεωρεßτο το ασυναγþνιστο αριστοýργημα νωπογραφßας της εποχÞς του. Οι εκατοντÜδες προπαρασκευαστικþν σκαριφημÜτων του ΑννιμπÜλε γßνανε θεμελιþδες βÞμα για τη σýνθεση οποιουδÞποτε φιλüδοξου ιστορικοý Ýργου. Ο κριτικüς τÝχνης του 17ου αι. ΤζοβÜννι Μπελλüρι, στη επισκüπησÞ του με τßτλο Idea, εγκωμßαζε τον ΚαρÜτσι ως υπüδειγμα της ιταλικÞς ζωγραφικÞς, που υποκßνησε μιαν αναγÝννηση της μεγÜλης παρÜδοσης του ΡαφαÞλ και του ΜιχαÞλ ΑγγÝλου. Απü την Üλλη, ενþ παραδεχüταν τις ικανüτητες του ΚαραβÜτζιο ως ζωγρÜφου, αποδοκßμαζε το υπερ-νατουραλιστικü στυλ του, αν üχι τη ταραχþδη προσωπικüτητÜ του. ¸τσι, Ýβλεπε και τους οπαδοýς του (Caravaggisti) ßδιου στυλ με την ßδια ζοφερüτητα. Οι ζωγρÜφοι παρακινοýνταν να απεικονßσουνε το πλατωνικü ιδεþδες του κÜλλους, üχι των Ρωμαßων γυναικþν του δρüμου. Παρ' üλ' αυτÜ, οι προστÜτες κι οι μαθητÝς του ΚαρÜτσι και του ΚαραβÜτζιο δεν ανÞκανε σ' αντßθετα στρατüπεδα: Οι σýγχρονοι με τους ζωγρÜφους προστÜτες τους, üπως ο μαρκÞσιος ΒιντσÝντσο ΤζουστινιÜνι (Vincenzo Giustiniani) παρατηροýσαν την υπεροχÞ και των δýο ως προς τη μανιÝρα και τη χρÞση μοντÝλων.
     Στον αιþνα μας οι παρατηρητÝς Ýχουν αναθερμÜνει τον επαναστατικü μýθο του ΚαραβÜτζιο και συχνÜ αγνοοýνε τη βαθειÜ επßδραση που Üσκησε ο ΚαρÜτσι. Ο ΚαραβÜτζιο σχεδüν ποτÝ δεν εργÜστηκε σε νωπογραφßες, που συχνÜ θεωροýνται δοκιμασßα θÜρρους για τον ενασχολοýμενο καλλιτÝχνη. Απü την Üλλη πλευρÜ, οι καλýτερες δημιουργßες του ΚαρÜτσι εßναι νωπογραφßες. ¸τσι, οι μελαγχολικοß πßνακες του ΚαραβÜτζιο, με το σκοτεινü φüντο, ταιριÜζουν καλλßτερα στο στοχαστικü περιβÜλλον της Αγßας ΤρÜπεζας κι üχι στους καλοφωτισμÝνους τοßχους Þ τα ταβÜνια üπως αυτÜ στο ανÜκτορο ΦαρνÝζε. Ο Ροýντολφ Βιττκüβερ εξεπλÜγη üταν διαπßστωσε üτι Ýνας ΚαρδινÜλιος περιÝβαλλε τον εαυτü του με νωπογραφßες παρüμοιας λÜγνας θεματολογßας, ενδεικτικü μιας σημαντικÞς χαλÜρωσης της ηθικÞς του αντι-αναμορφωτισμοý. ΑυτÞ η θεματικÞ επιλογÞ καταδεικνýει πως ο ΚαρÜτσι μπορεß να Þτανε περισσüτερο αντιδραστικüς απÝναντι στο συχνÜ ιεροπρεπÝς θρησκευτικü πÜθος του ΚαραβÜτζιο. Ο Βιττκüβερ δηλþνει üτι οι νωπογραφßες του ΚαρÜτσι μεταδßδουνε την εντýπωση μιας τρομερÞς χαρÜς για τη ζωÞ, μια νÝα Üνθηση της ζωτικüτητας και μιας ενÝργειας που επß μακρüν Þταν καταπιεσμÝνες.
