ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Äïêßìéá 

ÃÕÍÁÉÊÅÓ ÔÏÕ ÊÏÓÌÏÕ: Ù'. Ç 'ÐáñáóôñáôçìÝíç' Ëüãéá Êüñç

                                          Πρüλογος

     Κι Ýχω πει: τα βαριÝμαι πλÝον αυτÜ τα προλογßστικα σε γνωστü πια θÝμα, πλην üμως εδþ θα χρειαστεß. Κι υπÜρχουνε 2 λüγοι που πρÝπει να παρακÜμψω κÜποια θÝσφατα για τα συγκεκριμÝνα Üρθρα και να προσθÝσω Ýναν Üντρα -επß μικρüν- κι Ýνα μεγÜλο ¸ρωτα -επß μακρýτερον: 2 λüγοι σημαντικοß üπως θα δοýμε παρακÜτω. Παραλεßπω το πλÝον μασημÝνο: νÝο Üρθρο με μια Γυναßκα του Κüσμου (24ο πλÝον), και να περÜσω βιαστικÜ σε μιαν εξÞγηση. Η Ελοßζ Ντ' ΑρζαντÝιγ Þτανε μεν μια μεγÜλη λüγια και θρησκευτικÞ ηγÝτις, αλλ' επßσης ερωτεýτηκε σφοδρÜ Ýναν Üντρα και μοßρασε μÝρος της ζωÞς της μαζß του, -γεννþντας και το παιδß του, μÜλιστα- κι αν Þταν Ýνας τýπος Ýστω Ýτσι κι Ýτσι, θα τονε παρÝλειπα χαλαρÜ Þ θα 'βαζα μιαν απλÞν αναφορÜ στ' üνομÜ του. ΑλλÜ Þταν ο μÝγας φιλüσοφος του 12ου αι., ο γνωστüς ΑβελÜρδος, της φÝρθηκε καλÜ κι üχι Üσχημα. Οπüτε... ας τα πÜρουμε απü την αρχÞ με τη σειρÜ.  Π. Χ.

   ΑβελÜρδος

     Ο ΠÞτερ ΑμπελÜρντ (Peter Abelard, γνωστüς επßσης κι ως Abeillard, Abailard, Abælardus κι ΑβελÜρδος) γεννÞθηκε στο ΠαλÝ, το 1079, Ýνα μικρü χωριü 10 μßλια ανατολικÜ της Ναντ στη ΒρετÜνη, απü ευγενÞ οικογÝνεια. Ο πατÝρας του, Berengar, Þταν Üρχοντας του χωριοý, το üνομα της μητÝρας του Þταν Lucia κι οι δýο μετÜ μπÞκαν σε μοναστÞρι. Απü νεαρÞ ηλικßα παροτρýνθηκε απü τον πατÝρα του στα γρÜμματα και τις τÝχνες. Ο ΠÝτρος, ο μεγαλýτερος απü τα παιδιÜ τους, προοριζüταν για στρατιωτικÞ καριÝρα, αλλÜ, üπως μας λÝει ο ßδιος, εγκατÝλειψε τον ¢ρη για τη ΜινÝρβα, το επÜγγελμα των üπλων για τη μÜθηση. ΚατÜ συνÝπεια, σε νεαρÞ ηλικßα, Ýφυγε απü το κÜστρο του πατÝρα του και γýρεψε διδασκαλßα ως περιπλανþμενος λüγιος στα σχολεßα των πιο γνωστþν δασκÜλων εκεßνης της εποχÞς. Μεταξý αυτþν των δασκÜλων Þταν ο Ροσελßνους (Rucelinus) ο ΝομιναλιστÞς, στο σχολεßο του οποßου στο Locmenach, κοντÜ στο Vannes, ο Abelard σßγουρα πÝρασε λßγο χρüνο πριν φτÜσει στο Παρßσι. ΕπÝλεξε τη διαλεκτικÞ και μυÞθηκε στη σκÝψη του ΑριστοτÝλη. Αντß τη στρατιωτικÞ καρριÝρα που τονε προüριζε ο πατÝρας, προτßμησε τον ακαδημαúκü κλÜδο κι Ýκανε ταξßδια σ' üλη τη Γαλλßα, üπου συναντοýσε και συνομιλοýσε μ' Üλλα επιφανÞ πρüσωπα, -του δüθηκε Ýτσι ο τßτλος του Περιπατητικοý. ¸ζησε την εποχÞ των βασιλÝων της Γαλλßας Λουδοβßκου ΣΤ' του Παχý και Λουδοβßκου Ζ'.



     Το ΠανεπιστÞμιο του Παρισιοý δεν υπÞρχε ακüμα σαν ßδρυμα περισσüτερο απü μισü αιþνα μετÜ το θÜνατο του ΑβελÜρδου, εκεß Üνθιζε τüτε το Cathedral School, η σχολÞ της Σαιν ΖενÝβ κι αυτÞ του St. Germain des Prés, οι πρüδρομοι των πανεπιστημιακþν σχολþν του επüμενου αιþνα. Η ΚαθεδρικÞ ΣχολÞ Þταν αναμφßβολα το πιο σημαντικü απ' αυτÜ κι εκεß ο νεαρüς ΑβελÜρδος Ýχτισε τα βÞματÜ του για να σπουδÜσει διαλεκτικÞ υπü τον διÜσημο διδασκαλο Γουßλιαμ Ντε Σαμπþ (Guillaume de Champeaux) που Þταν οπαδüς του ΑνσÝλμου του Λον (Anselme de Laon), κýριου υποστηρικτÞ της θεωρßας του ρεαλισμοý κι Ýνας απü τους σημαντικüτερους δασκÜλους φιλοσοφßας της εποχÞς του. ¹ρθε σε σýγκρουση μαζß του κι εßχαν Ýντονες λογομαχßες που τελικÜ βγÞκε νικητÞς ο ΑβελÜρδος, αφοý υπερτεροýσαν τα επιχειρÞματÜ του, πρÜγμα που εξÝπληξε üλο τον εκπαιδευτικü κüσμο της εποχÞς του.
     Σýντομα, ωστüσο, ο νÝος απü την επαρχßα, που το κýρος ενüς μεγÜλου ονüματος θα τονε γÝμιζε δÝος, üχι μüνο τüλμησε να αντιταχθεß στη διδασκαλßα του δασκÜλου, αλλÜ προσπÜθησε να στÞσει ΣχολÞ ως αντßπαλος, üχι κι εýκολο πρÜγμα στο Παρßσι. Αυτü πιθανüτατα Þταν το Ýτος 1101.
. ΜετÝβη στο Μελßν (Μelun) κι ßδρυσε δικÞ του σχολÞ. Ο δÜσκαλüς του απü φθüνο προς αυτüν λüγω της Þττας που 'χεν υποστεß προσπÜθησε να τον υπονομεýσει στους σπουδαστÝς του. Η διδασκαλßα του νεαροý üμως ενθουσßασε τους πÜντες κι αποφÜσισε να ιδρýσει νÝα, μεγαλýτερη σχολÞ στο ΚορμπÝιγ (Corbeil). Στην επιστροφÞ του στο Παρßσι βρÞκε τον μεγÜλο του αντßπαλο ΓουλιÝλμο να 'χει προαχθεß (1108) σε επßσκοπο στον ¢γιο Βßκτορα. ¼ταν συναντηθÞκανε φοýντωσε ξανÜ η παλιÜ αντιπÜθεια κι αναγκÜσθηκε να επιστρÝψει στο Μελßν. Ο ΓουλιÝλμος üμως Üρχισε να γßνεται μισητüς, να απομονþνεται απü τους πÜντες και τελικÜ εγκατÝλειψε τη διδασκαλßα.



     Τα επüμενα 2 Ýτη τα πÝρασε στη γενÝτειρÜ του σχεδüν αποκομμÝνος απü τη Γαλλßα, üπως λÝει. Ο λüγος της αναγκαστικÞς υποχþρησης απü τη διαλεκτικÞ διαμÜχη Þταν η υγεßα. ΕπιστρÝφοντας στο Παρßσι, Ýγινε πÜλι μαθητÞς του William Champeaux με σκοπü τη μελÝτη της ρητορικÞς. ¼ταν ο Γουßλιαμ αποσýρθηκε στο μοναστÞρι του Αγßου Βικτüρ, ο ΑβελÜρδος, που εν τω μεταξý εßχε ξαναρχßσει τη διδασκαλßα του στο Μελßν, Ýσπευσε στο Παρßσι για να εξασφαλßσει τη προεδρßα της ΚαθεδρικÞς ΣχολÞς χωρßς üμως επιτυχßα. Τüτε ßδρυσε τη σχολÞ  Σαιν ΖενÝβ (1108). Εκεß και στη Cathedral School, üπου το 1113 κατÜφερε τελικÜ ν' αποκτÞσει Ýδρα, απολÜμβανε τη μεγαλýτερη φÞμη ως δÜσκαλος ρητορικÞς και διαλεκτικÞς. Πριν αναλÜβει το καθÞκον της διδασκαλßας θεολογßας στη ΚαθεδρικÞ ΣχολÞ, πÞγε στο Λüν üπου παρουσιÜστηκε στον σεβÜσμιο ¢νσελμ του Λον ως μαθητÞς της θεολογßας. ¹τανε πλÝον οριστικüς θριαμβευτÞς.
     Σýντομα, ωστüσο,  δεν κατÜφερε να συγκρατηθεß και θÝλησε να παρακÜμψει κι αυτü το δÜσκαλü του ισχυρßζüμενος πως δεν Þταν ικανοποιημÝνος Ýως üτου να τον εßχε εξολοθρεýσει εντελþς τον δÜσκαλο της θεολογßας στο Λüν,üπως με τον δÜσκαλο της ρητορικÞς και διαλεκτικÞς στο Παρßσι. ΛαμβÜνοντας υπüψη τον ßδιο τον ΑβελÜρδο για το περιστατικü, εßναι αδýνατο να μην του το προσÜψουμε που Ýκανε εχθροýς üπως ο Alberic κι ο Lotulph, μαθητÝς του Anselm, που αργüτερα, στρÜφηκαν εναντßον του. Οι θεολογικÝς μελÝτες που διενÞργησε στο Laon Þταν αυτü που σÞμερα θα αποκαλοýσαμε μελÝτη της εξÞγησης. Δεν υπÜρχει αμφιβολßα πως η καρριÝρα του ως δασκÜλου στο Παρßσι, απü το 1108 Ýως το 1118, Þταν ιδιαßτερα εξαιρετικÞ.



     Στο  Historia Calamitatum μας λÝει πþς οι μαθητÝς σωρεýονταν σ' αυτüν απü κÜθε χþρα της Ευρþπης, δÞλωση που επιβεβαιþνεται περισσüτερο απü τους σýγχρονοýς του. Στη πραγματικüτητα, Þτανε το εßδωλο του Παρισιοý. εýγλωττος, ζωηρüς, üμορφος, με μιαν ασυνÞθιστα πλοýσια φωνÞ, γεμÜτη εμπιστοσýνη στη δικÞ του δýναμη να ευχαριστÞσει, εßχε, üπως μας λÝει, ολüκληρο τον κüσμο στα πüδια του. ¼τι γνþριζε τα αδικαιολüγητα αυτÜ πλεονεκτÞματα, αναγνωρßζεται απü τους πιο Ýνθερμους θαυμαστÝς του. ΠρÜγματι, αργüτερα εκεß, ομολογεß πως εκεßνη η περßοδος της ζωÞς του Þτανε γεμÜτη ματαιοδοξßα κι υπερηφÜνεια. Σ' αυτÜ τα σφÜλματα αποδßδει τη πτþση του, που Þτανε τüσο γρÞγορη και τραγικÞ üσο κι η Üνοδος, στη καρριÝρα του.



    Η Argenteuil, τüτε Þτανε μια κωμüπολη, της περιοχÞς Val-d’Oise Île-de-France, στη Γαλλßα. Βρßσκεται κατÜ μÞκος της βüρειας üχθης του ΣηκουÜνα, βορειοδυτικÜ του Παρισιοý. Το üνομÜ της προÝρχεται απü τα αποθÝματα ασημιοý που εκμεταλλεýονταν εκεß οι ΓαλÜτες. Η πüλη αναπτýχθηκÝ απü Ýνα μοναστÞρι που ιδρýθηκε εκεß τον 7ο αι. απü τη κüρη του ΚαρλομÜγνου, τη Théorade και μπορεß να Þταν η πρþτη μοναχÞ εκεß. Στην εκκλησßα του Σαιν-Ντενß του μοναστηριοý βρßσκεται ο υποτιθÝμενος χιτþνας του Χριστοý, που δüθηκε στο μοναστÞρι απü τον ΚαρλομÜγνο αφοý το εßχε λÜβει απü τη βυζαντινÞ αυτοκρÜτειρα ΕιρÞνη.
     ΓυρνÜμε λßγα χρüνια πßσω, γýρω στο 1100 περßπου, üπου μια γυναßκα, η ΧερσÝντ, γεννÜ Ýνα κοριτσÜκι, χωρßς πατÝρα, σýζυγο Þ κÜποιον που να τη στηρßζει σ' αυτü. ¹ταν εταßρα, πüρνη, διακριτικÞ παλλακßδα, υπηρÝτρια, ξεπεσμÝνη πριγκÞπισσα, εργαζüμενη γυναßκα; Κανεßς δεν ξÝρει, δεν γνωρßζουμε τßποτε παραπÜνω, οýτε üνομα πατÝρα υπÜρχει πουθενÜ. ΠÜντως το παρÝδωσε αργüτερα σε μιαν ανÜδοχη μητÝρα με πολλÜ παιδιÜ, να το αναθρÝψει κι η ßδια κÜπου χÜθηκε στις ρωγμÝς της ιστορßας Þ πÝθανε. Το κοριτσÜκι πÜντως Ýζησε και πλατσοýριζε στις λÜσπες παßζοντας και φτιÜχνοντας Ýναν Üλλο κüσμο καλλßτερο στο μυαλü της. ΚÜποιος κýριος ΦυλμπÝρ, ανÝλαβε να τη βγÜλει απü την Üθλια κατÜσταση αυτÞ, δηλþνοντας πως Þτανε παιδß της πεθαμÝνης του αδελφÞς, που εßχε κÜμποσο καιρü χÜσει τα ßχνη της. Δεν γνωρßζουμε σε ποιü βαθμü εßπε την αλÞθεια, πÜντως. Το κοριτσÜκι τον ακολοýθησε και πÝρασε τα πρþτα χρüνια της εκεß, στο μοναστÞρι του Σαιντ Ντενß. Ο ΦυλμπÝρ Þταν ΕφημÝριος στο ναü Σαιντ ΕτιÝν, που αργüτερα Ýγινε Νοτρ Νταμ κι εßχε Ýνα κýρος. Τη λÝγαν ΕλοÀζ κι εßχε μανßα να διαβÜζει βιβλßα, για να βρßσκει μÝσα στις σελßδες τους, αυτοýς τους διαφορετικοýς κüσμους που Ýφτιαχνε στο μυαλü της μικρÞ και παρÜλληλα Þτανε σφουγγÜρι γνþσεων.
     Σε πολý μικρÞ ηλικßα κιüλας, μποροýσε να διαβÜζει λατινικÜ, να λατρεýει τον ΚικÝρωνα και τη ΡωμαúκÞ ρητορικÞ. Στη ΜονÞ του Σαιν Ντενß που την Ýβαλε ο θεßος, üλες εßχανε να το κÜνουνε με το ζÞλο που Ýδιεχνε στη μüρφωση και τη καλλιÝργειÜ της. Αυτü þθησε τον ΦυλμπÝρ να της ορßσει Ýνα διδÜσκαλο για να εμπλουτßσει περαιτÝρω τις γνþσεις της, μιας κι αργüτερα ßσως τις χρειαζüτανε -εßχε βλÝψεις και δεν Ýπεσε εντελþς Ýξω, να τη καμαρþσει σε ανþτερο βαθμü στους κüλπους της εκκλησßας. Η κοπελλßτσα Þτανε στα 15-16 περßπου, üταν ο θεßος της σýστησε τον κορυφαßο διδÜσκαλο της εποχÞς εκεßνης, που δεν Þταν Üλλος απü τον ΑβελÜρδο. Και τüτε Ýμελλε να ξεκινÞσει να γρÜφεται η πιο üμορφη, η πιο τραγικÞ αλλÜ κι η πιο τßμια ερωτικÞ ιστορßα üλων των εποχþν. Διüτι Üτιμος δεν εßναι ο ερωτευμÝνος, αλλÜ Üτιμος εßναι ο περßγυρüς του, που "συσχετßζει κουτÜ".



     Ενþ üμως ζοýσε μÝχρι το 1118 μιαν Þρεμη και συνετÞ ζωÞ βασισμÝνη σε φιλοσοφικÝς συζητÞσεις, Ýνας παρÜφορος Ýρωτας θ' αλλÜξει τη ζωÞ του ΑβελÜρδου. Επρüκειτο για τη 16χρονη ΕλοÀζ (Héloise Fulbert), ανεψιÜ του γÝροντα εφημÝριου ΦυλμπÝρ, γνωστÞ για τη μüρφωση και τη καλλιÝργεια του χαρακτÞρα της. Ο γÝροντας θεßος της του εßχε εμπιστευθεß τη μüρφωση της. Ο Ýρωτας μεταξý τους Þτανε δυνατüς κι Ýγινε σταδιακÜ κοινü μυστικü σ' üλους εκτüς απü τον εξοργισμÝνο θεßο της. Σýντομα η ΕλοÀζ Ýμεινε Ýγκυος κι ο ΑβελÜρδος την Ýστειλε στη ΒρετÜνη να γεννÞσει Ýνα γιο που τον ονüμασε ΑστρολÜβο. Για να σβÞσει τη ντροπÞ της, της ζÞτησε να τον νυμφευτεß. ΑυτÞ αρνÞθηκε, λÝγοντÜς του πως ο γÜμος θα 'ταν εμπüδιο στη φιλοσοφικÞ του καρριÝρα, üπως κι η ανατροφÞ μικρþν παιδιþν. Αυτüς απü την Üλλη, της ανταπÜντησε πως εßναι Ýτοιμος για üλα.
     ΑποφÜσισαν να κÜνουν μυστικü γÜμο που παραβρÝθηκε κι ο ΦυλμπÝρ, κι επÝμενε συνεχþς να γνωστοποιηθεß ο γÜμος τους, στη πραγματικüτητα για να εξευτελßσει τον ßδιο τον ΑβελÜρδο για τη πρÜξη του. Η ΕλοÀζ φοβοýμενη κοινωνικü διασυρμü, κλεßστηκε σε μοναστÞρι μÝχρι να κοπÜσουν τα πνεýματα. Ο ΦυλμπÝρ γεμÜτος οργÞ, καθþς νüμιζε üτι τον εξαπÜτησαν, πλÞρωσε Ýναν υπηρÝτη του φιλοσüφου, που μπÞκε στο σπßτι του ΑβελÜρδου κι ακρωτηρßασε τα γεννητικÜ του üργανα, διασýροντÜς τον μπρος σ' üλο τον κüσμο που εßχε μαζευτεß. ΚαταντροπιασμÝνος αυτüς αναγκÜστηκε να κλειστεß στο μοναστÞρι του Σαιν Ντενß (Saint Denis).



     Το πÜθος του για τη μελÝτη επουλþνει τις πληγÝς απü τον Üτυχο ÝρωτÜ του. Οι μαθητÝς του τον παρακαλοýσαν να ξαναρχßσει τη διδασκαλßα του. ¸γραψε τüτε τη πρþτη πραγματεßα περß θεολογßας. Η μεγÜλη επιτυχßα που σημεßωσε Þτανε πρüκληση για τους αντιπÜλους του, που επωφελοýμενοι απü τις συμφορÝς του, τον κατεδßωξαν. Η διδασκαλßα του ανησýχησε τη ΡωμαιοκαθολικÞ Εκκλησßα, ειδικüτερα üταν κÞρυξε πως η αμφιβολßα εßναι η αφετηρßα που οδηγεß στην Ýρευνα. Η κατÜσταση οξýνθηκε üταν δßδαξε πως αμαρτßα υπÜρχει μüνον üταν συντρÝχει κακÞ και δüλια πρüθεση και θεωρÞθηκε αιρετικüς αφοý αρνιüτανε το προπατορικü αμÜρτημα. ΣυνÝπεια των θεωριþν του υπÞρξαν οι αλλεπÜλληλες διþξεις και τα βασανιστÞρια, που πρωταγωνιστÞς υπÞρξε ο δεινüτερος πολÝμιüς του, ΒερνÜρδος του Κλαιρβþ κι αργüτερα ανακηρýχθηκε Üγιος απü τη ΚαθολικÞ Εκκλησßα. Ο ¢γιος ΒερνÜρδος τονε κατεδßωκε ως üτου συνεκλÞθη σýνοδος στη Σουασüν (Soissons), üπου καταδικÜστηκε ως επικßνδυνος αιρετικüς. Ο διασυρμüς του εßχε φτÜσει στο ýψιστο σημεßο. Τα βιβλßα του καßγονται στη πλατεßα του Αγßου ΠÝτρου στη Ρþμη. Ο φιλüσοφος, ψυχικü ρÜκος, καταφεýγει στο μοναστÞρι του Κλινý (Cluny), üπου στις 21 Απρßλη του 1142 αφÞνει τη τελευταßα του πνοÞ. Η ΕλοÀζ, πριν το θÜνατü της, ζÞτησε να ταφεß δßπλα στον Üντρα της.

                                                         ΕλοÀζ

     Η ΕλοÀζ, κατÜ κüσμον Héloïse d'Argenteuil, Héloïse du Paraclete*; 1100-1\ 16 ΜαÀου 1163-4) Þτανε Γαλλßδα φιλüσοφος, συγγραφÝας, λüγια και μοναχÞ. ¹τανε διÜσημη επιστολογραφος και φιλüσοφος της αγÜπης και της φιλßας. ¸φτασε στο επßπεδο του nullius το 1147, επιτυγχÜνοντας περßπου το επßπεδο πολιτικÞς τÜξης κι εξουσßας ως Επßσκοπος. ¸μεινε διÜσημη στην ιστορßα και τη δημοφιλÞ κουλτοýρα για την ερωτικÞ της σχÝση και την αλληλογραφßα της με τον διÜσημο φιλüσοφο του Μεσαßωνα, λογιο και θεολüγο ΑβελÜρδο, που Þτανε συνÜδελφος, συνεργÜτης, εραστÞς και σýζυγüς της, κι εßχε σημαντικÞν πνευματικÞ επιρροÞ και του Ýθεσε πολλÝς ερωτÞσεις üπως εκεßνες στο Problemata Heloissae.



     Οι επιστολÝς της που σþζονται θεωροýνται θεμÝλια της γαλλικÞς και ευρωπαúκÞς λογοτεχνßας και πρωταρχικÞ Ýμπνευση για την πρακτικÞ της ευγενικÞς αγÜπης. Η ερωτικÞ και μερικÝς φορÝς ερωτικÜ φορτισμÝνη αλληλογραφßα της εßναι η λατινικÞ βÜση για το εßδος κι εξυπηρετεß παρÜλληλα με το Historia Calamitatum του ΑβελÜρδου ως πρüτυπο του κλασσικοý επιστολικοý εßδους. Η επιρροÞ της επεκτεßνεται σε μεταγενÝστερους συγγραφεßς üπως οι Chrétien de Troyes, Geoffrey Chaucer, Madame de Lafayette, Thomas Aquinas, Choderlos de Laclos, Voltaire, Rousseau, Simone Weil και Dominique Aury. ¹τανε μια σημαντικÞ προσωπικüτητα στη καθιÝρωση της εκπροσþπησης των γυναικþν στην υποτροφßα και εßναι γνωστÞ για τις αμφιλεγüμενες απεικονßσεις της για το φýλο και το γÜμο που επηρÝασαν την ανÜπτυξη του σýγχρονου φεμινισμοý.
______________________
* Το Oratory du Paraclete Þταν Ýνα μοναστÞρι Βενεδικτßνων που ιδρýθηκε απü τον ΑβελÜρδο στο Ferreux-Quincey της Γαλλßας, αφοý Ýφυγε απü το Αβαεßο του Αγßου Ντενß περßπου το 1121. Το "παρÜκλειτος" προÝρχεται απü την ελληνικÞ λÝξη που σημαßνει "αυτüς που παρηγορεß" και βρßσκεται στο ΕυαγγÝλιο του ΙωÜννη (16: 7) ως üνομα για το ¢γιο Πνεýμα.
______________________


    H ΕλοÀζ επηρÝασε σε μεγÜλο βαθμü την ηθικÞ, τη θεολογßα και τη φιλοσοφßα της αγÜπης τον ΑβελÜρδο. ΜελετÞτρια του ΚικÝρωνα ακολουθþντας τη παρÜδοσÞ του, γρÜφει για καθαρÞ φιλßα και καθαρÞ ανιδιοτελÞ αγÜπη. Οι επιστολÝς της αναπτýσσουνε κριτικÜ μιαν ηθικÞ φιλοσοφßα που η πρüθεση τοποθετεßται κεντρικÜ σαν κρßσιμη για τον προσδιορισμü της ηθικÞς ορθüτητας Þ της αμαρτßας μιας δρÜσης. Ισχυρßζεται: "Διüτι δεν εßναι η ßδια η πρÜξη αλλÜ η πρüθεση του πρÜττοντος που κÜνει την αμαρτßα. Η εξßσωση δεν μετρÜ αυτü που γßνεται, αλλÜ το πνεýμα στο οποßο γßνεται". ΑυτÞ η προοπτικÞ επηρÝασε την ηθικÞ του ΑβελÜρδου μ' επßκεντρο την ηθικÞ που περιγρÜφεται στο μετÝπειτα Ýργο του Etica (Scito Te Ipsum) (περ. 1140) κι ως εκ τοýτου χρησιμεýει σα θεμÝλιο για την ανÜπτυξη της δεοντολογικÞς ηθικÞς της εσκεμμÝνης ηθικÞς στη μεσαιωνικÞ φιλοσοφßα πριν απü τον ΑκινÜτη.
     ΠεριγρÜφει την αγÜπη της ως αθþα αλλÜ παρÜδοξα Ýνοχη που εßχε προκαλÝσει τιμωρßα (ευνουχισμüς του ΑβελÜρδου). Αρνεßται να μετανοÞσει για τις λεγüμενες αμαρτßες της, επιμÝνοντας üτι ο Θεüς την εßχε τιμωρÞσει αφοý παντρεýτηκε κι εßχε Þδη απομακρυνθεß απü τη λεγüμενη αμαρτßα. Τα γραπτÜ της υπογραμμßζουνε τη πρüθεση ως το κλειδß για τον εντοπισμü του αν μια πρÜξη εßναι αμαρτωλÞ / λÜθος, ενþ επιμÝνει πως εßχε πÜντα καλÞ πρüθεση.



     Ο ΑβελÜρδος δεν Þταν απλþς Ýνας μορφωμÝνος Üνδρας που καταπιÜστηκε με τη φιλοσοφßα· Þταν επßσης υπÝρμαχος της διαλεκτικÞς και πολλοß ιστορικοß των νεþτερων χρüνων τον χαρακτÞρισαν ως τον μεγαλýτερο ελευθερüφρονα του Μεσαßωνα, πρüδρομο του ΓÜλλου διαφωτιστÞ Ζαν Ζακ Ρουσþ και του Γερμανοý φιλοσüφου ΙμμÜνουελ Καντ. Με πρωτοφανÞ απλüτητα κÜνει εισαγωγÞ στην Ýλλογη σκÝψη το 1122 με τα Ýργα του Εγχειρßδιο περß ΛογικÞς για ΑρχÜριους (Logica ingredientibus), και Ναι και ¼χι (Sic et Non). Την ßδια διÜθεση διατηρεß και στο Ýργο του ΗθικÜ Þ Γνþθι σαυτüν (Ethica seu scito te ipsum) üπου στÝκεται στον üρο "αμαρτßα" με ψυχαναλυτικÞ διÜθεση. ΒοÞθησε στη μεταβολÞ της τιμωροý στÜσης απÝναντι στην αμαρτßα, δßνοντας περισσüτερη σημασßα στον Üνθρωπο και στη πρüθεσÞ του να μετανοÞσει. ¼πως γρÜφει,

   "Η μεταμÝλεια της καρδιÜς εξαλεßφει το αμÜρτημα, δηλαδÞ τη περιφρüνηση προς το Θεü Þ τη σýμφωνη γνþμη για το κακü. Γιατß το Ýλεος του Θεοý, που εμπνÝει αυτÞ τη μεταμÝλεια, δε συμβιβÜζεται με το αμÜρτημα".


     Στον ΑβελÜρδο, καταλογßζεται κι ανθρωπιστικü πνεýμα, ειδικüτερα με το Ýργο του ΔιÜλογος ανÜμεσα σ’ Ýνα φιλüσοφο (ειδωλολÜτρη), Ýναν Εβραßο και Ýναν Χριστιανü, που Üρχισε να γρÜφει τους τελευταßους μÞνες της ζωÞς του στο Κλινý. Σ' αυτü το Ýργο προσπαθεß ν' αναδεßξει το κοινü στοιχεßο που χαρακτηρßζει τις τρεις θρησκεßες που, κατÜ τον ßδιο, αντιπροσþπευαν το ýψιστο της ανθρþπινης σκÝψης και την αναγνþριση κÜθε ανθρþπου ως υιοý του Θεοý.



     H ΕλοÀζ που το οικογενειακü της υπüβαθρο εßναι σε μεγÜλο βαθμü Üγνωστο, Þτανε στην εποπτεßα του θεßου απü τη μητÝρα της, ΕφημÝριου ΦυλμπÝρ της Notre Dame και κüρη μιας γυναßκας με το üνομα Hersinde, που μερικÝς φορÝς εικÜζεται πως Þταν η Hersint of Champagne (Lady of Montsoreau κι ιδρυτρια του Fontevraud Abbey) Þ πιθανüν μια λιγþτερο γνωστÞ καλüγρια που ονομαζüταν Hersinde. Στις επιστολÝς της λÝει πως εßναι χαμηλüτερης κοινωνικÞς θÝσης απü τον ΑβελÜρδο, που Þταν αρχικÜ απü τη κατþτερη αριστοκρατßα, αν κι εßχε απορρßψει την ιπποσýνη για τη φιλοσοφßα. Οι εικασßες üτι η μητÝρα της Þταν η Hersinde of Champagne / Fontrevaud και πατÝρας της ο Gilbert Garlande αμφισβητεßται με την ομολογßα της χαμηλüτερης τÜξης απü τον ΑβελÜρδο. Η Hersinde Þτανε κατþτερης αριστοκρατßας αλλÜ προÝρχονταν απü υψηλüτερη κοινωνικÞ κÜστα απü αυτüν και μÜλιστα Þταν προστÜτες του. Η θεωρßα της Hersinde of Champagne περιπλÝκεται περαιτÝρω απü το γεγονüς üτι αυτÞ πÝθανε το 1114 μεταξý των ηλικιþν 54 και 80, υπονοþντας üτι θα 'πρεπε να την εßχε γεννÞσει μεταξý 35 ως 50.
    To ΕλοÀζ γρÜφεται με διÜφορους τýπους Helöise, Héloyse, Hélose, Heloisa, Helouisa, Eloise και Aloysia, μεταξý Üλλων παραλλαγþν και βγαßνει μÜλλον απü τον Þλιο. Η οικογενειακÞ καταγωγÞ και το αρχικü επþνυμü της εßναι Üγνωστα, αλλÜ το επþνυμü της αποδßδεται συχνÜ ως "D'Argenteuil" με βÜση το πατρικü της Þ μερικÝς φορÝς "Du Paraclet" βÜση της εισüδου σαν μεσÞλικας πια στο μοναστÞρι του Paraclete κοντÜ στη ΤρουÜ, Γαλλßα. ¸γραψε κριτικÜ για το γÜμο, συγκρßνοντÜς τον με τη συμβατικÞ πορνεßα και τη περιÝγραψε ως διαφορετικÞ απü τη καθαρÞ αγÜπη και τη λατρευτικÞ φιλßα üπως αυτÞ που μοιρÜστηκε με τον Peter Abelard. Στη πρþτη επιστολÞ της, γρÜφει üτι προτιμοýσε την αγÜπη για το γÜμο, την ελευθερßα σ' Ýνα δεσμü. Επßσης δηλþνει, "Σßγουρα, üποια οδηγεßται σε γÜμο, αξßζει πληρωμÞ παρÜ στοργÞ. Διüτι εßναι προφανÝς üτι ακολουθεß τον πλοýτο του κι üχι τον Üντρα κι εßναι πρüθυμη να πορνευτεß, αν μπορεß, σε Ýναν πλουσιüτερο". Ο ßδιος ο ΑβελÜρδος αναπαρÜγει τα επιχειρÞματÜ του (παραθÝτοντας την ΕλοÀζ) στο Historia Calamitatum.



     ΓρÜφει επßσης επικριτικÜ για τη τεκνοποßηση και τη φροντßδα των παιδιþν και τη σχεδüν αδυναμßα συνýπαρξης σπουδþν Þ διδασκαλßας και γονικÞς μÝριμνας. Η ΕλοÀζ προτßμησε προφανþς αυτü που θεωροýσε σαν ειλικρßνεια ττης σεξοαλικüτητας απ' αυτü που θεωροýσε σαν υποκρισßα του γÜμου: "Αν το üνομα της συζýγου φαßνεται πιο ιερü και πιο εντυπωσιακü, στα αυτιÜ μου το üνομα της ερωμÝνης ακοýγεται πÜντα πιο γλυκü Þ, αν δεν εßστε ντροπαλοß γι 'αυτü, το üνομα της παλλακßδας Þ της πüρνης... Ο Θεüς εßναι μÜρτυρας μου, αν ο Αýγουστος, που κυβÝρνησε ολüκληρη τη γη, θα 'πρεπε να με θεωρÞσει Üξιο της τιμÞς του γÜμου και να με κÜνει κυβερνÞτη üλου του κüσμου για πÜντα, θα μου φαινüτανε πιο γλυκü και πιο αξιοσÝβαστο να λÝγομαι ερωμÝνη του απü το αυτοκρÜτειρÜ του".
     Στις μεταγενÝστερες επιστολÝς της, αναπτýσσει με τον σýζυγü της μια προσÝγγιση για τη θρησκευτικÞ διαχεßριση των γυναικþν και τις γυναικεßες σπουδÝς, επιμÝνοντας να λειτουργÞσει Ýνα μοναστÞρι γυναικþν με κανüνες που να διÝπονται ειδικÜ κι αποκλειστικÜ στις ανÜγκες των γυναικþν. ΥπÞρξε σημαντικÞ πρüδρομος των σýγχρονων φεμινιστικþν κινÞσεων σαν μια απü τις πρþτες μελετÞτριες κι η 1η γυναßκα του μεσαßωνα σε αυτü, üπως, για να συζητÞσει τον γÜμο, τη γÝννηση και τα σεξουαλικÜ με το βλÝμμα ενüς κριτÞ. 
     Απü νωρßς στη ζωÞ της αναγνωρßστηκε ως κορυφαßα μελετÞτρια της ΛατινικÞς, της ΕλληνικÞς και της ΕβραúκÞς απü το μοναστÞρι του Argenteuil λßγο Ýξω απü το Παρßσι, üπου εκπαιδεýτηκε απü μοναχÝς μÝχρι την εφηβεßα. ¹ταν Þδη φημισμÝνη για τη γνþση της γλþσσας και της γραφÞς üταν Ýφτασε στο Παρßσι ως νεαρÞ γυναßκα κι εßχε αναπτýξει φÞμη για τη νοημοσýνη και τη διορατικüτητÜ της. Ο ΑβελÜρδος γρÜφει üτι Þταν nominatissima, "πιο γνωστÞ" για το δþρο της ανÜγνωσης και τη γραφÞς. ¸γραψε ποιÞματα, Ýργα κι ýμνους, μερικÜ απü τα οποßα Ýχουνε χαθεß.



     Αυτü που εßναι σßγουρα γνωστü εßναι üτι ο θεßος της Fulbert, εφημÝριος στη Notre Dame την Ýβαλε εκεß απü το Argentuil. Στα μÝσα της εφηβεßας της ως τις αρχÝς της 10ετßας του '20, Þτανε γνωστÞ σ' üλη τη Γαλλßα για τη μüρφωση και τη καλλιÝργεια του χαρακτÞρα της. Ενþ αμφισβητεßται το Ýτος γÝννησÞς της, παραδοσιακÜ θεωρεßται πως Þτανε περßπου 15 Ýως 17 üταν συναντÜ τον ΑβελÜρδο. ΜÝχρι τη στιγμÞ που Ýγινε μαθÞτριÜ του, εßχε Þδη τη φÞμη. Ως ποιÞτρια κι Üριστη γνþστρια κι εξοικειωμÝνη με πολλÝς γλþσσες, τρÜβηξε μεγÜλη προσοχÞ, συμπεριλαμβανομÝνης της κι αυτÞς του μεγÜλου φιλοσüφου, που σημειþνει πως συνειδητοποßησε την αναγνþρισÞ της üταν Þταν κι οι δýο νÝοι. Σýντομα βÝβαια τρÜβηξε και τη προσοχÞ του σα γυναßκα. Επßσης λÝγεται πως εßχε αποκτÞσει γνþσεις στην ιατρικÞ και στη λαúκÞ ιατρικÞ εßτε απü τον ΑβελÜρδο εßτε απ' αλλοý κι απÝκτησε φÞμη ως γιατρüς στο ρüλο της ως ΗγουμÝνη του Paraclete.
     Στο αυτοβιογραφικü του κομμÜτι και στη δημüσια επιστολÞ Historia Calamitatum (περ. 1132;), αφηγεßται την ιστορßα της σχÝσης του με την ΕλοÀζ, που τη συνÜντησε το 1115, üταν δßδαξε στη ΣχολÞ της Notre Dame. ΠεριγρÜφει τη σχÝση τους με αφετηρßα μια συνÞθη αποπλÜνηση, αλλÜ η ßδια αμφισβητεß αυτÞ τη προοπτικÞ στις απαντÞσεις της. (ΜερικÝς φορÝς εικÜζεται üτι ο ΑβελÜρδος μπορεß να Ýχει παρουσιÜσει τη σχÝση εξ ολοκλÞρου με δικÞ του υπαιτιüτητα για να δικαιολογÞσει τη μεταγενÝστερη τιμωρßα και την απüσυρσÞ του στη θρησκεßα Þ / και για να προφυλÜξει τη φÞμη της ως Επισκüπου και γυναßκας του Θεοý). Εκεßνη αντßθετα, με τις πρþτες ερωτικÝς επιστολÝς περιγρÜφει τον εαυτü της προκλητικü, λÝγοντας πως εßχε αναζητÞσει αυτüν μεταξý των χιλιÜδων ανδρþν στη Notre Dame και τον επÝλεξε μüνο σαν φßλο κι εραστÞ της.



     Στις επιστολÝς του, Ο ΑβελÜρδος την επαινεß ως εξαιρετικÜ Ýξυπνη κι απλþς αρκετÜ üμορφη, εφιστþντας τη προσοχÞ στην ακαδημαúκÞ της κατÜσταση αντß να τη καθιστÜ Ýνα σεξουαλικü αντικεßμενο: "Δεν εßναι κακÞ στο πρüσωπο, αλλÜ τα Üφθονα γραπτÜ της δεν υπερτεροýν κανενüς". Τονßζει πως την Ýψαχνε ειδικÜ λüγω των γνþσεων και τη καλλιÝργειÜ της, η φÞμη της εßχε φτÜσει στ' αυτιÜ του απü πριν και ξεπερνοýσε τις γυναßκες της εποχÞς του.
´    Δεν εßναι σαφÝς πüσων ετþν Þτανε τη στιγμÞ της γνωριμßας τους. Στο 12ο αι. στη Γαλλßα, η τυπικÞ ηλικßα που Ýνας νεαρüς Üρχιζε να φοιτÜ στο πανεπιστÞμιο Þτανε μεταξý 12 και 15. Ως νεαρÞ γυναßκα, θα της εßχε απαγορευτεß να συναναστραφεß με τους φοιτητÝς Þ üσους επßσημα φοιτοýσανε στο πανεπιστÞμιο της Νοτρ Νταμ. Με τη πανεπιστημιακÞ εκπαßδευση που προσφÝρεται μüνο σε Üνδρες κι η μονÞ στην ßδια ηλικßα προορßζεται μüνο για μοναχÝς, αυτÞ ακριβþς θα Þταν μια φυσικÞ στιγμÞ για τον θεßο της Fulbert να κανονßσει ειδικÞ διδασκαλßα. ΠεριγρÜφεται απü τον ΑβελÜρδο σαν Ýφηβο κορßτσι. Με βÜση αυτÞ τη περιγραφÞ, θεωρεßται συνÞθως üτι εßναι μεταξý 15 και 17 üταν τον συνÜντησε κι Üρα γεννÞθηκε το 1100 Þ το 1101. ΥπÜρχει μια παρÜδοση πως πÝθανε την ßδια ηλικßα με τον ΑβελÜρδο το 1163 Þ 1164. Ωστüσο, ο üρος Ýφηβη εßναι ασαφÞς και δεν Ýχει εντοπιστεß πρωταρχικÞ πηγÞ του Ýτους γÝννησÞς της.
     Πρüσφατα, ως μÝρος μιας σýγχρονης Ýρευνας σχετικÜ με τη ταυτüτητα και το κýρος της, η Constant Mews πρüτεινε üτι μπορεß να Þταν μεγÜλýτερη (να γεννÞθηκε δηλαδÞ περßπου το 1090) üταν τονε γνþρισε. Το κýριο στοιχεßο για την ÜποψÞ της, ωστüσο, εßναι μια αμφισβητÞσιμη ερμηνεßα μιας επιστολÞς του ΠÝτρου του ΣεβÜσμιου (γεννημÝνος το 1092) που γρÜφει στην ΕλοÀζ üτι θυμÜται πως Þτανε διÜσημη üταν Þταν ακüμα νÝος. Η Constant Mews υποθÝτει üτι πρÝπει να αναφερüτανε σε μεγαλýτερÞ του γυναßκα, δεδομÝνου του σεβασμοý του για αυτÞν, αλλÜ αυτü εßναι αμφισβητοýμενο. Εßναι εξßσου πιθανü πως Ýνα θηλυκü Ýφηβο θαýμα μεταξý ανδρþν φοιτητþν στο Παρßσι θα μποροýσε να 'χε προσελκýσει μεγÜλη φÞμη κι (ιδιαßτερα αναδρομικÞ) επαßνους. Εßναι τουλÜχιστον ξεκÜθαρο üτι εßχε κερδßσει αυτÞ τη φÞμη και κÜποιο επßπεδο σεβασμοý προτοý ο ΑβελÜρδος εμφανιστεß στη ζωÞ της.



     Αντß των πανεπιστημιακþν σπουδþν, ο Fulbert διÜλεξε την ιδιωτικÞ διδασκαλßα της ΕλοÀζ με τον ΑβελÜρδο, που Þτανε τüτε κορυφαßος φιλüσοφος στη ΔυτικÞ Ευρþπη κι ο πιο δημοφιλÞς κοσμικüς μελετητÞς/καθηγητÞς της Notre Dame. Εκεßνος δε, Ýψαχνε τυχαßα καταλýματα σε αυτü το σημεßο. ¸γινε μια συμφωνßα: Αυτüς θα διδÜσκει και θα πειθαρχÞσει τη μικρÞ αντß να πληρþνει ενοßκιο. Αυτü κι Ýγινε þσπου η μικρÞ Ýμεινε Ýγκυος. Ο ΑβελÜρδος την Ýστειλε στην αδερφÞ του, Denise, στη ΒρετÜνη, üπου γÝννησε Ýνα αγüρι, που τ' ονüμασε Astrolabe (αστρολÜβος εßναι επßσης το üνομα μιας συσκευÞς πλοÞγησης που χρησιμοποιεßται για τον προσδιορισμü της θÝσης στη Γη γρÜφοντας τη θÝση των αστεριþν).
     ΠροσφÝρθηκε να νυμφευτεß το κορßτσι για να καθησυχÜσει τον Fulbert, αν κι υπü τον üρο üτι ο γÜμος θα πρÝπει να κρατηθεß μυστικüς, þστε να μη βλÜψει τη καρριÝρα του. Εκεßνη επÝμεινε σε Ýναν μυστικü γÜμο λüγω των φüβων της για ü,τι θα 'βλαπτε τη καρριÝρα του. Πιθανüτατα, ο Abelard εßχε προσχωρÞσει πρüσφατα στις θρησκευτικÝς διαταγÝς (κÜτι για το οποßο αμφιβÜλλει η επιστημονικÞ γνþμη), και δεδομÝνου πως η εκκλησßα Üρχισε να απαγορεýει το γÜμο με τους ιερεßς και τις ανþτερες τÜξεις του κληρικοý (στο σημεßο που μια παπικÞ εντολÞ επιβεβαιþνει αυτÞν την ιδÝα το 1123), ο δημüσιος γÜμος θα αποτελοýσε πιθανü εμπüδιο για τη πρüοδο του Abelard στην εκκλησßα. Η Ελοßζ αρχικÜ Þταν απρüθυμη να συμφωνÞσει σε οποιονδÞποτε γÜμο, αλλÜ τελικÜ πεßστηκε απü τον Abelard. ΕπÝστρεψε απü τη ΒρετÜνη και το ζευγÜρι παντρεýτηκε κρυφÜ στο Παρßσι. Ως μÝρος της συμφωνßας, συνÝχισε να ζει στο σπßτι του θεßου της.
     Ο ΦυλμπÝρ επÝστρεψε αμÝσως στα λüγια του κι Üρχισε να διαδßδει τα νÝα του γÜμου. Εκεßνη προσπÜθησε να το αρνηθεß, προκαλþντας την οργÞ και τη κακοποßησÞ της. Ο Abelard τη διÝσωσε στÝλνοντÜς τη στο μοναστÞρι του Argenteuil, üπου εßχε μεγαλþσει. Η Ελοßζ ντýθηκε το ρÜσο της μοναχÞς και μοßρασε τη ζωÞ της σαν καλüγρια και σýζυγος, αν και δεν Þταν καλυμμÝνη. Ο Φοýλμπερτ, εξοργßστηκε που εκεßνη εßχε φýγει απü το σπßτι του και πιθανþς πßστευε üτι ο Abelard την εßχε πετÜξει στο Argenteuil για να απαλλαγεß, Ýτσι κανüνισε μια ομÜδα να εισÝλθει στο δωμÜτιο του Ýνα βρÜδυ και να τον ευνουχßσει. Στη νüμιμη εκδßκαση αυτÞς της επßθεσης, τα μÝλη της ομÜδας τιμωρÞθηκαν κι ο Fulbert, που περιφρüνησε το κοινü, πÞρε προσωρινÜ Üδεια απü τα κανονικÜ του καθÞκοντα (δεν εμφανßζεται ξανÜ στα δρþμενα των Παρισßων για αρκετÜ χρüνια).



     ΜετÜ τον ευνουχισμü, γεμÜτος ντροπÞ για τη κατÜστασÞ του, ο Abélard Ýγινε μοναχüς στο αβαεßο του St Denis στο Παρßσι. Στο μοναστÞρι Αrgenteuil, η Ελοßζ φüρεσε το ρÜσο. ΑνÝφερε δραματικÜ: "Γιατß σε παντρεýτηκα κι Ýφερα την πτþση σου; Τþρα δες με να πληρþσω ευχαρßστως"
ΣυνÞθως λÝγεται πως ο AβελÜρδος την ανÜγκασε να μπει στο μοναστÞρι λüγω ζÞλιας. Ωστüσο, καθþς ο σýζυγüς της εισερχüταν στο μοναστÞρι, εßχε λßγες Üλλες επιλογÝς εκεßνη τη στιγμÞ, πÝρα ​​απü ßσως να επιστρÝψει στη φροντßδα της προδοτÞ της Φοýλμπερτ, αφÞνοντας ξανÜ το Παρßσι για να μεßνει με την οικογÝνεια του ΑβελÜρδου στην αγροτικÞ ΒρετÜνη Ýξω απü τη ΝÜντη, Þ διαζýγιο και να ξαναπαντρευτεß (τα περισσüτερα πιθανüτατα σε Ýναν μη διανοητικü, καθþς οι μελετητÝς των κανüνων αναμÝνονταν üλο και περισσüτερο να εßναι διασκεδαστικοß). Η εισαγωγÞ θρησκευτικþν τÜξεων Þταν μια κοινÞ επιλογÞ σταδιοδρομßας Þ συνταξιοδüτησης στη Γαλλßα του 12ου αι.. Η ÜφιξÞ της ως καλüγρια, στη συνÝχεια Þταν η μüνη της ευκαιρßα για μια ακαδημαúκÞ καρριÝρα σαν γυναßκα στη Γαλλßα του 12ου αιþνα, η μüνη της ελπßδα να διατηρÞσει τη πολιτιστικÞ επιρροÞ κι η μοναδικÞ της ευκαιρßα να μεßνει σε επαφÞ Þ να ωφελÞσει τον AβελÜρδο. Εξεταζüμενη σε κοινωνικü πλαßσιο, η απüφασÞ της να τον ακολουθÞσει στη θρησκεßα κατÜ τη καθοδÞγησÞ του, παρÜ την αρχικÞ Ýλλειψη επαγγελμÜτων, εßναι λιγüτερο σοκαριστικÞ.



     Λßγο μετÜ τη γÝννηση του παιδιοý τους, οι Astrolabe, Heloise και Abelard Þτανε μαζß για λßγο. Ο γιος τους ανατρÜφηκε Ýτσι απü την αδελφÞ του AβελÜρδου, Denise, στο πατρικü σπßτι του στο Le Pallet. Το üνομÜ του προÝρχεται απü τον αστρολÜβο, Ýνα περσικü αστρονομικü üργανο που λÝγεται üτι μοντελοποιεß κομψÜ το σýμπαν και το οποßο διαδüθηκε στη Γαλλßα απü τον ßδιο τον ΑβελÜρδο. ΑναφÝρεται στο ποßημα του στον γιο του, την Carmen Astralabium κι απü τον προστÜτη του, τον Peter Venerable of Cluny, ο οποßος Ýγραψε στην Héloise: "...Που εßναι το ßδιο σαν δικüς μας για χÜρη σου".
     Το Petrus Astralabius γρÜφεται στον Καθεδρικü Ναü της ΝÜντης το 1150 και το ßδιο üνομα εμφανßζεται ξανÜ αργüτερα στο μοναστÞρι του Κιστερκιανοý στο Hauterive σ' αυτü που εßναι τþρα στην Ελβετßα. ΔεδομÝνης της ακραßας εκκεντρüτητας του ονüματος, εßναι σχεδüν βÝβαιο üτι αυτÝς οι αναφορÝς αναφÝρονται στο ßδιο Üτομο. Ο Astrolabe καταγρÜφεται üτι πεθαßνει στη νεκρολογßα του Paraclete στις 29 Þ 30 Οκτωβρη, Üγνωστο Ýτος, εμφανßζεται ως "Petrus Astralabius magistri nostri Petri filius".


                          "ΕλοÀζ & ΑβελÜρδοςΣαλβαδüρ Νταλß

     Η Ελοßζ ανÝβηκε στην ιεραρχßα της εκκλησßας, επιτυγχÜνοντας πρþτα το επßπεδο προτεραιüτητας στο Argenteuil. ΜετÜ τη διÜλυση του, απü τους μοναχοýς του St. Dennis υπü τον Abbot Suger, μεταφÝρθηκε στο Paraclete, üπου ο Abelard εßχε τοποθετηθεß στηδιÜρκεια μιας περιüδου ερημητηρßου. (Εßχε αφιερþσει το παρεκκλÞσι του στο Paraclete, το ιερü πνεýμα, γιατß "εßχα Ýρθει εκεß ως φυγÜς και, στα βÜθη της απελπισßας μου, μου δüθηκε κÜποια παρηγοριÜ απü τη χÜρη του Θεοý".) κι εκεßνος μετακüμισε στο St. Gildas της ΒρετÜνης, üπου Ýγινε ηγοýμενος. Η Ελοßζ Ýγινε ΗγουμÝνη του Paraclete και στη συνÝχεια, επιτυγχÜνοντας τελικÜ το επßπεδο του prelate nullius (περßπου ισοδýναμο με τον Επßσκοπο). Τα μοναστÞρια κι οι θυγατρικÝς μονÝς (Sainte-Madeleine-de-Traîne (περ. 1142), La Pommeray (περ. 1147-1;), Laval (περßπου 1153), No ,fort (πριν απü το 1157), Sainte- Η Flavit (πριν απü το 1157), η Boran / Sainte-Martin-aux-Nonnettes (απü το 1163)) επεκτÜθηκε Ýτσι σ' ολüκληρη τη Γαλλßα κι Þταν γνωστÞ ως φοβερÞ γυναßκα της εκκλησßας.
     Η πρωταρχικÞ αλληλογραφßα που υπÜρχει σÞμερα αποτελεßται απü 7 επιστολÝς (με αριθμοýς Epistolae 2–8 σε λατινικοýς χαρακτÞρες, καθþς το Historia Calamitatum τους προηγεßται ως Epistola 1). 4 απü τα γρÜμματα (Epistolae 2–5) εßναι γνωστÜ ως ΠροσωπικÜ ΓρÜμματα και περιÝχουν προσωπικÞ αλληλογραφßα. Τα υπüλοιπα 3 (Epistolae 6-8) εßναι γνωστÜ ως ΓρÜμματα Κατεýθυνσης. ¸να παλαιüτερο σýνολο 113 επιστολþν που ανακαλýφθηκε πολý πιο πρüσφατα (στις αρχÝς της δεκαετßας του 1970) επιβεβαιþνεται πως ανÞκει επßσης στους Abelard και Heloise απü τον ιστορικü και μελετητÞ του Abelard, Constant Mews. Η αλληλογραφßα ξεκßνησε μεταξý των δýο πρþην εραστþν μετÜ τα γεγονüτα που περιγρÜφονται στη τελευταßα ενüτητα. Η Ελοßζ απÜντησε, τüσο για λογαριασμü του Paraclete üσο και για την ßδια. Σ' επιστολÝς που ακολοýθησαν, εξÝφρασε την απογοÞτευσÞ της για τα προβλÞματα που αντιμετþπισε ο Üντρας της, αλλÜ τον επÝπληξε για χρüνια σιωπÞς μετÜ την επßθεση εναντßον του.
     ¸τσι ξεκßνησε μια αλληλογραφßα τüσο παθιασμÝνη üσο κι εμμονικÞ. Η μεν ενθÜρρυνε το φιλοσοφικü του Ýργο και του αφιÝρωσε τη πßστη της σε αυτüν. Ο δε επÝμεινε πως η αγÜπη του γι' αυτÞν συνßστατο στη λαγνεßα κι üτι η σχÝση τους Þταν αμαρτßα εναντßον του Θεοý. Στη συνÝχεια, της συνÝστησε να στρÝψει τη προσοχÞ της προς τον Ιησοý Χριστü που εßναι η πηγÞ της αληθινÞς αγÜπης και να αφιερωθεß πλÞρως απü κει κι ýστερα στο θρησκευτικü της Ýργο. Σε αυτü το σημεßο αλλÜζει η Ýννοια των γραμμÜτων. ΣτÜ ΓρÜμματα Κατεýθυνσης, γρÜφει το 5ο γρÜμμα της, δηλþνοντας üτι δεν θα γρÜφει πλÝον για τον πüνο που της προκÜλεσε αυτüς. Το 6ο εßναι Ýνα μακροσκελÝς γρÜμμα του σε απÜντηση στη ερþτηση της σχετικÜ με τη προÝλευση των μοναχþν. Στο μακρý τελικü, 7ο γρÜμμα, της παρÝχει Ýνα κανüνα για τις καλüγριες στο ρητορικü του Paraclete και πÜλι üπως του το εßχε ζητÞσει στην αρχÞ του πÝμπτου γρÜμματος. Το Problemata Heloissae (Héloïse's Problems) εßναι μια επιστολÞ απü κεßνη προς αυτüν που περιÝχει 42 ερωτÞσεις σχετικÜ με δýσκολα αποσπÜσματα στη γραφÞ, διÜσπαρτα με τις απαντÞσεις του  σε αυτÝς, πιθανüτατα γραμμÝνες την ßδια στιγμÞ που Þταν ενÞμερος στο Paraclete.



     ΜετÜ το 1974, ο Ewald Konsgen πρüτεινε κι ο Constant Mews κι Üλλοι υποστÞριξαν üτι μια ανþνυμη σειρÜ επιστολþν, το Epistolae Duorum Amantium, στη πραγματικüτητα γρÜφτηκαν απü τους 2 στη διÜρκεια του αρχικοý ÝρωτÜ τους (κι επομÝνως, πριν απü τη μεταγενÝστερη και ευρýτερα γνωστÞ σειρÜ επιστολþν). ΑυτÝς οι επιστολÝς αντιπροσωπεýουν μια σημαντικÞ επÝκταση στο σþμα των σωσμÝνων γραπτþν απü την Ελοßζ κι Ýτσι διανοßγονται πολλÝς νÝες κατευθýνσεις για περαιτÝρω μελÝτη. Ωστüσο, επειδÞ το 2ο σýνολο επιστολþν εßναι ανþνυμο κι η απüδοση βασßζεται αναγκαστικÜ σε περιστασιακÜ κι üχι σε απüλυτα αποδεικτικÜ στοιχεßα, η συγγραφÞ τους εξακολουθεß να αποτελεß αντικεßμενο συζÞτησης και συζÞτησης.
     ΑνεξαρτÞτως αυτþν τþρα, η Ελοßζ κρατÜ σημαντικÞ θÝση στη γαλλικÞ λογοτεχνικÞ ιστορßα και στην ανÜπτυξη της φεμινιστικÞς εκπροσþπησης. Ενþ σþζονται λßγα απü τα γρÜμματÜ της, αυτÜ που θεωροýνται θεμελιþδες μνημεßο της γαλλικÞς λογοτεχνßας απü τα τÝλη του 13ου αι. και μετÜ. Η αλληλογραφßα της, πιο περßπλοκη απü την ερωτικÞ, εßναι η λατινικÞ βÜση για το Bildungsroman κι Ýνα μοντÝλο του κλασσικοý επιστολικοý εßδους που επηρÝασε συγγραφεßς τüσο διαφορετικοýς üσο οι Chretien de Troyes, Madame de Lafayette, Choderlos de Laclos, Rousseau και Dominique Aury. Ο Jean de Meun, ο 1ος μεταφραστÞς του Ýργου της, εßναι επßσης το 1ο πρüσωπο, γýρω στο 1290, που ανÝφερε, στο Roman de la Rose (στßχοι 8729 Ýως 8802), τον μýθο των 2 ερωτευμÝνων, που πρÝπει να σÞμαινε πως η ιστορßα Þταν αρκετÜ δημοφιλÞς για να τη διαβÜσει και κατανοÞσει ο αναγνþστης. Περßπου το 1337, ο Petrarch απÝκτησε Ýνα αντßγραφο της αλληλογραφßας, που περιλÜμβανε Þδη το Historia Calamitatum (μεταφρασμÝνο απü τον Jean de Meun). Ο Petrarch πρüσθεσε πολλÝς σημειþσεις στο manuscrit πριν αρχßσει να συνθÝτει τον επüμενο χρüνο Ýνα Chansonnier αφιερωμÝνο στη Laure de Sade.



     Το τραγοýδι breton lament (Gwerz) με τßτλο Loiza ac Abalard τραγουδÜ απü τoυς αρχαßους ΔρυÀδεςεπιλÝγοντας "χρυσü γρασßδι" με τα χαρακτηριστικÜ μιÜς μÜγισσας-αλχημßστριας γνωστÞς ως Héloïse. Αυτü διαδüθηκε σαν μια δημοφιλÞ παρÜδοση, που ßσως προÝρχεται απü το Rhuys, στη ΒρετÜνη, και φτÜνει μÝχρι τη ΝÜπολη. Αυτü το κεßμενο κι η μετÝπειτα παρÜδοσÞ του συνÝδεαν τη μαγεßα με τον ορθολογισμü, που παρÝμεινε Ýνα σημαντικü συστατικü της ΑβελαρδικÞς θεολογßας, üπως Ýγινε αντιληπτÞ μÝχρι τον 20ü αι..
     Το 1583, το μοναστÞρι του Paraclet, που υπÝστη σοβαρÝς ζημιÝς στη διÜρκεια των θρησκευτικþν πολÝμων, εγκαταλεßφθηκε απü τους τροφßμους του που διαφωνοýσαν με τις συμπÜθειες των Ουγενüτων (Huguenot). Η ΗγουμÝνη Μαρι ντε Λα Ροσφουκþ (Abbess Marie de la Rochefoucauld), που ονομÜστηκε απü τον Louis XIII στη θÝση το 1599, παρÜ την αντßθεση του ΠÜπα Clement VIII, Üρχισε να εργÜζεται για την αποκατÜσταση του κýρους του ιδρýματος κι οργÜνωσε τη λατρεßα της Héloïse και του Abelard. ΜετÜ απü μια πρþτη λατινικÞ Ýκδοση, αυτÞ του Duchesne με ημερομηνßα 1616, ο Comte de Bussy Rabutin, ως μÝρος της επιστολικÞς αλληλογραφßας του με τον ξÜδερφü του, τον Μarquise de Sévigné, του 'στειλε μια πολý μερικÞ κι üχι καλÞμετÜφραση στις 12 Απρßλη 1687, κεßμενο που θα συμπεριληφθεß στα μεταθανÜτια συλλεγμÝνα Ýργα του συγγραφÝα.
     Ο Alexander Pope, εμπνευσμÝνος απü την αγγλικÞ μετÜφραση που Ýκανε ο ποιητÞς John Hughes χρησιμοποιþντας τη μετÜφραση του Bussy Rabutin, Ýφερε πßσω τον μýθο στη μüδα üταν δημοσßευσε το 1717 το διÜσημο τραγικü ποßημα της Heloise στον Abelard, που προοριζüταν ως μÝρος της και σχετιζüταν με τα αυθεντικÜ γρÜμματα. Το αρχικü κεßμενο παραμελÞθηκε και χρησιμοποιÞθηκαν μüνο οι χαρακτÞρες κι η πλοκÞ. 20 Ýτη αργüτερα, ο Pierre-François Godard δημιοýργησε μια γαλλικÞ εκδοχÞ των στßχων του κειμÝνου του Bussy Rabutin. Ο Jean-Jacques Rousseau σχεδßασε την νÝα Ýκδοση για να γρÜψει τη Julie ou la Nouvelle Héloïse, την οποßα δημοσßευσε ο εκδüτης του το 1761 με τον τßτλο Lettres des deux amans.



     Το 1763, ο Charles-Pierre Colardeau μετÝφρασε χαλαρÜ την εκδοχÞ της ιστορßας που εßχε φανταστεß ο ΠÜπας, που απεικüνιζε την ΕλοÀζ συγγραφÝα ως επιστρατευμÝνο γρÜψιμο στον Abelard και διÝδωσε τη συναισθηματικÞ εκδοχÞ του θρýλου στην Þπειρο. Μια Ýκδοση που σχεδιÜστηκε απü τον André-Charles Cailleau και δημιουργÞθηκε απü την κληρονüμο του André Duchesne εξαπλþθηκε περαιτÝρω στο αναγνωστικü κοινü σαν μια συλλογÞ απü αυτÝς τις εκ νÝου φαντασßες της φιγοýρας της Héloïse. Στην αρχÞ της ρομαντικÞς περιüδου, το 1807, Ýνα νεογοτθικü μνημεßο κατασκευÜστηκε για τους Héloïse κι Abelard και μεταφÝρθηκε στο Cimetière de l'Est στο Παρßσι το 1817. Το 1836, ο A. Creuzé de Lesser, ο πρþην Préfet του ΜονπελιÝ, μετÝφρασε το LI poèmes de la vie et des malheurs d'Eloïse et Aballard που δημοσιεýτηκε παρÜλληλα με τη μετÜφραση του Romances du Cid. Το 1836, ο μελετητÞς Victor Cousin επικεντρþθηκε στην Héloïse ως μÝρος των σπουδþν του στον Abelard.
     Το 1839, ο François Guizot, πρþην υπουργüς δημüσιας εκπαßδευσης, δημοσßευσε το μεταθανÜτιο δοκßμιο της πρþτης συζýγου του, Pauline de Meulan, ως πρüλογο της εξαιρετικÜ δημοφιλοýς 1ης Ýκδοσης των Lettres d'Abailard et d'Héloïse, που μεταφÝρθηκε αντß να μεταφραστεß στα γαλλικÜ και σε 2 τüμους που απεικονßζονται απü τον Jean Gigoux. Την ßδια χρονιÜ, το Colibri Héloïse (Atthis heloisa) εßναι αφιερωμÝνο σε αυτÞν απü τους ορνιθολüγους René Primevère και Adolphe Delattre. Το 1845, ο Jean-Pierre Vibert δημιοýργησε Ýνα εßδος τριαντÜφυλλου που πÞρε το üνομÜ του απü τον Héloïse. Ακολουθþντας τη ρομαντικÞ παρÜδοση, ο Lamartine δημοσßευσε το 1859 μια Ýκδοση των Héloïse &Abélard. Το 1859, ο Wilkie Collins δημοσßευσε το εξαιρετικÜ δημοφιλÝς μυθιστüρημα The Woman in White, που βασßζεται σε μια παρüμοια ιστορßα που αφοροýσε Ýναν Üντρα δÜσκαλο που καταλÞγει ερωτευμÝνος με τη μαθÞτρια κι αρφüτερα γυναßκα του, σε επιστολικÞ μορφÞ. Ο Charles de Rémusat, βιογρÜφος του Abelard, Ýγραψε το 1877 Ýνα Ýργο βασισμÝνο στην ιστορßα των μεσαιωνικþν μορφþν.
     Η συγγραφÞ των γραπτþν που συνδÝονται με την Héloïse υπÞρξε αντικεßμενο επιστημονικÞς διαφωνßας για μεγÜλο μÝρος της ιστορßας τους. Τα πιο καθιερωμÝνα Ýγγραφα κι αντßστοιχα εκεßνα που η αυθεντικüτητα αμφισβητÞθηκε το μεγαλýτερο χρονικü διÜστημα, εßναι η σειρÜ επιστολþν που ξεκινοýν με το Historia Calamitatum του Abelard (μετροýνται ως γρÜμμα 1) και περιλαμβÜνουν 4 προσωπικÜ γρÜμματα (ΓρÜμματα Κατεýθυνσης αριθμοß 6-8) και που περιλαμβÜνουν τα αξιοσημεßωτα Problemata Heloissae. Οι περισσüτεροι μελετητÝς σÞμερα αποδÝχονται αυτÜ τα Ýργα ως γραμμÝνα απü την ßδια την Héloïse και τον Abelard. Ο Τζον ΜπÝντον εßναι ο πιο διακεκριμÝνος σýγχρονος σκεπτικιστÞς αυτþν των εγγρÜφων. Η Etienne Gilson, ο Peter Dronke κι ο Constant Mews υποστηρßζουν τη γενικÞ Üποψη üτι τα γρÜμματα εßναι γνÞσια, υποστηρßζοντας üτι η σκεπτικιστικÞ Üποψη τροφοδοτεßται σε μεγÜλο βαθμü απü τις προκαταλÞψεις των υποστηρικτþν της.



     Η μεγÜλη πλειοψηφßα των ακαδημαúκþν μελετητþν και δημοφιλþν συγγραφÝων Ýχουν ερμηνεýσει την ιστορßα της σχÝσης της Héloïse με τον Abelard ως συναινετικü και τραγικü ρομαντισμü. Ωστüσο, πολλÝς διαμÜχες δημιουργÞθηκαν απü Ýνα ενοχλητικü απüσπασμα του Abelard στην 5η επιστολÞ που υπονοεß üτι οι σεξουαλικÝς σχÝσεις με την Heloise, τουλÜχιστον σε κÜποια σημεßα, δεν Þταν συναινετικÝς. Προσπαθþντας να αποτρÝψει την Heloise απü τις ρομαντικÝς της αναμνÞσεις και να την ενθαρρýνει να αγκαλιÜσει πλÞρως τη θρησκεßα, γρÜφει: "¼ταν αντιτßθεστε στον εαυτü σας [σεξ] κι αντισταθεßτε με üλη σας τη δýναμη και προσπαθÞσατε να με αποτρÝψετε απü αυτü, αναγκÜζω συχνÜ τη συγκατÜθεσÞ σας (γιατß τελικÜ Þσασταν πιο αδýναμη) απü απειλÝς και χτυπÞματα". Εßναι σημαντικü, αυτü το απüσπασμα κι Ýρχεται σε πλÞρη αντßθεση με την απεικüνιση της Heloise για τη σχÝση τους, που μιλÜει για επιθυμßα κι επιλογÞ της, απολαμβÜνοντας τις σεξουαλικÝς τους συναντÞσεις και προχωρþντας τüσο πολý για να περιγρÜψει τον εαυτü της üτι επÝλεξε για να τον ακολουθÞσει μεταξý σε χιλιÜδες Üνδρες στη Νοτρ Νταμ.
Παρ 'üλα αυτÜ, δουλεýοντας αποκλειστικÜ απü τη πρüταση στη 5η επιστολÞ του Abelard, η Mary Ellen Waithe υποστÞριξε το 1989 πως η Héloïse Þταν Ýντονα αντßθετη σε μια σεξουαλικÞ σχÝση, παρουσιÜζοντÜς την ως θýμα κι απεικονßζοντας Ýναν Abelard που παρενüχλησε, κακοποßησε και βßασε τη μαθÞτριÜ του.
     Οι περισσüτεροι μελετητÝς διαφÝρουν ως προς την ερμηνεßα τους για την αυτο-απεικüνιση του Abelard. Σýμφωνα με τον William Levitan, συνÜδελφο της ΑμερικανικÞς ακαδημßας στη Ρþμη, "Οι αναγνþστες μπορεß να χτυπηθοýν απü τις μη ελκυστικÝς φιγοýρες (κατÜ τα Üλλα αυτü που επαινεß τον Abelard στις περικοπÝς στις δικÝς του σελßδες.... Εδþ το κßνητρο κατηγορþντας τον εαυτü του για κρýα αποπλÜνηση) εßναι Ýνα μÝρος προστατευτικü ... για τον Abelard να αναλÜβει üλο το ηθικü βÜρος για τον εαυτü του και να προστατεýσει, στο βαθμü που μπορεß, τη πλÝον ευρÝως σεβαστÞ μονÞ του Paraclete -κι επßσης εν μÝρει αιτιολογημÝνη- για να μεγεθýνει το Ýγκλημα στις αναλογßες της τιμωρßας του". Ο David Wulstan γρÜφει: "ΠολλÜ απ' αυτÜ που λÝει ο Abelard στο Historia Calamitatum δεν αληθεýουν: η αλαζονεßα του για τη ψυχρÞ αποπλÜνηση της μαθÞτριÜς του δεν ενισχýεται απü τα γρÜμματα της Heloise ·αυτÞ και διÜφορες υποτιθÝμενες παραβιÜσεις φαßνεται να επιδιþκουν να χτßσουν Ýνα farrago της υποτιθÝμενης ενοχÞς που πρÝπει να αποβÜλει με την υποχþρηση του σε μοναχισμü και απομακρýνοντας τον εαυτü του απü τη πρþην ερωμÝνη και πλÝον σýζυγü του".



     Η Heloise Ýχει ως κßνητρο στις απαντÞσεις της στις επιστολÝς του Abelard να διορθþσει το ρηθÝν, üτι αν κÜτι εßχε ξεκινÞσει τη σχÝση τους, Þταν ο ¸ρωτας. Τα γραπτÜ της εκφρÜζουν μια πολý πιο θετικÞ στÜση απÝναντι στη προηγοýμενη σχÝση τους απü ü,τι ο Abelard. Δεν αποκηρýσσει τις συναντÞσεις της ως αμαρτωλÝς και δεν "δÝχεται üτι η αγÜπη του Abelard γι' αυτÞν θα μποροýσε να πεθÜνει, ακüμη κι απü τη φρικτÞ πρÜξη ... ευνουχισμοý".
     Εßναι σημαντικü να διερευνÞσουμε αυτοýς τους ισχυρισμοýς για κακοποßηση Þ παρενüχληση απü τη πλευρÜ του Abelard για να εξετÜσουμε την ακατÝργαστη σεξουαλικÞ ηθικÞ της εποχÞς (üπου μια προηγοýμενη σχÝση θεωρÞθηκε γενικÜ ως απüδειξη συγκατÜθεσης), οι επιστολÝς της Heloise που την απεικονßζουν ως συνεπÞ αν üχι ο εκκινητÞς της σεξουαλικÞς αλληλεπßδρασης και τη θÝση του Abelard ως ηγοýμενου σε σχÝση με την Heloise, μια μοναχÞ, προς την οποßα οφεßλει χρÝος ευθýνης και κηδεμονßας. Απεικονßζοντας τον εαυτü του -Ýναν ευνουχισμÝνο και τþρα μετανοημÝνο μοναχü- ως φταßχτη για τη σχÝση τους, αρνÞθηκε στην Heloise το σεξουαλικü της σκÜνδαλο και διατÞρησε τη καθαρüτητα της φÞμης της. ¸νας ισχυρισμüς γι' ανÜρμοστη σεξουαλικÞ συμπεριφορÜ εκ μÝρους της Heloise θα Ýθετε σε κßνδυνο την ιερüτητα της περιουσßας του Abelard, του Paraclete, την οποßα θα μποροýσαν να διεκδικÞσουν ισχυρüτερες προσωπικüτητες στην κυβÝρνηση Þ στην ΚαθολικÞ Εκκλησßα. Το προηγοýμενο μοναστÞρι της Heloise στο Argenteuil κι Ýνα Üλλο μοναστÞρι στο St. Eloi εßχαν Þδη κλεßσει απü τη ΚαθολικÞ ιεραρχßα λüγω κατηγοριþν για σεξουαλικÞ ατασθαλßα απü καλüγριες. Τα μοναστÞρια που διευθýνονταν απü μοναχοýς δεν Þταν γενικÜ σε τÝτοιο κßνδυνο. Η Waithe δÞλωσε σε συνÝντευξÞ της το 2009 στην Karen Warren üτι "Ýχει μαλακþσει τη θÝση που πÞρε νωρßτερα" υπü το φως της μεταγενÝστερης απονομÞς του Mews απü το Epistolae Duorum Amantium στους Abelard και Héloïse (το οποßο δÝχεται η Waithe), αν και συνεχßζει να βρßσκει ενοχλητικü πÝρασμα.
     Ο τüπος ταφÞς του Héloïse εßναι αβÝβαιος. Τα οστÜ του Abelard μεταφÝρθηκαν στο ρητορικü του Paraclete μετÜ το θÜνατü του και μετÜ το θÜνατο του Héloïse το 1163/64 τα οστÜ της τοποθετÞθηκαν δßπλα του. Τα οστÜ του ζευγαριοý κινÞθηκαν περισσüτερες απü μßα φορÝς μετÜ, αλλÜ διατηρÞθηκαν ακüμη και μÝσω των αντιξοþν της ΓαλλικÞς ΕπανÜστασης και τþρα υποτßθεται πως βρßσκονται στο γνωστü τÜφο στο νεκροταφεßο Père Lachaise στο Παρßσι. Η μεταφορÜ των λειψÜνων τους εκεß το 1817 θεωρεßται üτι συνÝβαλε σημαντικÜ στη δημοτικüτητα αυτοý του νεκροταφεßου, κεßνη τη στιγμÞ που Þταν ακüμα πολý Ýξω απü το κατοικημÝνο Παρ'ισι. Σýμφωνα με τη παρÜδοση, οι λÜτρεις Þ οι αγαπημÝνοι εργÝνηδες αφÞνουν γρÜμματα στη κρýπτη, σα φüρο τιμÞς στο ζευγÜρι Þ ελπßζοντας να βρουν αληθινÞ αγÜπη. Αυτü παραμÝνει, ωστüσο, αμφισβητοýμενο. Η ρητορικÞ του ΠαρακλÞτου ισχυρßζεται üτι ο Abélard κι ο Héloïse εßναι θαμμÝνοι εκεß κι üτι αυτü που υπÜρχει στο Père Lachaise εßναι απλþς Ýνα μνημεßο Þ κενοτÜφιο. ¢λλοι πιστεýουν üτι ενþ ο Abelard εßναι θαμμÝνος στον τÜφο του Père Lachaise, τα λεßψανα της Heloise βρßσκονται αλλοý.

Το μυθιστüρημα του Jean-Jacques Rousseau, η Julie, ou la nouvelle Héloïse, αναφÝρεται στην ιστορßα του Héloïse και του Abélard.
Το κωμικü ταξιδιωτικü ταξßδι του Mark Twain The Innocents Abroad (1869) αφηγεßται μια σατιρικÞ εκδοχÞ της ιστορßας των Abélard και Héloïse.
Ο ιστορικüς και φιλοσοφικüς απολογισμüς της Etienne Gilson για τη ζωÞ τους, "Héloïse et Abélard", δημοσιεýθηκε στη Γαλλßα το 1938 και μεταφρÜστηκε στα ΑγγλικÜ για μια Ýκδοση του 1960 απü το University of Michigan Press, ως "Heloise and Abelard".
Η διÞγηση της Λüρεν Γκρüφ "L. DeBard and Aliette" απü τη συλλογÞ της Delicate Edible Birds αναδημιουργεß την ιστορßα των Héloïse και Abélard, που δημιουργÞθηκε το 1918 στη ΝÝα Υüρκη.
Το μυθιστüρημα του George Moore το 1921, Heloise and Abelard, αντιμετωπßζει ολüκληρη τη σχÝση τους απü την πρþτη συνÜντηση Ýως το τελικü χωρισμü.
Το μυθιστüρημα του Τσαρλς Γουßλιαμς το 1931, The Place of the Lion, παρουσιÜζει Ýναν χαρακτÞρα που επικεντρþνει την ÝρευνÜ του στον Πßτερ ¢μπελαρντ.
Το μυθιστüρημα της Helen Waddell, Peter Abelard, απεικονßζει το ρομαντισμü μεταξý των δýο.
Το μυθιστüρημα του Marion Meade Stealing Heaven απεικονßζει το ρομαντισμü και προσαρμüστηκε σε μια ταινßα.
Η σειρÜ Catherine LeVendeur της Sharan Newman ΜεσαιωνικÜ ΜυστÞρια χαρακτηρßζει τους Héloïse, Abélard κι Astrolabe ως περιστασιακοýς χαρακτÞρες, μÝντορες και φßλους του κýριου χαρακτÞρα, πρþην αρχÜριος στο Paraclete.
Το μυθιστüρημα της Sherry Jones το 2014, "The Sharp Hook of Love", εßναι μια φανταστικÞ αφÞγηση των Abélard και Héloïse.
Το μυθιστüρημα του Mandy Hager για το 2017, "Heloise", αφηγεßται την ιστορßα της Heloise απü την παιδικÞ ηλικßα Ýως το θÜνατο, με συχνÞ αναφορÜ στα γραπτÜ τους.
Το βιβλßο του Rick Riordan το 2017, "Trials of Apollo: The Dark Prophesy" Ýχει Ýνα ζευγÜρι γρýφων που ονομÜζονται Heloise και Abelard.
Το μυθιστüρημα του Luise Rinser του Abaelard's Liebe (ΓερμανικÜ) απεικονßζει την ιστορßα αγÜπης του Héloïse και του Abelard απü την οπτικÞ γωνßα του γιου τους, Astrolabe.
Το μυθιστüρημα της Ντüντι Σμιθ, I Capture the Castle διαθÝτει Ýναν σκýλο και μια γÜτα που ονομÜζεται Héloïse και Abélard.
Οι Abelard και Héloïse αναφÝρονται σε üλο το μυθιστüρημα του Robertson Davies The Rebel Angels.
Ο Henry Adams αφιερþνει Ýνα κεφÜλαιο στη ζωÞ του Abelard στο Mont Saint Michel και στο Chartres
Το μυθιστüρημα του ΤζÝιμς ΚÜρολ το 2017 «Το μοναστÞρι» ξαναθυμßζει την ιστορßα του ΑμπÝλαρντ και του ΧÝλοζε, τη συνυφασμÝνη με τη φιλßα ενüς Καθολικοý ιερÝα και μιας ΓÜλλης Εβραßας γυναßκας στον εικοστü αιþνα μετÜ το Ολοκαýτωμα.
Το μυθιστüρημα του Melvyn Bragg για το 2019 "Love Without End" συνδυÜζει το θρυλικü μεσαιωνικü ρομαντισμü του Héloïse και του Abélard με τον αγþνα ενüς σýγχρονου ιστορικοý να συμφιλιωθεß με την κüρη του.
Héloïse et Abeilard, λÜδι χαλκοý, Jean-Baptiste Goyet, 1830.
Ο Abaelardus και ο Heloïse εξÝπληξαν τον Master Fulbert, το λÜδι, απü τον Ρομαντικü ζωγρÜφο Jean Vignaud, 1819
Μνημεßο Abelard και Heloise στο Le Pallet των Sylviane και Bilal Hassan-Courgeau
Heloise & Abelard, ζωγραφικÞ του Σαλβαδüρ Νταλß
"Heloise and Abelard", Ýνα τραγοýδι του SCA bard Efenwealt Wystle (γνωστüς και ως Scott Vaughan)
Οι Abelard and Heloise εßναι Ýνα Üλμπουμ soundtrack του 1970 απü το British Third Ear Band.
Οι στßχοι του "Abelard and Heloise", που εμφανßζονται στο Üλμπουμ του Seventh Angel The Dust of Years, βασßζονται στη διÜσημη αλληλογραφßα του ζευγαριοý.
Το τραγοýδι "Heloise" του Frank Black, απü το Üλμπουμ Devil's Workshop, αναφÝρεται σε αυτÞν την ιστορßα.
Το τραγοýδι του Scritti Politti, "Ο κüσμος που καταλαβαßνεις (εßναι πÜνω + Over + Over)", αναφÝρεται σε αυτÞν την ιστορßα και τη διαμεσολÜβηση των δýο εραστþν στο νεκροταφεßο Pere Lachaise.
Η εισαγωγÞ στο τραγοýδι Cole Porter "Just One of That Things" περιλαμβÜνει "¼πως εßπε ο Abelard στην Heloise, μην ξεχÜσετε να μου αφÞσετε μια γραμμÞ.
Το τραγοýδι "World Without" του A Fine Frenzy (Alison Sudol) τους αναφÝρει: "Και η Heloise, Ýδωσε üλη της την καρδιÜ στον Pete, τþρα κοιμÜται αιþνια δßπλα του"
Το "Ballade des Dames du Temps Jadis" του François Villon ("Ballad of the Ladies of Times Past") αναφÝρει τον Héloïse και τον Abélard στη δεýτερη στροφÞ.
Η ιστορßα τους ενÝπνευσε το ποßημα, "The Convent Threshold" της ΒικτωριανÞς ΑγγλικÞς ποιÞτριας Christina Rossetti.
Η ιστορßα τους ενÝπνευσε το ποßημα, "Eloisa to Abelard", του ¢γγλου ποιητÞ Alexander Pope.
Στη συλλογÞ ποιημÜτων του Robert Lowell History (1973), το ποßημα "Eloise and Abelard" απεικονßζει τους εραστÝς μετÜ το χωρισμü τους.
Το Ýργο του Ronald Millar Abelard & Heloise Þταν μια παραγωγÞ του 1971 στο Broadway Atkinson Theatre, με πρωταγωνιστÝς τις Diana Rigg και Keith Michell, σενÜριο που εκδüθηκε απü τον Samuel French, Inc, Λονδßνο, 1970.
Στην ταινßα Being John Malkovich, ο χαρακτÞρας Craig Schwartz (παßζεται απü τον John Cusack), Ýνας αποτυχημÝνος μαριονÝτα, σκηνοθετεß μια παρÜσταση μαριονετþν πεζοδρομßων που απεικονßζει την αλληλογραφßα μεταξý Héloïse και Abélard. Αυτü τον ξυλοκοπεß απü Ýναν οργισμÝνο πατÝρα, λüγω της σεξουαλικÞς του υπονοοýμενης.
Το Ýργο του Howard Brenton, In Extremis: The Story of Abelard and Heloise, Ýκανε πρεμιÝρα στο Shakespeare's Globe το 2006.
Η ταινßα, Stealing Heaven (1988), χρονολογεß την ιστορßα τους και πρωταγωνιστοýν οι Derek de Lint, Kim Thomson και Denholm Elliott. Η ταινßα βασßζεται στο μυθιστüρημα Marion Meade του 1979 με το ßδιο üνομα.
Στο 58ο επεισüδιο του The Sopranos (Sentimental Education), η Carmela Soprano βρßσκει Ýνα αντßγραφο του The Letters of Abelard & Héloïse ενþ χρησιμοποιεß το μπÜνιο του κ. Wegler. Το βιβλßο αναφÝρεται τüσο στην αδυναμßα της Carmela üσο και της ρομαντικÞς υπüθεσης του κ. Wegler, και αναμφισβÞτητα, και ειρωνικÜ, στην καταδικασμÝνη πλατωνικÞ αγÜπη μεταξý της Carmela και της κüρης της, Meadow: για πολλÜ χρüνια Þταν μια παρÜδοση μητÝρας-κüρης να Ýχεις τσÜι κÜτω απü το πορτρÝτο του Eloise στο Plaza Hotel.
Η συλλογÞ Decreation της Anne Carson για το 2005 περιλαμβÜνει Ýνα σενÜριο για τους Abelard και Héloïse.
Ο ΧÝνρι Μßλερ χρησιμοποιεß τον «Πρüλογο για την Ιστορßα ΚαλαμιτÜτου» του ΑβÝλαρντ ως σýνθημα του Τροπικοý του Αιγüκερω (1938)
Το Ýργο του Howard Brenton In Extremis: The Story Of Abelard & Heloise Ýκανε πρεμιÝρα στο Shakespeare's Globe το 2006.
Στη σειρÜ HBO The Sopranos, ο χαρακτÞρας Carmela Soprano βρßσκει τα γρÜμματα "Abelard and Heloise" στο μπÜνιο του εξωσυζυγικοý εραστÞ της, διÜφορες παραλληλισμοß σχεδιÜζονται μÝχρι την 5η σεζüν.
Η σκηνοθεσßα του Michael Shenefelt, Heloise, 2019.
Στο κοιμητÞριο Περ ΛασÝζ στο Παρßσι, δυο εραστÝς μοιρÜζονται τον ßδιο τÜφο απü το 1817. Ο ΑβελÜρδος και η ΕλοÀζα ενþθηκαν στη ζωÞ οκτþ αιþνες νωρßτερα. Η συνÜντηση και ο ÝρωτÜς τους απÝκτησαν διαστÜσεις μýθου. Η ερωτικÞ της ιστορßα τα περιεßχε üλα. ΠÜθος, απαγορεýσεις, Ýνα παιδß-καρπü του ÝρωτÜ τους-, σκÜνδαλο. Ο θρýλος λÝει üτι η Ιωσηφßνα ΒοναπÜρτη συγκινημÝνη απü την ιστορßα τους μετÝφερε τα οστÜ τους στο Παρßσι κι ανÝθεσε στον ΑλεξÜντρ-Μαρß ΛενουÜρ να φτιÜξει τον τÜφο τους.
Πßσω στον 12ο αιþνα, στο Παρßσι, ανατÝλλει το Üστρο ενüς απü τους σημαντικüτερους φιλοσüφους και θεολüγους της εποχÞς, του ΠÝτρου ΑβελÜρδου. Σε Ýνα περιβÜλλον στο οποßο η ελεýθερη διαλεκτικÞ, και η εξÝταση παντüς φιλοσοφικοý ζητÞματος συγκροýονταν Ýντονα με τον «μυστικισμü» και δυσκüλευαν πολý την ισορροπßα μεταξý πßστης και λογικÞς. Ο ΑβελÜρδος, πνεýμα ανÞσυχο της εποχÞς του, μαχητÞς των ελεýθερων ιδεþν θιασþτης της κριτικÞς, αγωνßζεται να σπÜσει τους φιλοσοφικοýς κανüνες, μÝσα στο αυστηρü κλßμα που επÝβαλε σε üλους να δηλþνουν πßστη στο κρÜτος και την Εκκλησßα.
¹δη στα 25 του χρüνια η φÞμη του εßναι τερÜστια. Ο πατÝρας του εßναι οπλουργüς, αλλÜ ο ΑβελÜρδος αν και πρωτüτοκος παραχωρεß τα κληρονομικÜ δικαιþματα στα αδÝρφια του για να αφοσιωθεß στη φιλοσοφßα. Ο ßδιος υποστηρßζει: «...και καθþς προτιμοýσα την πανοπλßα των διαλεκτικþν επιχειρημÜτων και τα κληροδοτÞματα της φιλοσοφßας, αντÜλλαξα Üλλα üπλα αντ’ αυτþν, τρÝφοντας μεγαλýτερο σεβασμü για την ακαδημαúκÞ διαμÜχη, παρÜ για τα τρüπαια του πολÝμου».

     Το 1118 γνωρßζει τη 15χρονη τüτε ΕλοÀζα. Ο ΑβελÜρδος εßναι διÜσημος και 40 ετþν. ΟρφανÞ, ζει με τον θεßο της εφημÝριο ΦυλμπÝρ κι εßναι γνωστÞ σε üλη τη Γαλλßα για τη μüρφωσÞ της. Ο ΦυλμπÝρ εμπιστεýεται τη πνευματικÞ καλλιÝργεια της ανηψιÜς του στον ΑβελÜρδο ο οποßος προσλαμβÜνεται ως εσωτερικüς δÜσκαλος. Η πνευματικÞ τους επαφÞ δεν αργεß να ανÜψει τη σπßθα του Ýρωτα. Οι δυο εραστÝς ενþνονται κρυφÜ κÜτω απü την ßδια στÝγη. Ο Ýρωτας θριαμβεýει. Η ευτυχßα τους διαρκεß λßγο. Η ΕλοÀζα μÝνει Ýγκυος κι η ζωÞ των δυο εραστþν αρχßζει να μπαßνει στη τραγικÞ της διÜσταση. ¸νας ΓολγοθÜς που θα κρατÞσει μια ολüκληρη ζωÞ αρχßζει. Ο ΑβελÜρδος μεταφÝρει την ΕλοÀζα στη ΒρετÜνη üπου γεννÜ το παιδß τους ΠÝτρο-ΑστρολÜβο. Ο ΑβελÜρδος επιθυμεß να παντρευτεß την ΕλοÀζα, εκεßνη αρνεßται. Πιστεýει πως αυτüς πρÝπει να εγκαταλεßψει την ιδÝα του γÜμου, για να μη χαλÜσει η πνευματικÞ σταδιοδρομßα του: ο γÜμος θα σταθεß ανυπÝρβλητο εμπüδιο στη καρριÝρα του. Του γρÜφει ανÜμεσα στα Üλλα: "¸νας καθηγητÞς φιλοσοφßας δε μπορεß να εßναι παντρεμÝνος. Δε μπορεß να αποσπÜται απü τα κλÜματα ενüς μικροý παιδιοý. Η οικογενειακÞ ζωÞ δεν επιτρÝπει συγκÝντρωση στους φιλοσοφικοýς στοχασμοýς. Οι διανοοýμενοι με υποχρεþσεις δεν εßναι σαν τους πλοýσιους που ζοýνε σ' Ýνα μεγÜλο σπßτι και μποροýν να απομονωθοýν. Δε μποροýν να αφοσιωθοýν στο Ýργο του θεολüγου Þ του φιλοσüφου μÝσα σε αυτÝς τις συνθÞκες".
     Ο ΑβελÜρδος αρνεßται τη θυσßα της ΕλοÀζας και επιμÝνει να τη νυμφευτεß. Συμφωνοýν να γßνει ο γÜμος κρυφÜ, αλλÜ ο οργισμÝνος θεßος της, ετοιμÜζει την εκδßκησÞ του, αρνοýμενος να τον συγχωρÞσει. Ενþ η ΕλοÀζα μπαßνει στο μοναστÞρι του ΑρζαντÝιγ, μÝχρι να κοπÜσει το σκÜνδαλο, ο ΑβελÜρδος επιστρÝφει στις διδασκαλßες και στη σχολÞ του. Ο ΦυλμπÝρ στÝλνει τους μπρÜβους του για να εκδικηθοýν τον ΑβελÜρδο και τον ευνουχßζει. Τον σÝρνουν ακρωτηριασμÝνο και τον ταπεινþνουν μπροστÜ στον συγκεντρωμÝνο κüσμο. Ο ΑβελÜρδος καταφÝρνει κι επιβιþνει, ενþ οι μαθητÝς του τον παρακαλοýν να συνεχßσει τη διδασκαλßα. ¼ταν αρνεßται το προπατορικü αμÜρτημα και κηρýσσει üτι η αμφιβολßα εßναι η αφετηρßα που οδηγεß στην Ýρευνα, θεωρεßται αιρετικüς, üπως αιρετικÞ θεωρεßται κι η Θεολογßα του για την Αγßα ΤριÜδα. ΥποβÜλλεται σε διþξεις και βασανιστÞρια. ΔιατÜσσεται να κÜψει ο ßδιος δημοσßως τα βιβλßα του.
     
Η ΕλοÀζα, μια κοπÝλα με εξαιρετικÞ καλλιÝργεια και γνþσεις, που φιλοδοξεß να γßνει η νÝα Υπατßα. Πολý γρÞγορα, η πνευματικÞ αλληλοεκτßμηση θα μετατραπεß σε φλογερü Ýρωτα.
¼μως το σκÜνδαλο εßναι τερÜστιο, ιδßως μετÜ την εγκυμοσýνη της ΕλοÀζας. Ο θεßος της θα πληρþσει μια ομÜδα δολοφüνων να ευνουχßσουν τον ΑβελÜρδο, προκειμÝνου Ýτσι να ξεπλυθεß η προσβολÞ. ΤαπεινωμÝνος, ο φιλüσοφος κλεßνεται σε μοναστÞρι και επιβÜλλει στην ΕλοÀζα να κÜνει το ßδιο. Τα επüμενα εßκοσι χρüνια δεν θα συναντηθοýν παρÜ μονÜχα μßα φορÜ, ενþ θα επικοινωνοýν μÝσω επιστολþν. Στα παθιασμÝνα γρÜμματα της ΕλοÀζας ο ΑβελÜρδος απαντÜ αποκαλþντας την «αδελφÞ» του. Συνεχßζει να συγγρÜφει, üμως η επßσημη Εκκλησßα τον καταδικÜζει ως αιρετικü, τα βιβλßα του καßγονται και η μüνη ελευθερßα που του αφÞνουν εßναι να γρÜφει μüνο για τον εαυτü του…
Ο ΑβελÜρδος θα πεθÜνει το 1142, ενþ η ΕλοÀζα θα ακολουθÞσει εßκοσι χρüνια αργüτερα, Ýχοντας ζÞσει ως υποδειγματικÞ μοναχÞ, με μüνη επιθυμßα να ταφεß μαζß με τον αγαπημÝνο της, Απü το 1133 μÝχρι το 1138 επικοινωνοýν με επιστολÝς. Θα ξαναειδωθοýν μüνο μια φορÜ. Ο φιλüσοφος, ψυχικü ρÜκος, καταφεýγει στο μοναστÞρι του Αγßου ΜÜρκελου üπου αφÞνει την τελευταßα του πνοÞ. Η Ελοßζα ζητÜ να μεταφερθεß το σþμα του στον ΠαρÜκλητο, το μοναστÞρι στο οποßο βρßσκεται και να ταφεß εκεß. Η ßδια πεθαßνει 20 χρüνια αργüτερα. Πριν κλεßσει τα μÜτια της ζÞτησε να ταφεß δßπλα στον Üντρα που λÜτρεψε. παρÜκληση που δεν εισακοýεται.
     Σýμφωνα με τον αστικü μýθο, ο ÝρωτÜς τους θα ευοδωθεß μονÜχα 700 χρüνια μετÜ τον θÜνατü τους, üταν η Ιωσηφßνα ΒοναπÜρτη, συγκινημÝνη απü την ιστορßα τους, θα διατÜξει να μεταφερθοýν τα οστÜ τους και να θαφτοýν σε Ýναν κοινü τÜφο, στο ΚοιμητÞριο του Père Lachaise στο Παρßσι, üπου και αναπαýονται μÝχρι σÞμερα...

ΡΗΤΑ της ΕλοÀζ

"Γιατß üχι μαζß μου Þταν η καρδιÜ μου, αλλÜ μαζß σου. ΑλλÜ τþρα, περισσüτερο απü ποτÝ, αν δεν εßναι μαζß σου, δεν εßναι πουθενÜ. Για χωρßς εσÝνα δεν μπορεß να υπÜρχει πουθενÜ." "Δεν εßναι η ßδια η πρÜξη αλλÜ η πρüθεση του πρÜκτορα που κÜνει την αμαρτßα. Η ισüτητα δεν ζυγßζει αυτü που γßνεται, αλλÜ το πνεýμα στο οποßο γßνεται. "

"Η πραγματικÞ αξßα κανενüς δεν μετρÜται απü την ιδιοκτησßα Þ τη δýναμÞ του: Η τýχη ανÞκει σε μια κατηγορßα πραγμÜτων και αρετÞ σε μια Üλλη."

"Αν το üνομα της συζýγου φαßνεται πιο ιερü και πιο Ýγκυρο, πιο γλυκü για μÝνα εßναι πÜντα η λÝξη φßλος, Þ, αν το επιτρÝπετε, παχουλüς Þ πüρνη -μÜρτυς μου ο Θεüς-, αν ο Αýγουστος, αποφαßνεται ολüκληρος ο κüσμος, Ýπρεπε να με θεωρÞσει Üξια της τιμÞς του γÜμου και να επιβεβαιþσω ολüκληρο τον κüσμο για μÝνα, να με κυβερνÞσει για πÜντα, πιο αγαπητü για μÝνα και μεγαλýτερης αξιοπρÝπειας, θα φαινüταν να ονομÜζομαι παλλακßδα σου απü την αυτοκρÜτειρÜ του. "

"ΠροσπÜθησα να σε αποτρÝψω απü το γÜμο μας, απü Ýνα κρεβÜτι με αστÝρι ... Προτιμοýσα την αγÜπη για το γÜμο, την ελευθερßα στις αλυσßδες."

«Καμμßα γυναßκα που ζητÜ σýζυγο δεν πρÝπει να σκεφτεß τον εαυτü της λιγüτερο προς πþληση αν προτιμÜ Ýναν πλοýσιο απü Ýνα φτωχü Üνδρα στο γÜμο. ΘÝλει αυτü που θα εßχε... περισσüτερο απü τον ßδιο τον σýζυγο. Επιβραβεýστε τÝτοια απληστßα με μετρητÜ κι üχι αφοσßωση, γιατß εßναι μüνο ιδιοκτησßα και εßναι διατεθειμÝνη να πουλÞσει τον εαυτü της σε Ýναν ακüμη πιο πλοýσιο Üνδρα, εÜν του δοθεß η ευκαιρßα. "

«Ποια αρμονßα μπορεß να υπÜρχει ανÜμεσα στους μαθητÝς και τις νοσοκüμες, τα γραφεßα και τις βÜσεις, τα βιβλßα Þ ταμπλÝτες και τις νÜρκες, το στυλü Þ τους στυλßστες και τους Üξονες;

"ΠοιÜ γυναßκα θα μποροýσε να αντÝξει... μωρÜ;
---------------------

ΑποσπÜσματα Επιστολþν: 1ον αποσπ. ΑβελÜρδος προς ΕλοÀζ

     Ελοßζ, αποδÝχεσαι το σχÝδιü μου που θα σε κÜνει να περπατÞσεις στα βÞματα των αγßων; σου δßνουν τα λüγια μου καθüλου απüλαυση για μετÜνοια; δεν Ýχεις καθüλου τýψεις για τις περιπλανÞσεις σου; και δεν επιθυμεßς σαν Üλλη ΜαγδαληνÞ να πλýνεις τα πüδια του ΣωτÞρα μας με τα δÜκρυÜ σου; Αν δεν Ýχεις αυτÜ τα Ýντονα συναισθÞματα, προσευχÞσου να σου τα εμπνεýσει Εκεßνος. ΠοτÝ δεν θα σταματÞσω να σε αναφÝρω στις προσευχÝς μου και πÜντα θα τον παρακαλþ να σου παρασταθεß στο σχÝδιο σου να Ýχεις Ýναν ιερü θÜνατο. ΕγκατÝλειψες τον κüσμο και τß αλÞθεια θα Þταν Üξιο να σε περιορßσει εκεß; ΣÞκωνε τα μÜτια σου πÜντα σ' αυτüν, γιατß σ' αυτüν θα Ýχεις αφιερþσει τις υπüλοιπες μÝρες σου. Η ζωÞ πÜνω σε αυτÞν τη γη εßναι δυστυχßα. Ακüμα κι οι ανÜγκες του σþματüς μας εδþ εßναι θÝμα ταλαιπωρßας για Ýναν Üγιο. Κýριε, εßπε ο Βασιλικüς ΠροφÞτης, απÜλλαξÝ με απü τις ανÜγκες μου! Εßναι Üθλιοι üσοι δεν το ξÝρουν, αλλÜ ακüμα πιο Üθλιοι üσοι ξÝρουν τη δυστυχßα τους και δεν μισοýν τη φθορÜ της ηλικßας τους. Πüσο ανüητοι εßναι οι Üνθρωποι που ασχολοýνται με τα γÞινα πρÜγματα! θα αποκαλυφθοýν κÜποια μÝρα και θα μÜθουν, αλλÜ θα εßναι πολý αργÜ, γιατß πολλοß θα Ýχουν κατηγορηθεß για την αγÜπη τους σε τÝτοια ψεýτικα πρÜγματα. Τα Üτομα που εßναι πραγματικÜ ευσεβÞ δεν κÜνουν λÜθος, απελευθερþνονται απü κÜθε αισθησιακÞ απολαýση κι ανεβÜζουν τις επιθυμßες τους στον ουρανü.
     Ξεκßνα Ελοßζ, βÜλε το σχÝδιü σου σε εφαρμογÞ χωρßς να καθυστερεßς. ¸χεις ακüμα αρκετü χρüνο για να επεξεργαστεßς τη σωτηρßα σου. ΑγÜπησε το Χριστü και περιφρüνησε τον εαυτü σου για χÜρη του. Θα καταλÜβει τη καρδιÜ σου και θα εßναι το μοναδικü αντικεßμενο των στεναγμþν και των δακρýων σου. Μην αναζητÞσεις αλλοý παρηγοριÜ παρÜ μüνο σ' Αυτüν. Αν δεν ελευθερωθεßς απü μÝνα, θα πÝσεις μαζß μου. ΑλλÜ αν με εγκαταλεßψεις και παραδþσεις τον εαυτü σου σ' Αυτüν, θα εßσαι σταθερÞ κι αμετακßνητη. Αν αναγκÜσεις τον Κýριο να σ' απαρνηθει, θα χÜσεις την εýννοιÜ του αλλÜ αν εßσαι πÜντα πιστÞ σ' Αυτüν, θα εßσαι πÜντα χαροýμενη. Η MαγδαληνÞ Ýκλαψε, επειδÞ σκÝφτηκε üτι ο Κýριος την εßχε εγκαταλεßψει αλλÜ η ΜÜρθα εßπε: ΒλÝπεις, ο Κýριος σε καλεß. Να εßσαι επιμελÞς στο καθÞκον σου και να υπακοýς πιστÜ τις κινÞσεις της χÜρης του, και ο Ιησοýς θα παραμεßνει πÜντα μαζß σου. (...)

   ...Τι ενοχλητικÞ απασχüληση που εßναι η αγÜπη! και πüσο πολýτιμη εßναι η αρετÞ ακüμα κι αν τη βÜλουμε πÜνω απü τη δικÞ μας ευκολßα! ΑποστρÝψου το υπερβολικü σου πÜθος, μÜντεψε τους περισπασμοýς μου: αρßθμησε τις φροντßδες μας, αν εßναι δυνατüν, τις θλßψεις μας και τις ανησυχßες μας. Μη σκÝφτεσαι τßποτα απ' αυτÜ κι Üφησε την απαλüτητα και την απüλαυσÞ της αγÜπης üπως Ýχει. Πüσο λßγο εßναι αυτü; Κι üμως, για τÝτοιες σκιÝς απüλαυσης, που αρχικÜ μας εμφανßστηκαν, εßμαστε τþρα αδýναμοι για üλη μας τη ζωÞ πια και δεν μποροýμε παρÜ να γρÜφουμε ο Ýνας στον Üλλο, καλυμμÝνοι με λινÜτσες και στÜχτη! Πüσο πιο ευτυχισμÝνοι θα Þμασταν, αν, μÝσα απü τη ταπεßνωση και τα δÜκρυα μας, θα μποροýσαμε να σιγουρÝψουμε τη μετÜνοια μας! Η αγÜπη της ευχαρßστησης δεν εξαλεßφεται απü τη ψυχÞ παρÜ με εξαιρετικÝς προσπÜθειες. ¸χει γßνει τüσο δυνατü κομμÜτι στο στÞθος μας, που γßνεται üλο και πιο δýσκολο να το καταδικÜσουμε εμεßς οι ßδιοι. Πüσο μßσος μπορþ να πω üτι Ýχω για τις αμαρτßες μου, αν αυτÝς μου εßναι πÜντα αρεστÝς; Πþς μπορþ να ξεχωρßσω το πÜθος για κεßνη που αγαπþ και να αρχßσω να το απεχθÜνομαι; Τα δÜκρυα που Ýχυσα θα εßναι αρκετÜ για να μου το κÜνουν δυσÜρεστο; Δεν ξÝρω πþς συμβαßνει, υπÜρχει πÜντα Ýνα εßδος χαρÜς üταν κλαßμε για κÜποιον αγαπημÝνο. Εßναι δýσκολο στη λýπη μας να διακρßνουμε τη μετÜνοια απü την αγÜπη. Η ανÜμνηση του εγκλÞματος αλλÜ κι εκεßνη αυτοý που μας Ýχει γοητεýσει,σχετßζεται σχεδüν Üμεσα για να διαχωριστεß: κι η αγÜπη του Θεοý στην αρχÞ της δεν καταστρÝφει εντελþς την αγÜπη του για κÜθε πλÜσμα. ΑλλÜ τι δικαιολογßες δεν θα μποροýσα να βρω σε σÝνα, αν το Ýγκλημα Þταν δικαιολογημÝνο;
(μτφρ. ΕλÝνη ΠαπÜ)

     2ον αποσπ. ΕλοÀζ προς ΑβελÜρδο

     ΘυμÜμαι (γιατß τßποτα δεν ξεχνιÝται απü τους εραστÝς) τον χρüνο και τον τüπο στον οποßο δηλþσατε για πρþτη φορÜ την αγÜπη σας σε μÝνα και ορκιστÞκατε üτι θα με αγαποýσατε μÝχρι το θÜνατο. Τα λüγια σου, οι üρκοι σου, εßναι βαθιÜ χαραγμÝνα στη καρδιÜ μου. Ο ταραγμÝνος λüγος μου μαρτυρÜ σε üλους το πρüβλημα του μυαλοý μου. Οι στεναγμοß μου με προδßδουν και το üνομÜ σου εßναι συνεχþς στο στüμα μου. ¼ταν εßμαι σε αυτÞ τη κατÜσταση, γιατß üχι, Κýριε, λυπÜμαι την αδυναμßα μου και με ενδυναμþνεις με τη χÜρη σου; Εßσαι χαροýμενος, AβελÜρδε. αυτÞ η χÜρη σε απÝτρεψε. κι η ατυχßα σου Þταν η ευκαιρßα της ανακÜλυψÞς σου. Η τιμωρßα του σþματüς σας Ýχει θεραπεýσει τις θανατηφüρες πληγÝς της ψυχÞς σου. Η καταιγßδα σε οδÞγησε στο καταφýγιο. Ο Θεüς που φÜνηκε να βÜζει βαριÜ το χÝρι του πÜνω σου, πολεμοýσε μüνο για να σε βοηθÞσει: εßναι πατÝρας που τιμωρεß και δεν εßναι εκδικητÞς, εßναι γιατρüς συζýγου, που σε βÜζει σε πüνο για να διατηρÞσει τη ζωÞ σου. Εßμαι χßλιες φορÝς περισσüτερο σε θρÞνο απü εσÝνα. ¸χω χßλια πÜθη να πολεμÞσω. ΠρÝπει να αντισταθþ στις πυρκαγιÝς που ο ¸ρωτας ανÜβει σε μια νεαρÞ καρδιÜ. Το σεξ μας δεν εßναι παρÜ αδυναμßα κι Ýχω τη μεγαλýτερη δυσκολßα να υπερασπιστþ τον εαυτü μου, γιατß ο εχθρüς που μου επιτßθεται το ευχαριστιÝται. Σημεßωσα τον κßνδυνο που με απειλεß, πþς λοιπüν μπορþ να αποφýγω την πτþση; (...)

   ...Η καρδιÜ του ανθρþπου εßναι Ýνας λαβýρινθος, του οποßου οι περιελßξεις εßναι πολý δýσκολο ν' ανακαλυφθοýν. Οι Ýπαινοι που μου δßνεις εßναι οι πιο επικßνδυνοι, γιατß αγαπþ το Üτομο που τους δßνει. ¼σο περισσüτερο θÝλω να σε ευχαριστÞσω, τüσο πιο απρüθυμη εßμαι να πιστÝψω üλη την αξßα που μου αποδßδεις. Α, σκÝψου μÜλλον πþς να υποστηρßξεις τις αδυναμßες μου με καλÝς αποζημιþσεις! Να εßσαι μÜλλον φοβισμÝνος παρÜ σßγουρος για τη σωτηρßα μου: πες üτι η αρετÞ μας βασßζεται στην αδυναμßα κι üτι αυτοß μüνο θα στεφθοýν που Ýχουν πολεμÞσει με τις μεγαλýτερες δυσκολßες. ΑλλÜ δεν επιδιþκω αυτü το στÝμμα που εßναι η ανταμοιβÞ της νßκης, εßμαι ικανοποιημÝνη, απüφυγε μüνο τον κßνδυνο. Εßναι πιο εýκολο να αποφýγεις παρÜ να κερδßσεις μÜχη. ΥπÜρχουνε διÜφοροι βαθμοß δüξας και δεν εßμαι φιλüδοξη για τους υψηλüτερους: ΑυτÜ τ' αφÞνω σε ψυχÝς με μεγÜλο θÜρρος, που Þτανε πολλÜκις νικητÝς. Επιδιþκω να μη κατακτÞσω, απü φüβο þστε να μη ξεπεραστοýν. ΑρκετÜ χαροýμενη θα 'μαι αν μπορþ να ξεφýγω απü το ναυÜγιο κι επιτÝλους να κερδßσω το λιμÜνι.
     Ο ΠαρÜδεισος με διατÜζει ν' αποκηρýξω αυτü το μοιραßο πÜθος που μας ενþνει. μα ω! η καρδιÜ μου δεν θα μπορÝσει ποτÝ να συναινÝσει σε αυτü.
   Adieu.
(
μτφρ. ΠÜτροκλος)

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers