Εγγονόπουλος Νίκος Αθήνα (1910-1985) Modern Art

     Γεννήθηκε στις 21 Οκτώβρη του 1907, στην Αθήνα, 2ος γιος του Παναγιώτη και της Ερριέττας. Το καλοκαίρι του 1914, η οικογένεια ταξιδεύει στη Πόλη κι εγκαθίσταται αναγκαστικά εκεί μετά τη κήρυξη του πολέμου. Το 1923 και μέχρι το 1927 παρακολουθεί μαθήματα εσωτερικός σε Λύκειο στο Παρίσι. Τις αργίες μένει στο σπίτι του θείου του γιατρού Λιάμπεη. Στα 1927-1928, υπηρετεί τη θητεία του ως στρατιώτης ακροβολιστής στο 1ο Σύνταγμα Πεζικού κι αμέσως μετά εργάζεται ως μεταφραστής σε Τράπεζα και ως γραφέας στο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα πηγαίνει στο νυχτερινό Γυμνάσιο του Ψυρρή για ν' αποκτήσει κι ελληνικό Απολυτήριο.
     Στα 1930-1933, εργάζεται ως ημερομίσθιος σχεδιαστής στη Διεύθυνση Σχεδίων Πόλεων του Υπουργείου Δημοσίων Έργων ενώ παράλληλα, το 1932, γράφεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και γίνεται μαθητής του Κωνσταντίνου Παρθένη. Παράλληλα φοιτά στο εργαστήρι του Φ. Κόντογλου όπου ένα χρόνο πριν είχε ξεκινήσει ο Γιάννης Τσαρούχης. Οι δυο μαθητές θα βοηθήσουν τον Κόντογλου στις τοιχογραφίες του σπιτιού του. Τον Μάη του 1934 διορίζεται στη Τοπογραφική Υπηρεσία του Υπουργείου Δημοσίων Έργων ως ημερομίσθιος υπάλληλος. Μετά 6 χρόνια ακριβώς, τον Μάη του 1940, μονιμοποιείται (Σχεδιαστής Α΄ Τάξεως). Εν τω μεταξύ, το 1937 έχει χάσει τον πατέρα του στη Κωνσταντινούπολη και το 1938, τον Γενάρη παρουσιάζει για πρώτη φορά έργα του, "Τέμπερες Σε Χαρτί" που εικονίζουν παλιά σπίτια πόλεων της Δ. Μακεδονίας, στην Έκθεση «Τέχνη Της Νεοελληνικής Παραδόσης», οργανωμένη από το σύλλογο «Ελληνική Λαϊκή Τέχνη» στην Αίθουσα Στρατηγοπούλου. Συνεργάζεται ακόμη στις μακέτες των αρχοντικών που κατασκευάζει ο Δ. Πικιώνης με χορηγία του Υφυπουργού Τουρισμού. Τον επόμενο μήνα μεταφράζει ποιήματα του Tristan Tzara που δημοσιεύονται στο τεύχος Υπερ(ρ)εαλισμός Α'. Τελειώνει τις εργαστηριακές σπουδές στη Σχολή του. (Το δίπλωμα θα το πάρει αρκετά χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 1956]. Δημοσιεύει τρία ποιήματα: "Εκεί", "Ο Μυστικός Ποιητής", "Νυκτερινή Μαρία", στο περ. "Ο Κύκλος" (τ. 4) του Απόστολου Μελαχρινού.
     Τον Ιούνιο του ίδιου έτους τυπώνεται η πρώτη ποιητική του συλλογή: "Μην Ομιλείτε Εις Τον Οδηγόν", 1938,  «Κύκλος», Αθήνα, και σχεδιάζει τα σκηνικά και τα κουστούμια για το έργο του Πλαύτου "Μέναιχμοι" (Θέατρο Κοτοπούλη, Σκηνοθεσία Γ. Σαραντίδης). Τον Νοέμβρη του 1939 οργανώνεται η πρώτη ατομική του έκθεση στο σπίτι του Νίκου Καλαμάρη (Κριεζώτου κι Ελευθ. Βενιζέλου). Επίσης κυκλοφορεί το Λεύκωμα Ελληνικής Μόδας μ' εξώφυλλο και σχέδια του και κατασκευάζει μετάλλιο για λογαριασμό του Υπουργείου Τύπου και Τουρισμού. Σχεδιάζει τα σκηνικά και τα κουστούμια για την Ηλέκτρα του Σοφοκλή (Θέατρο Κοτοπούλη. Σκηνοθεσία Κάρολου Κουν). Συμμετέχει σε ομαδική έκθεση Ελλήνων καλλιτεχνών στην Ν.Υόρκη.
     Τον Γενάρη του 1941 επιστρατεύεται για το Αλβανικό μέτωπο. Χωρίς να σταματήσει να εργάζεται στη Τέχνη, όλο σχεδόν το διάστημα του πολέμου, κατά το τέλος του, τον Μάη του 1945 αποσπάται από το Υπουργείο Δημοσίων Έργων στο Ε. Μ. Πολυτεχνείο ως βοηθός στην έδρα Διακοσμητικής κι Ελευθέρου Σχεδίου του Δ. Πικιώνη. Στη θέση αυτή θα παραμείνει, με συνεχείς ανανεώσεις της απόσπασης, ως το 1956. Το 1949 συμμετέχει στη Πανελλήνια Έκθεση του Ζαππείου (το ίδιο τις χρονιές 1952, 1957, 1963, 1965, 1967, 1971, 1973 και 1975).
     Συμμετέχει στην Ιδρυση του καλλιτεχνικού ομίλου «Αρμός» που έχει σκοπό την προώθηση μιας σύγχρονης αισθητικής κίνησης στην Ελλάδα (άλλα μέλη είναι ο Γκίκας, ο Γ. Τσαρούχης, ο Γ. Μόραλης, ο Ν. Νικολάου, η Ναταλία Μελά, ο Π. Τέτσης, ο Γ. Μαυροϊδης). Εκθέτει έργα του με τον «Αρμό» τον ίδιο χρόνο, το 1950 (Αθήνα και Θεσσαλονίκη) και το 1952. Πίνακες του παρουσιάζονται και στο Ελληνικό Περίπτερο Παγκοσμίας Έκθεσης Νέας Υόρκης. Τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου δουλεύει στο Υπουργείο Οικισμού & Ανοικοδομήσεως με την ομάδα αρχιτεκτόνων του Δ. Πικιώνη για τον σχεδιασμό νέων κτιρίων στις καταστραμμένες περιοχές (Πειραιάς κ.α.). Σχεδιάζει τη μακέτα της Πανελληνίου Εκθέσεως Λαϊκής Βιοτεχνίας και Χειροτεχνίας.
     Τον Μάρτη του 1950 παντρεύεται τη Νέλη Ανδρικοπούλου. Την επόμενη χρονιά συμμετέχει σ' ομαδική έκθεση σκηνικών Θεάτρου στο Όσλο (και στις παρόμοιες του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Ι.Τ.Ι) Αθηνών το 1957 και το 1962, όπως επίσης του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών το Δεκέμβρη του 1959). Συμμετέχει στην έκθεση της Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (U.I.A.) Αθηνών (το ίδιο και το 1954). Γέννηση του γιου του Πάνου. Το 1952 σχεδιάζει τα σκηνικά και τα κουστούμια για το έργο του Γκολντόνι "Ο Καλόκαρδος Γκρινιάρης" (Εθνικό Θέατρο. Σκηνοθεσία Σωκρ. Καραντινού). Συμμετέχει στην αγιογράφηση της εκκλησίας του Αγ. Σπυρίδωνα στη Νεα Υόρκη (που έχει αναλάβει ο Φ. Κόντογλου), φιλοτεχνώντας τις εικόνες του Δωδεκαόρτου και του τέμπλου. Το 1953 συμμετέχει σ' ομαδική έκθεση Ελλήνων ζωγράφων στη Ρώμη και στην Οττάβα (η έκθεση συνεχίζεται στο Έντμοντον, το Τορόντο, το Βανκούβερ το 1954 και το Σάο Πάολο το 1955).
     Το καλοκαίρι του 1954 εκπροσωπεί την Ελλάδα στην 27η Διεθνή Έκθεση Biennale της Βενετίας με 72 έργα του. Φιλοτεχνεί διαφημιστική μακέτα για το περ. "Ο Ταχυδρόμος". Βγαίνει το διαζύγιο του με τη Νέλη Ανδρικοπούλου. Το 1956 εκλέγεται μόνιμος επιμελητής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου (Εισηγητές είναι ο Δ. Πικιώνης και Ν.Χατζηκυριάκος-Γκίκας). Διορίζεται στην έδρα Διακοσμητικής & Ελευθέρου Σχεδίου. Παραιτείται οριστικά απ' το Υπουργείο Δημοσίων Έργων και τον Μάη του 1957 διορίζεται επιμελητής στην έδρα Γενικής Ιστορίας της Τέχνης (καθηγητής Δημήτρης Ευαγγελίδης). Συμμετέχει σε ομαδική έκθεση ζωγραφικής στη Θεσσαλονίκη. Όμοια το 1966 και το 1973 (Αίθουσα «Τέχνη»). Σχεδιάζει τα σκηνικά και τα κουστούμια για τις παραστάσεις Κόρη, Μορφές μιας γυναίκας, Μήδεια και Ρίγκ και Τρομπέττα του «Ελληνικού Χοροδράματος», της Ραλλούς Μάνου. Τον Νοέμβρη φιλοτεχνεί τη μακέτα για το τουριστικό φυλλάδιο του ΕΟΤ: Αίγινα. Το ξενοδοχείο του χωριού.
     Τον Δεκέμβρη του 1958 παίρνει το Πρώτο Βραβείο Ποίησης του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας για τη τελευταία του συλλογή. Το 1960 παντρεύεται σε 2ο γάμο την Ελένη Τσιόκου. Τον Μάη διορίζεται επιμελητής στο Εργαστήριο Προπλασμάτων (Διευθυντής ο καθηγητής Κ. Μπίρης). Το 1961 γεννιέται η κόρη του Ερριέτα. Σχεδιάζει σκηνικά και κουστούμια για το έργο του Μπερτολντ Μπρεχτ "Το Ρομάντσο Της Πεντάρας" (Σκηνοθεσία Ν. Χατζίσκου), του Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω "Καίσαρ & Κλεοπάτρα" (Σκην. Αλέξη Σολομού), και του Μολιέρου "Ο Αρχοντοχωριάτης" (Κρατικό Θέατρο Β. Ελλάδος. Σκην. Σωκράτη Καραντινού).
     Τον Δεκέμβρη του 1971 του απονέμεται το παράσημο Σταυρός του Ταξιάρχη του Φοίνικος. Το 1979 του απονέμεται για δεύτερη φορά το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Όλο το υπόλοιπο διάστημα και μέχρι το τέλος της ζωής του δε σταματά να εργάζεται και να διακρίνεται σε κάθε τι με το οποίο ασχολείται.
     Στις 31 Οκτώβρη του 1985, πεθαίνει από ανακοπή της καρδιάς. Κηδεύεται στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας με δημόσια δαπάνη, σ' ηλικία 78 ετών. Έκτοτε και μετά τον θάνατό του, τα έργα του συνεχίζουν να κοσμούν και να επηρεάζουν τη τέχνη στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό.
__________________________________________________________




                                   Θέατρο


                             Πολυξένη

                             Ποιητής Στον Πειραιά



Ποιητής & Ήρως



Η Ιστορία Της Αθήνας



Σύνθεση Ερμή



Τίποτε Στη Ζωή Δεν Είναι Αίνιγμα



Θέτις & Πηλεύς



Αλέξανδρος Ο Φιλίππου & Έλληνες Πλην Λακεδαιμονίων



Αργώ



Το Βαποράκι



Εμφύλιος



Ερωτικό Ζεύγος



Κατοχικόν Ενθύμιον



Καζανόβα



Κόρη Στο Παραθύρι



Μεσογειακή Μούσα



Οι Διόσκουρος



Ενοικιάζεται...



Η Κυρά Της Θάλασσας



Ονειρεμένα Κοστούμια



'Αντρες-Στρατιώτες


Βενετία



ΔαίδαλοςΚαβάφης



        Πτωχοπρόδρομος                       Πυθαγόρας



                         Παπαδιαμάντης



                           Νεκρή Φύση