     ΣÞμερα δυστυχþς οι περισσüτεροι γνþστες που επισκÝπτονται το παρεκκλÞσι ΤσερÜζι (Cappella Cerasi) της εκκλησßας ΣÜντα Μαρßα ντελ Πüπολο αγνοοýνε το τρßπτυχο του ΚαρÜτσι Η Κοßμηση της Θεοτüκου (1600-1601) και στρÝφουνε τη προσοχÞ τους στα εκπληκτικÜ συνοδευτικÜ Ýργα του ΚαραβÜτζιο. Εßναι πολý κατατοπιστικÞ η σýγκριση μεταξý της Κοßμησης του ΚαρÜτσι με το ΘÜνατο της ΠαρθÝνου του ΚαραβÜτζιο. ΑνÜμεσα στους συγχρüνους του, ο ΚαρÜτσι θα Þταν ανανεωτÞς. ΞαναζωντÜνεψε τ' οπτικü λεξιλüγιο των νωπογραφιþν του ΜιχαÞλ ΑγγÝλου κι επανÝφερε τη δυνατÞ και ζωντανÞ απεικüνιση τοπßων, που βαθμιαßα Ýφθινε υπü την επßδραση του μανιερισμοý. Παρ' üτι ο ΜιχαÞλ ¢γγελος συσποýσε τα σþματα των μορφþν του σ' üλες τις δυνατÝς προοπτικÝς, ο ΚαρÜτσι στις νωπογραφßες του ΦαρνÝζε Ýδειξε πþς μποροýσαν να χορεýουν. Τα üρια τοßχων-οροφÞς, οι ευρεßες προεκτÜσεις των τοßχων που επρüκειτο να νωπογραφηθοýν, επρüκειτο να ακολουθηθοýν, ως προς τη λαμπρüτητα των χρωμÜτων, απü τους οπαδοýς του ΚαρÜτσι τις επüμενες 10ετßες.
     Τον επüμενο αιþνα η τÝχνη του μπαρüκ, εν γÝνει, υπÝστη Ýντονη κριτικÞ απü νεοκλασσικοýς κριτικοýς, üπως ο Γιüχαν ΓιοÜχιμ Βßνκελμαν (Johann Joachim Winckelmann) αλλÜ κι ακüμη αργüτερα απü τον σεμνüτυφο Τζον ΡÜσκιν (John Ruskin). Ο ΚαρÜτσι γλßτωσε απü τη γενικÞ κατακραυγÞ επειδÞ θεωρÞθηκε μιμητÞς του ιδιαßτερα θαυμαζüμενου ΡαφαÞλ. Στις 8 Ιουλßου 1595 ολοκλÞρωσε τον πßνακα Ο ¢γιος Ρüκκο μοιρÜζει ελεημοσýνη, που βρßσκεται σÞμερα στη ΠινακοθÞκη της ΔρÝσδης (Dresden Gemäldegalerie). ¢λλες δημιουργßες του κεßνη την εποχÞ στη Ρþμη περιλαμβÜνουν το Ýργο Domine, Quo Vadis?,περßπου το 1602, που εßναι αξιοσημεßωτο για την εκπληκτικÞ οικονομßα της σýνθεσης των μορφþν και τη δýναμη και την ακρßβεια των χειρονομιþν, που αργüτερα επηρÝασε σημαντικÜ τον ΝικολÜ ΠουσÝν και μÝσω αυτοý, τη γλþσσα των χειρονομιþν στη ζωγραφικÞ.
     ¹ταν αξιοσημεßωτα επιλεκτικüς στη θεματικÞ του, απεικονßζοντας τοπßα, σκηνÝς της καθημερινüτητας και πορτραßτα, συμπεριλαμβανομÝνης και μιας σειρÜς αυτοπροσωπογραφιþν του σε διÜφορες εποχÝς. ¹ταν Ýνας απü τους 1ους Ιταλοýς ζωγρÜφους στων οποßων τον καμβÜ δινüτανε προτεραιüτητα στα τοπßα απÝναντι στις μορφÝς, üπως η αριστουργηματικÞ ΦυγÞ στην Αßγυπτο: Το ýφος αυτοý του πßνακα ακολουθÞθηκε απü τον αγαπημÝνο μαθητÞ του, τον Ντομενικßνο αλλÜ και τον Κλωντ Λορραßν. Η τÝχνη του εßχε, επßσης, μια λιγüτερο επßσημη πλευρÜ, που αποκαλýπτεται στις παρωδßες (καρικατοýρες) του -γενικÜ του πιστþνεται η επινüηση αυτÞς της φüρμας- και στις 1ες δημιουργßες σκηνþν της καθημερινüτητÜς του, που 'ναι αξιοσημεßωτες για την ακριβÞ παρατÞρηση και τον ελεýθερο χειρισμü τους. ΠεριγρÜφεται απü βιογρÜφους ως μη δßνων σημασßα στην Ýνδυση, αλλÜ μ' εμμονÞ στην εργασßα: Οι αυτοπροσωπογραφßες του ποικßλλουν ως προς την αποτýπωσÞ του.
    Το 1600 διαφωνοýνε με τον αδερφü του κι αυτüς τον εγκαταλεßπει για να μεταβεß στη ΠÜρμα και να πεθÜνει εκεß 2 χρüνια μετÜ. Το 1603 αρχßζει να δουλεýει τους ημικυκλικοýς πßνακες Αλντομπραντßνι και τους ολοκληρþνει σ' Ýνα χρüνο. Το 1609 κÜνει Ýνα σýντομο ταξßδι στη ΝÜπολι. Δεν εßναι σαφÝς πüσες εργασßες ολοκλÞρωσε, αφοý τελεßωσε τις νωπογραφßες στη μεγÜλη αßθουσα του ανακτüρου ΦαρνÝζε. Το 1606 υπογρÜφει τον πßνακα Madonna of the bowl, αλλÜ σε μια επιστολÞ του καρδιναλßου ΟντοÜρντο ΦαρνÝζε το 1606 αναφÝρεται üτι τον παρεμποδßζει μια βαρειÜ μελαγχολικÞ διÜθεση, þστε να εργαστεß για λογαριασμü του. Το 1607 αδυνατεß να ολοκληρþσει τη παραγγελßα του Δοýκα της Μüντενα για Ýνα πßνακα με θÝμα τη ΓÝννηση. ΥπÜρχει μια σημεßωση του 1608 üπου υποδεικνýει σε μαθητÞ του üτι θα περνÜ τουλÜχιστον 2 þρες τη μÝρα στο εργαστÞριο. Δεν υπÜρχει παρÜ ελÜχιστη τεκμηρßωση ως προς το γιατß ο χρωστÞρας του σßγησε. ΥπÜρχουν, εν τοýτοις, πολλÝς εικασßες.
     Ο ΑννιμπÜλε πÝθανε στις 15 Ιουλßου 1609, μüλις στα 49 του χρüνια και τÜφηκε με τιμÝς, σýμφωνα με τη θÝλησÞ του, κοντÜ στον ΡαφαÞλ στο ΠÜνθεον της Ρþμης. Αποτελεß μÝτρο των επιτευγμÜτων του η αναφορÜ μ' επαßνους προς αυτüν απü τüσο διαφορετικοýς καλλιτÝχνες, üπως ο Τζιαν ΛορÝντσο Μπερνßνι, ο ΝικολÜ ΠουσÝν κι ο ΠÝτερ ΠÜουλ Ροýμπενς. Πολλοß απü τους μαθητÝς Þ τους βοηθοýς του σε Ýργα üπως στο ανÜκτορο ΦαρνÝζε και στο παρεκκλÞσι ΧερρÝρα (Herrera) θα γßνονταν διÜσημοι καλλιτÝχνες τις επüμενες 10ετßες, üπως οι Ντομενικßνο, ΦραντσÝσκο ΑλμπÜνι, ΤζοβÜννι ΛανφρÜνκο, ΝτομÝνικο Βιüλα, Γκουßντο ΡÝνι, Σßστο Μπανταλüκκιο κι Üλλοι.
     Η παρÜδοση της ιταλικÞς ΑναγÝννησης στη ζωγραφικÞ καθþς κι οι ζωγρÜφοι της üψιμης ΑναγÝννησης, üπως οι ΡαφαÞλ, ΜιχαÞλ ¢γγελος, ΚορÝτζιο, ΤιτσιÜνο και ΒερονÝζε, Üσκησαν σημαντικÞ επßδραση στις δημιουργßες του, κυρßως στη χρÞση των χρωμÜτων. Ο ΚαρÜτσι Ýθεσε τα θεμÝλια της γÝννησης της ζωγραφικÞς μπαρüκ. Το προηγοýμενο, κÜπως στεßρο στυλ του μανιερισμοý αναθεωρÞθηκε πλÝον στις αρχÝς του 16ου αι., οδηγþντας σε ανασýνθεση πολλÝς απü τις ΣχολÝς. Οι πßνακες του εßναι εμπνευσμÝνοι απü την ενετικÞ σχολÞ κι ειδικüτερα απü τις δημιουργßες του ΠÜολο ΒερονÝζε. Πßνακες που δεßχνουνε με σαφÞνεια ßχνη αυτÞς της επßδρασης εßναι Η Ýνθρονη ΠαρθÝνος με τον ¢γιο Ματθαßο, πßνακας που δημιουργÞθηκε ýστερα απü παραγγελßα της ΡÝτζιο Εμßλια (σÞμερα στη ΠινακοθÞκη της ΔρÝσδης) κι Ο Μυστικüς ΓÜμος της Αγßας Αικατερßνης της Αλεξανδρεßας (περ. 1575) που σÞμερα βρßσκεται στην πινακοθÞκη της Ακαδημßας (Gallerie dell'Accademia) στη Βενετßα.


=================



                       Αυτοπροσωπογραφßα Ι


                    Αυτοπροσωπογραφßα ΙΙ


                  ¢δωνις, Αφροδßτη & ¸ρωτας


                             
'Αγγελοι-Ερωτιδεßς


                                  ΚυνÞγι


                      Τοπßο Με ΠοτÜμι & ΚÜστρο


                            Αγüρι Που Πßνει


                                     Γελþντας


                                ΦασολοφÜγος


                             Στο ΧασÜπικο Ι


                         Στο ΧασÜπικο ΙΙ


           Δüξα Του Χριστοý Εν ΜÝσω ΑγγÝλων


              ΣτÝψη Της Θεοτüκου Με ¸ξι ΑγγÝλους


                  ΠαρθÝνος, ΒρÝφος Με Δüξα


                                      ΠιετÜ


                     ΑνÜληψη Της Θεοτüκου


                                Σταýρωση


                    ΑποκαθÞλωση & ΘρÞνος Ι


                     ΑποκαθÞλωση & ΘρÞνος ΙΙ


                   Αφροδßτη. ¸ρως & Τρεις ΧÜριτες


                    Αφροδßτη ΣÜτυρος & Ερωτιδεßς


                                  ΣÜτυρος & 'Αρτεμις


                           Η ΕπιλογÞ Του ΗρακλÞ


                        Η Θεοτüκος Εμφανßζεται


                      Στο Λουτρü Της Αφροδßτης


                              ΚεφαλÞ ΓÝροντα


              Μαντüνα Με ΒρÝφος & ¢γιο ΙωÜννη


              Ο Ιησοýς ΦορÜ το ΑκÜνθινο ΣτεφÜνι (λεπτ.)


   Μαντüνα, ΣÜντα Λουτσßα, Αγιος Τζιοβανßνο & ¢γγελος


                       Μαντüνα ΖητÜ Ησυχßα


           Οι Πειρασμοß Του Αγßου Αντωνßου (λεπτ.)


            Ο Μυστικüς ΓÜμος Της Αγßας Αικατερßνης


                        Ο ¢γιος Ρüκκο & ¢γγελος


                            Πορτραßτο Μπüσσι


                         Πορτραßτο Τουρßνι


                            Domine, Quo Vadis?


 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers