ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì 

ÈáëÞò ï ÌéëÞóéïò: Ðñùôïðüñïò Áõèåíôßá Óïöüò



   ¢ριστη δημοκρατßα εßναι κεßνη που δεν Ýχει οýτε πÜρα πολý πλοýσιους, οýτε πÜρα πολý φτωχοýς πολßτες.
   ΘαλÞς Ο ΜιλÞσιος

                                         Πρüλογος

     Με το παρüν Üρθρο και δεδομÝνου πως δεν υπÜρχει γραπτü κεßμενο για τον ΘαλÞ τον ΜιλÞσιο, σκÝφτηκα να ψÜξω και να βÜλω ü,τι τον αφορÜ και για να μη κουρÜσω, να προσθÝσω φωτογραφßες καθ' üλη τη διÜρκεια της διÞγησης, þστε να περÜσουνε πιο εýκολα οι στιγμÝς της. Ξεκινþ με λßγα για την ιστορßα της ΜιλÞτου -κι Ýμεινα Üφωνος με το ýψος του μεγαλεßου που εßχε φτÜσει στην αρχαιüτητα και μÜλιστα απü παλιÜ- και μετÜ συνεχßζω με τα του Σοφοý, κι εßναι κÜμποσα. ΑπÞλαυσα το Üρθρο κÜθε στιγμÞ κι ελπßζω κι εσεßς να μη πλÞξετε. Σας το ξαναλÝω, üλες οι φωτογραφßες εκτüς του ΘαλÞ, εßναι απü τη Μßλητο.
     ΚαλÞν ανÜγνωση!          Π.   Χ.

                                  Λßγα Για Τη Μßλητο

    Η Μßλητος Þταν αρχαßα ελληνικÞ πüλη της Ιωνßας χτισμÝνη στις δυτικÝς ακτÝς της ΜικρÜς Ασßας (στη περιοχÞ που σÞμερα αποτελεß την Επαρχßα Αúδινßου της Τουρκßας), κοντÜ στις εκβολÝς του ΜαιÜνδρου ποταμοý. Η περιοχÞ κατοικοßτο απü την ΕποχÞ του Χαλκοý. ΑποτÝλεσε μßα απü τις 12 ΙωνικÝς πüλεις της Μ. Ασßας. Το σχÝδιο πüλεως της ΜιλÞτου που Ýμοιαζε με σχÜρα, σχεδιÜστηκε απü τον Ιππüδαμο κι Ýγινε το βασικü σχÝδιο πüλεως για τις ΡωμαúκÝς πüλεις. Η πüλη απετÝλεσε στα αρχαßα χρüνια λιμÜνι, πριν προσχωθεß απü τον Μαßανδρο.



     Σýμφωνα με μßα αρχαßα παρÜδοση, το 1500 π.Χ., Üποικοι απü τη ΚρÞτη αποßκησαν τη Μßλητο. Ο Μßλητος Þταν ο ιδρυτÞς της ΜιλÞτου και σýμφωνα με τη μυθολογßα Þτανε γιος του Απüλλωνα Þ εγγονüς του Μßνωα. ΣÞμερα ανÞκει στην επαρχßα Αúντßν. Η περιοχÞ που ιδρýθηκε η Μßλητος ονομαζüταν προηγουμÝνως Ανακτορßα. Στον 7ο και τον 6ο π.Χ. αι.., εßχε γßνει θαλÜσσια αυτοκρατορßα, Ýχοντας ιδρýσει μια σειρÜ απü αποικßες. Στον 7ο αι., π.Χ. συγκροýστηκε με τους Λυδοýς που προσπαθοýσαν να επιβληθοýν στις ΙωνικÝς πüλεις. Οι Λυδοß εισÝβαλαν στη Μßλητο αρχικÜ το 624 π.Χ. με αποτÝλεσμα να ξεσπÜσει ο Μιλησιακüς πüλεμος εßχε διÜρκεια 13 χρüνια και τελεßωσε με συνθÞκη ειρÞνης μεταξý των Μιλησßων και των Λυδþν. Στα τÝλη του 6ου αι., η Μßλητος πÝρασε υπü ΠερσικÞ κυριαρχßα ως το 479 π.Χ., üταν οι ΠÝρσες ηττÞθηκαν απü τους ¸λληνες. Οι αποικßες των Μιλησßων αποßκων εκτεßνονταν σε üλον το χþρο της σημερινÞς Τουρκßας φτÜνοντας μÝχρι τη Κριμαßα.
     ΥπÞρξε σπουδαßο κÝντρο φιλοσοφßας και επιστημþν, üπου γεννÞθηκαν κι Ýζησαν πνεýματα üπως ο ΘαλÞς, ο Αναξßμανδρος κι ο ΑναξιμÝνης. Γýρω στο 600 π.Χ ο ΘαλÞς ßδρυσε στη Μßλητο τη ΣχολÞ της Ιωνßας. Το 334 π.Χ., η πüλη απελευθερþθηκε απü τη ΠερσικÞ κυριαρχßα απü τον ΑλÝξανδρο το ΜÝγα. ¹τανε λοιπüν αρχαßα πüλη της Ιωνßας, που εßχε προηγμÝνη οικονομικÞ ζωÞ σαν εμπορικü κÝντρο της περιοχÞς, πολιτικÞ ελευθερßα και δυνατüτητα επικοινωνßας και με Üλλες πüλεις. ΜÝσα σε αυτü το περιβÜλλον αναπτýσσεται η ΜιλÞσια Φιλοσοφßα, την οποßα κυρßως εκπροσωποýν ο ΘαλÞς, ο Αναξßμανδρος κι ο ΑναξιμÝνης, κατÜ χρονολογικÞ σειρÜ.

                                               Βιογραφικü

     Ο ΘαλÞς ο ΜιλÞσιος, (~624 π.Χ. ~ 548 π.Χ.) εßναι ο αρχαιüτερος προσωκρατικüς φιλüσοφος, ο 1ος των 7 σοφþν της αρχαßας, μαθηματικüς, φυσικüς, αστρονüμος, μηχανικüς, μετεωρολüγος κι ιδρυτÞς της ΙωνικÞς ΣχολÞς της φυσικÞς φιλοσοφßας στη Μßλητο. Θεωρεßται ο ιδρυτÞς της ΜιλÞσιας ΣχολÞς κι ο πρþτος üλων των φιλοσüφων. Πρεσβεýει ως πρωταρχικÞ ουσßα του κüσμου το νερü, υλιστικÞ αντßληψη με τα σýγχρονα δεδομÝνα, που υποχρεþνεται να εμψυχþσει προκειμÝνου να προσδþσει κινητικüτητα σε αυτü. Κυρßως ο ΑριστοτÝλης, αλλÜ κι Üλλοι αρχαßοι φιλüσοφοι θεωροýνε τον ΘαλÞ ως τον πρþτο ¸λληνα φιλüσοφο. Στον διÜλογο του ΠλÜτωνα  Πρωταγüρας, το üνομα που εμφανßζεται πρþτο στην λßστα πεπαιδευμÝνων ανθρþπων εßναι του ΘαλÞ. ΧαρακτηριστικÜ ο ΜπÝρτραντ ΡÜσελ εßπε: "Η ΔυτικÞ φιλοσοφßα αρχßζει με τον ΘαλÞ"..Στη συνÝχεια ακολουθεß ο ΑναξιμÝνης, που επßσης χρησιμοποιεß τον αÝρα ως πρωταρχικÞ ουσßα, αισθητÞ φυσικÞ οντüτητα, που üμως Ýχει σýμφυτη τη κßνηση κι ως εξ αυτοý δýναται να καταταγεß στους ενεργειακοýς Þ ιδεαλιστÝς Φυσικοýς Φιλοσüφους.
     ΤÝλος, η ΣχολÞ της ΜιλÞτου κλεßνει με τον Αναξßμανδρο, που θεωρεß ως θεμελιþδη και μοναδικÞ οντüτητα το Üπειρο, που προφανþς εßναι μßα Üλλη δυναμικÞ ουσßα, μη δυνÜμενη να χαρακτηρισθεß οýτε ως ýλη, οýτε ως ενÝργεια. ¢ποψη σýμφωνη και με σýγχρονες αντιλÞψεις της ΦυσικÞς ΕπιστÞμης και που ενισχýονται απü την αμφßδρομη μετÜπτωση των σωματιδßων σε ýλη κι ενÝργεια στα πειρÜματα με επιταχυντÝς λßαν υψηλþν ενεργειþν Þ και την ισοδυναμßα μÜζας κι ενÝργειας του Albert Einstein.
    Μπορεß να μη διασþθηκαν αυθεντικÜ επιστημονικÜ και φιλοσοφικÜ Ýργα του ΘαλÞ, ως επßσης κι οι μαρτυρßες που διασþθηκαν να εßναι λßγες στον αριθμü, μιλοýν ωστüσο για τη δημιουργικÞ του σοφßα, εßναι ικανÝς, þστε να επιβεβαιþνουν τη φÞμη, üτι υπÞρξε ο πρþτος των σοφþν. ¼χι μüνο ως προς τη γÝνεση της Φιλοσοφßας στο πρüσωπü του, αλλÜ και για το ýψος των επιστημονικþν και φιλοσοφικþν του δημιουργιþν, η αξßα των οποßων αναδεικνýεται τüσο απü το συσχετισμü τους με τις σýγχρονες θεωρßες της ΦυσικÞς επιστÞμης, üσο κι απü την ισχý των επινοÞσεþν του στην επιστÞμη της Γεωμετρßας. ΤελικÜ, για üλα εßχε μιλÞσει ο απü την ΕλληνικÞ Φοινßκη καταγüμενος ΘαλÞς.



     Ο ΘαλÞς, üπως αναφÝρουν ο Ηρüδοτος, ο Δοýρις κι ο Δημüκριτος, Þταν γιος του ΕξÜμβου και της Κλεοβουλßνης, απü τους απογüνους του ΘηλÝα, που Þσαν Φοßνικες απü πολý ευγενικÞ γενιÜ, προερχüμενη απü τον ΚÜδμο και τον ΑγÞνορα. Με τη διευκρßνιση üτι γενÜρχης των Φοινßκων υπÞρξε ο ΑγÞνορας, νυμφεýτηκε τη ΤηλεφÜσσα, απÝκτησε 4 παιδιÜ: την Ευρþπη, τον ΚÜδμο, τον Φοßνικα και τον Κßλικα. Εξ αυτþν ο ΚÜδμος εγκαταστÜθηκε στη ΘÞβα κι ο Φοßνικας στη Φοινßκη, οι πüλεις της οποßας διατÞρησαν τον Ελληνισμü τους, παρÜ την εγκατÜσταση κι Üλλων φýλων σε αυτÞ.
    Υπ' αυτÝς τις συνθÞκες ο γνÞσιος ¸λληνας απü τη Φοινßκη, εξορßστηκε απü αυτÞ και μετοßκησε στη Μßλητο, üπου πολιτογραφÞθηκε κανονικüς πολßτης της κι ως εκ τοýτου δικαßως ονομÜσθηκε ΘαλÞς ο ΜιλÞσιος. ΕπομÝνως εßναι γνÞσιος ΜιλÞσιος ΕλληνικÞς καταγωγÞς. Διαψεýδονται αυτοß που για Üλλους λüγους σκοπιμüτητας επιδιþκουν να παραποιÞσουν την ΕλληνικÞ καταγωγÞ του, καθüσον και στη Φοινßκη Þσαν ¸λληνες. ¼σον αφορÜ στη δημιουργßα της δικÞς του οικογÝνειας, κÜποιοι λÝνε πως νυμφεýτηκε κι απÝκτησε γιο με το üνομα Κýβισθος, Üλλοι üτι Ýμεινε Üγαμος κι υιοθÝτησε τον γιο της αδελφÞς του. ΛÝγεται επßσης üτι üταν τον ρþτησαν γιατß δεν κÜνει παιδιÜ, απÜντησε: "απü αγÜπη στα παιδιÜ". ΛÝνε ακüμα πως üταν η μητÝρα του επÝμενε, εßπε: "πÝρασε πια ο καιρüς". Το συμπÝρασμα το οποßο μπορεß να εξαχθεß απü αυτÝς τις αμφιλεγüμενες μαρτυρßες γýρω απü τη προσωπικÞ του οικογÝνεια εßναι üτι πιθανüν να εßχε αποκτÞσει γιο απü κÜποιο ελεýθερο γÜμο. ΕπομÝνως δεν μπορεß να αποκλεισθεß η περßπτωση να απÝκτησε τον Κýβισθο απü κÜποιον Ýρωτα που παρÝμεινε αφοσιωμÝνος μÝχρι το τÝλος του. Το τÝλος της ζωÞς του Þλθε σε ηλικßα μÜλλον περß τα 92 Ýτη, γιατß σýμφωνα με πληροφορßες γεννÞθηκε κατÜ το Ýτος της 35ης ΟλυμπιÜδας, δηλαδÞ το Ýτος 640 π.Χ. και πÝθανε τη πεντηκοστÞ üγδοη ΟλυμπιÜδα, δηλαδÞ το Ýτος 548 π.Χ, ενþ φαßνεται πως υπÞρξε σýγχρονος του Κροßσου.
    ¼πως διαπιστþνεται κι απü Üλλες μαρτυρßες πÝθανε καθþς παρακολουθοýσε αθλητικοýς αγþνες, απü τη ζÝστη, τη δßψα, πιθανÞ ηλßαση και την αδυναμßα της μεγÜλης ηλικßας. Διατυπþσας προ του θανÜτου του την επιθυμßα να ενταφιασθεß σε Üσημο χþρο της ΜιλÞτου, που εßχε προφητεýσει πως ο χþρος μελλοντικÜ θα γινüταν αγορÜ της ΜιλÞτου. Επß του μνÞματος του γρÜφηκαν επιγραφÝς αντÜξιες του μεγÜλου ηθικοý και σοφοý αναστÞματος του. ΒÝβαια οι σωζüμενες μαρτυρßες δεν διευκρινßζουν σε ποια πüλη παρακολουθοýσε τους αθλητικοýς αγþνες, üπου συνÝβη ο θÜνατος του. ΟρισμÝνες αναφÝρουν üτι πÝθανε στη ΤÝνεδο, που αν πρÜγματι εßναι αληθÝς, σημαßνει üτι πÝθανε σε αθλητικοýς αγþνες οι οποßοι γßνονταν και κατÜ επιθυμßα του ενταφιÜσθηκε στη φιλüξενη γη της ΜιλÞτου, που προφανþς εßχε πολý αγαπÞσει. Γεγονüς πÜντως παραμÝνει, üτι Ýστω και σε μεγÜλη ηλικßα πÝθανε üρθιος, δηλþνοντας μÝχρι αυτÞ την ηλικßα το αγωνιστικü Þθος του, πÜντα αποβλÝποντας στο καλü της κοινωνßας. Ενþ συγχρüνως αποκαλýπτει, üτι σα γÝρος αισθανüταν ικανοποιημÝνος γι' αυτÜ που εßχε επιτýχει στη ζωÞ του αφοý εßχε καταξιωθεß στη κοινωνßα για το πολýπλευρο Ýργο του.



     Διατυπþνει χρÞσιμες γνþμες για τα πολιτικÜ πρÜγματα της Ιωνßας και της ΜιλÞτου, που κατÝστησαν αυτüν διαπρεπÞ Üνδρα. ΑλλÜ, üπως ιστορεß ο Ηρακλεßδης, προτßμησε τη μοναχικüτητα και την απüσταση απü την ανÜμιξη του στην ενεργü πολιτικÞ. Μßα τÝτοια πρüτασÞ του απÝβη σωτÞρια για τη Μßλητο μετÜ την επικρÜτηση του Κýρου, καθüσον εßχε συμβουλεýσει τους Μιλησßους να μη συμμαχÞσουν με τον Κροßσο. Ενþ μßα Üλλη μαρτυρßα φÝρει τον ΘαλÞ να συμβουλεýει τους ºωνες για τη καλλßτερη διοßκηση των πüλεων της Ιωνßας, να δημιουργÞσουνε κεντρικÞ συμπολιτεßα στη ΤÝω, με τη προûπüθεση πως οι πüλεις της Ιωνßας θα εξακολουθοýσαν να κατοικοýνται και να διοικοýνται üπως οι συνÞθεις δÞμοι. ΑλλÜ, üπως δεßχνουν τα πρÜγματα, απü αυτÞ την ενασχüληση του με την πολιτικÞ πρÝπει να απογοητεýτηκε, διüτι φÝρεται μετÜ να αφιερþνεται στη μελÝτη της φýσης.
     Λßαν αποκαλυπτικÞ του μεγαλεßου του Þθους του ΘαλÞ αποτελεß κι η μη αποδοχÞ του τρßποδα ως βραβεßου στον πρþτο των ΕλλÞνων σοφü. Ο τρßποδας αυτüς, παρ' üλες τις εκδοχÝς της προÝλευσÞς του και της πορεßας του, üπως εκτßθενται απü τον ΔιογÝνη τον ΛαÝρτιο, κατατÝθηκε απü τον ΘαλÞ στους Δελφοýς, διüτι πρþτος στη σοφßα, Ýλεγε, εßναι ο θεüς Απüλλων. Η πρÜξη του αυτÞ δηλþνει την απλüτητα, τη σεμνüτητα και τη θεοσÝβεια του ΘαλÞ, ο οποßος δεßχνει να ενεργεß για το καλü της κοινωνßας και της επιστÞμης και üχι απü ικανοποßηση προσωπικþν φιλοδοξιþν. Η ειλικρινÞς αφοσßωση του για την εξÝλιξη της επιστÞμης και την πρüοδο της κοινω-νßας και η περιφρüνηση του απεναντßας για τον πλοýτο, αποδεικνýονται απü το γεγονüς, üτι ενþ οι Üλλοι περιγελοýσαν τον ΘαλÞ για τη φτþχεια του, λÝγοντας üτι Þταν εντελþς ανþφελη η σοφßα του, αυτüς üμως παρ' üλες τις κατηγορßες, μελετþντας τα Üστρα απü τον χειμþνα, εßχε προβλÝψει την πλοýσια σοδειÜ του λαδιοý κατÜ τη χρονιÜ που ακολοýθησε. ¸τσι με λßγα χρÞματα που εξοικονüμησε μßσθωσε Ýγκαιρα üλα τα ελαιοτριβεßα της ΜιλÞτου και της Χßου, με αποτÝλεσμα να συγκεντρþσει πολλÜ χρÞματα üταν Þλθε το πλÞρωμα του χρüνου. ΚατÜ αυτüν τον τρüπο απÝδειξε στους επικριτÝς του üτι οι σοφοß εßναι εýκολο να πλουτßσουν, αλλÜ δεν εßναι αυτÞ η επιδßωξη τους.
     Αν και λÝγεται πως εμπüριο Ýκανε πÝραν του ΘαλÞ κι ο μαθηματικüς ΙπποκρÜτης, ενþ κι ο ΠλÜτων εξοικονüμησε τα Ýξοδα του ταξιδιοý του στη Σικελßα πουλþντας λÜδι στην Αßγυπτο. Προφανþς οι σοφοß, εÜν πρÜγματι Ýκαναν εμπüριο, Ýπρατταν Ýτσι για να εξοικονομÞσουν τα απαραßτητα Ýξοδα τους, üπως ο ΠλÜτων για το γνωστü ταξßδι του στη Σικελßα, προκειμÝνου να επιτελεσθοýν ανþτεροι κοινωνικοß σκοποß. Η επιδßωξη των σοφþν εßναι να διδÜσκουν αλÞθειες χωρßς αμοιβÞ, την οποßα δεν δÝχθηκε ο ΘαλÞς üταν του προτÜθηκε κÜτι τÝτοιο απü τον μαθητÞ του Μανδρüλυτο απü τη ΠριÞνη, για τη νÝα γνþση που απÝκτησε αυτüς σχετικÞ με την τροχιÜ του Þλιου, λÝγοντας üτι: "ΑρκετÞ αμοιβÞ θα εßναι για μÝνα, αν αυτü που διδÜχθηκες απü μÝνα και θα αρχßσεις να το μεταφÝρεις σε Üλλους, δεν το οικειοποιηθεßς, αλλÜ να αναφÝρεις üτι πρüκειται για δικÞ μου ανακÜλυψη κι üχι κÜποιου Üλλου". Αποδεικνýοντας και σε αυτÞ την περßπτωση την αποστροφÞ του προς τον πλουτισμü (üπως και στην καλÞ σοδειÜ του λαδιοý) και την αγÜπη του προς την επιστÞμη. Συγχρüνως üμως αποκαλýπτει κι ως Üνθρωπος τη προσωπικÞ του φιλοδοξßα να μεßνει στην αιωνιüτητα μÝσα απü την επιστÞμη, üταν προτρÝπει τον Μανδρüλυτο να αναφÝρει το üνομα του για τη νÝα γνþση, αναφορÜ που εßναι μεν Ýντιμη πρÜξη, αλλÜ δηλþνει συγχρüνως και τη φιλοδοξßα του κÜθε μελετητÞ κι ερευνητÞ της επιστÞμης.


     ΤÝλος απü το ΔιογÝνη ΛαÝρτιο μεταφÝρονται ορισμÝνα αποφθÝγματα, που αποδßδονται στο ΘαλÞ, ορισμÝνα εßναι δηλωτικÜ του Þθους αλλÜ και της σοφßας του κι αυτÜ εßναι:

* Πþς θα μποροýσαμε να ζÞσουμε üσο το δυνατüν καλλßτερα και δικαιüτερα; Κι ο ßδιος απαντÜ: "Αν δεν κÜνουμε τα ßδια για τα οποßα κατηγοροýμε τους Üλλους".
* Ποιος εßναι ευτυχισμÝνος; "Αυτüς ο οποßος Ýχει σþμα υγιÝς, μυαλü εφευρετικü και Ýμφυτη κλßση προς τη μüρφωση".
* ΛÝει ακüμα να θυμüμαστε τους φßλους κι üταν εßναι παρüντες κι üταν λεßπουν.
* Να μη φροντßζουμε ιδιαßτερα την εξωτερικÞ μας εμφÜνιση αλλÜ να εßμαστε καλοß στη συμπεριφορÜ μας.

    ΓενικÜ üλα τα ανωτÝρω χαρακτηριστικÜ δηλþνουν μßα προσωπικüτητα του ΘαλÞ, που Ýχει ως επßκεντρο των ενδιαφερüντων του τη κοινωνßα κι üχι το Üτομü του, επομÝνως δεν δýναται να χαρακτηριστεß ως ατομοκεντρικÞ, αλλÜ ως κοινωνιοκεντρικÞ προσωπικüτητα απü πλευρÜς Þθους χαρακτÞρα. ¼πως λÝει ο ΠλÜτων στον Πρωταγüρα, ο ΘαλÞς Þταν Ýνας απü τους ΕπτÜ Σοφοýς κι ονομÜσθηκε ο 1ος σοφüς, üταν Þταν επþνυμος Üρχοντας στην ΑθÞνα ο ΔαμÜσιος, στην εποχÞ του οποßου πÞραν το üνομα τους οι ΕπτÜ Σοφοß σýμφωνα με πληροφορßα που μας μεταφÝρει ο ΔημÞτριος ο ΦαληρÝας στο Ýργο του Αρχüντων ΑναγραφÞ. ΑλλÜ εßναι ερþτημα αν η πρωτιÜ αυτÞ που του αποδüθηκε Ýχει σχÝση με την πολυσοφßα του Þ διüτι πρþτος πÞγε στην Αßγυπτο κι Ýφερε τις γνþσεις της γεωμετρßας στην ΕλλÜδα. Ωστüσο εßχε πολλÝς επινοÞσεις και συνÝβαλε σε πολλÝς μεταγενÝστερες ανακαλýψεις. Επßσης Üλλη μαρτυρßα, φÝρεται üτι δÜσκαλüς του δεν υπÞρξε κανεßς, μüνο στην Αßγυπτο πÞγε κι Ýζησε Ýνα διÜστημα μαζß με τους ιερεßς. Μαρτυρßες που τεκμηριþνουν üτι μετÝβη στην Αßγυπτο για κÜποιον εμπλουτισμü των δικþν του γνþσεων κι επινοÞσεων στη γεωμετρßα, που για την ανÜπτυξÞ της, την εποχÞ εκεßνη εßχε φÞμη η Αßγυπτος. Γεγονüς που δεν μειþνει την αξßα της σοφßας του ΘαλÞ, διüτι εßχε πολλÝς δικÝς του επινοÞσεις στη γεωμετρßα, üπως ομολογεßται και θα διαπιστωθεß απü την πλÞρη ανÜπτυξη των ιδεþν του.
     ΥπÞρξε εγκυρüτατος ερευνητÞς της φýσης κι ικανüτατος μελετητÞς των Üστρων, üπως θα διαπιστωθεß και στη πορεßα. Πρþτος λοιπüν, κατ' εξοχÞν σοφüς, που Ýχει και δικÜ του πÜρα πολλÜ αποφθÝγματα, üπως το θρυλικü "Γνþρισε τον εαυτü σου", που υπÞρξε ως απÜντηση στο ερþτημα τι εßναι δýσκολο, ενþ στην ερþτηση τι εßναι εýκολο απÜντησε "Να συμβουλÝψεις τον Üλλον". ¸τσι με τη διαπßστωση üτι κι ο ΘαλÞς διατýπωσε το απüφθεγμα της αυτογνωσßας, συμπεραßνεται üτι αυτü Ýχει μßα συνÝχεια, της οποßας την οριστικÞ στροφÞ Ýδωσε ο ΣωκρÜτης, ο οποßος καθüρισε την αυτογνωσßα ως πρþτη σοφßα κι Þθους αρετÞ. ΠρÜγματι, η αυτογνωσßα εßναι πολý δýσκολη, διüτι αφενüς απαιτεß γνþσεις ψυχολογßας, δηλαδÞ σοφßα, για να γνωρßζεις üλα της ψυχÞς τα γνωρßσματα. Αφ' ετÝρου εßναι δýσκολο πολý ως πρþτη του Þθους αρετÞ, να αποδεχθεß το εγþ κÜθε ανθρþπου τα αρνητικÜ γνωρßσματα του εαυτοý του, γι' αυτü κι απü τον ΠλÜτωνα αργüτερα η νßκη εναντßον των παθþν της ψυχÞς μας χαρακτηρßσθηκε πρþτη και αρßστη. Δýσκολο να ελÝγξουμε τον εαυτü μας για τα πÜθη της ψυχÞς μας, ζητþντας την εξιλÝωση με το να συμβουλεýουμε τους Üλλους, μÝνοντας με τη ψευδαßσθηση, üτι θεραπευτÞκαμε απü τα δικÜ μας πÜθη της ψυχÞς.



     Μπορεß να υποστηριχθεß πως η αυτογνωσßα αποτελεß και τη μοναδικÞ του ανθρþπου αρετÞ, που εμπεριÝχει üλες τις Üλλες επß μÝρους αρετÝς, üπως αυτÝς αναπτýχθηκαν στη συνÝχεια κι απü τον ΠλÜτωνα και τον ΑριστοτÝλη. ΑλλÜ η μοναδικüτητα αυτÞ προûποθÝτει συγχρüνως ανþτερη καλλιεργημÝνη κι ολοκληρωμÝνη προσωπικüτητα εντüς του κοινωνικοý συνüλου. Η καλλιÝργεια τÝτοιας προσωπικüτητας επιτυγχÜνεται με τον αυτοÝλεγχο των παθþν της ψυχÞς μας, που καθιστÜ και τον Üνθρωπο ελεýθερο και πιο κοντÜ προς τη φýση. Πιθανüν κι ο ΘαλÞς, ως μελετητÞς της φýσης να διÝβλεψε την αυτογνωσßα ως μοναδικÞ αρετÞ πλησιÝστερη προς τη φýση του ανθρþπου. ΤÝτοια υπÞρξαν η σοφßα και το Þθος του ΘαλÞ, που γßνανε τραγοýδια απü τον Αλκαßο και ψÜλλονταν üταν η ΛÝσβος εßχε κÜποια γιορτÞ. Μαρτυρßα που επιβεβαιþνεται κι απü τον Τßμωνα, που τον επαινεß στους Σßλλους του λÝγοντας: "Σαν τον ΘαλÞ που Þταν Ýνας απü τους ΕπτÜ Σοφοýς, εξαßρετος αστρονüμος".
     Ακüμα η δüξα του επιβεβαιþνεται κι απü το Üγαλμα που του φιλοτÝχνησαν οι ΜιλÞσιοι με την εξÞς επιγραφÞ: "Τοýτον τον ΘαλÞ ανÝθρεψε η ΙωνικÞ Μßλητος κι απü τους αστρονüμους üλους πρþτον σε σοφßα τον ανÝδειξε". Επßσης τη σοφßα του εκφρÜζει μÝσα απü τη διατýπωση των περß Θεοý και κüσμου απüψεις του λÝγοντας: "Ο Θεüς εßναι αγÝννητος, δεν Ýχει οýτε αρχÞ οýτε τÝλος κι επομÝνως εßναι Üφθαρτος κι αιþνιος. Ο δε κüσμος εßναι ο πιο üμορφος, γιατß εßναι δημιοýργημα του Θεοý, γι' αυτü κι üλος ο κüσμος εßναι Ýμψυχος και γεμÜτος απü Θεοýς".. Σαφεßς θεολογικÝς απüψεις που δεν εγεßρουν ουδεμßα αμφισβÞτηση πως ο Θεüς ταυτßζεται με το ανþτατο δημιουργικü του κüσμου Ον, που βρßσκεται εκτüς τοýτου, αλλÜ κι εντüς των δημιουργημÜτων, κατÜ μεταφορÜ των ιδιοτÞτων του.
     Ο ΘαλÞς δηλαδÞ δηλþνει καθαρÜ πως ο κüσμος εßναι δημιοýργημα του Θεοý, γι' αυτü κι εßναι ωραßος και τÝλειος. ΑυτÝς οι απüψεις του επαληθεýονται κι απü Üλλη μαρτυρßα, που τον φÝρει ως τον πρþτο που ερεýνησε αυτÜ τα θÝματα κι εßπε üτι αρχÞ των πραγμÜτων του κüσμου εßναι το νερü κι üτι ο Θεüς εßναι ο νους που Ýπλασε τα πÜντα απü το νερü, το οποßο διαπερνÜ κÜποια θεúκÞ δýναμη που το κινεß. Γι' αυτüν τον λüγο ο κüσμος εßναι Ýμψυχος και γεμÜτος Θεοýς. ¼λον αυτü τον κüσμο τον Ýπλασε ο Θεüς με τον λüγο του νου, χρησιμοποιþντας ως πρωταρχικÞ και μοναδικÞ ýλη το νερü. Στο νερü Ýδωσε απü τα δικÜ του γνωρßσματα του νου και της ψυχÞς, þστε να Ýχει αυτονομßα κι αυτοκινησßα, προκειμÝνου να μπορεß να μετασχηματßζεται στα πολλÜ πρÜγματα του φυσικοý κüσμου.


     ΑλλÜ διατυπþνεται το ερþτημα, με ποιÜ μορφÞ συνυπÜρχουν και συνεργÜζονται ο θεúκüς νους κι η ψυχÞ με το νερü, þστε να μπορεß να κινεßται δημιουργικÜ και τελεολογικÜ üλος ο κüσμος; ΟρισμÝνοι, ερμηνεýοντας τη φρÜση του, πως ο κüσμος εßναι γεμÜτος απü Θεοýς, υποστηρßζουν, üτι η ψυχÞ (επομÝνως κι ο νους) εßναι αναμεμιγμÝνη μες στον κüσμο. ΕπιπλÝον υποστηρßζουν, üτι εξÝλαβε τη ψυχÞ ως αßτιο κßνησης εφüσον γρÜφει, üτι ο μαγνÞτης Ýχει ψυχÞ, επειδÞ κινεß τον σßδηρο. ΕπομÝνως ο τρüπος συνýπαρξης και συνεργασßας των Üυλων καταστÜσεων του νου και της ψυχÞς με την υλικÞ υπüσταση του νεροý, εßναι η ανÜμιξÞ τους. ΕπιπλÝον νους και ψυχÞ εμπεριÝχονται στο νερü, üπως η κßνηση εμπεριÝχεται στον μαγνÞτη, με συνÝπεια με τον νου να 'χουμε την αυτονομßα και με τη ψυχÞ την αυτοκινησßα της ýλης. ΑλλÜ, üπως δÝχεται κι η σýγχρονη επιστÞμη, νους και ψυχÞ εκφρÜζουν τον νοητικü φυσικü κüσμο, που δεν αποτελεßται απü υλικÜ αντικεßμενα, αλλÜ απü σκÝψεις. Διακρßνεται δε ο νοητικüς κüσμος για τη κινητικüτητα και τη μεταβλητüτητÜ του αν κι αυτÜ επηρεÜζονται απü το φυσικü περιβÜλλον. Το ερþτημα üμως εξακολουθεß να παραμÝνει, με ποιο μηχανισμü επενεργεß ο νους κι η ψυχÞ επß της ýλης κι αντιστρüφως η ýλη επß του νου και της ψυχÞς.
     Αναπτýχθηκαν πολλÝς απüψεις, με κυρßαρχη τη θεωρßα του λειτουργισμοý των νευρþνων του εγκεφÜλου. Σýμφωνα με την ßδια αρχÞ επßσης, ο νους κι η ψυχÞ εκφρÜζονται μÝσα απü τα φυσικÜ μεγÝθη των ηλεκτρικþν κυμÜτων των νευρþνων κι η συνεργασßα τους με την ýλη επιτυγχÜνεται üταν συμπÝσει η συχνüτητα συντονισμοý f(σ) αυτþν των κυμÜτων με την ιδιοσυχνüτητα συντονισμοý f(i) της ýλης των νευρομεταδοτþν. Η ιδιοσυχνüτητα αυτÞ χαρακτηρßζει αποκλειστικÜ το εßδος της υπüστασης της ýλης, üταν δηλαδÞ συντονισθοýν οι συχνüτητες f(o)=f(i), συγχρüνως αποδεικνýει τη δυνατüτητα συνεργασßας του νου και της ψυχÞς με την ýλη. Ο Θεüς, λοιπüν, ο αγÝννητος κι Üφθαρτος, ο χωρßς αρχÞ και τÝλος, Üρχει τον σýμπαντα κüσμο εμψυχþνοντας και θεοποιþντας αυτüν. ΘεúκÜ γνωρßσματα που ο ΘαλÞς φÝρει τον Θεü να δßδει στη πρωταρχικÞ και μοναδικÞ ýλη του κüσμου, το νερü, καθιστþντας αυτü κατ' αρχÜς αγÝννητο κι Üφθαρτο, χωρßς αρχÞ και τÝλος κι αναμειγνýοντας επßσης αυτü με τον θεúκü νου και τη ψυχÞ, προκειμÝνου να φτιÜξει Ýνα κüσμο μετασχηματιζüμενο με αυτονομßα κι αυτοκινησßα.



     Ο ΘαλÞς, αφοý προßκισε το νερü με τις θεúκÝς ιδιüτητες του απεßρου και της αιωνιüτητας κι αφοý το εμψýχωσε, καθιστþντας το αυτονομοýμενο κι αυτοκινοýμενο, αρχßζει να το μελετÜ αποκομμÝνος απü τις θεολογικÝς του απüψεις, ως μοναδικÞ κοσμικÞ πλÝον ουσßα. Η ουσßα αυτÞ εκλαμβÜνεται ως αρχÞ των πÜντων του σýμπαντος κüσμου, που θεωρεß Ýμψυχο και γεμÜτο Θεοýς. Γεγονüς που σημαßνει üτι ταυτßζει τον κüσμο με το θεúκþν ιδιοτÞτων νερü, ταýτιση που μας οδηγεß στις σκÝψεις, üτι περιÝχον και περιεχüμενο του σýμπαντος κüσμου εßναι αυτü το ßδιο το νερü, που με τις θεúκÝς ιδιüτητες δýναται να θεωρηθεß Üπειρο, αιþνιο, αυτονομοýμενο κι αυτοκινοýμενο. ΕπομÝνως και το σÞμερα αποκαλοýμενο Σýμπαν, κατÜ τον ΘαλÞ εßναι Üπειρο, αιþνιο, αυτονομοýμενο κι αυτοκινοýμενο. ΑλλÜ το ερþτημα εßναι πþς κατÝληξε στο συμπÝρασμα να θεωρÞσει ως μοναδικÞ κοσμικÞ ουσßα του Σýμπαντος το νερü. Ο ΑριστοτÝλης, που τον χαρακτηρßζει ως αρχηγü της φιλοσοφßας της μοναδικüτητας της ουσßας του Σýμπαντος με βÜση το νερü, υποστηρßζει πως o φιλüσοφος παρατÞρησε üτι η τροφÞ üλων των üντων εßναι υγρÞ κι Ýτσι η θερμüτητα κι η ζωÞ προÝρχονται απü το νερü, σýμφωνα με τον κανüνα πως απü εκεß απ' üπου προÝρχονται üλα τα üντα, εßναι κι η αρχÞ τους.
     Ο Σιμπλßκιος*, επιβεβαιþνοντας τον ΑριστοτÝλη, συμπληρþνει πως απονεκρþνονται τα üντα αυτÜ που ξηραßνονται, επειδÞ προφανþς αποστεροýνται του θερμοý νεροý. ΑυτÞ υπÞρξε η βασικÞ αιτιολογßα του ΘαλÞ για να καταλÞξει σ' αυτÞ την αντßληψη, αλλÜ κι επειδÞ το σπÝρμα των üντων, η αρχÞ της ζωÞς, Ýχει υγρÞ φýση, επομÝνως το νερü δýναται να θεωρεßται η αρχÞ üλης της φýσης. Εξ αιτßας αυτþν των γνωρισμÜτων συμπεραßνεται üτι το νερü συνÝχει τα πÜντα στη φýση κι επομÝνως θεωρεßται αρχÞ του κüσμου, αλλÜ κι Üπειρο. ΑλλÜ τÝτοιες αντιλÞψεις για τη φýση και τη προÝλευση του σýμπαντος απü το νερü εßχε παλιüτερα κι ο ¼μηρος, üταν θεωροýσε προπÜτορες της δημιουργßας του κüσμου τον Ωκεανü και τη Τηθý**. ΣκÝψεις του ΑριστοτÝλη για τις αντιλÞψεις του ΘαλÞ περß νεροý, που δεν απÝχουν κι απü τις σýγχρονες απüψεις των επιστημüνων, καθþς απü τις μελÝτες επß των απολιθωμÜτων, καταλÞγουν στο συμπÝρασμα πως οι πρþτοι φυτικοß και ζωικοß οργανισμοß Þταν υδρüβιοι, προερχüμενοι εξελικτικÜ απü τις θÜλασσες. Οι θÜλασσες προÞλθαν, μαζß με την ατμüσφαιρα, απü ρευστÜ υλικÜ που ξεπÞδησαν απü το εσωτερικü της Γης στον σχηματισμü της.
_______________________
 * Ο Σιμπλßκιος Þταν νεοπλατωνικüς φιλüσοφος του 6ου αι. μ.X., μÝλος της ΠλατωνικÞς Ακαδημßας στην ΑθÞνα και σημαντικüτατος σχολιαστÞς Ýργων του ΑριστοτÝλη. Προερχüμενος απü τη Κιλικßα, σποýδασε στην ΑλεξÜνδρεια και στη ΑθÞνα κοντÜ στον Αμμþνιο του Ερμεßου και τον ΔαμÜσκιο. ¼ταν ο Βυζαντινüς αυτοκρÜτορας Ιουστινιανüς το 529, απαγüρεψε σε üσους δασκÜλους της επικρÜτειας του δεν εßχαν ασπαστεß τον χριστιανισμü την ανοσßαν ΕλλÞνων μανßαν διδÜσκεσθαι, αυτüς πιστüς στις αρχÝς και τις ιδÝες του, Ýμεινε ως το 532 σε αξιοπρεπÞ απομüνωση ασχολοýμενος κυρßως με τη σýνταξη ενüς ερμηνευτικοý υπομνÞματος στο Εγχειρßδιον του ΕπικτÞτου. Το 532 ακολοýθησε 6 απü τους συνεργÜτες του ακαδημαúκοýς στο ταξßδι του τους στη Περσßα, ελπßζοντας, üπως και κεßνοι πως εκεß θα βρισκüταν φιλüξενη στÝγη για την ελληνικÞ φιλοσοφßα, αλλÜ Þδη τον επüμενο χρüνο επÝστρεψε στην ΑθÞνα μαζß τους με γενικÞ την απογοÞτευση, που μετρßαζε κÜποια εγγýηση προσωπικÞς ασφÜλειας, με τη μεσολÜβηση του ΠÝρση μονÜρχη Χοσρüη Α' στον Ιουστινιανü. Εκτüς απü το Εγχειρßδιον συνÝγραψε υπομνÞματα στα Στοιχεßα του Ευκλεßδη, καθþς και στα Ýργα του ΑριστοτÝλη: ΦυσικÜ, Κατηγορßες, ΠερßΨυχÞς & Περß Ουρανοý, που επιχειρεßται η εναρμüνιση των διδασκαλιþν του ΠλÜτωνα και του ΑριστοτÝλη στα κýρια σημεßα τους. ΜÝσα απü τα Ýργα του διασþθηκε Ýνα μεγÜλο πλÞθος αποσπασμÜτων των Φυσικþν Þ Προσωκρατικþν Φιλοσüφων.
 ** Η Τηθýς (Τηθýος) αναφÝρεται ως πρüσωπο στην ελληνικÞ μυθολογßα. ¹ταν μßα απü τις Τιτανßδες, κüρη του Ουρανοý και της Γαßας που Ýλαβε σýζυγο τον αδελφü της, Ωκεανü απü τον οποßο και γÝννησε τρεις χιλιÜδες ποτÜμιους θεοýς, μεταξý των οποßων Þταν ο Αχελþος, ο Ασωπüς κ.ο.κ. κι ισÜριθμες θεüτητες, τις Ωκεανßδες. Κατ' Üλλη παραδοχÞ του μýθου η Τηθýς Þταν μητÝρα του Φüρκυνος, του Κρüνου και της ΡÝας, η οποßα και της εμπιστεýθηκε την ανατροφÞ του Δßα. Απü τους μεταγενÝστερους ¸λληνες, η Τηθýς ταυτßσθηκε με την θεÜ ºσιδα της ΑιγυπτιακÞς Μυθολογßας. Τηθýς στη γεωλογßα εßναι κι ονομασßα της αρχαßας μεγÜλης εσωτερικÞς θÜλασσας της Γης τον Κρητιδικü Αιþνα, σημερινü και σχετικÜ μικρü απομεινÜρι της Ýßναι η Μεσüγειος ΘÜλασσα. Ο 5ος σε διαστÜσεις δορυφüρος του πλανÞτη Κρüνου, που ανακαλýφθηκε το 1684, ονομÜσθηκε Τηθýς απü το μυθικü αυτü πρüσωπο.
________________________



     ΦιλοσοφικÝς απüψεις για τη προÝλευση του κüσμου απü το νερü που επιβεβαιþνονται με τη θεωρßα σχηματισμοý του πρωτοκυττÜρου απü το προβιοτικü διÜλυμα, που σχηματßστηκε απü τα επιφανειακÜ νερÜ των λιμνþν, στις συνθÞκες των ηλιακþν επιδρÜσεων, των ηλεκτρικþν εκκενþσεων και των υψηλþν θερμοκρασιþν που επικρατοýσαν την εποχÞ του σχηματισμοý της Γης. Θεωρßα που Ýχει επιβεβαιωθεß πειραματικÜ μÝχρις ενüς σημεßου, ενþ εξακολουθεß να παραμÝνει Üγνωστος ακüμα ο τρüπος της δημιουργßας της ζωÞς καθαυτÞς. Η ζωÞ τοποθετεßται στο ηλεκτρικü δυναμικü των κυττÜρων που αναπτýσσεται μεταξý της εσωτερικÞς κι εξωτερικÞς επιφÜνειÜς τους απü διαφοροποιημÝνα ιüντα, που επηρεÜζονται απü την ηλιακÞ ακτινοβολßα, με συνÝπεια να αυτοδημιουργεßται κßνηση, κατ' εξοχÞν γνþρισμα της ζωÞς.
     ΕρευνητÝα επßσης εßναι κι η φýση του νεροý του ΘαλÞ, που ο ΑριστοτÝλης χαρακτηρßζει υλικü εßδος που ο ΘαλÞς φρüντισε να δþσει νου και ψυχÞ, κατ' εξοχÞν γνωρßσματα της αυτονομßας και της αυτοκινησßας. Κατ' αυτü τον τρüπο καταπολεμÜ την αδρÜνεια που χαρακτηρßζει τη μÜζα της ýλης και προσδßδει στο υλικü εßδος του νεροý αυτενÝργεια κι ικανüτητα αυτοδημιουργßας και μετασχηματισμþν. ΦιλοσοφικÝς θÝσεις περß συνýπαρξης και συνεργασßας της ýλης του νεροý και της ενÝργειας της ψυχÞς, μας οδηγοýν στις θÝσεις συγχρüνων Φυσικþν, üπως αυτÞ της Ýννοιας της συμπληρωματικüτητας του Niels Bohr, που μ' αυτÞ γßνεται αποδεκτü πως η φýση των σωματιδßων εßναι κυματοσωματßδιο.
     Παρατηρεßται δηλαδÞ συνýπαρξη και συνεργασßα σ' επßπεδο σωματιδßων της ýλης αλλÜ και του κýματος, Ýννοια της συμπληρωματικüτητας, πÝραν της μικροφυσικÞς, αποδεßχθηκε üτι ισχýει και στη ΦυσικÞ του μεγακüσμου με τον περßφημο τýπο της σχετικüτητας του Einstein E=mc2 και που εκφρÜζει ισοδýναμη αμοιβαιüτητα ýλης (m) κι ενÝργειας (Ε), πλην üμως εξακολουθεß και διχÜζει τους Φυσικοýς ΕπιστÞμονες, þστε Üλλοι να θεωροýν την ýλη κι Üλλοι την ενÝργεια ως πρωταρχικÞ κοσμικÞ ουσßα. ΔιαμÜχη που υπÞρχε απü την εποχÞ των Μιλησßων, με τον ΘαλÞ να εκφρÜζει τους υλιστÝς, εφüσον το νερü του ερμηνεýεται μüνο ως προς την υλικÞ μορφÞ του χωρßς τη ψυχÞ-ενÝργεια.



     Συμπεραßνεται λοιπüν üτι με την εμψýχωση του νεροý, επιτυγχÜνει απü τüτε τη σýγχρονη Ýννοια της συμπληρωματικüτητας της ΦυσικÞς ΕπιστÞμης. ΑλλÜ εκτüς απü την εμψýχωση του νεροý, προβαßνει και στη νουθÝτηση αυτοý, þστε να 'χει αυτονομßα κι αυτοσυνειδησßα, γεγονüς που διακρßνεται να υπÜρχει στη φýση Ýμμεσα, απü τη θεωρßα του Ilya Prigogine περß δημιουργßας των δομþν της ýλης απü δυναμικÜ ασταθÞ συστÞματα μακρÜν της ισορροπßας. ΔηλαδÞ απü τα τυχαßα, κατÜ παρÝγκλιση, σωματßδια που δεν πειθαρχοýν στη θεωρßα των συντονισμþν της θεωρßας του Henri Poincare, σýμφωνα με την οποßα τα σωματßδια δημιουργοýν προγραμματισμÝνα, αλλÜ κι ενδεχομÝνως να δρουν εκτüς των φυσικþν ορßων της παρατÞρησης. ΕπιπλÝον, η αυτονομßα κι η αντενÝργεια που ο ΘαλÞς προσÝδωσε στο νερü, επιβεβαιþνεται σÞμερα χÜρη στα λεγüμενα αυτοποιητικÜ κι αυτορρυθμιζüμενα συστÞματα. ¢ρα με τις σýγχρονες θεωρßες εßναι δυνατüν να δεχθοýμε πως η φýση δημιουργεß με νου. ΘÝση που απορρÝει κι απü το επιστημονικü ερþτημα, γιατß ο εγκÝφαλος, κÝντρο της ανθρþπινης συνεßδησης, να διαφÝρει απü την üλη φýση, εφüσον φýση εßναι κι ο εγκÝφαλος.
     ¢ρα δικαßως προσÝδωσε στο νερü νου και ψυχÞ.
Εφüσον üλος ο κüσμος δημιουργεßται απü το νερü, που δεν Ýχει αρχÞ και τÝλος, σημαßνει üτι üλος αυτüς ο πολýμορφος κüσμος εßναι Ýνας και μετασχηματßζεται σε πλÞθος μορφþν που προκýπτουν απü αλλοιþσεις κι αναμßξεις των στοιχεßων, üπως λÝει ο ΘαλÞς και οι μαθητÝς του. ΑυτÜ τα στοιχεßα προφανþς εßναι τα 4 πολυθρýλητα θεμελιþδη, δηλαδÞ το νερü, η γη, ο αÝρας κι η φωτιÜ, προερχüμενα απü το νερü, αφοý αυτü εßναι το 1ο και μοναδικü στοιχεßο και τα οποßα στοιχεßα αναμειγνýονται μεταξý τους προκειμÝνου να δημιουργÞσουνε τον πολýμορφο κüσμο.
     Το απüσπασμα αυτü δεßχνει με 1η ματιÜ να βρßσκεται σε αντßφαση με την Üποψη, πως η μοναδικÞ ουσßα απ' üπου προÞλθε ο κüσμος εßναι το νερü, εφüσον γßνεται λüγος, üτι ο κüσμος αυτüς Ýγινε απü τα 4 θεμελιþδη στοιχεßα του νεροý, της γης του αÝρα και της φωτιÜς. Μßα βαθýτερη üμως ματιÜ μας οδηγεß στην ερμηνεßα πως εßχε παρατηρÞσει τη μεταμüρφωση του νεροý, ανÜλογα με τη θερμοκρασßα απü την υγρÞ στη στερεÞ κι αÝρια κατÜσταση, με αμφßδρομη πορεßα. Γεγονüς που προφανþς τον οδηγεß στο συμπÝρασμα να δεχθεß μεν το νερü ως μοναδικÞ του κüσμου ουσßα, πλην üμως απü τη θεμελιακÞ υγρÞ κατÜσταση αυτοý δημιουργεß διαδοχικÜ τις Üλλες καταστÜσεις, που εκφρÜζουν αντßστοιχα τη γη, τον αÝρα και τη φωτιÜ.
     Οπüτε διαχωρßζει τις Ýννοιες κατÜσταση κι ουσßα, που σημαßνει πως ο κüσμος εßναι Ýνας και μοναδικüς στην ουσßα, αλλÜ πολýμορφος σε καταστÜσεις. ΘÝση που ταιριÜζει και με τις σýγχρονες επιστημονικÝς αντιλÞψεις των Φυσικþν ερευνητþν, που δεν Ýχουν πÜψει ν' αναζητοýν αυτÞ τη μοναδικÞ ουσßα Þ δýναμη του σýμπαντος κüσμου, απü τον Νεýτωνα με τη διατýπωση του νüμου της παγκüσμιας Ýλξης, μÝχρι τον Maxwell που Ýνωσε τον ηλεκτρισμü με τον μαγνητισμü (πρüδρομος ßσως να θεωρηθεß ο ΘαλÞς που αναφÝρεται με τις ßδιες ιδιüτητες στο Þλεκτρο και στον μαγνÞτη). Ακüμη μÜλιστα και ο Einstein εßχε παρüμοιες ιδÝες, καθþς Ýνωσε τον χωροχρüνο με τη βαρýτητα, προκειμÝνου να φτÜσουμε στη σýγχρονη προσπÜθεια ενοποßησης των 4 θεμελιωδþν δυνÜμεων, του ηλεκτρομαγνητισμοý, της βαρýτητας και των ισχυρþν κι ασθενþν πυρηνικþν δυνÜμεων.



     Στο ßδιο συμπÝρασμα που κατÝληξε ο ΘαλÞς κι Üλλοι αρχαßοι ¸λληνες Φιλüσοφοι, πως η φýση στις πρωταρχικÝς της δομÝς εßναι μßα θεμελιþδης οντüτητα, οδηγοýμαστε και σÞμερα με την επιτυχßα των Φυσικþν Επιστημüνων να μετατρÝπουν πρωτüνια σε νετρüνια κι αντιστρüφως τα νετρüνια σε πρωτüνια, αμφισημßα που οδηγεß στο Ýνα και μοναδικü πρüσωπο του Σýμπαντος. ΤÝλος αυτÞ η μοναδικüτητα της κοσμικÞς ουσßας του ΘαλÞ εκφρÜζεται σÞμερα επßσης με προσπÜθεια ενοποßησης της ΚβαντικÞς ΜηχανικÞς και της ΓενικÞς Θεωρßας της Σχετικüτητας, που καταβÜλλεται απü τους Φυσικοýς ΕπιστÞμονες, με αποτÝλεσμα να διατυπωθεß η Θεωρßα της Υπερβαρýτητας. Σýμφωνα με αυτÞν üλα τα σωματßδια θα μποροýσαν να θεωρηθοýν διαφορετικÝς καταστÜσεις του ιδßου υπερσωματιδßου.
     ΑυτÞ η προσπÜθεια των επιστημüνων σÞμερα να ενοποιÞσουν τη ΓενικÞ Θεωρßα της Σχετικüτητας με τη ΚβαντικÞ ΦυσικÞ, δηλαδÞ να εκφρÜσουνε σε μßα θεωρßα και να εξισþσουν αυτÜ που ισχýουν στα μÝγιστα μ' αυτÜ που ισχýουν στα ελÜχιστα, δεßχνει üτι κι ο ΘαλÞς εßχε εξισþσει ποιοτικÜ και στο νερü τη μÝγιστη με την ελÜχιστη μορφÞ του. Το πνεýμα που ο ΘαλÞς κι Üλλοι φιλüσοφοι υποστηρßζουνε τη μοναδικüτητα, ως αρχÞ και τÝλος της πολλαπλüτητας του κüσμου, ερμηνεýει σαφÝστερα ο ΑριστοτÝλης λÝγοντας: "Αυτü απü το οποßο αποτελοýνται üλα, το 1ο απ' üπου δημιουργοýνται και το τελευταßο που διαλýονται και που η ουσßα μÝνει πÜντα σταθερÞ και μüνο οι ιδιüτητες μεταβÜλλονται, αυτü θεωρþ üτι εßναι το βασικü στοιχεßο κι η αρχÞ του σýμπαντος κüσμου". Για το λüγο αυτü πιστεýουν üτι τßποτα δεν γεννιÝται και τßποτα δε χÜνεται, αφοý αυτÞ η φυσικÞ ουσßα υπÜρχει πÜντα. ΚαταλÞγει δε ο ΑριστοτÝλης στο συμπÝρασμα, üτι πρÝπει να υπÜρχει κÜποια ουσßα απü την οποßα δημιουργοýνται üλα τ' Üλλα, ενþ αυτÞ παραμÝνει η ßδια αλλÜ κινοýμενη üπως το νερü, üπως συμπληρþνεται απü τον Σιμπλßκιο. Σýμφωνα λοιπüν με τα λεγüμενα του ΑριστοτÝλη το νερü στην ουσßα του παραμÝνει πÜντα σταθερü, ενþ δýναται να μετασχηματßζεται σ' Üλλες πολλÝς καταστÜσεις, που καταλÞγουνε στην αρχικÞ ουσßα του. Οι καταστÜσεις αυτÝς τüτε ολοκληρþνουνε κυκλικÞ πορεßα μετασχηματισμþν, με συνÝπεια αυτÞ η κοσμικÞ ουσßα να μην Ýχει οýτε αρχÞ, οýτε τÝλος κι Ýτσι να παραμÝνει αιþνια.
     ¼σον αφορÜ το πþς επιτυγχÜνονται αυτοß οι μετασχηματισμοß, υπÜρχει η μαρτυρßα του Σιμπλßκιου που αναφÝρει πως η αρχικÞ κοσμικÞ ουσßα εßναι και κινοýμενη, αλλÜ δηλþνεται καθαρÜ πως ο ΘαλÞς επιτυγχÜνει τους μετασχηματισμοýς προσδßδοντας, στο νερü κι αυτονομßα κι αυτοκινησßα. ΛÝνε ο ΑριστοτÝλης κι ο Ιππßας, üτι θεþρησε ως υπÜρχουσα σ' üλα τ' Üψυχα, εφüσον σ' αυτÜ Ýδωσε ψυχÞ, δηλαδÞ κßνηση, εμπνεüμενος απü τις κινητικÝς ικανüτητες των φυσικþν μαγνητþν και του Þλεκτρου. ¸φθασε μÝχρι του σημεßου, 1ος να υποστηρßξει πως η ψυχÞ εßναι αεικßνητη κι αυτοκινοýμενη, üπως και το νερü, η 1η κοσμικÞ ουσßα. Αιτιολογοýνται Ýτσι οι αντιλÞψεις του ΑριστοτÝλη για τους μετασχηματισμοýς της μßας και μοναδικÞς κοσμικÞς ουσßας που παραμÝνει πÜντα σταθερÞ, Ýστω κι αν αλλÜζει μορφÝς και σχÞματα. Πρüκειται δηλαδÞ για Ýνα αυτοδýναμο κι αυτορρυθμιζüμενο φυσικü σýστημα, που επισημαßνει η σýγχρονη ΦυσικÞ κι η Βιολογßα και που αποτελεß κοσμικü ανακυκλοýμενο σýστημα του μετασχηματισμοý της αρχικÞς κοσμικÞς ουσßας του νεροý και της επιστροφÞς σ' αυτü, μετÜ απü τη κοσμικÞ, συμπαντικÞ του πορεßα.



     Αυτü το νερü για το οποßο μιλÜ, εκφρÜζει την εσωτερικÞ ενÝργεια ενüς φυσικοý συστÞματος, που οφεßλεται στη κινητικüτητÜ του και στη θÝση των δομικþν του στοιχεßων. Η μεταβολÞ της ενÝργειας αυτÞς δηλþνεται απü την αποτελεσματικüτητα ολοκλÞρου του συστÞματος. ΤÝλος, ολüκληρο το κοσμογονικü κýκλωμÜ του εκφρÜζει τα αυτοποιητικÜ φυσικÜ συστÞματα που Ýχουνε την ικανüτητα ν' ανανεþνονται, συνεπεßα μεγÜλου αριθμοý βρüγχων ανÜδρασης θετικÞς κι αρνητικÞς κατεýθυνσης. Οι βρüγχοι αυτοß συνεργαζüμενοι εσωτερικÜ μεταξý τους πετυχαßνουνε τη προσαρμογÞ τους στις απαιτÞσεις του περιβÜλλοντος. Σýμφωνα με τα αυτοποιητικÜ φυσικÜ συστÞματα ερμηνεýτηκαν η ανÜπτυξη κι η εξÝλιξη των üντων στη Γη, ο σχηματισμüς κι η λειτουργßα των κυττÜρων, η σταθερüτητα αλλÜ κι οι μεταλλÜξεις των γονιδßων και του εγκεφÜλου.
     Οι μελÝτες αυτþν Ýδειξαν üτι Ýχουμε μßα προγραμματικÞ λειτουργßα, αλλÜ και συγχρüνως και δυνατüτητα επαναπρογραμματισμοý νÝας λειτουργßας, κατÜ τον τρüπο του νου και της ψυχÞς του ΘαλÞ. ΕπομÝνως ολÜκερο το Σýμπαν δýναται να θεωρηθεß Ýνα αυτοδýναμο αυτοποιητικü σýστημα, αποτÝλεσμα αυτομÜτων αλληλοεπιδρÜσεων, που η αρχÞ θα μποροýσε να 'ναι Ýνας κλειστüς βρüγχος. Κλειστü βρüγχο üμως αποτελεß ο μαγνÞτης και το Þλεκτρο του ΘαλÞ διüτι, üπως εßναι γνωστü, Ýχουνε 2 διαφορετικþν κατευθýνσεων πüλους, που δýνανται να δημιουργÞσουνε κι αυτοκινησßα κι ετεροκινησßα λüγω των ελκτικþν κι απωστικþν δυνÜμεων που δημιουργοýνται αυτüματα κι απü τους δυο πüλους του ηλεκτρομαγνητισμοý. ΕπομÝνως αυτüς ο εν δυνÜμει κι ενεργεßα αυτüματος ηλεκτρομαγνητισμüς των σωμÜτων εßναι ο νους κι η ψυχÞ που Ýδωσε σ' üλα τα Üψυχα.
     ΑυτÞ την ßδια τη ψυχÞ Ýδωσε στο Σýμπαν ολÜκερο, αλλÜ και στο στοιχειþδες υγρü. ΕπειδÞ ο νους κι η ψυχÞ του εßναι εμπνευσμÝνες απü την αυτοποιημÝνη κινητικÞ ικανüτητα των 2 πüλων του ηλεκτρομαγνÞτη, σημαßνει üτι 2πολη εßναι η στοιχειþδης κοσμικÞ ουσßα, üσο κι üλο το Σýμπαν ως ολüτητα. Με τις παραπÜνω ερμηνεßες περß διπολισμοý τüσο της στοιχειþδους κοσμικÞς ουσßας, üσο και του üλου Σýμπαντος, ας επιδιωχθεß με τüλμη να γßνει Ýνας παραλληλισμüς του νου και της ψυχÞς με τα σýγχρονα δεδομÝνα της ΦυσικÞς ΕπιστÞμης. Ειδικüτερα, η ΦυσικÞ δÝχεται στα αρχικÜ στοιχεßα της δημιουργßας αυτü το θετικü κι αρνητικü δυúσμü, που λüγω του, τα στοιχεßα Ýλκονται κι απωθοýνται συνεπεßα των στροφορμþν τους σε διαρκÞ τυχαßα αλλαγÞ, λüγω των εσωτερικþν δυνÜμεων του συστÞματος. Τα αρχικÜ σωματßδια της δημιουργßας του Σýμπαντος -επß πλÝον της Ýννοιας της συμπληρωματικüτητας του Niels Bohr περß κυματοσωματιδßων- αποδεßχθηκε üτι χωρßζονται σε 2 βασικÝς κατηγορßες, στα φερμιüνια και στα μποζüνια, που εκπροσωποýν διαφορετικÝς προβολÝς ενιαßας οντüτητας. ΕπομÝνως δεν Ýχουν ουδεμßα ουσιαστικÞ διαφορÜ μεταξý τους, αποδεικνýοντας, παρÜ την ετεροπολικüτητα των στροφορμþν τους, την ενüτητÜ τους στη μοναδικüτητα του γεωμετρικοý σχÞματος στη Φýση τους.



     ΔιαφορετικÝς γεωμετρικÝς προβολÝς, ενüς και μοναδικοý σχÞματος, δýνανται να θεωρηθοýν κι οι μεταστοιχειþσεις του νεροý σε γη, αÝρα και φωτιÜ, εφüσον ιδιαßτερα Ýχει ερευνÞσει τη Γεωμετρßα. ¢ποψη που ενισχýεται κι απü τη χρÞση των γεωμετρικþν σχημÜτων για τη παραστατικÞ απüδοση των στοιχεßων εκ μÝρους του Πυθαγüρα, -που υπÞρξε μαθητÞς του- ο οποßος επηρÝασε κατ’ επÝκταση τον ΠλÜτωνα σ' αυτü. Μßα ετεροπολικÞ μοναδικüτητα, που δεν συμβαßνει μüνο στα αρχικÜ στοιχεßα της δημιουργßας, αλλÜ και σ' üλο το Σýμπαν, καθüσον υποστηρßζεται, πως υπÜρχει αμφßδρομη σχÝση μεταξý σωματιδßων και Σýμπαντος, εντüς του οποßου μπορεß να Ýχουμε μετασχηματισμοýς χωρßς βÝλος του χρüνου. Πολλοß επιστÞμονες μÜλιστα αποδÝχονται ως φυσικÞ πραγματικüτητα την ολüτητα του Σýμπαντος κι υποστηρßζουν üτι ο διαχωρισμüς κι η διαφορετικüτητα στη φýση αποτελεß τοπικü φαινüμενο. Με τη σημεßωση üτι η κßνηση, που χαρακτηρßζει τους μετασχηματισμοýς εντüς του Σýμπαντος δεν εßναι ετερογενÞς, αλλÜ ενδογενÞς της φυσικÞς πραγματικüτητας, üπως πρεσβεýουν οι φιλοσοφικÝς απüψεις του. Η κßνηση κι η ολιστικÞ αντßληψη του φυσικοý κüσμου αποτελοýν τις θεμελιþδεις αιτßες δημιουργßας και λειτουργßας του, η δε κßνηση του Σýμπαντος εßναι η αιτßα δημιουργßας της μεταβαλλüμενης φυσικÞς πραγματικüτητας.
     Η ψυχÞ του ΘαλÞ υπÜρχει στο στοιχειþδες υγρü και στο Σýμπαν, üπως παραδÝχεται κι η σýγχρονη ΦυσικÞ ΕπιστÞμη. Μεταστοιχειþσεις βÝβαια Ýχουμε και στον μικρüκοσμο αλλÜ και στον μεγÜκοσμο, Þτοι σε üλη τη κλßμακα της φýσης του Σýμπαντος, Ýτσι þστε να αποδεικνýεται η ενüτητα του μικροý και του μεγÜλου κüσμου. ΑυτÞ, επß πλÝον, δηλþνεται με τη προσπÜθεια ενüτητας της ΜικροφυσικÞς των σωματιδßων με τη ΓενικÞ Θεωρßα της Σχετικüτητας, üπου συνεχþς διαπιστþνεται η εξÜρτηση της ΜεγαφυσικÞς απü τη ΜικροφυσικÞ. Ενüτητα που χαρακτηρßζεται απü την αÝναη κßνηση που υπÜρχει απü τον Μικρüκοσμο μÝχρι τον ΜεγÜκοσμο κι εßναι αυτÞ Ýτσι þστε να εξισορροπεß τη βαρυτικÞ Ýλξη, καθüσον σ' αυτÝς τις κινÞσεις αναπτýσσονται και πιÝσεις διαφυγÞς, με συνÝπεια η εξισορρüπηση να οφεßλεται σ' ετεροπολικÝς αναδεικνυüμενες δυνÜμεις.



     ΑυτÞ η διπολικüτητα του ηλεκτρομαγνÞτη ενÝπνευσε τον ΘαλÞ να εμψυχþσει τüσο το στοιχειþδες υγρü üσο κι üλο το Σýμπαν, þστε με αυτÞ τη ψυχÞ να δημιουργÞσει και να λειτουργÞσει üλες τις κλßμακες του σýμπαντος κüσμου. Μßα δυναμικÞ του μαγνητισμοý, που σÞμερα επιβεβαιþνεται απü τις μετρÞσεις του φωτüς των ουρανßων σωμÜτων κι επηρεÜζεται κι απü το μαγνητικü πεδßο. Ο δε ηλιακüς μαγνητογρÜφος χαρτογρÜφησε το μαγνητικü πεδßο του Ηλßου, με μαγνητικÝς γραμμÝς üμοιες του συνÞθους μαγνÞτη, με δεξιüστροφη κι αριστερüστροφη κυκλικÞ πüλωση, ανÜλογα με τη πολικüτητα και τη κατεýθυνση του μαγνητικοý πεδßου. Δεξιüστροφη κι αριστερüστροφη κυκλικÞ πüλωση στον ΜεγÜκοσμο, που μας οδηγεß στα δεξιüστροφα κι αριστερüστροφα σωματßδια του Paul Dirac του Μικρüκοσμου, που περιστρÝφονται üπως η σβοýρα.
     Αν πρÜγματι ο παραλληλισμüς εßναι ορθüς, τüτε και τα σωματßδια εßναι ηλεκτρομαγνητικÜ δßπολα, που η πολικüτητα κι η κατεýθυνση των μαγνητικþν πεδßων επιτρÝπει ανÜλογα τη δεξιüστροφη Þ αριστερüστροφη κßνησÞ τους. Αποδεικνýουν Ýτσι τα ηλεκτρομαγνητικÜ δßπολα την ενüτητα του Μικρüκοσμου και του ΜεγÜκοσμου κι üτι το Σýμπαν ολüκληρο αποτελεß Ýνα ολüγραμμα, üπου το ελÜχιστο εßναι üμοιο με το μÝγιστο, ενþ και στο μÝγιστο εμπεριÝχεται το ελÜχιστο. ΑυτÞν την αÝναη κßνηση και ταυτοχρüνως σταθερüτητα στη φýση παρατÞρησε κι ο ΘαλÞς γι' αυτü και νουθÝτησε κι εμψýχωσε τüσο το στοιχειþδες υγρü, üσο και το Σýμπαν ολüκληρο σε μßα αυτüνομη ενüτητα, μη διαχωρßζοντας τ' Üψυχα απü τα Ýμψυχα. ΦθÜνοντας μÜλιστα στο σημεßο να διατυπþσει την αρχÞ, üτι απü την ουσßα που προÝρχεται το κÜθε τι, εßναι φυσικü και να τρÝφεται, θÝλοντας να τονßσει με αυτü τον τρüπο την κοινÞ καταγωγÞ üλων. Απαντþντας με τη διατýπωση αυτÞς της αρχÞς και στο σýγχρονο ερþτημα, αν οι ζþντες οργανισμοß αποτελοýν κÜτι διÜφορο Þ εßναι μßα ενüτητα με την Üλλη φýση.



     Γι' αυτü το θÝμα ο Werner Heisenberg υποστηρßζει πως εßμαστε ολοφÜνερα πολý μακρυÜ ακüμα απü τη περιγραφÞ, λüγω της περιπλοκÞς τους, των βιολογικþν φαινομÝνων, Ýστω και με μßα μαθηματικÞ παρÜσταση. Αν κι Ýχει επιτευχθεß αρκετÞ πρüοδος στην επιστÞμη της Βιολογßας με τη μελÝτη της εφαρμογÞς των νüμων της ΦυσικÞς και της Χημεßας επß των ζþντων οργανισμþν, τÜση που και σÞμερα συνεχßζεται, παρÜ την εßσοδο της ΚβαντικÞς ΜηχανικÞς, που καθιστÜ το πρüβλημα ακüμα δυσχερÝστερο. ΑλλÜ η μελÝτη για την ενüτητα της φýσης Ýχει προχωρÞσει σημαντικÜ, Ýτσι þστε σÞμερα να μιλÜμε για μßα ουσßα και για μßα δýναμη, ενþ ο κüσμος δεßχνει να εßναι μßα συνýφανση πολýπλοκων σχÝσεων ενüς ενιαßου üλου.
     Εßναι φιλοσοφικÞ θÝση του ΘαλÞ üτι εßναι φυσικü να τρεφüμαστε μ' αυτü απü το οποßο προερχüμαστε. Η θÝση αυτÞ παρουσιÜζεται εμφανÝστερα στον μεταβολισμü του κυττÜρου, του θεμελιþδους ζωντανοý οργανισμοý, üπου η κατασκευÞ των σχισμþν της μεμβρÜνης του εßναι τÝτοια þστε να λειτουργεß επιλεκτικÜ τüσο για την εßσοδο των τροφþν απü το φυσικü του περιβÜλλον, üσο και για την αποβολÞ των αχρÞστων. Επιλεκτικüτητα λειτουργßας του κυττÜρου, που δηλþνει ταυτοχρüνως üτι το κýτταρο λειτουργεß με τη δικÞ του συνεßδηση. ΑλλÜ αν και στο κýτταρο -που θεωρεßται η απαρχÞ του ζþντος αυτüνομου οργανισμοý- επιβεβαιþνεται πüσο εξßσου σωστüς εßναι ο ισχυρισμüς του üτι και τ' Üψυχα Ýχουν ψυχÞ με τη πÜροδο του χρüνου, καθüσον, αυτü που χαρακτηρßζεται σÞμερα τυχαßο στη ΚβαντικÞ ΜηχανικÞ, αýριο δýναται ν' αποδειχθεß πως αποτελεß τη συνεßδηση των σωματιδßων.
     Καθüσον κι η θεωρßα του Ilya Prigogine περß νÝων δομþν της ýλης, που χαρακτηρßζεται απü τη τυχαιüτητα δρÜσης των σωματιδßων, εßναι εμπνευσμÝνη απü τη θεωρßα του Henri Poincare περß συντονισμοý των σωματιδßων. Ο συντονισμüς αυτüς δýναται να εßναι η γλþσσα επικοινωνßας Þ ακüμα κι η συνεßδηση της Φýσης στο επßπεδο των σωματιδßων, αλλÜ και σ' üλη τη κλßμακα του Φυσικοý Κüσμου. ΑυτÞ η αυτοσυνειδησßα της Φýσης δýναται να εκφραστεß κι απü τις ελκτικÝς κι απωστικÝς δυνÜμεις που αναπτýσσονται σ' Ýνα φυσικü σýστημα εκφραζüμενο ως ενιαßο üλο, που εντüς του συμβαßνουν οι μετασχηματισμοß των ποικßλων σχÝσεων των φυσικþν üντων. Οι μετασχηματισμοß αυτοß Ýχουν 2 κατευθýνσεις: Η μια δηλþνει την ευθýγραμμη πορεßα του χρüνου, που εßναι συνυφασμÝνη με την εξÝλιξη των üντων. Με αυτÞ την Ýννοια ο ΘαλÞς αναγνωρßζει τον χρüνο ως τον πλÝον σοφü. Η Üλλη κατεýθυνση πορεßας του χρüνου εßναι κυκλικÞ, εφüσον υποστηρßζεται üτι τα üντα διαλýονται τελικÜ σ' αυτü το ενιαßο κι αιþνιο üλον απ' üπου και προÝρχονται. Αν λοιπüν Ýχουν Ýτσι οι πορεßες των μετασχηματισμþν γι' αυτüν, σÞμερα οι αντιλÞψεις για τη πορεßα των μεταβολþν στη Φýση βασικÜ θεμελιþνονται απü 2 θεωρßες. ΑυτÞ του Poincare, που διατýπωσε το συμπÝρασμα περß επιστροφÞς ενüς θερμοδυναμικοý συστÞματος σε προγενÝστερη κατÜσταση σýμφωνα με τις αρχÝς διατÞρησης της ενÝργειας.



     Η επιστροφÞ δε αυτÞ, που εκφρÜζει τη φιλοσοφßα του ΘαλÞ σε συμπαντικü επßπεδο, εßναι γνωστÞ ως επανεμφÜνιση Þ αναπαραγωγÞ Henri Poincare κι ο κυκλικüς χρüνος που χρειÜζεται εßναι πολý μεγÜλος κι ονομÜζεται χρüνος Henri Poincare. Ενþ δÝχεται üτι στο φυσικü μακροσκοπικü περιβÜλλον, λüγω των ποικßλων εξωτερικþν επιδρÜσεων, η πορεßα των μετασχηματισμþν εßναι μη αντιστρεπτÞ. Απεναντßας ο Ilya Prigogine αναιρεß τη θεωρßα του Henri Poincare κι υποστηρßζει πως οι ευθýγραμμοι με-τασχηματισμοß στα σωματßδια ενüς θερμοδυναμικοý συστÞματος επεκτεßνονται και στις μακροσκοπικÝς φυσικÝς μη αντιστρεπτÝς πραγματικüτητες. Ενþ δεν αποκλεßει τις αντιστρεπτÝς διαδικασßες του Henri Poincare σε σωματßδια εξαιρετικþν περιπτþσεων, που αποσυνδÝονται απü την αλληλεπßδραση με το λοιπü Σýμπαν. Απü την παραπÜνω συνοπτικÞ Ýκθεση των δýο βασικþν θεωριþν για την κατεýθυνση του χρüνου των μετασχηματισμþν, παρατηρεßται üτι η μßα θεωρßα δεν αποκλεßει την Üλλη. ΕπιπλÝον η θεωρßα του Ilya Prigogine χρησιμοποιεß ως προûπüθεση, για την απüδειξη της, τους συντονισμοýς του Henri Poincare, γεγονüς που μας οδηγεß στη σκÝψη üτι εντüς του Σýμπαντος αμφüτερες οι θεωρßες ισχýουν, κατÜ την Ýννοια της συμπληρωματικüτητας του Niels Bohr. ¸τσι μποροýμε να δεχθοýμε üτι στα δυναμικÜ εξελικτικÜ συστÞματα της ΦυσικÞς και της Βιολογßας δýναται να ισχýει η θεωρßα του Ilya Prigogine, ενþ στα δυναμικÜ τελεολογικÜ συστÞματα τα οποßα λειτουργοýν επαναληπτικÜ στα πλαßσια του Σý-μπαντος ισχýει η θεωρßα του Henri Poincare, αμφüτερες αλληλοσυμπληροýμενες.
     ΑυτÞ η συμπληρωματικüτητα της πορεßας των μετασχηματισμþν της κοσμικÞς αρχÞς του νεροý εκφρÜζει η Κοσμογονßα του ΘαλÞ, η οποßα επß πλÝον δýναται να σχετßζεται με τη σýγχρονη θεωρßα της επανÜληψης της αυτοομοιüτητας üπως προκýπτει απü τον μαθηματικü νüμο της τοπολογßας. Σýμφωνα με τον νüμο αυτüν απü Ýνα και μοναδικü σχÞμα δýνανται να προκýψουν πολλοß μετασχηματισμοß, Ýτσι þστε να ισχýει και η αρχÞ του ολογρÜμματος του David Bohm, üπου το üλο επαναλαμβÜνεται σε αυτοομοιüτητα σε üλες τις κλßμακες της Φýσης, με κατεýθυνση πορεßας λειτουργßας του Σýμπαντος απü την τÜξη στο χÜος και αντιστρüφως απü το χÜος στην τÜξη. ¸νας κüσμος με αμφüτερες τις συμπληρωματικÝς πλευρÝς, üπως ο εμψυχωμÝνος ετεροπολικÜ ηλεκτρομαγνÞτης του. ΛογικÞ συνÝπεια Þταν, αφοý περιÝγραψε το Σýμπαν ολüκληρο, να στρÝψει τη προσοχÞ του στη μελÝτη των Üστρων, γι' αυτü, üπως αναφÝρθηκε προηγουμÝνως, ο Τßμων στους Σßλλους του επαινεß αυτüν ως εξαßρετο αστρονüμο, ο δε ΛÜβων απü το ¢ργος αναφÝρει πως στο Üγαλμα του υπÞρχε η επιγραφÞ: "Τοýτον τον ΘαλÞ ανÝθρεψε η ΙωνικÞ Μßλητος κι απü τους αστρονüμους üλους πρþτον σε σοφßα ανÝδειξε".
      Η μελÝτη επß των Üστρων πρÝπει να Þταν συνεχÞς κι επισταμÝνη, με αποτÝλεσμα να διασωθεß το ανÝκδοτο, που φÝρει αυτüν να πÝφτει σε Ýνα λÜκκο καθþς Ýβγαινε μαζß με μßα γριÜ (Þ με τη χαριτωμÝνη υπηρÝτρια του κατÜ Üλλη εκδοχÞ), απü το σπßτι του για να μελετÞσει τα Üστρα. ΔÝχθηκε Ýπειτα την ακüλουθη παρατÞρηση της: "Εσý ΘαλÞ, δεν μπορεßς να δεις αυτÜ που εßναι μπροστÜ στα πüδια σου και φαντÜζεσαι üτι μπορεßς να μÜθεις αυτÜ που εßναι πÜνω στον ουρανü". ΦρÜση που και σÞμερα μπορεß να λεχθεß με το ßδιο πνεýμα για Ýναν επιστÞμονα μεγÜλο απü την αμαθÞ γριÜ γειτüνισσα του Þ την αμαθÞ οικιακÞ βοηθü του, που δεν μπορεß να αντιληφθεß το Ýργο του μεγÜλου επιστÞμονα κι ας εßναι τüσο κοντÜ του. Ενþ κατÜ Üλλη ερμηνεßα, εσκεμμÝνα εßχε κατÝλθει σε πηγÜδι για να παρατηρÞσει τ' Üστρα στη διÜρκεια της μÝρας, στις συνθÞκες σκüτους του πηγαδιοý.



     Ας δοýμε λοιπüν, απü τις διασωθεßσες μαρτυρßες, τι εßχε παρατηρÞσει στο θüλο του ουρανοý. ΟρισμÝνοι πιστεýουν, üπως λÝει ο Εýδημος, üτι εßναι 1ος που μελÝτησε τ' Üστρα και προÝβλεψε εκλεßψεις του Ηλßου και τα ηλιοστÜσια, που μÝσω τους ορßζονται οι εποχÝς. Επßσης πρüτεινε τον χωρισμü του Ýτους σε 365 μÝρες. Αυτüς εßναι κι ο λüγος που θαυμÜζεται απü τον ΞενοφÜνη και τον Ηρüδοτο, ενþ αναφÝρονται σε αυτüν ο ΗρÜκλειτος κι ο Δημüκριτος. Ο Καλλßμαχος επßσης πιστεýει πως αυτüς ανακÜλυψε τη ΜικρÞ ¢ρκτο, που προφανþς χρησιμοποιεß για τÞρηση της κατεýθυνσης με τη βοÞθεια του Πολικοý ΑστÝρα, που δεßχνει σταθερÜ το ΒορρÜ. Πρþτος διατýπωσε την Üποψη για τη φýση και τα μεγÝθη του Ηλßου και της ΣελÞνης, üτι εßναι το 1/720 της τροχιÜς τους. Αυτü σημαßνει πως εßχε μετρÞσει το μÞκος των τροχιþν Ηλßου και ΣελÞνης, üπως επßσης και τις διαμÝτρους τους με τη βοÞθεια των ομοßων τριγþνων. Στη συνÝχεια με απλÞ διαßρεση των 2 αυτþν μετρÞσεων κατüρθωσε να ορßσει τη μεταξý τους σχÝση ως το 1/720. ΣκÝψεις που δεν αποκλεßουν Üλλες ερμηνεßες, πως για τον προσδιορισμü αυτÞς της σχÝσης ßσως χρησιμοποßησε την κλεψýδρα για τη μÝτρηση του χρüνου, ως επßσης και το χωρισμü του κýκλου απü τους Βαβυλþνιους σε 3.600 μονÜδες και με τη βοÞθειÜ του προσδιüρισε το μετρικü μÝγεθος του τüξου απü την ανατολÞ μÝχρι τη δýση του Ηλßου.
     Ο ßδιος 1ος προσδιüρισε τη χρονικÞ διÜρκεια του μÞνα σε 30 μÝρες απü την αýξηση της ΣελÞνης στη γÝννηση της και τη μεßωση στη γÞρανσÞ της. ΠαρατÞρησε ακüμα τις ισημερßες του Ηλßου, μετρþντας τη διÜρκεια μÝρας και νýχτας στη διÜρκεια του χρüνου κι αιτιολüγησε τις εκλεßψεις, βασιζüμενος στο üτι η ΣελÞνη βρßσκεται στην ßδια ευθεßα γραμμÞ μεταξý Γης και Þλιου. ΜÜλιστα εßχε προβλÝψει τη συγκεκριμÝνη μÝρα του χρüνου ολικÞς Ýκλειψης του Ηλßου, που συνÝβη την εποχÞ που δßναν μÜχη μεταξý τους οι ΜÞδοι με τους Λυδοýς, με βασιλιÜ των ΜÞδων τον ΚυαξÜρη, τον πατÝρα του Κροßσου, üταν ξαφνικÜ πÜνω στη μÜχη η μÝρα Ýγινε νýχτα. Η ανωτÝρω ολικÞ Ýκλειψη του Þλιου, σýμφωνα με τις περιγραφÝς, χρονολογεßται üτι συνÝβη στις 28 ΜÜη 585 π.Χ. και μÜλιστα λÝγεται üτι κατÝστη δυνατÞ η πρüβλεψÞ της χÜρη στη πρüσβαση του ΘαλÞ σε βαβυλωνιακοýς πßνακες, üπου εßχαν καταγραφεß οι μερικÝς κι ολικÝς εκλεßψεις του Ηλßου. ΕπομÝνως η πρüβλεψη δεν βασßσθηκε σε μßα επιστημονικÞ θεωρßα του ιδßου.



     Η παραπÜνω Üποψη εκτιμÜται πως εßναι ασθενÞς ισχυρισμüς, καθüσον üπως αποδεικνýεται απü το πλÞθος των Üλλων αστρολογικþν παρατηρÞσεων και συμπερασμÜτων, αλλÜ απü τις γεωμετρικÝς πρωτüτυπες παρατηρÞσεις του, δεßχνει να εßχε τις δικÝς του επινοÞσεις, μÝσα απü τις αδιÜλειπτες παρατηρÞσεις και μελÝτες των Üστρων. ΕκτιμÜται üτι δεν υπÞρχε ανÜγκη να καταφýγει σε Üλλους πßνακες, απü αυτοýς που πιθανüν να εßχε ο ßδιος καταστρþσει, εφüσον εßχε μελετÞσει τις τροχιÝς του Ηλßου και της ΣελÞνης, ως επßσης και τις φαινομενικÝς ταχýτητες αυτþν. Συνεπεßα αυτþν των υπολογισμþν δεν Þταν δýσκολο να προβλÝψει και τις συμπτþσεις των τροχιþν τους, üποτε συμβαßνουν οι εκλεßψεις, αιτιολογþντας αυτÝς με τρüπο που και σÞμερα ερμηνεýονται. Οι δε υπολογισμοß δεν απÝχουν και πολý των σημερινþν δεδομÝνων, διüτι στις φαινομενικÝς ταχýτητες του Ηλßου στη διÜρκεια του χρüνου, μετροýσε ουσιαστικÜ τη ταχýτητα περιφορÜς της Γης γýρω απü τον ¹λιο. Γι' αυτü η πρüβλεψη του για την ολικÞ Ýκλειψη υπÞρξε κι ακριβÞς, ενþ στη πραγματικüτητα οι φαινομενικÝς παρατηρÞσεις και μετρÞσεις δεν μπορεß να εßναι τüσο ακριβεßς. ΣκÝψεις που επßσης δεν αποκλεßουν üτι πιθανüν να γνþριζε τους κýκλους "ΣÜρος" κι "Εξελιγμüς", που χρησιμοποιοýσαν οι Βαβυλþνιοι για τον προσδιορισμü των εκλεßψεων της ΣελÞνης. Προφανþς με τη βοÞθεια αυτþν εßχε παρατηρÞσει, üτι τις εκλεßψεις της ΣελÞνης ακολουθεß Ýνα χρονικü διÜστημα 23,5 μηνþν για την Ýκλειψη του Ηλßου, που üμως Ýχει πιθανüτητα 57% να συμβεß.
     Πλην üμως για την ακριβÞ πρüβλεψη της Ýκλειψης του Þλιου δεßχνει πω εßχε δικÞ του θεωρßα που εßναι χαρτογρÜφηση των φαινομενικþν τροχιþν Ηλßου και ΣελÞνης, πιθανüν στο χρüνο πλησßον των 23,5 μηνþν μετÜ απü τις εκλεßψεις της σελÞνης. Ακüμα με τις παρατηρÞσεις και τις μετρÞσεις του διαπßστωσε, πως η περßοδος των ηλιοστασßων, üπως αυτÞ απεικονßζεται στον φαινüμενο ορßζοντα, δεν εßναι πÜντα ßση. Διαπßστωση που ασφαλþς οδηγεß και στη μελÝτη των εποχþν του χρüνου, εφüσον απü τα ηλιοστÜσια Ýχει προσδιορßσει αυτÝς αλλÜ και τη διÜρκεια του χρüνου σε 365 μÝρες. Επßσης μßλησε για τη πρωúνÞ δýση των ΠλειÜδων, üτι συμβαßνει 25 μÝρες μετÜ τη φθινοπωρινÞ ισημερßα, διαφοροποιοýμενος του Ησιüδου για το ßδιο θÝμα, γεγονüς που σημαßνει πως εßχε τις δικÝς του παρατηρÞσεις και τα δικÜ του συμπερÜσματα για τα Üστρα, επομÝνως και για τις εκλεßψεις του Þλιου.



     ΑλλÜ ο ΘαλÞς, üπως ο Πυθαγüρας κι οι μαθητÝς του, δεν περιορßσθηκε μüνο σ' αυτÝς τις παρατηρÞσεις και τα συμπερÜσματα των Üστρων, διαιρεß τη σφαßρα ολüκληρου του ουρανοý με οριζüντιους κýκλους σε 5 ζþνες που με κατεýθυνση απü ΒορρÜ προς Νüτο, τη 1η ονομÜζει αρκτικÞ κι εßναι πÜντα φανερÞ, η Üλλη εßναι η θερινÞ τροπικÞ, ακολουθεß η περß τον ισημερινü ζþνη, η Üλλη εßναι η χειμερινÞ τροπικÞ κι η τελευταßα προς Νüτο η ανταρκτικÞ που εßναι αüρατη. ¼ρισε ακüμα τη ζωδιακÞ ζþνη, που εßναι λοξÞ κι εφÜπτεται ο κýκλος της στους Üλλους 3 μεσαßους. ΤÝλος, üλους τους κýκλους, που ορßζουν τις ζþνες, τÝμνει κÜθετα ο μεσημβρινüς, απü την ΑρκτικÞ ως την ΑνταρκτικÞ, απü τον Βüρειο μÝχρι τον Νüτιο Πüλο.
     Εßναι Üξια παρατÞρησης αυτÞ η διαßρεση της ουρÜνιας σφαßρας απü τον ΘαλÞ, διüτι τη θεωρεß προφανþς ως τον σýμπαντα κüσμο που δßνει σφαιρικü σχÞμα. Στο συμπÝρασμα για σφαιρικü Σýμπαν καταλÞγει απü τις κυκλικÝς τροχιÝς που διαγρÜφουν τα Üστρα στον ουρανü, που θεωρεß, üτι περιφÝρονται της Γης. Εßναι χαρακτηριστικÞ κι η απÜντησÞ του στο ερþτημα "Τß Ýγινε πρþτα, νýχτα Þ μÝρα;". Κι απÜντησε: "Η νýχτα μßα μÝρα πριν". ΑπÜντηση που δεßχνει μßα επαναλαμβανüμενη συνÝχεια, γεγονüς που συμβαßνει μüνο στο σχÞμα του κýκλου. ΕπειδÞ η μÝρα κι η νýχτα προσδιορßζεται φαινομενολογικÜ απü την τροχιÜ του Þλιου. Αυτü σημαßνει, üτι η τροχιÜ του Ηλßου εßναι κυκλικÞ και γýρω απü τη Γη, συμπÝρασμα που δηλþνεται κι απü τον ßδιο, που καθιστÜ την ανταρκτικÞ ζþνη μη ορατÞ, λüγω του üτι βρßσκεται κÜτωθεν της Γης.
     ¢ρα το Σýμπαν του ΘαλÞ εßναι σφαιρικü, περιφερüμενο ολüκληρο γýρω απü τη Γη, εßναι δηλαδÞ γεωκεντρικü. Η καταγραφÞ δε των οριζοντßων ζωνþν στην ουρÜνια σφαßρα, προφανþς απεικονßζει τις τροχιÝς του Ηλßου σε σχÝση με τις αποστÜσεις του απü τη Γη κατÜ τις εποχÝς του Ýτους, που κατÜ κÜποιο τρüπο επεκτεßνει και στην ουρÜνια σφαßρα ως ζþνες αυτÞς. Ακüμα σημειþνει και τη κυρßα ζþνη στην ουρÜνια σφαßρα, που εντüς της λαμβÜνουνε χþρα οι κýριες παρατηρÞσεις κι οι δραστηριüτητες των Üστρων και χαρακτηρßζεται απü τον ζωδιακü κýκλο. ΤÝλος υποστηρßζεται üτι κι ο ορισμüς του μεσημβρινοý που τÝμνει κÜθετα τους οριζüντιους κýκλους απü ΒορρÜ ως Νüτο, δεßχνει και τον Üξονα περιστροφÞς του Σýμπαντος κατÜ τον ΘαλÞ.
     Για üλα λοιπüν εßχε μιλÞσει ο ΘαλÞς και δεν Üφησε ασχολßαστη κι αυτÞ τη φýση των Üστρων, που χαρακτηρßζει ως γεþδη αλλÜ πυρακτωμÝνη. ΤÝτοια εßναι η φýση του Ηλßου, ενþ της ΣελÞνης η φýση εßναι απλþς γεþδης, εφüσον αυτÞ φωτßζεται απü τον ¹λιο κι αντανακλÜ το φως του, üπως συμβαßνει με το κÜτοπτρο. ΣυμπÝρασμα επιβεβαιωμÝνο και σÞμερα, που ο ΘαλÞς καταλÞγει απü τις συνεχεßς παρατηρÞσεις του επß του Ηλßου και της ΣελÞνης. ΚατÝληξε σ' αυτü το συμπÝρασμα απü την παρατÞρηση εκλεßψεων του Ηλßου, αλλÜ κι απü τις μεταβαλλüμενες και περιοδικÝς αυξομειþσεις του φωτισμοý του σεληνιακοý δßσκου.



     ΤÝλος, Üξια προσοχÞς εßναι κι η ÜποψÞ του για τη φýση των Üστρων ως πυρακτωμÝνη γη. ΔηλαδÞ ως μßγμα φωτιÜς και γης, που προÞλθε απü την αρχικÞ κοσμικÞ ουσßα. ΕπομÝνως, ο χαρακτηρισμüς της φýσης του Ηλßου ως πυρακτωμÝνη γη και της ΣελÞνης απλþς ως γεþδους, δεν απÝχει και πολý απü τις σýγχρονες θεωρßες περß σχηματισμοý του ηλιακοý μας συστÞματος απü νεφÝλωμα, που με τη δημιουργßα στροβßλων σχημÜτισε τον Þλιο και τους γεþδεις πλανÞτες του. ΜετÜ απü üλα üσα εκτÝθηκαν για την αστρονομßα του ΘαλÞ, πρÜγματι δικαιþνονται οι χαρακτηρισμοß γι' αυτüν στις διασωθεßσες μαρτυρßες περß πρþτου κι εξαßρετου αστρονüμου, διüτι για πολλÜ εßχε μιλÞσει που επικρατοýν στα Üστρα της ουρÜνιας σφαßρας, που ωρισμÝνα συμπερÜσματα Ýχουνε και σÞμερα ισχý στη σýγχρονη αστρονομßα. Δεν αρκÝσθηκε μüνο στις μελÝτες και στα συμπερÜσματÜ του για τα Üστρα στον ουρανü, αλλÜ κÜνει το ßδιο και για τα γÞινα φαινüμενα, αποδεικνýοντας κατ' αυτüν τον τρüπο την ικανüτητα του να μεταβαßνει με Üνεση απü τον δημιουργικü κüσμο της νüησης, στον κüσμο της αισθητÞς πραγματικüτητας.
     Θεωρεß τη Γη ως ακßνητη κι επιπλÝουσα πÜνω στο νερü σα ξýλο κι ευρισκüμενη στο μÝσον του κüσμου, πραγματοποιεß μελÝτες και καταλÞγει σε συμπερÜσματα για τα γεωμετρικÜ σχÞματα που υπÜρχουν πÜνω σ' αυτÞ. Πλην üμως η ÜποψÞ του που παρουσιÜζει τη Γη ως επιπλÝουσα του νεροý, εγεßρει κÜποιες συζητÞσεις, με τον ΑριστοτÝλη να υποστηρßζει, πως αυτÞ η Üποψη εßναι αρχαιüτατη και παραδüθηκε στους νεüτερους απü τον ΘαλÞ τον ΜιλÞσιο, διüτι εßναι δυνατüν η Γη να μÝνει ακßνητη στο νερü, ενþ δεν μπορεß να συμβεß κÜτι τÝτοιο στον αÝρα. Αντßθετα ο Σιμπλßκιος παρουσιÜζει τον ΑριστοτÝλη να μη συμφωνεß με την Üποψη αυτÞ του ΘαλÞ, που ßσως ο φιλüσοφος την Ýφερε απü την Αßγυπτο, üπου τη διατýπωναν κατÜ τον ßδιο τρüπο αλλÜ με τη μορφÞ μýθου.
     ΑνεξÜρτητα üμως απü το αν ο ΑριστοτÝλης συμφωνεß Þ üχι με την επιπλÝουσα στο νερü Γη κι αν ο ΘαλÞς Ýφερε την Üποψη αυτÞ καθαυτÞ απü την Αßγυπτο, διατυπþνεται η γνþμη üτι πρüκειται για προσωπικÜ του συμπερÜσματα. Μßα πρþτη αιτιολογßα για την επιπλÝουσα Γη θα πρÝπει να Þταν η παρατÞρησÞ του üτι ο πÜγος, που αποτελεß τη στερεÞ μορφÞ, επιπλÝει της υγρÞς κατÜστασης του νεροý. ΕπομÝνως κι η Γη που εßναι στερεÞ μορφÞ του νεροý επιπλÝει επßσης σε αυτü. Η αιτιολογßα αυτÞ ενισχýεται κι απü Üλλες αναλýσεις, που επß πλÝον επÝτρεψαν στον ΘαλÞ να καταλÞξει στο συμπÝρασμα, üτι η Γη επιπλÝει του νεροý. ¼πως η εντýπωση που Üφησαν σε αυτüν τα νησιÜ μες στο πÝλαγος, αλλÜ και τα καρÜβια, ως στερεÜ αντικεßμενα που επιπλÝουν στη θÜλασσα. Με τη σκÝψη της επιπλÝουσας στο νερü Γης, εξηγεß τους σεισμοýς ως επßσης και τις πλημμýρες των ποταμþν, εφüσον üλος ο κüσμος βρßσκεται επÜνω στο νερü. Γι' αυτü εξ Üλλου υποστÞριζε τη ταφÞ των νεκρþν, προκειμÝνου να διευκολýνει τη διÜλυση και την επιστροφÞ των σωμÜτων τους στο νερü, στην αρχικÞ κοσμικÞ ουσßα.



     ΑυτÜ λÝει περß Γης, χωρßς να διευκρινßζεται σαφþς η θÝση της σχετικÜ με τα Üλλα ουρÜνια σþματα. ¼πως üμως δßνει την εντýπωση üτι κατÝχει κεντρικÞ θÝση στο Σýμπαν με τα Üλλα ουρÜνια σþματα περιφερüμενα αυτÞς. Ακüμα δεν γßνεται κÜποιος λüγος για το σχÞμα της αν εßναι σφαιρικü Þ επßπεδο, φÝρεται μüνο ακßνητη κι επιπλÝουσα στο μÝσον του νεροý, üπως τα αγκυροβολημÝνα καρÜβια στη θÜλασσα. Στη συνÝχεια ασχολεßται με την εξÞγηση διαφüρων φαινομÝνων που συμβαßνουν πÜνω στη Γη. ΕξÞγησε τις πλημμýρες του Νεßλου αποδßδοντας αυτÝς στους θερινοýς βοριÜδες που πνÝουν αντßθετα στην Αßγυπτο και κÜνουν τον Νεßλο να πλημμυρßζει, επειδÞ ανακüπτουν τη ροÞ του προς τη θÜλασσα. Σýμφωνα δε με μßα Üλλη ερμηνεßα αποδßδει τις πλημμýρες των ποταμþν στο γεγονüς üτι üλος ο κüσμος βρßσκεται επÜνω στο νερü. ΔικÞ του επßσης επινüηση υπÞρξε κι η εκτροπÞ μÝρους του νεροý του ποταμοý ¢λυ, με συνÝπεια η ροÞ του νεροý του ποταμοý να χωρισθεß σε 2 μÝρη και κατ' αυτüν τον τρüπο να γßνει διαβατüς απü τον στρατü του Κροßσου. ΤÝλος χρωστÜμε πÜρα πολλÜ στον ΘαλÞ για τη πρüοδο στη Γεωμετρßα και θα αναφερθουν ορισμÝνα:

    * ΛÝγεται, üτι πρþτος ο ΘαλÞς απÝδειξε üτι ο κýκλος διχοτομεßται απü τη διÜμετρü του, γεγονüς που εßναι γεωμετρικü αξßωμα και αποδεικνýεται στερεομετρικÜ με αναδß-πλωση των ημßσεων του κýκλου και την πλÞρη ταýτιση αυτþν, μÝθοδο την οποßα πιθα-νüν και ο ΘαλÞς να χρησιμοποßησε.      *Επßσης λÝγεται üτι αυτüς πρþτος παρατÞρησε και διατýπωσε, üτι σε κÜθε ισοσκελÝς τρßγωνο οι παρÜ τη βÜση του γωνßες εßναι ßσες.
    * Πιθανüς τρüπος απüδειξης Þταν η μÝτρηση των γωνιþν, αλλÜ και η στερεομετρικÞ αναδßπλωση των ημßσεων του ισοσκελοýς τριγþνου περß τη μεσοκÜθετü του, με αποτÝ-λεσμα την πλÞρη ταýτιση των ημßσεων. Εξ' αυτÞς της μεθüδου πρÝπει να συμπÝρανε την Ýννοια της μεσοκαθÝτου του ισοσκελοýς τριγþνου, που συγχρüνως διχοτομεß και τη τρßτη γωνßα του.
    * Με ανÜλογο τρüπο πιθανüν να αποδεικνýει üτι κι οι κατÜ κορυφÞ γωνßες εßναι ßσες, που για πρþτη φορÜ ανακαλýφθηκε απü τον ΘαλÞ, üπως αναφÝρει ο Εýδημος. Πρüκειται μÜλιστα για ανακαλýψεις που ισχýουν μÝχρι σÞμερα στη Γεωμετρßα.
    * Η σημαντικüτερη üμως ανακÜλυψη εßναι οι ανÜλογες γεωμετρικÝς σχÝσεις που ισχýουν για τα üμοια τρßγωνα. ¼μοια τρßγωνα στη Γεωμετρßα εßναι αυτÜ τα οποßα Ýχουν ßσες γωνßες, αλλÜ ανÜλογα μεγÝθη πλευρþν, χωρßς τα τρßγωνα να εßναι ßσα.
    * ΑυτÞ την ιδιüτητα των ομοßων τριγþνων, η οποßα ισχýει και σÞμερα με ευρεßα ε-φαρμογÞ, ο ΘαλÞς εßχε ανακαλýψει και τη χρησιμοποßησε για τον προσδιορισμü της α-πüστασης των πλοßων στη θÜλασσα.
    * ΑναφορικÜ με τον προσδιορισμü του ýψους των πυραμßδων της Αιγýπτου, χρησιμοποιÞθηκε η μÝθοδος της ανθρþπινης σκιÜς Þ μιας ρÜβδου και αυτÞς των πυραμßδων κατÜ την ßδια þρα, καθüσον τ’ αντικεßμενα με τις σκιÝς τους σχηματßζουν üμοια τρßγωνα. ΕπομÝνως ο λüγος του αγνþστου ýψους της πυραμßδας με το μÞκος της ρÜβδου ισοýται με τον αντßστοιχο λüγο των σκιþν τους. Σýμφωνα με τις αρχÝς των ομοßων τριγþνων ισχýει η εξßσωση, που δßδει αμÝσως μÝτρησιμα μεγÝθη:

üπου Υπ = ýψος πυραμßδας, Μρ= μÞκος ρÜβδου, Σπ= σκιÜ πυραμßδας, Σρ= σκιÜ ρÜβδου.

     ΤελικÜ, üπως διαπιστþνεται απü üλες τις μαρτυρßες, ο ΘαλÞς επισκÝφθηκε την Αßγυπτο üπου Ýλαβε μεν κÜποια επιμüρφωση στη Γεωμετρßα, πλην üμως εμπλοýτισε αυτÝς τις γνþσεις με εφευρÝσεις απü τις δικÝς του παρατηρÞσεις και μελÝτες. ΣυμπÝρασμα που διατυπþνει κι ο Πρüκλος, που αναφÝρει, πως πÞγε πρþτος στην Αßγυπτο κι Ýφερε τη γνþση της Γεωμετρßας στην ΕλλÜδα, επινοþντας πολλÜ και και θÝτοντας τις αρχÝς σε πολλÜ απü αυτÜ που ανακÜλυψαν οι μεταγενÝστεροß του, προσθÝτοντας σ' Üλλα γενικÝς και σ' Üλλα εμπειρικÝς γνþσεις. ΑλλÜ σýμφωνα και μ' Üλλες πηγÝς δικαιολογεßται η μετÜβαση του ΘαλÞ και των Üλλων φιλοσüφων στην Αßγυπτο και στη Βαβυλωνßα, διüτι στη μυθικÞ "χρυσÞ εποχÞ" του Ουρανοý και του Κρüνου (üπως αποκαλεßται κατÜ τον ΠλÜτωνα), οι περιοχÝς αυτÝς εßχαν εποικισθεß απü ¸λληνες που μετÝδιδαν τον πολιτισμü τους στους ιθαγενεßς αυτþν των περιοχþν. ΜÜλιστα η Αßγυπτος εποικßσθη στην εποχÞ του Κρüνου κι ο εκπολιτισμüς τους ανατÝθηκε στον πολυμαθÝστατο ΕρμÞ τον επονομασθÝντα ΤρισμÝγιστο, στην εποχÞ που αναπτýχθηκαν η ΙατρικÞ, η Γεωμετρßα κι η Αστρονομßα. ¢ρα οι φερüμενες ως ΑιγυπτιακÝς γνþσεις εßναι ΕλληνικÝς.
     ΑυτÝς τις ΕλληνικÝς γνþσεις περß το 3.500 π.Χ., ο φερüμενος βασιλιÜς της Αιγýπτου Μßνωας Ýδωσε εντολÞ στον αρχιερÝα Βοýττη να συγκεντρþσει μετÜ τον κατακλυσμü (προφανþς του Δευκαλßωνα), üλα τα διασωθÝντα αρχαßα κεßμενα της ΙατρικÞς, Γεωμετρßας, Αστρονομßας και Φιλοσοφßας και να μεταφραστοýν απü την ιερογλυφικÞ στην ιερατικÞ γραφÞ, που Þταν γνωστÞ κεßνη την εποχÞ. ¸ρευνα περß του ρüλου των ιερÝων της Αιγýπτου, που εßχαν αναλÜβει τη φýλαξη των παλαιþν Ελληνικþν γραφþν και στις οποßες εßχαν Üνετη πρüσβαση οι ¸λληνες Φιλüσοφοι. Ο ρüλος αυτüς μαρτυρεßται και απü τον Δημüκριτο κατÜ την επßσκεψη του στην Αßγυπτο. ΑυτÞ η αλÞθεια εξ' Üλλου δηλþνεται απü τον αιγýπτιο ιερÝα στον Σüλωνα, κατÜ την εκεß επßσκεψÞ του: üτι ο πολιτισμüς των ΕλλÞνων προηγεßται αυτοý των Αιγυπτßων κατÜ 1000 χρüνια κι üτι των Αθηναßων ο πολιτισμüς Ýχει ιστορßα 9000 χρüνων. Απü τα παραπÜνω βγαßνει συμπÝρασμα πως οι Αρχαßοι ¸λληνες Φιλüσοφοι, επομÝνως κι ο ΘαλÞς, μετÝβαιναν στην Αßγυπτο και στη Βαβυλωνßα προκειμÝνου να μελετÞσουν αυτÝς τις γραφÝς των προγüνων στην ΕπιστÞμη και στη Φιλοσοφßα τους, τις οποßες και προÞγαγαν. ΠαρÜδειγμα κι ο Πυθαγüρας, που εßχε παρακολουθÞσει μαθÞματα κι εßχε δεχθεß σýσταση του ΘαλÞ για μετÜβαση του στην Αßγυπτο.



     ΕπειδÞ δεν μας Üφησε γραπτÜ αλλÜ και λüγω Ýλλειψης ικανþν μαρτυριþν για το επιστημονικü και φιλοσοφικü Ýργο κι επßσης επειδÞ θεωρεßται η αρχÞ της γÝνεσης της φιλοσοφßας, Þταν επüμενο οι σýγχρονοι μελετητÝς ν' ασχοληθοýν με την εγκυρüτητα των διασωθÝντων μαρτυριþν, üπως και πüθεν επηρεÜσθηκε για τις κοσμολογικÝς του θεωρßες. ¸τσι διατυπþθηκαν διÜφοροι σχολιασμοß. Ο ΘαλÞς Ýγινε γνωστüς κυρßως για την ικανüτητα του ως πρακτικüς αστρονüμος, γεωμÝτρης και γενικÜ ως σοφüς. ΕπιπλÝον υπÞρξε πρþτος φιλüσοφος, διüτι εγκαταλεßψας τα μυθολογικÜ σχÞματα για το νερü, Ýστω και με απλοúκü τρüπο, χρησιμοποßησε φιλοσοφικÝς ιδÝες στη κοσμολογßα του με το νερü. Η κοσμογονικÞ ιδÝα περß νεροý, ως επßσης κι üτι η Γη επιπλÝει αυτοý, ενδεχομÝνως να προÞλθε απü μýθους της Εγγýς ΑνατολÞς, που üμως εßχανε προηγουμÝνως διατυπωθεß στην ΕλλÜδα απü τον ßδιο κατÜ φιλοσοφικü τρüπο. Σ' αυτü ßσως συνετÝλεσαν οι παρατηρÞσεις του, üτι δηλαδÞ το νερü εßναι ουσιþδες για τη συντÞρηση ζþων και φυτþν, ιδÝα που φÜνηκε επαρκÞς και στον ΑριστοτÝλη με την Ýννοια της αιωνιüτητας της φýσης του. Ακüμα παρατηροýν, üτι τη ζωικÞ δýναμη που παρατÞρησε στον μαγνÞτη και στο Þλεκτρο, επεκτεßνει σ' üλο τον κüσμο στο σýνολο του, χωρßς να Ýχουνε παρατηρÞσει αν τη συνÝδεσε με το νερü, το βασικü συστατικü του κüσμου. ΤÝλος συμπεραßνεται, πως την Ýκλειψη Ηλßου κατÜφερε να τη προβλÝψει χρησιμοποιþντας πιθανüν τους βαβυλωνιακοýς πßνακες που ßσως ανακÜλυψε σε ταξßδι του στις ΣÜρδεις.
     Σε ανÜλογο πνεýμα διατυπþνεται η γνþμη πως υπÞρξε κατ' εξοχÞν πρακτικüς αστρονüμος και γεωμÝτρης, σοφüς μεν, αλλÜ üχι φιλüσοφος με παραγωγικÝς ιδÝες. Τη δε γÝνεση του φιλοσοφικοý στοχασμοý αποδßδουν στον Αναξßμανδρο, μαθητÞ του. Απεναντßας, κατÜ τον Β. Russell, οι αντιλÞψεις του για τη προÝλευση του κüσμου απü το νερü κι üτι η Γη επιπλÝει, Ýχουν επιστημονικü χαρακτÞρα. Τη δε μεταβολÞ του κüσμου την αιτιολογεß με τη ψυχÞ, υπü την Ýννοια της αρχÞς της αυτοκßνησης, που Ýχουν και τα Üψυχα κι αμφισβητÞθηκε απü τον J. Burnet üτι ανÞκε στον ΘαλÞ. ΣχετικÜ για τη μετÜβασÞ του στην Αßγυπτο διατυπþνεται η παρατÞρηση üτι το μÝτρημα των πυραμßδων, üπως κι η θεωρßα του για τις πλημμýρες του Νεßλου αποκαλýπτουν üτι δεν πÞγε στην Αßγυπτο για να διδαχθεß, αλλÜ κι ως δÜσκαλος. Επßσης δεν αποκλεßεται η πρüβλεψη της Ýκλειψης του Ηλßου να αποδοθεß σε δικοýς του υπολογισμοýς εφüσον μελετοýσε επισταμÝνως τις τροχιÝς του Ηλßου και της ΣελÞνης. Ακüμα και για την αμφισβÞτηση της ελληνικÞς καταγωγÞς του δηλþνεται απü τον ßδιο, σýμφωνα με τη μαρτυρßα του ΔιογÝνη ΛαÝρτιου (I, 32), üτι εßναι ευτυχÞς διüτι γεννÞθηκε ¸λληνας και üχι βÜρβαρος.



     ΣυμπερασματικÜ διατυπþνεται η γνþμη üτι δεν Þταν μüνο πρακτικüς, αλλÜ Þταν συγχρüνως και θεωρητικüς νους, εφüσον ερευνÜ κι αιτιολογεß καταστÜσεις και πρÜγματα. Χαρακτηρßζεται για τη πολυμÝρεια αλλÜ και για τη παραγωγÞ γνþσεων λüγω της συνθετικÞς ικανüτητας της διÜνοιÜς του. Δßκαια λοιπüν η αρχαιüτητα τιμÜ τον αρχηγÝτη της Φιλοσοφßας και της ΕπιστÞμης. ΜÝχρι εδþ εκτÝθηκαν σχολιασμοß κλασσικþν συγγραφÝων, στη συνÝχεια üμως κρßνεται σκüπιμο να εκτεθοýν συνοπτικÜ κι απü σýγχρονους επιστÞμονες της ΘεωρητικÞς ΦυσικÞς, που γρÜψαν ιδιαßτερη ιστορßα στη διατýπωση και στην εξÝλιξη της ΚβαντικÞς ΦυσικÞς. ¸τσι απü τον Werner Heisenberg διατυπþνεται η γνþμη, πως η αρχαßα ΕλληνικÞ Φιλοσοφßα, αρχομÝνη απü τον ΘαλÞ τον ΜιλÞσιο, αναζητþντας μßα ενοποιητικÞ αρχÞ στους κüλπους της καθολικÞς μεταβολÞς üλων των üντων, διατýπωσε την Ýννοια της κοσμικÞς ýλης, σαν καθολικÞς ουσßας που υφßσταται μεταμορφþσεις και μες απ' αυτÞν απορρÝουν üλα τα φυσικÜ üντα, για να επιστρÝψουν πÜλι σ' αυτÞν αργüτερα. ΦιλοσοφικÞ θÝση που προÝκυψε απü τη παρατÞρηση του κýκλου του νεροý στη φýση. ΑυτÞ η ιδÝα του ΘαλÞ διασωθεßσα απü τον ΑριστοτÝλη, üσο παρÜξενη κι αν δεßχνει, εκφρÜζει, üπως ο Νßτσε παρατÞρησε, 3 βασικÝς ιδÝες της Φιλοσοφßας:

 * Τßθεται το ζÞτημα της υλικÞς αιτßας üλων των φυσικþν üντων.
 * ΕισÜγεται ο λüγος για να λυθεß το θÝμα, απομακρυνüμενο απü τους μýθους και τον μυστικισμü.
 * Διατυπþνει τη πρüταση, πως üλα τα φυσικÜ üντα πρÝπει να αναχθοýν σε μßα ενιαßα αρχÞ.

     Παρüμοια εκφρÜζεται κι ο Üλλος σýγχρονος ξεχωριστüς φυσικüς επιστÞμονας ο Erwin Schrodinger, λÝγοντας üτι δικαßως θεωρεßται πρþτος της Φýσης ερευνητÞς διüτι απü την εποχÞ του αρχßζει η γÝνεση της επιστÞμης, üσον η φιλοσοφßα του στηρßζεται στην αντικειμενικÞ παρατÞρηση, απαλλαγμÝνη απü μýθους και δεισιδαιμονßες. Θεωρεß δε πως ο κüσμος λειτουργεß κι εξελßσσεται σýμφωνα με νüμους, θÝσεις που εκφρÜζουν και τη σýγχρονη επιστÞμη. Εßναι επιστημονικÞ γνþση η παρατÞρηση του ΘαλÞ πως ολüκληρη η ýλη που αποτελεßται ο κüσμος, παρÜ τις Üπειρες μορφÝς της, διακρßνεται απü κοινÜ στοχεßα, Ýτσι þστε να θεωρεßται η πρωταρχικÞ ουσßα μßα κι η αυτÞ, το νερü. Θεωρεß την υγρÞ κατÜσταση του νεροý ως θεμελιþδη και τις Üλλες (στερεÞ κι αÝρια) ως δευτερεýουσες καταστÜσεις. Ακüμα κι αυτÞ η ÜποψÞ του πως η Γη επιπλÝει του νεροý, δηλαδÞ της ρευστÞς κατÜστασης του, δικαιþνεται κι απü τη σýγχρονη Γεωλογßα που θÝτει τις ηπεßρους να βρßσκονται πÜνω σε βαρýτερο ρευστü, που υπÜρχει κÜτω απü τον φλοιü της Γης. ΤÝλος, ο ΘαλÞς και γενικÜ η ΜιλÞσια ΣχολÞ, δεν κÜνει διαχωρισμü μεταξý οργανικÞς κι ανüργανης φýσης, θεωρþντας τις καταστÜσεις αυτÝς ως μßα ενιαßα ενüτητα. Οπüτε τυγχÜνει αυτονüητο να θεωρεß πως η ζωÞ προÞλθε απü την ενιαßα φýση κι απü το νερü ως πρωταρχικÞ κοσμικÞ ουσßα.
     Απ' αυτÞ τη παραπÜνω Ýκθεση των σχολιασμþν φÜνηκε καθαρÜ μεταξý των Üλλων, η μη αμφισβÞτηση της επιστημονικüτητας του. Απü τον Michel Bitbol, σχολιαστÞ του Erwin Schrodinger στο Ýργο του Η Φýση & Οι ¸λληνες, διατυπþνεται με το ερþτημα: "Εßναι δυνατüν οι ΜιλÞσιοι Φιλüσοφοι να θεωρηθοýν ως οι πρþτοι επιστÞμονες της ανθρωπüτητας, üταν ο ΘαλÞς λÝει üτι τα Üψυχα Ýχουν ψυχÞ κι üτι το Σýμπαν εßναι Ýμψυχο γεμÜτο θεοýς"; Η απÜντηση που δüθηκε απü τον ßδιο τον Michel Bitbol εßναι πως αυτοß οι üροι περß ψυχÞς και θεþν Ýχουν μεταφορικÞ σημασßα προκειμÝνου να δεßξουν την αυτοκινησßα και την αυτονομßα της Φýσης. Προς επιβεβαßωση δε επικαλεßται και τους σýγχρονους επιστÞμονες Kepler και Leibnitz, που στις θεωρßες τους χρησιμοποιοýσαν παρüμοιες Ýννοιες, υπονοþντας τη μεταφορικÞ τους δýναμη.



     ¾στερα απü την ανÜλυση της πολυσχιδοýς προσωπικüτητÜς του, καταγρÜφονται ορισμÝνες γενικÝς παρατηρÞσεις. ΠρÜγματι εγκαταστÜθηκε στη Μßλητο, üπου και μεγαλοýργησε, προερχüμενος απü τη Φοινßκη με ελληνικÞ καταγωγÞ. Οι πολιτικÝς του συμβουλÝς χωρßς ανÜμιξη στη καθαυτÞ πολιτικÞ, η μη αποδοχÞ του τρßποδα σα βραβεßο για τη σοφßα του κι η κατÜθεση αυτοý στον Θεü των Δελφþν, αποκαλýπτουν μßα προσωπικüτητα που διακρßνεται για το Þθος της σεμνüτητας, της απλüτητας και της θεοσÝβειας, που τα κßνητρα εßναι μüνο κοινωνικÜ κι επιστημονικÜ. Η απüρριψη του πλουτισμοý κι η μη αποδοχÞ αμοιβÞς για το επιστημονικü του Ýργο αποκαλýπτουν πραγματικÜ τον φιλüσοφο ΘαλÞ, που χαρακτηρßστηκε ως πρþτος ανÜμεσα στους ΕπτÜ Σοφοýς, üχι με χρονικÞ σημασßα, αλλÜ λüγω της ποιüτητας της σοφßας του, που διακρινüτανε για τη πολυμÝρεια, την εφευρετικüτητα και τις προφητικÝς της ικανüτητες.
     Μπορεß να Ýλαβε γνþσεις απü την Αßγυπτο και τη Βαβυλωνßα, üπως λÝγεται, αλλÜ αυτÝς αποτÝλεσαν τo πρüπλασμα για περαιτÝρω εμπνεýσεις, προκειμÝνου να επινοÞσει τις δικÝς του γνþσεις, που τις κληροδüτησε στην ανθρωπüτητα. Δικαßως τιμÞθηκε στην εποχÞ του για το Þθος και τη σοφßα του. ΠρÜγματι συνδÝει την οντολογßα του με την Ýννοια του Θεοý, που μεταδßδει τα γνωρßσματα της αιωνιüτητας (χωρßς αρχÞ και τÝλος) κι αυτοý του νου και της ψυχÞς στην αρχικÞ κοσμικÞ ουσßα του αισθητοý κι υλικοý νεροý. Διασýνδεση που η φιλοσοφßα του επικρßθηκε για μυθολογßα και μυστικισμü. Δικαιþνεται üμως απü τους σýγχρονους μεγÜλους Φυσικοýς ΕπιστÞμονες, üπως ο Stephen Hawking, που κατανοεß τη προσφυγÞ στην Ýννοια του Θεοý κι απü τη σýγχρονη επιστÞμη, προκειμÝνου να αιτιολογηθεß Ýνα αιþνιο και προûπÜρχον, χωρßς αρχÞ και τÝλος, Σýμπαν.
Δικαιþνεται επßσης κι απü τους σýγχρονους θεμελιωτÝς της ΚβαντικÞς ΦυσικÞς, Werner Heisenberg και Erwin Schrodinger για τη μεταφορικÞ σημασßα της εμψýχωσης του νεροý και του Σýμπαντος, προκειμÝνου να καταδεßξει την ικανüτητα της αυτονομßας και της αυτοκινησßας της Φýσης για τις μεταμορφþσεις της και την επιστροφÞ των φυσικþν πραγμÜτων στην αρχικÞ τους κατÜσταση, το νερü.



     ΑυτÞ υπÞρξε η Κοσμολογßα του ΘαλÞ, üπως διαπιστþνεται απü τις λßγες μαρτυρßες και ερμηνεýεται απü τα ισχýοντα στη σýγχρονη ΦυσικÞ ΕπιστÞμη. Με πολλÝς πρωτüτυπες απüψεις, üπως Üλλωστε η Αστρονομßα κι η Γεωλογßα του. ¸τσι απü τα συμπερÜσματÜ του για τα Üστρα, αποδεικνýεται πως Ýκανε επισταμÝνες και αδιÜλειπτες παρατη-ρÞσεις, μετρÞσεις και μελÝτες για τις κινÞσεις και τα φαινüμενÜ τους. ΕπομÝνως εßναι λογικü εÜν ισχυρισθοýμε üτι πρÝπει να εßχε συντÜξει δικοýς του πßνακες μετρÞσεων και χÜρτες των τροχιþν και των θÝσεων ιδßως του Ηλßου, της ΣελÞνης και των Üλλων Üστρων, Ýστω και αν δεν διασþθηκαν αυτÜ τα συγγρÜμματÜ του. Ως εκ τοýτου δεν υπÞρχε ανÜγκη να καταφýγει στους βαβυλωνιακοýς πßνακες για να προβλÝψει την Ýκλειψη του Þλιου. ¢ποψη περß δικþν του επινοÞσεων και περß συγγραμμÜτων του που συγκλßνει με τις εκτιμÞσεις της ανÜλυσης της Patricia Ο' Grady.
¸στω κι Ýτσι, αρκετÜ απü τα συμπερÜσματÜ του ανταποκρßνονται σε ικανοποιητικü βαθμü προς αυτÜ της σýγχρονης Αστρονομßας, üπως τα περß ηλιοστασßων και ισημεριþν, εποχþν και διαρκεßας του χρüνου σε τριακüσιες εξÞντα πÝντε (365) ημÝρες και του μÞνα σε τριÜντα (30) ημÝρες περßπου, ετεροφωτισμοý της σελÞνης απü τον Þλιο, üπως σε κÜ-τοπτρο, η πρüβλεψη των εκλεßψεων και το σφαιρικü Σýμπαν με κυκλικÝς περιφορÝς των Üστρων στον φαινüμενο ουρÜνιο θüλο. Το σχÞμα της Γης βÝβαια δεν καθορßζεται εÜν εßναι σφαιρικü Þ επßπεδο, ωστüσο η Γη φαßνεται να επιπλÝει σαν ξýλο στο νερü. ΠÝραν τοýτου δεν αποκλεßεται Ýνα τρßτο μει-κτü τυμπανοειδοýς μορφÞς σχÞμα. ΤÝλος, δÝχεται üτι τα Üστρα του ουρανοý περιφÝρο-νται γýρω απü τη Γη, αποδεχüμενος Ýτσι το γεωκεντρικü σýστημα. ¢λλοι αναλυτÝς υποστηρßζουν üτι πιθανüν να 'χε κατÜ νου Ýνα σφαιρικü σχÞμα για τη Γη, που βÝβαια ο φιλüσοφος απÝδωσε μüνο στον ουρÜνιο θüλο του Σýμπαντος.
     Επßσης προβαßνει σε διαχωρισμü του ουρανßου θüλου σε ζþνες και μεσημβρινü -τις οποßες χαρτογρÜφησε- γεγονüς που αποδεικνýει üτι παρατηροýσε συστηματικÜ σ' üλες τις εποχÝς του Ýτους την φαινüμενη πορεßα του Þλιου. ΤÝλος, αναφορικÜ με τις γεωμετρικÝς γνþσεις κι εφαρμογÝς της στη Γη, διαπιστþνεται πως εßχε και δικÝς του επινοÞσεις και δεν τις Ýλαβε αποκλειστικÜ απü την Αßγυπτο, εφüσον κατÜ την εκεß διαμονÞ του δßδαξε την μÝτρηση των πυραμßδων και διατýπωσε τη θεωρßα του για τις πλημμýρες του Νεßλου ποταμοý. Τα δε γεωμετρικÜ του συμπερÜσματα ισχýουν μÝχρι σÞμερα στη Γεωμετρßα, üπως περß ομοßων κι ισοσκελþν τριγþνων, για τις κατÜ κορυφÞ γωνßες κι αυτÞς της διχοτομßας του κýκλου απü τη διÜμετρο του. ΣυμπερÜσματα που προφανþς κατÝληξε με τις μεθüδους των μετρÞσεων και της Στερεομετρßας.






    Tην εποχÞ του ΘαλÞ (6ος π.X. αιþνας) 4 θεωροýνταν τα βασικÜ στοιχεßα της φýσης -ýδωρ, πυρ, αÞρ και γη- απü συνθÝσεις των οποßων δημιουργοýνταν üλα τα πρÜγματα, ενþ και η μορφÞ τους καθοριζüταν απü την αναλογßα αυτþν ακριβþς των στοιχεßων. KÜτω απ’ αυτü το πρßσμα Ýνα αντικεßμενο βρισκüταν σε στερεÞ Þ υγρÞ κατÜσταση εÜν απü τα τÝσσερα στοιχεßα της φýσης που το συγκροτοýν πλεüναζε αντßστοιχα η γη (χþμα) Þ το νερü.

     O ΘαλÞς ο MιλÞσιος, ο σπουδαßος αυτüς φιλüσοφος και ικανüτατος παρατηρητÞς της φýσης, προσπÜθησε να εξηγÞσει την προÝλευση του Küσμου με την επαγωγικÞ Ýρευνα παραμερßζοντας τον μýθο. YπÝθεσε üτι το πρωταρχικü στοιχεßο, η αρχÞ και η βÜση του Küσμου, θα πρÝπει να εßναι κÜποιο απü τα τÝσσερα βασικÜ στοιχεßα. ΠαρατÞρησε, λοιπüν, προσεχτικÜ και εßδε üτι στη φýση το στοιχεßο το οποßο εμφανþς πλεονÜζει και πλεονεκτεß Ýναντι των Üλλων Þταν το «ýδωρ». Eξ αυτοý του γεγονüτος, υπÝθεσε üτι το νερü Ýπρεπε να Þταν το βασικü στοιχεßο της αρχÞς του Küσμου, το ουσιþδες συστατικü üλων των πραγμÜτων.
     Πρþτος, λοιπüν, ο ΘαλÞς ο MιλÞσιος, ιδρυτÞς της IωνικÞς ΣχολÞς και θεμελιωτÞς της θεωρητικÞς γεωμετρßας και αστρονομßας, ως φορεýς του θεωρητικοý ελληνικοý πνεýματος, το οποßο δεν αρκεßται στη διαπßστωση και διαμνημüνευση των δεδομÝνων αλλÜ αναζητÜ τη θεωρητικÞ εξÞγηση και δικαιολüγηση των γεγονüτων, Ýδωσε την Ýννοια της «αρχÞς», που απü τüτε αποτελεß βασικü üρο της παγκüσμιας επιστημονικÞς διανüησης.
Διατýπωσε την Üποψη üτι ο πολýμορφος κüσμος των φυσικþν φαινομÝνων Ýχει μια ενüτητα και προÝρχεται απü μßα μüνον δημιουργικÞ κοινÞ φυσικÞ αρχÞ και αιτßα, που κατ’ αυτüν Þταν το ýδωρ: O ΘαλÞς κι ο Φερεκýδης ο Συριανüς θÝτουν ως αρχÞ των üλων το ýδωρ, που ο Φερεκýδης ονομÜζει και XÜος, παßρνοντÜς το φυσικÜ απü τον Hσßοδο που λÝει: AληθινÜ, πρþτα πρþτα Ýγινε το XÜος.




     Eπανερχüμενοι στις απüψεις του αρχηγÝτη της IωνικÞς ΣχολÞς, μποροýμε να ποýμε πως πρÝσβευε üτι το: πÜν συνßσταται εξ ýδατος, δηλαδÞ üτι το νερü Þταν η φυσικÞ αιτßα üλων των πραγμÜτων. AυτÞ Þταν μια πραγματικÜ επαναστατικÞ και ριζοσπαστικÞ Üποψη για εκεßνη την εποχÞ. Δεν πρÝπει να ξεχνÜμε üτι το θÜρρος του ΘαλÞ Þταν αξιοθαýμαστο, αφοý πρþτος αυτüς –χωρßς να υπολογßζει τις συνÝπειες– εγκατÝλειψε κÜθε θεßα και υπερφυσικÞ αρχÞ, παραμερßζοντας ουσιαστικÜ και μειþνοντας δραστικÜ τον ρüλο των θεþν στα γÞινα δρþμενα! Tο νερü, λοιπüν, πÝρα απü τις οποιεσδÞποτε θεúκÝς παρεμβÜσεις Þταν για τον μεγÜλο φιλüσοφο το ουσιþδες συστατικü üλων των πραγμÜτων και üλα τα φυσικÜ üντα Þταν μεταλλαγÝς αυτÞς της αρχικÞς ýλης. ¢ρα το ýδωρ συμβüλιζε για τον MιλÞσιο σοφü την πρωταρχικÞ ουσßα απü την οποßα αναδýονταν üλες οι μορφÝς της ýλης και στην οποßα πÜλι αενÜως επÝστρεφαν. Tην προσπÜθεια της IωνικÞς ΣχολÞς και ιδιαßτερα του ΘαλÞ για τη διατýπωση του πρþτου φιλοσοφικοý συστÞματος τη περιγρÜφει ο AριστοτÝλης στο Ýργο του MετÜ τα ΦυσικÜ.
     Συνεπþς, σýμφωνα με τον ΘαλÞ τα üντα Ýχουν κοινÞ φυσικÞ αρχÞ και αιτßα, το ýδωρ, και üλα τα φυσικÜ üντα δημιουργοýνται ως μετατροπÝς του αρχÝγονου αυτοý στοιχεßου με πýκνωση Þ αραßωση. Tο ýδωρ εßναι το στοιχεßον, το οποßο διαστελλüμενο με την εξÜτμιση δημιουργεß τον αÝρα, ενþ με τη συστολÞ και τη συμπýκνωσÞ του παρÜγει τη γη, πρÜγμα το οποßο επιβεβαιþνεται, üπως λÝει, με την εμφÜνιση των προσχþσεων στους ποταμοýς. Oι διαδικασßες της πýκνωσης και της αραßωσης αποτÝλεσαν τα πρþτα εναντßα, απü τα οποßα προÞλθε και δημιουργÞθηκε η θεωρßα των εναντßων, που εßναι τα αρχικÜ αßτια της κßνησης, αφοý το αρχÝγονο ýδωρ εßναι ταυτüχρονα και αρχÞ της κßνησης. Ως γνωστüν, ο ΘαλÞς ανακÜλυψε τον μαγνητισμü και τον ηλεκτρισμü, απü τις ελκτικÝς ιδιüτητες του μαγνÞτη λßθου και του Þλεκτρου (κεχριμπÜρι). Mε αφορμÞ, üμως, την ελκτικÞ δýναμη του μαγνÞτη και του Þλεκτρου, που εßναι αüρατη, πρÝσβευε üτι και η «ψυχÞ» εßχε αυτÞν ακριβþς την ιδιüτητα (Aριστοτ. Περß ψυχÞς A 2, 405a 19).



     O MιλÞσιος σοφüς θεωροýσε την αρχικÞ ýλη (νερü) ως φορÝα ενÝργειας και δßδασκε üτι το Σýμπαν Þταν γεμÜτο απü «ψυχÝς», δηλαδÞ απü μονÜδες ενÝργειας. Tη ψυχÞ τη φανταζüταν σαν μια πηγÞ ενÝργειας και κßνησης (AÝτ. IV, 2,1 Dox. 386a, 10): O ΘαλÞς απεφÜνθη πρþτος üτι η ψυχÞ εßναι μια φυσικÞ υπüσταση που βρßσκεται σε αιþνια κßνηση Þ παρÜγει αφεαυτÞς κßνηση. Aυτü Þταν μια εντελþς πρωτοποριακÞ Üποψη, αφοý ο σπουδαßος φιλüσοφος συνδýαζε τα ψυχικÜ φαινüμενα Þ την ουσßα της ψυχÞς με την κßνηση! Oλüκληρο το Σýμπαν, κατÜ τον ΘαλÞ, Þταν υδÜτινης προÝλευσης και εßχε σχÞμα ημισφαιρικü. Tο εσωτερικü του Þταν γεμÜτο αÝρα, ενþ την κοßλη επιφÜνειÜ του την αποτελοýσε ο ουρανüς, στο επßπεδο της βÜσεως του οποßου βρισκüταν η ακßνητη Γη, την οποßα θεωροýσε κειμÝνην και επιπλÝουσα επß του ýδατος: πλωτÞ σαν ξýλο Þ κÜτι παρüμοιο.
     ΠρÜγματι, σýμφωνα με τον AριστοτÝλη (Περß Oυρανοý B, 294a, 28-34) ο ΘαλÞς υποστÞριζε üτι η Γη εßχε πεπλατυσμÝνο σχÞμα και Ýπλεε επß των υδÜτων. BÝβαια ο AριστοτÝλης, σχολιÜζοντας την Üποψη του ΘαλÞ, υποστηρßζει üτι για να εßναι σωστÝς οι θÝσεις του Ýπρεπε να υπÜρχει στÞριγμα τüσο για τη Γη, που υποβασταζüταν απü τα ýδατα, üσο και για τα ýδατα, εφüσον δεν εßναι στη φýση του νεροý να στÝκει μετÝωρο· επομÝνως, Ýπρεπε κι αυτü να στηρßζεται κÜπου. Προεκτεßνοντας τον συλλογισμü του αναφÝρει üτι ο αÝρας εßναι ελαφρüτερος απü το νερü και αντßστοιχα το νερü ελαφρüτερο απü τη Γη. EπομÝνως, πως εßναι δυνατüν, το ελαφρüτερο –εν προκειμÝνω το ýδωρ– να υποβαστÜζει το βαρýτερο –εν προκειμÝνω τη Γη (Περß Oυρανοý B, 294b, 1-4).
     Tο Σýμπαν, κατÜ τον MιλÞσιο σοφü, Þταν αγÝννητο και Üφθαρτο, δυνÜμενο αφεαυτοý να μεταμορφþνεται, üπως ακριβþς συμβαßνει με τις διÜφορες μορφÝς ενÝργειας. Συνεπþς, σýμφωνα με τις απüψεις του για το ýδωρ ως αρχÝγονο στοιχεßο, ο ΘαλÞς, üπως και Üλλοι ºωνες σοφοß, εßχε την πεποßθηση üτι το Σýμπαν Þταν μια πελþρια υδÜτινη μÜζα, πÜνω στην οποßα επÝπλεε η Γη που εßχε το σχÞμα τερÜστιου κυκλικοý δßσκου. ΔηλαδÞ η Γη παρομοιαζüταν με μια επßπεδη επιφÜνεια, η οποßα επÝπλεε επß των συμπαντικþν υδÜτων, κÝντρο του πλανητικοý μας συστÞματος και του Σýμπαντος γενικüτερα.
     Παρ’ üλα τα παραπÜνω, σημειþνουμε üτι πολλοß μελετητÝς του Ýργου του ΘαλÞ θεωροýν πως αυτüς Þταν ο πρþτος που δÝχτηκε τη σφαιρικüτητα της Γης. Tην ÜποψÞ τους αυτÞ τη στηρßζουν στο γεγονüς üτι ο ΘαλÞς Þταν ο πρþτος Eυρωπαßος αστρονüμος που Ýκανε επιτυχÞ πρüβλεψη Ýκλειψης Hλßου. ¸τσι, δημιουργεßται αμÝσως η πολý σωστÞ απορßα τους: Aν ο ΘαλÞς πραγματικÜ Þταν ο πρþτος που ερμÞνευσε σωστÜ την ηλιακÞ Ýκλειψη, πþς το κατüρθωσε αυτü δεχüμενος üτι η Γη εßναι Ýνας επßπεδος δßσκος; Aπü την πιο πÜνω πρüβλεψÞ του θα Ýπρεπε –κατ’ αυτοýς– να θεωρεß τη Γη σφαιροειδÞ!




     Nα υπενθυμßσουμε ακüμη üτι ο σπουδαßος αστρονüμος ΘαλÞς Þταν ο πρþτος που συστηματοποßησε με επιστημονικü τρüπο τις αρχαúκÝς γνþσεις πÜνω στην αστρονομßα, τη μητÝρα των σημερινþν επιστημþν. Eκτüς των Üλλων βασικþν ανακαλýψεþν του, υπολüγισε πρþτος τη λüξωση της εκλειπτικÞς -ο Δερκυλßδης αναφÝρει τον Oινοπßδη τον Xßο: O Eýδημος στο βιβλßο του Aστρολογßαι ιστορεß üτι ο Oινοπßδης βρÞκε πρþτος πως ο ζωδιακüς σχηματßζει ζþνη, καθþς και τον χρονικü κýκλο (περßοδο) του μεγÜλου ενιαυτοý. Eνþ ο AÝτιος Üλλα μας λÝει, αφοý υποστηρßζει üτι Þταν ανακÜλυψη του Πυθαγüρα: O Πυθαγüρας, λÝνε, επινüησε πρþτος τη λüξωση του ζωδιακοý κýκλου, την οποßα ο Oινοπßδης ο Xßος σφετερßζεται ως δικÞ του επινüηση.
     Eπßσης πρþτος, σýμφωνα με τον AÝτιο, επεσÞμανε το ετερüφωτο της ΣελÞνης υποστηρßζοντας üτι το φως της προÝρχεται απü τον ¹λιο, και πρþτος Ýδωσε, πÜλι σýμφωνα με τον AÝτιο, την εξÞγηση για το πüτε συμβαßνει ηλιακÞ Ýκλειψη: O ΘαλÞς πρþτος εßπε üτι συμβαßνει Ýκλειψη Hλßου, üταν κÜτω απü αυτüν εισÝρχεται η ΣελÞνη κατÜ κÜθετη διεýθυνση, η οποßα Ýχει παρüμοια σýσταση με αυτÞν της γης. ΑνακÜλυψε τις τροπÝς (τα ηλιοστÜσια) κι üτι η περßοδος μεταξý των τροπþν εßναι πÜντοτε η ßδια, ενþ υπολüγισε και τη διαφορÜ των χρονικþν περιüδων μεταξý των τροπþν και των ισημεριþν. Eπßσης, üπως αναφÝρει ο ψευδο-Πλοýταρχος: Þταν ο πρþτος αστρονüμος που διατýπωσε τη γνþμη üτι τα Üστρα Ýχουν παρüμοια συστατικÜ με αυτÜ της Γης.
     TÝλος, αξßζει να αναφÝρουμε το γεγονüς üτι, σýμφωνα με τον ΔιογÝνη ΛαÝρτιο, ο ΘαλÞς υπολüγισε -τιμÝς που δεν ισχýουν βÝβαια σÞμερα- πως η διÜμετρος του ¹λιου εßναι το 1 / 720 της (φαινüμενης) τροχιÜς του γýρω απü τη Γη κι üτι η διÜμετρος της ΣελÞνης εßναι πÜλι το 1 / 720 της τροχιÜς της γýρω απü τη Γη (Διογ. ΛαÝρτ. Φιλοσüφων Bßοι I, 22).
     O πανεπιστÞμονας ΘαλÞς συμμετεßχε στα μεγÜλα ταξßδια που πραγματοποιοýσαν οι αεικßνητοι Ýμποροι της MιλÞτου στην Περσßα, την Aßγυπτο, την Aσσυρßα. H παρÜδοση αναφÝρει üτι ταξßδεψε στην Aßγυπτο, συζÞτησε με τους Aιγýπτιους ιερεßς-αστρονüμους, γνþρισε και μελÝτησε τις Πυραμßδες, στις οποßες σýμφωνα με τον ΔιογÝνη τον ΛαÝρτιο (Φιλοσüφων Bßοι I, 27) μÝτρησε το ýψος απü τη σκιÜ τους. Ο περßφημος ποιητÞς Kαλλßμαχος ο Kυρηναßος (4ος π.X. αι.) αναφÝρει πως ο ΘαλÞς κατÝταξε τα Üστρα σε αστερισμοýς με τη βοÞθεια των οποßων ταξιδεýουν στις θÜλασσες οι Φοßνικες {Callimach. Iamb. [fr. 94] (s. oben I 67, 18.68, 16), Pap. Oxyrh. VII 33 vgl. Pfeiffer Callimachi frag. nuper. rep. S. 43ff}.
     O ΘαλÞς ανακÜλυψε το φαινüμενο της Ýλξεως ελαφρþν σωματιδßων απü το τριβüμενο Þλεκτρο, εξ ου και ηλεκτρισμüς διÜ τριβÞς ονομÜστηκε το üλο φαινüμενο. Aπ’ αυτÞν την ιδιüτητα του ηλÝκτρου ανακαλýπτεται μια νÝα δýναμη, η ηλεκτρικÞ, Þ για να ακριβολογοýμε, Ýνα νÝο δυναμικü πεδßο γýρω απü το Þλεκτρο, το ηλεκτρικü πεδßο. Tοýτο προÝρχεται μετÜ την εκÜστοτε τριβÞ του Þλεκτρου, το οποßο αποκτÜ μ’ αυτü τον τρüπο την ιδιüτητα να Ýλκει ελαφρÜ σþματα. Kι ακριβþς αυτÞ η ιδιüτητα εßναι εκεßνο το φαινüμενο που ονομÜζουμε ηλεκτρισμü. Kι üλα αυτÜ χωρßς βÝβαια να υποπτευθεß ο σπουδαßος σοφüς üτι αποκÜλυπτε τη φýση του κεραυνοý κι Üνοιγε τις πýλες για Ýναν απü τους μεγαλýτερους τομεßς της σýγχρονης φυσικÞς.



     Oýτως Þ Üλλως, ο ΘαλÞς ο MιλÞσιος με τις πρωτοπüρες μελÝτες του, με το βαθý στοχαστικü πνεýμα του και με τις ενδελεχεßς παρατηρÞσεις του αναδεßχθηκε θεμελιωτÞς των φυσικþν επιστημþν και, üπως χαρακτηριστικÜ αναφÝρει ο EυσÝβιος (EυσÝβ. XρονικÜ a. bei Cyrill. c. Iul. I p. 12).
Aν προσπαθÞσουμε να βροýμε σε ειδικÝς μελÝτες Þ σε εξειδικευμÝνα βιβλßα τον ορισμü της Ýννοιας «ýλη», θα δοýμε πως σÞμερα ως ýλη θεωρεßται η ουσßα απü την οποßα δομοýνται τα σþματα και η οποßα γßνεται αισθητÞ στον Üνθρωπο μÝσω μιας σειρÜς ιδιοτÞτων της, üπως εßναι η μÜζα, το βÜρος και η μορφÞ της. Aπü τον προηγοýμενο ορισμü εßναι φανερÞ η φιλοσοφικÞ συγκρüτηση της Ýννοιας ýλη, που ουσιαστικÜ αποτελεß το απροσδιüριστο, στη συνολικÞ του Ýκταση, φαινüμενο του οποßου μια απεßρως περιορισμÝνη üψη μÜς δßνει η συνειδητοποßηση κÜποιων επιμÝρους ιδιοτÞτων του, üπως εκεßνη της μÜζας.
     O πρþτος που εßχε την οξυδÝρκεια να συνδÝσει την Ýννοια της ýλης με τη φιλοσοφßα Þταν, üπως Þδη αναφÝραμε, ο ΘαλÞς και μετÜ απü αυτüν οι Üλλοι ¸λληνες φιλüσοφοι της κλασσικÞς περιüδου. ¸ναυσμα αυτÞς της σýνδεσης υπÞρξε η οφθαλμοφανÞς μεταβολÞ της μορφÞς των υλικþν σωμÜτων, η οποßα δημιοýργησε τη φιλοσοφικÞ Üποψη της ýπαρξης μιας γενικüτερης συμπαντικÞς ουσßας, μιας κοσμικÞς ýλης, που απ’ αυτÞ σχηματοποιοýνταν üλα τα αισθητÜ σþματα και στην οποßα επανÝρχονταν, üταν ολοκλÞρωναν τον κýκλο της φθορÜς τους. Για τον ΘαλÞ η κοσμικÞ αυτÞ ýλη, το αρχÝγονο στοιχεßο, Þταν το ýδωρ. Aπü εκεß και πÝρα ο προσδιορισμüς και καθορισμüς της κοσμικÞς αυτÞς ýλης αποτÝλεσε τη βÜση της φυσικÞς φιλοσοφßας της IωνικÞς ΣχολÞς, οι εκπρüσωποι της οποßας διαφοροποιοýνται μüνον ως προς τον καθορισμü της φýσης της πρωταρχικÞς αυτÞς ουσßας.
     Ο ΘαλÞς γεννÞθηιce απü αριστοκρατικÞ οικογÝνεια το 624 π.Χ. και πÝθανe το 548 π.Χ. Þταν αρχαßος ¸λληνας, Ýνας απü τους 7 σοφοýς της αρχαιüτητας και θεωρεßται πατÝρας της θεωρητικÞς γεωμετρßας και πρωτοπüρος στην ανακÜλυψη του ηλεκτρισμοý. ΑσχολÞθηκε με τα ΜαθηματικÜ, τη ΦυσικÞ, την Αστρονομßα, τη Μετεωρολογßα, τη ΜηχανικÞ και τη ΠροσωκρατικÞ Φιλοσοφßα (7ος αι. π.Χ, εποχÞ του ΣωκρÜτη), γνωστüτερος üμως υπÞρξε για το Ýργο του στα ΜαθηματιιcÜ. ΠροÝβλεψε την ολικÞ Ýκλειψη του Ηλßου το 585 π.Χ. Εiχε υπÝροχο πνεýμα που χωρßς πειρÜματα αλλÜ μüνο με τους συλλογισμοýς του θεμελßωσε πÜρα πολλÜ επιστημονικÜ αξιþματα.



     'Ητανε γιος του ΕξÜμβου και της Κλεοβουλßνης και για πρþτη φορÜ δραστηριοποιÞθηκε στις αρχÝς του 6ου αι. π.Χ., στη Μßλητο δημιουργþντας την ΙωνικÞ ΣχολÞ Þ αλλιþς ΣχολÞ της ΜιλÞτου. Πληροφορßες λÝνε üτι δεν σποýδασε σε καμμßα σχολÞ οýτε μαθÞτεuσε σε κανÝνα δÜσκαλο. Μüνο üταν ταξßδεψε στην Aßyuπτo και στην Βαβυλþνα, γνωρßζοντας απü κοντÜ τους αρχαßους πολιτισμοýς των λαþν. ΣuναναστρÜφηκε με διÜφορους ιερεßς, σοφοýς της Αιγýπτου. Σε üλη τη διÜρκεια της ζωÞς τοu παρÝμεινε Üγαμος κι αφοσιωμÝνος στη θεωρητικÞ και πρακτικÞ ενασχüληση με τη φιλοσοφßα και τις Üλλες επιστÞμες. ΥπÞρξε σπουδαßος μαθηματικüς στην αρχαßα, αφοý κατÜφερε να αποδεßξει πολλÜ θεωρÞματα που φÝραν αλλαγÞ στον τρüπο σκÝψης εκεßνης της εποχÞς. ΜερικÜ απü αυτÜ εiναι:

 * Οι κÜτα κορυφÞν γωνßες εßναι ßσες
 * Οι κατÜ βÜσεις γωνßες ενüς ισοσκελοýς τριγþνου εßναι ßσες
 * Δýο τρßγωνα εßναι ßσα αν Ýχουν μια πλευρÜ ßση και τις προσκεßμενες, σ' αυτÞν, γωνßες ßσες

 * Η εγγεγραμμÝνη γωνßα που βαßνει σε ημικýκλιο εßναι ορθÞ
 * Η διÜμετρος ενüς κýκλου τον χωρßζει σε δυο ßσα μÝρÞ

     Επßσης, εκτüς απü αποδεßξεις Ýχει δημιουργÞσει και το γνωστü θεþρημα σε üλους μας, το Θεþρημα του ΘαλÞ:

 * ¼ταν οι παρÜλληλες ευθεßες τÝμνουν δυο Üλλες ευθεiες τüτε τα τμÞματα  εßναι ανÜλογα προς τα αντßστοιχα τμÞματα που ορßζονται στη μια εßναι ανÜλογα προς τα αντßστοιχα τμÞματα της Üλλης.


     ¼μως ας μη ξεχνÜμε πως ο ΘαλÞς κατÜφερε κι Ýνα Üλλο σημαντικü επßτευγμα, τη μÝτρηση της πuραμßδας του ΧÝοπα. ¸τσι λοιπüν καθþς βρισκüταν εκεß παρατÞρησε το εξÞς: την ßδια στιγμÞ η σχÝση που εßχε αυτüς με τη σκιÜ του Þταν ßδια με της σχÝσης της πυραμßδας με τη σκιÜ της. Γι' αυτο Ýκανε Ýνα κýκλο στο Ýδαφος με ακτßνα ßση με το ýψος του. Τη στιγμÞ που η σκιÜ του Üγγιζε τη περιφÝρεια του κýκλου εßπε στον βοηθü του να βÜλει Ýναν πÜσαλο στη κορφÞ της σκιÜς της πυραμßδας. ΜÝτρησε την απüσταση του πασÜλου απü τη πυραμßδα κι Ýτσι βρÞκε uψος. Για το μÝρος της σκιÜς που δεν φαινüταν θεþρησε üτι üταν οι ακτßνες εiναι κÜθετες στην επιφÜνεια της βÜσης τüτε η απüσταση του Üξονα απü μια πλευρÜ της πuραμßδας εßναι Υ, πλευρÜ. ¢ρα μετρþντας τη πλευρÜ αφαιρεß το μισü και προσθÝτει αυτü που εßχε υπολογßσει πριν. Αυτü εiναι λοιπüν το uψος της πυραμßδας.
     ΒασικÞ προûπüθεση εßναι ο Þλιος να μη σχηματßζει τυχαßα γωνiα με τη πλευρÜ της βÜσης. Σ' αυτü βοηθÞθηκε απü τη φυσικÞ κατασκευÞ της πυραμßδας που εßναι προσανατολισμÝνη Ýτσι þστε κÜθε πλευρÜ της να βλÝπει Ýνα σημεßο του ορßζοντα. ΕπειδÞ οι ακτßνες εßναι παρÜλληλες τÝμνουν δυο ευθεßες. (ΘαλÞς με τη σκιÜ του) - (πuραμßδα και σκιÜ της). Τα τμÞματα του ορßζοντα στη μια κι εßναι ανÜλογα των αντiστοιχων τμημÜτων της Üλλης.

_________________________________________________

ΡΗΤΑ:

 Το να γνωρßζεις τον εαυτü σου εßναι δýσκολο, αλλÜ εýκολο να συμβουλεýεις τους Üλλους.

 Τη ζωÞ σου, που εßναι σýντομη, μην τη μακραßνεις με κακÜ πρÜγματα.

 Ο νους εßναι το ταχýτερο απü üλα, διüτι τρÝχει διαπερνþντας τα πÜντα.

 Ποιüς εßναι ο ευτυχÞς; Ο υγιÞς στο σþμα, πλοýσιος στη ψυχÞ και στη γνþση ευπαßδευτος.

 Να φροντßζεις την εμφÜνισÞ σου, αλλÜ προπαντüς να εßσαι καλüς στη δουλειÜ σου.

 Τι εßναι το πιο συνηθισμÝνο; η ελπßδα. ακüμα κι üλα Ýχουνε χαθεß, αυτÞ μÝνει.

 Τßποτε δεν εßναι Üψογο, αλλÜ πÜντα υπÜρχουν ελαττþματα και παραλεßψεις.

 ΠρÝπει να μιλÜει κανεßς για τα φυσιολογικÜ πρÜγματα και για τα απßθανα να σιωπÜ.

  Η ανÜγκη επικρατεß πÜνω απ' üλα.

 Η ελπßδα εßναι το μüνο καλü που εßναι κοινü σ' üλους τους ανθρþπους. Κι εκεßνοι ακüμα που δεν Ýχουν τßποτα την κατÝχουν.

 Τα παιδιÜ σου θα σου κÜνουν ü,τι Ýκανες στους γονεßς σου.

 Τα πολλÜ λüγια δεν σε κÜνουν να φαßνεσαι συνετüς.

 Πþς μπορεß να υπομÝνει κανεßς την ατυχßα; ¼ταν βλÝπει τους εχθροýς του να τα πÜνε χειρüτερα.

 Η καλλßτερη δημοκρατßα εßναι κεßνη που δεν Ýχει οýτε πÜρα πολý πλοýσιους οýτε πÜρα πολý φτωχοýς πολßτες.

 Για τρßα πρÜγματα ευχαριστþ τη τýχη: γεννÞθηκα Üνθρωπος κι üχι θηρßο, γεννÞθηκα Üντρας κι üχι γυναßκα και γεννÞθηκα ¸λλην κι üχι βÜρβαρος.

 ¢ριστη δημοκρατßα εßναι εκεßνη που δεν Ýχει οýτε πÜρα πολý πλοýσιους οýτε πÜρα πολý φτωχοýς πολßτες.

 Να θεωρεßς ευτυχισμÝνο τον Üρχοντα ο οποßος θα κατορθþσει πρþτ' απ' üλα να γερÜσει κι Ýπειτα να πεθÜνει απü φυσικü θÜνατο.

 Να αγαπÜς τον πλησßον σου ακüμα και ζημιþνοντας τον εαυτü σου.

 ΑυτÜ για τα οποßα κατηγοροýμε τους Üλλους, οι ßδιοι να μην τα κÜνουμε.

 Να αγαπÜς την ειρÞνη.

 Σε τßποτα δεν διαφÝρει ο θÜνατος απü την ζωÞ.

 Να καθιστÜς ευχÜριστο τον παρüντα χρüνο σου.

 Να γνωρßζεις την αξßα του καιροý.

 Η συκοφαντßα να μη σε κÜνει να χÜνεις την εμπιστοσýνη σου, απü κεßνους με τους οποßους επικοινωνεßς με πßστη, να μη δßνεις σημασßα σε διαβολÝς που αφοροýν πρüσωπα της εμπιστοσýνης σου.

 Να θυμÜσαι üταν εßσαι με φßλους σου, και τους απüντες φßλους σου.

 ΑσφαλÞς εßναι η στεριÜ, επισφαλÞς η θÜλασσα κι αχüρταγο το κÝρδος.

 Τον φßλο σου να μην τον κακολογεßς, οýτε και να επαινεßς τον εχθρü σου. Γιατß αυτü εßναι ανüητο.

 Ο τýραννος που θÝλει να κυβερνÜ πιο πολý δοýλους παρÜ λεýτερους ανθρþπους, δεν διαφÝρει καθüλου απ' τον γεωργü που προτιμÜ να συγκομßζει Þρας και παρÜσιτα παρÜ σιτÜρι και κριθÜρι.

 Τßποτε δεν εßναι Üψογο, αλλÜ üλα Ýχουν ελαττþματα και παραλεßψεις.

 ΠρÝπει να μιλÜ κανεßς για τα φυσιολογικÜ πρÜγματα και για τα απßθανα να σιωπÜ.

 ¼,τι κακü συμβαßνει στο σπßτι σου μην το κοινολογεßς.

 Tη ζωÞ σου, μιας κι εßναι σýντομη, μη την κÜνεις να φαßνεται μακριÜ με κακÜ πρÜγματα.

 ΠρÝπει να μη πιστεýεις στους εχθροýς ακüμα κι üταν λÝνε πιστευτÜ πρÜγματα, ενþ να πιστεýεις τους φßλους ακüμα κι üταν λÝνε απßστευτα.

 Αν η γη καταστραφεß, ολüκληρο το σýμπαν θα αναστατωθεß.

 Τα Üστρα αποτελοýνται απü τα ßδια συστατικÜ με την γη.

 ΒÝβαιο εßναι ü,τι Ýχει γßνει, ενþ ü,τι πρüκειται να γßνει εßναι ασαφÝς.

 Να μη λες αυτü που πρüκειται να κÜνεις, γιατß αν αποτýχεις θα σε περιγελÜσουν.

 Να αποφεýγεις να μπαßνεις εγγυητÞς.

 Μην πιστεýεις -μην Ýχεις εμπιστοσýνη- σε üλους.

 Το μεγαλýτερο πρÜγμα εßναι ο χþρος, διüτι μπορεß να περιλÜβει τα πÜντα.

 Το πιο σοφü πρÜγμα εßναι ο χρüνος, γιατß ανακαλýπτει τα πÜντα.

 Η Ýλλειψη απασχüλησης φÝρνει την πλÞξη.

 Να μην εßσαι αργüσχολος, ακüμα κι αν Ýχεις πλοýτη.

 Βαρý φορτßο η αμορφωσιÜ.

 Μη βαριÝσαι να λες Ýναν καλü λüγο στους γονεßς σου.

 Να ρυθμßζεις τις πρÜξεις σου σýμφωνα με το μÝτρο.

 Μη μιμεßσαι τα ελαττþματα του πατÝρα σου.

 Μην αποχτÜς τα πλοýτη σου με ανÝντιμο τρüπο.

 Να μην καλλωπßζεσαι εξωτερικÜ μüνο, αλλÜ να εßσαι ωραßος και στις πρÜξεις σου.

----------------------------------------------

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers